Złowrogie niebo

Francine „Frankie” Russo pracuje w agencji reklamowej, która przygotowuje wielką kampanię dla pewnej marki z branży spożywczej. Współpracownik Frankie, Tayler Gates, uzyskuje informacje o tym, że płatki śniadaniowe i batoniki zbożowe wyprodukowane przez tę firmę zawierają wysoki poziom niebezpiecznej substancji – glifosatu. Jest to herbicyd, który został ostatnio powiązany z rakiem przez Światową Organizację Zdrowia, ponieważ jego wysoka zawartość w produktach zwiększa ryzyko zachorowania na nowotwór. Tayler już o piątej rano dzwoni do Frankie, by w wideorozmowie poinformować ją o swoim najnowszym odkryciu. Rozmowa kończy się niespodziewanie, ponieważ mężczyzna zostaje zaatakowany przez nieznanego sprawcę. Połączenie nie zostaje jednak przerwane i Frankie udaje się dostrzec na ekranie telefonu twarz sprawcy, ale również charakterystyczne cechy jego wyglądu. Pojawia się też pytanie, czy morderca zobaczył również ją? Wkrótce okazuje się, że ofiarą morderstwa padł nie tylko Tayler, ale również jego przyjaciel, który pomógł mu zwęszyć spisek – Deacon Kaye, a następna na liście osób do zlikwidowania jest właśnie Frankie Russo. Firma za wszelką cenę pragnie zataić informacje o niebezpiecznym poziomie glifosatu w jej produktach. Przerażona kobieta zwraca się z prośbą o pomoc do swojej najlepszej przyjaciółki Hanny Washington. Zanim jednak Frankie dotrze z Chicago do Hanny na Florydę, dzięki uprzejmości przyjaciółki, ma odbyć spotkanie z agentką FBI Maggie O’Dell w hrabstwie Montogomery w Alabamie. Przestępcy, którzy zamordowali Taylera i Deacona depczą jej cały czas po piętach. Rozpoczyna się wyścig z czasem. Frankie nie ma jednak pojęcia, że prawdziwe niebezpieczeństwo grozi jej nie ze strony wpływowych ludzi, a ze strony potężnego, niszczącego wszystko na swojej drodze żywiołu – tornada, które zbliża się w okolice miejsca spotkania.

„Złowrogie niebo” różni się nieco od powieści Alex Kavy, które miałam okazję dotąd przeczytać. Nie jest to typowy kryminał. Owszem, autorka zaserwowała nam morderstwo, ale tym razem w fabule zabrakło śledztwa z prawdziwego zdarzenia. W tym przypadku dosyć mocno odczułam nieznajomość poprzednich książek z cyklu, w którym pojawia się postać Rydera Creeda. To nie zdarzyło mi się nigdy wcześniej, gdy czytałam powieści autorki. Fabuła silnie związana jest z wydarzeniami opisanymi w poprzednich częściach. Wobec tego w książce pojawiło się mnóstwo nieznanych mi dotąd bohaterów i ich historii, które na szczęście Alex Kava przytacza w ogromnym uogólnieniu. To podsyciło tylko mój czytelniczy apetyt.

Alex Kava w tej powieści pokazuje czytelnikowi, że mordercą i prawdziwym niszczycielem wcale nie musi być człowiek, a mogą to być siły natury. Przybliża nam pracę łowców tornad i ludzi, których zadaniem jest ostrzeganie przed zbliżającym się niebezpieczeństwem. Na ich czele stoi Willis Dean, który już jako dziesięciolatek potrafił przewidzieć zbliżającą się burzę. Obecnie mężczyzna przed sześćdziesiątką, pracuje w telewizji i wraz z asystentką Mią Long przedstawia alerty pogodowe dla widzów i słuchaczy.

Jeśli mowa o tornadach, nie można nie wspomnieć również o służbach ratunkowych, ale i o specjalnie wyszkolonych psach ratownikach, które poszukują ofiar katastrof naturalnych, ratują poszkodowanych, ale również odnajdują ciała tych, którzy przegrali walkę z żywiołem. To właśnie psom ratownikom Alex Kava dedykuje tę powieść.


Dalsza część recenzji na: http://tamczytam.blogspot.com/2020/08/zowrogie-niebo.html