Cesarzowa Romanow. Wataha. Tom 3

"Cesarzowa Romanow" Magdy Krupy-Szlamy to trzeci i ostatni tom z serii "Wataha" z gatunku fantasy, w którym główne skrzypce grają zmiennokształtni i wilkołaki.
Każdy tom odkrywał przed nami nowe tajemnice, a bohaterowie zmieniali się na naszych oczach, gdzie poniektórzy pokazali swoją prawdziwą twarz i gdzie ulokowana jest ich lojalność, a niektórzy po wielu trudnych i bolesnych przeżyciach obrośli w siłę, która napędzała ich do jeszcze większego działania.
Autorka nie bała się zakończyć serii z przytupem zaskakując nie jednego czytelnika... W tym mnie, gdzie pewne rozwiązania spraw nie poszły w kierunku, który obstawiałam. Czy czuję się zawiedziona? Oczywiście, że nie, bo właśnie tak szokującego i niepewnego zakończenia oczekuje fan "Watahy".

Czy zemsta jest siłą napędową? Czy dzięki niej możemy doprowadzić do jeszcze większych strat? Kto wówczas jest przyjacielem a kto zakłada jego maskę czekając aż się odwrócisz, aby wbić Ci nóż w plecy?
Bycie przywódczynią w świecie do tej pory rządzonym przez mężczyzn jest nie lada wyzwaniem. Na każdym kroku trzeba odwracać się przez ramię i nasłuchiwać... Nasłuchiwać tych, co szepczą i będą próbowali pozbawić Cię tego co według nich do Ciebie nie należy, a przy okazji odebrać to co jest dla Ciebie najcenniejsze.
Uważaj komu ufasz...

"Cesarzowa Romanow" jest niesamowitym domknięciem wszystkich drzwi, które autorka krok po kroku uchylała przed nami w każdym z tomów. Obnażała przed nami mocne i słabe strony bohaterów, którzy na naszych oczach przechodzili niewyobrażalne zmiany i to nie koniecznie na lepsze, bo nie wszyscy okazali tak czyści jakbyśmy się mogli tego spodziewać.
Pisarka postanowiła rzucić ogromne kłody pod nogi Łucji, głównej bohaterce, która okazała się niesamowicie silną, walczącą o swo­ich przywódczynią mimo podążających za nią widm strat. Za każdym razem wstawała i parła do przodu nawet jeśli to jej ostatnie tchnienie miałaby usłyszeć wataha.
Magda Krupa - Szlama nawet na moment nie daje nam złapać oddechu prowadząc akcję w bardzo wartki sposób. Tu walka o przetrwanie miesza się z chwilą spokoju, nienawiść z miłością, a strach z ukojeniem. Emocje towarzyszące bohaterom w pewnym momencie udzielają się czytelnikowi, który stanąłby ramię w ramię z Łucją i zakończył to co nieuniknione. Aż w końcu przychodzi punkt kulminacyjny... I wszystko traci na znaczeniu.
W Puszczy Białowieskiej wszystko się zaczęło i tam też będzie miało swój koniec...