Cieniobójcy Księga 2 Żniwa

Dzisiaj przychodzimy do was z recenzją książki, która rozbudziła naszą wyobraźnię i dała naszym oczom nieźle popalić, a zaraz wam napisze dlaczego :)
" Śnieg zaczął powoli ozdabiać sylwetki niespełna trzydziestu cieniobójców i towarzyszącego im Casyna Rogblocka. Białe peleryny spływały na kupry knurowców, a guziki czarnych mundurów migotały w blasku heliodorowych lamp. Wkroczyli na terytorium Laccii."
Rhyan i Lydhia oraz przyjaciele ruszają po pomoc na południe. Niestety ta podróż nie idzie zgodnie z ich planem. Ponadto cienie zaczynają bardziej się uaktywniać i niosą coraz to większe zniszczenia. Drogi Rhyana i Ren przecinają się, jednak nie jest im dane pokojowe spotkanie. Czy ta dwójka pozna wreszcie prawdę ?
Kochani pierwszy tom książki bardzo nam się podobał. Jeżeli nie czytaliście, to warto się z nim zapoznać, bo według nas do czytania drugiego tomu potrzebna jest znajomość pierwszego.
Drugi tom oczarował nas pod wieloma względami, jak i według nas miał kilka minusów, o których zaraz wam opowiemy.
Zacznijmy jednak od plusów, a dokładnie od fabuły. Sama opowieść jak już mówiliśmy przy poprzedniej części to dobrze zgrany majstersztyk. Autor stworzył cudowny nowy świat, w którym dzieje się tak wiele,że ciężko czasem nadążyć za akcją. Co tu się dzieje ! Jakie sekrety zostają odkryte ! To z pewnością książka, którą każdy wielbiciel fantastyki powinien przeczytać, albo chociaż poznać. Czający się na każdym kroku mrok w tej książce powoduje,że aż czasem miałyśmy ciarki na rękach. Klimat książki eskaluje przede wszystkim wokół walki, jednak atmosferę pogłębia również wątek miłosny, jak i magiczny.
Jest to z pewnością bardziej rozbudowana część pod względem akcji, gdyż w pierwszej części według nas dużą część historii poznajemy głównych bohaterów. Tu opowieść biegnie dalej i wreszcie poznajemy częściowe odpowiedzi.
Kolejnym plusem jest to,że autor pięknie połączył wszystkie te nitki wątkowe tworząc obraz, który chociaż jest skomplikowany i daje nam popalić, to daje czytelnikowi czystą satysfakcję. To historia zagmatwana, poplątana, ale wspaniała,warta poznania.
I jak się ją czyta, lekko i przyjemnie. Dodatkowo gdy już zaczniemy, nie możemy się oderwać. Chociaż za niektóre fragmenty według mnie autor powinien solidnie oberwać 🙈
I niestety musimy przejść do minusów.
Ten pierwszy i chyba według nas najważniejszy, to ten opisowy. Książkę ciężko nam się czytało właśnie przez długie opisy, brakowało nam większej ilości rozmów pomiędzy bohaterami.
I niestety nie mogłyśmy przetrawić niektórych zachowań bohaterów, coś w tym nie pykło, czasem nas nawet wkurzali. Nie wiemy z czego to wynikało, ale po prostu ciężko sie to przetrawiało. Jedynie ich relacje były poprawne i to one sprawiały,że chciało się czytać książkę dalej.
Jeżeli miałybyśmy porównać obie części to w pierwszej zdecydowanie górowali bohaterowie, a w drugiej fabuła.
Podsumowując książka "Cieniobójcy. Księga II. Żniwa " to fantastyczna opowieść dla każdego. To nowy świat dzięki któremu oderwie się od swojej nudnej rzeczywistości. To kilka godzin dobrej lektury, pełnej mroku i zarazem światła. Czytajcie :)

Jeżeli czytaliście już część pierwszą i was zachwyciła, to koniecznie musicie sięgnąć po część drugą, która jest jej bezpośrednią kontynuacją. Bracia zostali tutaj mianowani przywódcami, czy może raczej właścicielami świata, który przekazała im kobieca postać wyglądająca nim anioł ze złotymi oczami, lecz postawiła tu jeden warunek. Nie wolno im się związać ze śmiertelnymi ludźmi. Zauważyłam, że niby każdy przystał na taki warunek z wyjątkiem jednej osoby, która została jakby pominięta. Ich celem od tej pory będzie nauka śmiertelników jak stworzyć nowy bezpieczny świat, by natura chciała z nimi współpracować. Mają zapewnić im nie tylko dobre życie, ale i sprawić, by to, co złe, zacienione i okrutne, nigdy nie mogło się wydostać. Jak jednak wiadomo, nic nie idzie po myśli bohaterów, bo gdziekolwiek nie zawędrują, to wciąż czyha na nich niebezpieczeństwo. Pojawia się tutaj nowa postać z niepewną magią, która rozpocznie jakby nowy rozdział w ich walce, choć będzie i tak, że trzeba się będzie usunąć, schować i rozproszyć, gdyż przeciwnik zbyt silny może więcej im odebrać bitwą, niż ich ucieczką. Wciąż gdzieś tam w głowie kogoś będzie przestroga o braku związku między zwykłymi ludźmi, nie ciekawi was dlaczego?
Pierwsza część była świetna, ale powiedziałabym, że ta jest bardziej dopracowana, inteligentniejsza stylistycznie. Autor zrobił nam małego psikusa i tam, gdzie spodziewaliśmy się walki i zastraszenia, tam owiał ciszą, wyczekiwaniem. Tak naprawdę mamy tu olbrzymią wielowątkowość, bo jeśli kogoś poznajemy, to od razu jego historię, czy fakt kim jest i co obecnie robi i do czego został tutaj jakby włożony. Dopiero później mamy wspólne wydarzenia, które gdy natrafiają na kolejne osoby jest podobnie. Pomimo walki, mają też swoje prywatne sprawy, swoje przemyślenia, więc nasza uwaga może być lekko rozproszona, jeśli nie czytamy jej z uwagą. Nie zawsze można im ufać, bo pokazują się tylko z połowy strony. Nie można być pewnym dalszych wydarzeń, gdyż nie spełnia się to, co dla nas jest oczywiste. Również autor poutykał tutaj kilka sytuacji, które jakby się wymykają, krążą nam po głowie, bo ich rozwiązanie bywa w dużo dalszym czasie. Mamy średnią ilość dialogów i długie rozdziały, bo każdy z nich ma wewnątrz siebie istotne wydarzenia dla treści. Jako całokształt mi się podobała, nawet dodam, że to fantastyka dużych bitew i polotów. Godna polecania:-)