Złe oko

Mała miejscowość „na końcu świata” o wdzięcznej nazwie Olsza.
Straszna zbrodnia. Żadnych śladów, poszlak, motywu.
Po 12 latach nieobecności w rodzinnych stronach dawny policjant, a dziś detektyw, za niewielką namową przyjaciela wraca na „stare śmieci”, by rozwiązać zagadkę tajemniczego morderstwa, które dziwnym trafem jest bardzo podobne do morderstwa sprzed lat, za które już ktoś odbywa karę.. Obie zbrodnie łączy jednak wiele niepokojących szczegółów. Ofiary zostały brutalnie zamordowane, a przedtem ktoś pozbawił je oczu w dość wyrafinowany sposób. Morderca o specyficznym i zrozumiałym tylko dla siebie poczuciu humoru, działający ze spokojem i precyzją staje się więc zagadką dla poszukiwaczy wrażeń. Policja nie stwierdziła przy ofiarach śladów walki, ani nie znaleziono dowodów tłumaczących brak obrony ze strony tych ofiar.
Co się stało w Olszy i co jeszcze się stanie?
Czy w grę wchodzi mord rytualny, zabójstwo okultystyczne?
Czy szukanie sprawcy i chęć odkrycia prawdy zawsze oznacza to samo?
Ekscentryczny detektyw, strażnik prawa, czasami wychodzący poza schemat, innym razem „antypatyczny dupek” mający „monopol na rację”, na własne życzenie spędzający życie „sam na sam ze sobą przy asyście fajek i browarów” i oby tylko.. ale będący jednocześnie racjonalistą i człowiekiem z otwartą wyobraźnią, mając do pomocy niezbyt utalentowanego glinę i dość tajemniczą zielarkę od lat żyjącą z dala od cywilizacji, z zacięciem policyjnego charta, będzie próbował odkryć i zrozumieć prawdę.. Jednak zamiast poznać odpowiedzi, przybędzie mu tylko pytań.. Okazuje się bowiem, że klucz do rozwiązania sprawy kryje się w zamierzchłej przeszłości Olszy. I choć nasz detektyw dobrze wie, że podobno nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki, tym razem łudząc się, że ma kontrolę nad sytuacją, ślepo podąża za „drogowskazami” w stronę niezłego bagna..
Kto jest tu pionkiem na szachownicy, a do kogo należy ręka gracza?
Gdy bierze się do ręki horror oczekuje się strachu, wejścia w świat fantastyki, zjawisk kwestionujących rzeczywistość, niedających się wytłumaczyć bez odwoływania się do rzeczy nadprzyrodzonych i to wszystko tu było, tylko osobowość głównego bohatera, jego bardzo liczne i niezwykle absorbujące i interesujące dygresje rozpraszają do tego stopnia, że łatwo jest zgubić istotę rzeczy.. Czy się bałam? Nie. Ale uważam, że „Złe oko” jest ciekawą propozycją pełną mądrych i mniej mądrych, ale nie głupich, rozważań o życiu.. część z nich na pewno wezmę sobie do serca.