Złodziej dusz

"Złodziej dusz" autorstwa Anety Jadowskiej rozpoczyna kilkutomową serię o Dorze Wilk, charakternej wiedźmie i policjantce zarazem. Mimo, że rzadko sięgam po fantastykę, to przedstawiona w książce historia pochłonęła mnie całkowicie, a nawet przypomniała mi moją młodzieńczą fascynację magią. Połączenie wątków kryminalnych z magicznymi sprawiło, że po pierwszym tomie mam ochotę na więcej.

Dora, a właściwie to Teodora Wilk, dzieli swoje życie pomiędzy Toruń, gdzie pracuje jako policjantka, a magiczne miasto Thorn, w którym mieszkają nadnaturalni. To wiedźma, która łączy dwie odziedziczone, sprzeczne ze sobą linie magiczne. Jest porywcza, uparta, nieprzewidywalna, a także skuteczna w rozwiązywaniu zagadek kryminalnych. Gdy w Thornie, wraz z innymi istotami magicznymi, w tajemniczy sposób znika jej przyjaciółka Katia, to właśnie Dora zostaje zaangażowana w śledztwo. Z pomocą przychodzi jej Miron, diabeł będący wnukiem Lucyfera, a z czasem również anioł Joshua, co prowadzi do powstania obejmującego trzy różne systemy trio, stanowiącego bardzo nietypowy zespół.

Akcja książki rozgrywa się w dwóch równoległych światach. Świat alternatywny stworzony przez autorkę jest niewątpliwie bardzo barwny i pełen magii. Ta różnorodność postaci poczynając od wiedźm, poprzez diabły, anioły, elfy, wilkołaki, wampiry, nekromantów aż po szyszymory bardzo wzbogaca całą fabułę i nadaje jej niepowtarzalny charakter. Klimatycznym miejscem na mapie Thornu jest Szatański Pierwiosnek stanowiący punkt spotkań bohaterów. To właśnie w tym barze rozgrywa się znaczna część historii. Świat realny natomiast został osadzony w klimatycznym, mającym urokliwą architekturę Toruniu. Autorka wykreowała ciekawych i różnorodnych bohaterów, z którymi nie sposób się nudzić. Dora, Miron i Joshua mimo różnic charakterów tworzą zgrane trio potrafiące wzbudzić sympatię czytelnika. Fabuła została tak skonstruowana, że ma w sobie zarówno wciągającą akcję, poczucie humoru, jak i ogromną dawkę emocji. Piękna okładka książki i świetne ilustracje zdobiące jej zawartość niewątpliwie zasługują na pochwałę wydawniczą. Połączenie fantastyki z kryminałem i romansem jest niezwykle udaną mieszkanką gatunków, a to sprawia, że obok tej pozycji nie można przejść obojętnie.

Twórczość Anety Jadowskiej bardzo mi przypadła do gustu. Podobał mi się i pomysł i wykonanie książek autorki, jednakże ta mnie trochę zawiodła.

Powieść jest bardzo lekka przez co bardzo szybko się ją czyta. Fabuła jest wciągająca i pomimo, że nie przepadam za wątkami kryminalnymi, ten naprawdę potrafił zaciekawić.
Kolejnym plusem jest główna bohaterka- Dora, której charakter bardzo przypałmi do gustu.
Wątek fantastyczny jest bardzo ekscytujący. Podwójne życie policjantki oraz wiedźmy bardzo mnie zafascynowało.
Niestety porównując "Złodzieja dusz" donowszych książek autorki, można zauważyć pewne nieścisłości oraz jak dopiero kształtje się jej styl.
Oprócz paru drobnostek, lektura wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie i wiem, że sięgnę po następne tomy serii.

"- Nie wierz we wszystko co o mnie słyszysz. Chyba, że słyszałeś, że jestem wspaniała, wtedy muszę potwierdzić, że plotki nie są przesadzone."

Są takie książki, po których przeczytaniu kilku stron już wiesz, że to "jest to"
Są takie książkowe światy, w których czujesz się jak u siebie.
Są bohaterowie, z którymi zaprzyjaźniasz się od razu i nie chcesz się rozstać.
I to wszystko znalazłam w tej jednej książce, w "Złodzieju Dusz", który jest pierwszym tom heksalogii o Dorze Wilk.
Od samego początku mnie pochłonęła i przeczytałam ją w zaledwie dwa dni. Dwa dni pełnych emocjonujących przygód, w których nie zabrakło też sporej dawki humoru z najlepszą "dorową" ekipą.
Świat w Złodzieju dzieli się na dwa. Mamy świat zwykłych śmiertelników i świat istot nadprzyrodzonych, w którym nie zabraknie, wiedźm, strzyg, wampirów, wilkołaków, nekromantów itp. Ale to nie wszystko bo jest jeszcze niebo i piekło, a co za tym idzie jego mieszkańcy anioły i diabły, tak tylko napomknę, że nieziemsko przystojni ;p więc jak widać każdy znajdzie tu coś dla siebie :D
Moimi ulubieńcami (po za Dorą oczywiście) są anioł Joshua i diabeł Miron, bywalcy Szatańskiego Pierwiosnka - baru znajdującego się w Thornie, z którymi uwierzcie mi nie da się nudzić ;) A ze świata "normalnego" Witkacy, który jest niezwykle intrygującą postacią, z nieodkrytym potencjałem, który mam nadzieję ujawni się w pełni w drugim tomie ;) Warto też zwrócić uwagę, że każdy z bohaterów jest z krwi i kości, nie pozbawieni wad, przez to bardziej realni jak dla mnie idealni.
A na konie wisienka na torcie, czyli Dora, jedna z moich najlepszych książkowych przyjaciółek. Wiedźma, która mieszka w Toruniu, gdzie jest policjantką, ukrywającą swoje nadnaturalne umiejętności, ale dyskretnie używając swoich mocy podczas śledztwa, na miejscu zbrodni. Częsta bywalczyni Thornu - miasta, w którym mieszkają istoty magiczne. W Thornie może być w pełni sobą, jednak mimo wszystko w Toruniu również czuje się jak w domu.
Wiedźma, policjantka i świetna kumpela, na którą zawsze można liczyć. Wysłucha, doradzi, pomoże. Konkretna, nie owija w bawełnę. Babka z jajami, nie da sobie w kaszę dmuchać, jak trzeba umie przyłożyć i to mocno, przekonały się o tym pewne wilczki ;) Do tego praktycznie moja rówieśniczka (ma ok. 30 lat) i tym bardziej żałuję, że nie poznałyśmy się w realu ;D
To tyle ode mnie, co bym nie napisał, to i tak nie odda w pełni tego jak świetna jest ta książka, więc koniecznie bierzcie i czytajcie! ^^

Lubię Nikitę i lubię Garstki z Ustki. To czy mogłabym nie polubić Dory Wilk? Nie ma takiej opcji! Nie spodziewałam się, że tak się wciągnę i przeczytam całą powieść w jeden dzień. Trochę myślałam, że ta powieść będzie w stylu Cylku u Nikicie, taka fantastyka z magią, śmiercią i bez zbędnych uczuć, a tutaj aż kipi od emocji. To taka mieszanka stylów, kryminał łączy się z fantastyką, a doprawiony jest "ukrytym" romansem. Autorka tak to umiejętnie splotła, w dodatku napisała z lekkim piórem, że powieść czyta się sama. Polubiłam Dorę i Mirona, a alternatywny Toruń to miejsce, które warto odwiedzić. Ja się zachwycam i na pewno sięgnę po kontynuację.

"- Nie wierz we wszystko co o mnie słyszysz. Chyba, że słyszałeś, że jestem wspaniała, wtedy muszę potwierdzić, że plotki nie są przesadzone."


Na samym początku ostrzegam, że Aneta Jadowska, jest jedną z moich ulubionych autorek, więc w recenzji, nie pojawi się za dużo negatywnych słów, a może i nawet w ogóle, no bo.. co tu krytykować! Książki nie czytałam, a wręcz chłonęłam, co skutkowało szybkim zakończeniem i polecaniem wszystkim na około.
"Złodziej dusz" opowiada o Dorze Wilk, wiedźmie o trudnym charakterze, która usiłuje połączyć życie ludzkie z nadprzyrodzonym. W życiu głównej bohaterki, niekoniecznie wszystko idzie według planu, pojawia się wiele komplikacji, ale dzięki nim mamy gotową, wspaniałą przygodę, stworzoną przez Panią Jadowską. Osobiście polubiłam Dore, jej wyjątkową upartość, spostrzegawczość i pomysłowość, lecz to pewien anioł skradł moje serce. Niestety tej postaci nie mamy tak dużo, jak naszego diabełka Mirona, ale pozwolono mi w jakimś stopniu nacieszyć się Joshua. Podejrzewam, że gdyby ktoś mi się spytał skąd ta cicha miłość, to pewnie nie potrafiłam bym odpowiedzieć skąd, ta postać po prostu mnie przyciągnęła swoimi małymi tajemnicami i z pozoru, spokojnym charakterem. Podejrzewam, że większość oddała swoje serce Mironowi, którego jest na prawdę dużo na stronach "Złodziejki dusz", więc przeciwnikom seksownego diabła współczuje.
Książkę, jak wspomniałam wyżej, pochłonęłam w jeden dzień. Akcja trzyma cały czas w napięciu, może też z powodu nie tylko rozwiązywania zbrodni, ale też lekkich rozterek miłosnych, choć co się dziwić, gdy Dora posługuje się magią płodności i magią Pani Północy. Oczywiście w recenzji nie mogę zapomnieć o grafikach, które znajdziemy w środku książki. Osobiście w nich przepadłam, co którąś spotkałam, musiałam choć na chwilę się zatrzymać i przyjrzeć, bo nie poświęcić im uwagi to grzech.
Reasumując, nie dziwię się, że książki doczekały odnowienia i można je teraz dostać w tak wspaniałej szacie graficznej (ukłon dla Magdaleny Babińskiej). Z czystym sumieniem polecam przeczytać, "Złodzieja dusz" jak najbardziej zasługuje na dobre opinie i duuużo uwagi, więc kupujcie!

"(...) wbiłam rękę w jego zmasakrowaną klatkę piersiową pod mostkiem i szarpnęłam w górę. Oto najkrótsza droga do serca mężczyzny."

"Złodziej dusz" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Jadowskiej i zachwyciłam się od pierwszych stron. Główna bohaterka, Dora Wilk na co dzień mieszka w Toruniu i jest policjantką na miejscowym komisariacie. Prywatnie jednak jest wiedźmą, która prowadzi drugie zycie w równoległym mieście, Thornie. Nie może powiedzieć o swoich mocach kolegom z komisariatu, nawet jeśli czasami posądzają ją o bycie medium dzięki świetnej intuicji w prowadzonych sprawach. Posądzają ją też o inne rzeczy, za które winę ponoszą geny Dory i jej magia Wiedźmy Płodności. :D Dorę poznaemy, kiedy zostaje zawieszona w pracy, za to dostaje zlecenie złapania porywacza, który kradnie magie jej magicznych pobratymców. W śledztwie i polowaniu na groźnego przestępce pomagają jej najlepsi przyjaciele - anioł Joshua i diabeł Miron, przystojniacy, jakich nasz ludzki świat nie widział. ;)
Uśmiałam się szczerze czytając opowieść o przygodach Dory - to niby bajkowa i fantastyczna powieść, ale dla starszego czytelnika, przez wątki życia seksualnego głównej bohaterki. Jadowska ma świetne poczucie humoru! Przytyk w kierunku partii rządzącej wywołał u mnie salwę śmiechu, ale na pewno nie każdy zareaguje na odważny język tak samo. No i ten wątek jej relacji z diabłem Mironem, wnukiem samego Lucyfera... świetnie zbudowane postaci, aż chciałoby się z nimi zaprzyjaźnić! Na pewno w przyszłości sięgne po kolejne części przygód Dory, bo czyta się jednym tchem, także dzięki prostemu językowi.

"Złodziej Dusz" to pierwsza część heksalogii opowiadająca o Dorze Wilk - policjantce, wiedźmie, która dzieli swoje życie na świat ludzi oraz świat istot nadnaturalnych.

W pierwszej części poznajemy Dorę oraz jej życie, przyjaciół, usposobienie. Widzimy, jak pracuje, czym dokładnie się zajmuje i jak traktuje ludzi. Towarzyszymy jej podczas śledztwa zleconego przez Starszyznę. Dora musi odnaleźć maga, który porywa nadnaturalnych i odbiera im moce. Czy jej się to uda?

Dora Wilk to fantastyczna bohaterka i nie mam na myśli tylko tego, że jest wiedźmą i posiada różne moce. Chodzi mi o jej charakter. Jest nieugięta, odważna i lojalna. Kiedy jej przyjaciele potrzebują pomocy, nie waha się, tylko robi wszystko co w jej mocy. Posiada silny, niebywały charakter, który wart jest podziwiania. Czasem nie dba o swoje bezpieczeństwo, co sprawia, że inni muszą ja ratować. Jest to kobieta, która nie daje sobie w kaszę dmuchać i nie boi się konfrontacji z płcią przeciwną. Nie pozwala sobie na oszczerstwa, w pracy również daje z siebie wszystko. Ociekająca sarkazmem, z głową pełną pomysłów, nie łamiąca własnych zasad (co w tej książce widać gołym okiem, inna bohaterka dawno poszłaby do łóżka z TAKIM przyjacielem, ale nie Dora). Skupiłam się na jej charakterystyce, ale uwierzcie mi - z taką postacią każda przygoda warta jest przeczytania. Niezależnie, czy jest to spacer po plaży, wejście do groty wilków czy ratowanie przyjaciół z rąk psychopaty. Godni uwagi są również Miron oraz Joshua. Kto by pomyślał, że diabeł i anioł zostaną kumplami? Po tej powieści widać, że Aneta Jadowska ma świetny warsztat pisarski oraz cudowną wyobraźnię. W nowym wydaniu „Złodzieja Dusz”, lekturę umilają ciekawe ilustracje. Bardzo chcę sięgnąć po kolejną część serii o Dorze Wilk.

Pełna humoru i akcji książka urban fantasy - tak można by w skrócie podsumować. Na pewno może się podobać, na pewno może umilić wolny czas, na pewno jest też tylko przeciętna/niezła. Złodzieja dusz czyta się bardzo przyjemnie z powodu nieskomplikowanej fabuły, ale to przecież za mało, by uznać lekturę za fantastyczną. Fajnie wykreowany jest świat magiczny, tylko fajnie, no bo nie dobrze, bo nie ma w nim nic oryginalnego, ale nie umniejsza to przyjemności z czytania. Co mi najbardziej nie zagrało, to to, że połowa książki, to słowne przepychanki głównej bohaterki Dory z Mironem na temat seksu i tego że nie mogą iść ze sobą do łóżka, choć bardzo chcą, no ale wiecie, oni mają swoje powody (czytając, dowiecie się jakie). Temat przewija się właściwie przez całą książkę, spychając na dalszy plan całkiem fajną akcję, w końcu bohaterka jest policjantką i wiedźmą, prowadzi życie w dwóch światach, więc ma co robić i naprawdę żałuję, że tak fajna fabuła nie gra głównych skrzypiec. Finalnie Złodzieja Dusz oczywiście mogę polecić, fanom lekkiej fantastyki z humorem z dużą dawką romansu. Ja przeczytałam z uśmiechem na ustach, ale miłości z tego nie będzie.

Pełna humoru i akcji książka urban fantasy - tak można by w skrócie podsumować. Na pewno może się podobać, na pewno może umilić wolny czas, na pewno jest też tylko przeciętna/niezła. Złodzieja dusz czyta się bardzo przyjemnie z powodu nieskomplikowanej fabuły, ale to przecież za mało, by uznać lekturę za fantastyczną. Fajnie wykreowany jest świat magiczny, tylko fajnie, no bo nie dobrze, bo nie ma w nim nic oryginalnego, ale nie umniejsza to przyjemności z czytania. Co mi najbardziej nie zagrało, to to, że połowa książki, to słowne przepychanki głównej bohaterki Dory z Mironem na temat seksu i tego że nie mogą iść ze sobą do łóżka, choć bardzo chcą, no ale wiecie, oni mają swoje powody (czytając, dowiecie się jakie). Temat przewija się właściwie przez całą książkę, spychając na dalszy plan całkiem fajną akcję, w końcu bohaterka jest policjantką i wiedźmą, prowadzi życie w dwóch światach, więc ma co robić i naprawdę żałuję, że tak fajna fabuła nie gra głównych skrzypiec. Finalnie Złodzieja Dusz oczywiście mogę polecić, fanom lekkiej fantastyki z humorem z dużą dawką romansu. Ja przeczytałam z uśmiechem na ustach, ale miłości z tego nie będzie.

W Złodzieju dusz zaczyna się przygoda Dory jako namiestniczki Thornu. W magicznym Toruniu, Thornie, zaczynają ginąć w niewyjaśnionych okolicznościach nadnatrualni. Kto stoi za tymi zbrodniami? Sprawę zbada wiedźma, która w świecie ludzi jest policjantką. W książce mamy wątki pełne czułości i ciepła, ale również poleje się krew! Nie brakuje tu emocji, wrażeń i akcji, szczególnie w podczas ostatecznego starcia z wrogiem.
Wspaniała przygoda, pełna zwrotów akcji i magicznych postaci. Jeśli lubicie powieści w stylu urban fantasy zachęcam do przeczytania - a to dopiero początek przygody z heksalogią o Dorze Wilk!

„Złodziej dusz” Anety Jadowskiej to bardzo dobry początek cyklu Heksologia o Wiedźmie, już teraz wiem, że na pewno sięgnę po kolejne tomy. Historia Dory i tajemniczego maga bardzo mnie wciągnęła. Polubiłam główną bohaterkę, za jej zachowanie, styl bycia, po prostu za to, jaka jest. Inni bohaterowie również zdobyli moją sympatię. Zwłaszcza Mirona, po cichu liczę na to, że w kolejnych tomach stworzą z Dorą parę. Na pewno byłby to związek, w którym nie byłoby nudno. Sama historia klimatem skojarzyła mi się z książkami z cyklu o Kate Daniels, ale jest to zdecydowany plus, ponieważ uwielbiam historię Kate, więc jeśli ktoś lubi książki Ilony Andrews, powinien sięgnąć po książki Anety Jadowskiej. Autorka ma bardzo fajny styl, książkę czytało mi się z dużą przyjemnością, szczególnie podobał mi się fakt, że praktycznie cała akcja dzieje się w Toruniu. Lekturę umilały ilustracje Magdaleny Babińskiej, jak dla mnie mogłoby być ich zdecydowanie więcej, chociaż i tak nie było ich mało. Podsumowując, jeśli ktoś szuka książki, która wciąga od pierwszej strony, to zdecydowanie powinien sięgnąć po „Złodzieja dusz”.
Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Dora Wilk jest policjantką. Jej charakter jest dość specyficzny. Mówi to co myśli, ciągle pakuje się w kłopoty i ma ripostę na wszystko. Nie przeszkadza jej to jednak w pracy, ponieważ statystyki rozwiązanych spraw są świetne. Brzmi ciekawie, ale to tylko połowa jej życia. Druga część jest jeszcze bardziej interesująca, ponieważ Dora jest wiedźmą. Kiedy nie ma jej na komisariacie, prawdopodobnie spędza czas w barze w alternatywnym mieście, w którym żyją istoty nadnaturalne- Thornie. Tam jednak zaczyna się dziać coś bardzo dziwnego. Znikają różne istoty magiczne, między innymi wiedźmy, wampiry i wilkołaki. Dora została przydzielona przez Starszyznę do tego, aby znaleźć niebezpiecznego sprawcę. Dla niej jest to również sprawa osobista- jedną z porwanych osób jest jej przyjaciółka. Nie naraża się jednak na bezpieczeństwo samotnie. Towarzyszy jej Miron, bardzo przystojny wnuk Lucyfera.
Książka jest cudowna. Dawno nie czytałam czegoś, co tak mnie wciągnęło. Autorka wprowadziła do powieści bardzo oryginalny klimat. Podoba mi się zabieg z podwójnym życiem głównej bohaterki. Bardzo ciekawe jest również to, że alternatywny świat jest odpowiednikiem rzeczywistego Torunia. Dodatkowo jako plus odbieram to, że autorka zdecydowała się wybrać Toruń jako miejsce akcji powieści. Jest to bardzo odświeżające po przeczytaniu wielu książek, których akcja zawsze dzieje się w Londynie. Dora jest bardzo charakterną postacią z ciętym językiem, co powoduje wiele śmiesznych sytuacji. Humor w książce jest bardzo w moim guście. Dawno nie śmiałam się czytając fantastykę. Rzeczą, która chyba najbardziej podobała mi się w całej powieści było wykreowanie relacji Dory z diabłem. Dosłownie nie dało się ich nie shipować. Bardzo duży plus za rysunki, które były zamieszczone w nowym wydaniu książki (SQN). Jedynym minusem było idealizowanie głównej bohaterki. Nie było takiej rzeczy, której Dora nie potrafiłaby załatwić, ale nie wpłynęło to negatywnie na mój odbiór historii. Na ogół nie czytam serii, ale w tym przypadku bardzo się cieszę, że przede mną jeszcze 5 części. Ocena 5/5 gwiazdek. Książkę odebrałam za punkty na portalu Czytam Pierwszy.