Dług honorowy

Macie takich autorów, że ich książki czytacie w ciemno?

Dla mnie jednym z takich pisarzy jest Wojciech Chmielarz, a jego kolejna książka, czyli "Dług honorowy" tylko utwierdza mnie w tym przekonaniu. Jest to kontynuacja "Prostej sprawy", więc i w tej części mamy bezimiennego bohatera, który ma do spłacenia kolejny dług, tym razem u Czarnego. Bohater ma zająć się sprawą śmierci dziewczyny z miejscowości Wilki. O morderstwo oskarżono Traszkę, ale Czarny jest przekonany, że to nie on zabił Olę. Okazuje się, że mieszkańcy Wilków wiele ukrywają, no i sporo się tam dzieje, głównie złego.

Ale książkę, przyjemnie się pochłania, jest dużo wątków, które zgrabnie się łączą i moje ulubione sceny walki jak te w zwolnionym tempie w filmie akcji. Co prawda liczyłam na to, że trochę więcej dowiemy się o głównym bohaterze i jego przeszłości, że to nie będzie zwykły kryminał, ale i tak było super i czekam na kolejne przygody Bezimiennego.

Tytułowy dług honorowy, to dług, który na kartach tej powieści spłaca Bezimienny wobec Czarnego. By wyrównać rachunki bohater został zobowiązany do rozwiązania zagadki śmierci młodej dziewczyny. Niby zabójca siedzi w więzieniu, ale jak tylko Bezimienny pojawia się w wiosce Wilki i zaczyna się orientować w sytuacji, staje się jasne, że za kratkami siedzi niewinny człowiek.
Ale w tej małej, nieprzyjaznej wiosce, w której pozornie nic się nie dzieje, wkrótce ma dojść do jeszcze gorszych zbrodni. W tle wydarzeń pojawia się również wątek hodowli marihuany. Okazuje się, że nie tylko teraźniejszość wioski jest naznaczona krwią, ale również jej przeszłość kryje mroczne tajemnice. Autor bardzo ciekawie rozrysowuje szkice psychologiczne postaci.
Książka wciąga od pierwszej strony, a akcja przyspiesza tępa z każdą kartką. Również zakończenie bardzo przypadło mi do gustu - w postaci opowieści o wybaczeniu i o tym, że długi trzeba spłacać.

Szczerze przyznam, że byłam zaskoczona intensywnością akcji w "Prostej sprawie" dlatego też z niecierpliwością czekałam na jej kontynuację. I oto jest "Dług honorowy" Wojciecha Chmielarza.

"Każdy z nas ma swoje długi do spłacenia", a Bezimienny wisi przysługę Czarnemu. Ma pomóc mu znaleźć winnego śmierci siedemnastoletniej dziewczyny.

Lubię jak się dzieje, a Wy?

Kolejna zagadkowa sprawa, która ewidentnie do prostych nie należy. Niesamowicie szybka i dynamiczna akcja nie pozwala na złapanie oddechu. Każdy rozdział zakończony tak, że po prostu nie masz wyjścia i musisz czytać dalej.
W poprzedniej części mieliśmy walkę z czasem o ratunek dla śmiertelnie chorego dziecka, to powodowało spore emocje, tutaj mamy morderstwo, gangsterkę, mordobicie, plantacje marihuany i plan zamachu, trochę sporo jak na jedną z pozoru sielską i anielską wieś. Jak widać, skrywa ona niejednego trupa w szafie, a zwłaszcza pewną, wstydliwą tajemnicę z przeszłości, którą za wszelką cenę będzie próbowała chronić.
Autor wywleka tutaj na światło dzienne wszystkie nasze przywary: nienawiść do obcych, których ubrał w skórę Romów, brak tolerancji dla wszelkiej odmienności, miłość do hajsu i zielonego.

Bezimienny spotyka się tu z niewytłumaczalną agresją. Oczywiście kibicujemy mu we wszystkich poczynaniach, bowiem mimo środków przymusu, których zmuszony jest użyć, robi to w dobrej wierze.
To człowiek zagadka, samotny wilk i cholernie inteligentny zawodnik. Ktoś, kto wierzy w ideały i według nich stara się postępować. Czy uda mu się odkryć skrzętnie skrywane tajemnice mieszkańców wsi?

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Dług honorowy to klasyczna powieść sensacyjna w konwencji westernowej, gdzie spotykamy głównego bohatera – samotnego mściciela, który robi porządek i znika. Trochę właśnie taki jest nasz bohater; tajemniczy Bezimienny, którego personaliów nadal nie poznajemy. W sumie nawet nie wydaje się to takie ważne. Ważne natomiast jest to, co i jak robi. A wplątuje się w kolejne kłopoty.



A wszystko zaczyna się od próby rozwiązania zagadki śmierci siedemnastoletniej dziewczyny. Kto i dlaczego zabił Olę? Tego będzie starał się dowiedzieć bohater. Zwłoki ofiary zostały znalezione na łodzi, która cudem uniknęła spalenia, czego nie można powiedzieć o jej ciele. Częściowo zwęglone zwłoki nosi ślady brutalnej zbrodni. O jej popełnienie zostaje oskarżony właściciel łódki, odludek Traszka. Bezimienny jednak nie wierzy w jego winę (nie tylko zresztą on). Mała społeczność Wilków, wsi w województwie lubuskim, nie jest przyjaźnie nastawiona do obcych, o czym nasz bohater bardzo szybko się przekona. Nie pomoże też drążenie przez niego tajemnic przeszłości, które miały nigdy nie zostać odkryte. A przy okazji nadepnie na odcisk pewnym Holendrom, którzy na terenie tej „sielskiej” wsi urządzili sobie hodowlę konopi. Jak widać, spokój Bezimiennemu nie jest pisany, a raczej gość lubi pakować się w tarapaty. Niektórzy już tak mają.



W Prostej sprawie mógł liczyć na wsparcie analityczki ABW, Justyny. Nie inaczej jest również i tym razem. Kto jeszcze wyciągnie do naszego bohatera pomocną dłoń? Nie zdradzę. Przeczytajcie i dowiedzcie się sami. Wszystkiego nie muszę wam chyba podawać na tacy. Podtrzymuję swoje zdanie z pierwszej części, że bohater przypomina mi mieszankę samotnego mściciela z westernów z mistrzem sztuk walki. Uważam, że takiego faceta lepiej mieć zawsze po swojej stronie, inaczej można skończyć kiepsko.



W Długu honorowym dzieje się całkiem sporo i bardzo intensywnie, choć książka rozpoczyna się spokojnie. Bywają momenty, że naprawdę trudno jest zaczerpnąć oddech. Zdarza się, że włoski stają na skórze. Z wściekłości i bezsilności zaciska się dłonie w pięści żałując, że żaden z wrogów Bezimiennego się nam pod te pięści nie nawinie. Jestem pewna, że książkę będziecie chcieli pochłonąć, nie robiąc ani chwili przerwy. Tylko apeluję do was, nie zaczynajcie czytać zbyt późno, bo z pewnością zarwiecie nockę.



Po lekturze drugiego tomu nadal jestem zdania, że obie książki to prawie gotowy scenariusz na świetny film albo serial. Powiem wam, że powieść czyta się rewelacyjnie. Płynie się przez tę opowieść bez najmniejszych przeszkód i tylko co jakiś czas wypływa się, żeby zaczerpnąć tchu. Genialna proza, Panie Chmielarz! Od początku jestem Pana fanką.

Dług honorowy ma tę wyjątkową zaletę, że można go czytać bez znajomości części pierwszej. Bohater jest ten sam, ale kompletnie nic nie tracimy z fabuły. Ja już ostrzę sobie pazurki na trzecią odsłonę z Bezimiennym. Może tym razem autor Wyrwy zdradzi chociaż jego imię. Zdecydowanie polecam.

Bezimienny powraca do nas w wielkim stylu.
Tym razem ma do spłacenia dług honorowy wobec Czarnego, który postanawia wykorzystać okazję i zleca Bezimiennemu zadanie. W Wilkach ma odnaleźć mordercę młodej dziewczyny, pomimo faktu, iż zatrzymany już został mężczyzna podejrzany o ten czyn. Okazuje się jednak, ze wieś skrywa więcej sekretów niż ktokolwiek jest w stanie sobie wyobrazić, a mieszkańców łączy zmowa milczenia. Co takiego dzieje się w Wilkach, że mieszkańcy chcą za wszelką cenę wygonić z nich obcych? Czego się boją? Rozwiązanie sprawy jest prawdziwym szokiem dla wszystkich.
***
Autor po raz kolejny porywa czytelnika w niezapomnianą i niebezpieczną podróż, która tylko z pozoru wydaje się łatwa do przebycia. Bardzo podoba mi się styl pisania Chmielarza, przez co czytanie jego powieści to czysta przyjemność. Tak było i tym razem. Główny bohater wciąż pozostaje postacią bardzo tajemniczą, ale jednocześnie bardzo ostrożną i sprytną. Podróżowanie z nim przez tę historię to czysta przygoda. Autor zapewnia czytelnikowi wiele emocji i elementów zaskoczenia, co dodatkowo podnosi walory książki. Fabuła jest bardzo zgrabnie skonstruowana i niezwykle wciągająca, co powoduje, że książkę się pochłania a nie czyta. Jest tutaj kilka wątków, które mają zmylić czytelnika, jednak wszystkie są ze sobą zgrabnie połączone, co utrudnia samodzielne śledztwo. Muszę przyznać, że nie spodziewałam się takiego zakończenia, albo raczej obstawiałam zupełnie inne powody, dla których dziewczyna została zamordowana. Autor jednak potrafi w wielu momentach zaskoczyć i robi to do ostatniej strony.

„Dług honorowy” to drugi tom cyklu z Bezimiennym. Pierwsza część „Prosta sprawa” bardzo przypadła mi do gustu. Czy podobnie było w przypadku jej kontynuacji?

Otóż nie do końca. Tak jak w pierwszej części fabuła była według mnie szybka, wartka i przede wszystkim nieprzerysowana, tak w tym przypadku były momenty ze zbyt długimi opisami i przede wszystkim spora część wydarzeń była zbyt przekolorowana. Sama fabuła była dopracowana i zaskakująca, jednak to zaskoczenie w dużej mierze wywołane było sytuacjami, które spotykały bohaterów. Niektóre z nich były dla mnie po prostu za bardzo naciągane i trudne do zrozumienia. Główny bohater Bezimienny nadal wywoływał we mnie sympatię, przede wszystkim ze względu na jego proste, wnikliwe, analityczne i konkretne podejście do zaistniałych wydarzeń. Jego honorowość to cecha, którą nieczęsto spotyka się u takich facetów. Pozostali bohaterowie zostali bardzo dobrze wykreowani i widać, że w tej kwestii autor nie wyszedł z wprawy.

Autor kolejny raz stworzył szybką sensację, z wyrazistym bohaterem, podobnym do Chucka Norrisa. Pewny siebie i nieustraszony, nie boi się stawić czoła niebezpiecznym sytuacjom, jego działania są przemyślane, w imię dobrej sprawy ryzykuje swoje życie, a honorowość to jego drugie imię. Pomysł umiejscowienia akcji w małej lubuskiej wsi bardzo mi się spodobał, bo sama mieszkam w podobnej. Tajemnica z przeszłości łącząca jej mieszkańców także była ciekawa, a połączenie jej z ich uprzedzeniami, wiejskimi konszachtami, młodymi chłopakami z chorymi przekonaniami, grupą holenderskich dilerów oraz morderstwem młodej dziewczyny, było zaskakującym zabiegiem. Mi połączenie tych wszystkich wątków nie do końca się spodobało, bo w pewnym momencie stały się one dla mnie przejaskrawione, a cała historia zaczęła przypominać mi western, których szczerze nie cierpię. Mimo to doceniam postać Bezimiennego, dopracowaną fabułę i styl, który różni się od tego, który do tej pory znałam z innych powieści autora. Myślę, że każdy powinien sam przekonać się, czy taka forma twórczości autora bardziej przypadnie do gustu.

„Dług honorowy” to wielowątkowa powieść sensacyjna przedstawiona z perspektywy kilku bohaterów, pełna dynamicznych zwrotów akcji z dobrym zakończeniem, zmuszającym do chwili refleksji. Powieść o spłacaniu długów, złu tkwiącym w ludziach, nietolerancji, rasizmie, kompleksach, popełnionych błędach, zadawnionych urazach, manipulacji, nienawiści, zemście, różnicach w światopoglądzie, skomplikowanych relacjach rodzinnych, handlu narkotykami, macierzyństwie. Zręcznie poprowadzona narracja, stopniowane napięcie i umiejętnie budowany klimat powodują, że powieść wciąga i trudno się od niej oderwać. Poznajcie porządną społeczność Wilków, odrzyjcie ją z warstw kłamstw i niedomówień, odkryjcie ukryte tajemnice, by poznać głęboko ukrytą prawdę.

„Dług honorowy” to drugi tom cyklu z Bezimiennym. Pierwsza część „Prosta sprawa” bardzo przypadła mi do gustu. Czy podobnie było w przypadku jej kontynuacji?

Otóż nie do końca. Tak jak w pierwszej części fabuła była według mnie szybka, wartka i przede wszystkim nieprzerysowana, tak w tym przypadku były momenty ze zbyt długimi opisami i przede wszystkim spora część wydarzeń była zbyt przekolorowana. Sama fabuła była dopracowana i zaskakująca, jednak to zaskoczenie w dużej mierze wywołane było sytuacjami, które spotykały bohaterów. Niektóre z nich były dla mnie po prostu za bardzo naciągane i trudne do zrozumienia. Główny bohater Bezimienny nadal wywoływał we mnie sympatię, przede wszystkim ze względu na jego proste, wnikliwe, analityczne i konkretne podejście do zaistniałych wydarzeń. Jego honorowość to cecha, którą nieczęsto spotyka się u takich facetów. Pozostali bohaterowie zostali bardzo dobrze wykreowani i widać, że w tej kwestii autor nie wyszedł z wprawy.

Autor kolejny raz stworzył szybką sensację, z wyrazistym bohaterem, podobnym do Chucka Norrisa. Pewny siebie i nieustraszony, nie boi się stawić czoła niebezpiecznym sytuacjom, jego działania są przemyślane, w imię dobrej sprawy ryzykuje swoje życie, a honorowość to jego drugie imię. Pomysł umiejscowienia akcji w małej lubuskiej wsi bardzo mi się spodobał, bo sama mieszkam w podobnej. Tajemnica z przeszłości łącząca jej mieszkańców także była ciekawa, a połączenie jej z ich uprzedzeniami, wiejskimi konszachtami, młodymi chłopakami z chorymi przekonaniami, grupą holenderskich dilerów oraz morderstwem młodej dziewczyny, było zaskakującym zabiegiem. Mi połączenie tych wszystkich wątków nie do końca się spodobało, bo w pewnym momencie stały się one dla mnie przejaskrawione, a cała historia zaczęła przypominać mi western, których szczerze nie cierpię. Mimo to doceniam postać Bezimiennego, dopracowaną fabułę i styl, który różni się od tego, który do tej pory znałam z innych powieści autora. Myślę, że każdy powinien sam przekonać się, czy taka forma twórczości autora bardziej przypadnie do gustu.

Chmielarz ostatnio idzie bardziej w sensację niż w thriller i bardzo mi się to podoba. Co więcej, dużo lepiej odbieram "Dług honorowy" niż "Prostą sprawę" - powieść w której dopiero poznajemy Bezimiennego.
W "Długu honorowym" wszystko wydaje się mieć większy sens. Jest mała miejscowość, tajemnica z przeszłości i całkiem świeża sprawa morderstwa. Jest też wartka akcja. Czyta się to wspaniale. W dodatku na koniec po prostu ujęła mnie postawa Czarnego. Takiego zakończenia się nie spodziewałam :)

„Dług honorowy” to drugi tom cyklu z Bezimiennym. Pierwsza część „Prosta sprawa” bardzo przypadła mi do gustu. Czy podobnie było w przypadku jej kontynuacji?

Otóż nie do końca. Tak jak w pierwszej części fabuła była według mnie szybka, wartka i przede wszystkim nieprzerysowana, tak w tym przypadku były momenty ze zbyt długimi opisami i przede wszystkim spora część wydarzeń była zbyt przekolorowana. Sama fabuła była dopracowana i zaskakująca, jednak to zaskoczenie w dużej mierze wywołane było sytuacjami, które spotykały bohaterów. Niektóre z nich były dla mnie po prostu za bardzo naciągane i trudne do zrozumienia. Główny bohater Bezimienny nadal wywoływał we mnie sympatię, przede wszystkim ze względu na jego proste, wnikliwe, analityczne i konkretne podejście do zaistniałych wydarzeń. Jego honorowość to cecha, którą nieczęsto spotyka się u takich facetów. Pozostali bohaterowie zostali bardzo dobrze wykreowani i widać, że w tej kwestii autor nie wyszedł z wprawy.

Autor kolejny raz stworzył szybką sensację, z wyrazistym bohaterem, podobnym do Chucka Norrisa. Pewny siebie i nieustraszony, nie boi się stawić czoła niebezpiecznym sytuacjom, jego działania są przemyślane, w imię dobrej sprawy ryzykuje swoje życie, a honorowość to jego drugie imię. Pomysł umiejscowienia akcji w małej lubuskiej wsi bardzo mi się spodobał, bo sama mieszkam w podobnej. Tajemnica z przeszłości łącząca jej mieszkańców także była ciekawa, a połączenie jej z ich uprzedzeniami, wiejskimi konszachtami, młodymi chłopakami z chorymi przekonaniami, grupą holenderskich dilerów oraz morderstwem młodej dziewczyny, było zaskakującym zabiegiem. Mi połączenie tych wszystkich wątków nie do końca się spodobało, bo w pewnym momencie stały się one dla mnie przejaskrawione, a cała historia zaczęła przypominać mi western, których szczerze nie cierpię. Mimo to doceniam postać Bezimiennego, dopracowaną fabułę i styl, który różni się od tego, który do tej pory znałam z innych powieści autora. Myślę, że każdy powinien sam przekonać się, czy taka forma twórczości autora bardziej przypadnie do gustu.

Wojciech Chmielarz jak zwykle nie zawodzi.

Jego kolejna książka wciąga bez reszty, akcja tak pędzi, że czyta się to na jednym wdechu, a zakończenie wprawia w osłupienie.


" Dług honorowy" to kontynuacja " Prostej sprawy". Tym razem nasz Bezimienny bohater spłaca dług wobec Czarnego. Udaje do miejscowości Wilki, aby rozwikłać zagadkę morderstwa młodej dziewczyny. Na miejscu spotyka się z wrogo nastawionymi do niego mieszkańcami oraz odkrywa miejscowy nielegalny interes. Dodatkowo szybko pakuje w kolejne tarapaty z holenderskimi gangsterami.

Ja jestem zachwycona książką. Uwielbiam, gdy w powieści jest mnogość wątków i bohaterów a na koniec wszystko idealnie się łączy. Dodatkowo rozdziały kończą się w taki sposób, że nie byłam w stanie odłożyć książki, musiałam dowiedzieć co stanie się dalej.

" Dług honorowy" to bez wątpienia świetna powieść sensacyjna. Jest tam wszystko, czego, każdy fan tego gatunku potrzebuje-akcja, narkotyki, wątek kryminalny i dużo, dużo scen walki.

Autor, którego twórczość miałam już wcześniej okazję poznać i polubić, jedynie utwierdza mnie w przekonaniu, że jest naprawdę dobry w tym, co robi.
To kolejny tom cyklu o bezimiennym, ale ja czytałam go jako pierwszy i przyznam szczerze, że w ogóle to nie przeszkadzało w rozumieniu akcji. Faktem jestem, że zdarzają się powiązania z poprzedniego tomu, których nie do końca rozumiałam podczas czytania, ale nie miało to większego znaczenia.
Bezimienny bohater ma do spłacenia dług u Czarnego, który prosi go o rozwiązanie sprawy morderstwa dziewczyny, za której zabójstwo został zatrzymany Traszka. Czarny jednak nie wierzy w jego winę, choć nie chce wyjawic dlaczego w ogóle zdecydował się na pomóc temu mężczyźnie.
Wilki to niewielka miejscowość, gdzie nic ciekawego się nie dzieje, a brak zasięgu i dostępu do internetu pomimo XXI wieku jest wciąż normalnością. Jednak to tutaj zdecydowali się zamieszkać Holendrzy, którzy wynajmują kemping u miejscowej sołtyski. To również tutaj doszło do brutalnego morderstwa młodej, spokojnej dziewczyny, której ciało znaleziono spalone na łodzi miejscowego dziwaka.
Pojawienie się w Wilkach Czarnego i jego kumpla wzbudza wielkie poruszenie i niechęć ludzi, którzy za wszelką cenę starają się zrobić wszystko, aby Ci opuścili jak najszybciej wioskę.
Książka, która ciekawi, czyta się ją z wielkim zapałem i zaciekawieniem. Choć rozwiązanie zagadki nie jest wielkim zaskoczeniem, bo ja w trakcie czytania celnie wytypowałam winnego, to jednak końcówka odkrywa przed czytelnikiem wiele rozwiązań, które dają klarowną całość sytuacji. Akcja toczy się szybko i w książce nie ma zbędnych opisów, które mogłyby nudzić czytelnika.
Autor przedstawia nam historię z perspektywy kilku osób, co zdecydowanie ułatwia rozumienie wszystkich wydarzeń. Jego twórczość jest bardzo przyjemna i przystępna dla czytelników, niezależnie od wielu. Myślę, że książka przypadnie do gustu każdemu, kto już wcześniej twórczość autora pokochał, ale również pomoże zdobyć nowych miłośników jego twórczości.
Zdecydowanie polecam.

Wojciecha Chmielarza oraz jego twórczości miłośnikom polskich kryminałów z pewnością nie trzeba przedstawiać. Wielbicielom innych zaś gatunków, nazwisko to z pewnością również nie raz, obiło się już o uszy. Chmielarz już od wielu bowiem lat dostarcza nam kolejne, bardzo poczytne i popularne książki na pograniczu thrillera, kryminału oraz powieści sensacyjnej.

Podobnie jest i tym razem, czytelnik "Długu honorowego" dostaje solidną dawkę sensacji, która mimo polskich realiów dostarcza wiele wartkiej akcji oraz scen rodem z filmów gangsterskich.

Kontynuacja "Prostej sprawy", to kolejna część cyklu, w którym nasz Bezimienny bohater zostaje wplątany w sprawy, w które nie do końca chciałby się mieszać, a już z pewnością takie, które bezpośrednio go nie dotyczą. Z racji jednak swojej postawy moralnej oraz przyświecającej mu dewizy, że wszystkie długi należy spłacić, znajduje się w samym centrum rozgrywających się w Wilkach wydarzeń.

W niewielkiej lubuskiej wsi dochodzi bowiem do morderstwa młodej dziewczyny, szybko udaje się wytypować oraz aresztować jednego z mieszkańców wioski, jako głównego podejrzanego. Wydawałoby się, że na tym cała historia powinna się zakończyć. W tej powieści jest to jednak dopiero początek szeregu zdarzeń, które wstrząsną życiem wszystkich mieszkańców niewielkiej miejscowości. Na prośbę Czarnego Bezimienny trafia do Wilków, aby odkryć co tak naprawdę wydarzyło się tej felernej nocy oraz kto stoi za morderstwem dziewczyny. Czarny jest bowiem przekonany, że z pewnością złapano i aresztowano nie tego człowieka. Dlaczego ta sprawa w ogóle go interesuje? Bezimienny i tego spróbuje się dowiedzieć.

Książki Chmielarza pochłaniam już namiętnie od kilku lat. Uwielbiam jego sposób pisania oraz wykreowanych przez niego bohaterów. Każda z jego nowych pozycji zawsze przypada mi do gustu i jeszcze nigdy nie byłam żadną zawiedziona. Jest to zdecydowanie autor, po którego twórczość mogę sięgać w ciemno. "Dług honorowy" nie odbiega pod tym względem od swoich poprzedniczek. Fani autora powinni być w pełni usatysfakcjonowani, a i nowi czytelnicy z pewnością dadzą się wciągnąć w tę historię.

Autor, którego twórczość miałam już wcześniej okazję poznać i polubić, jedynie utwierdza mnie w przekonaniu, że jest naprawdę dobry w tym, co robi.
To kolejny tom cyklu o bezimiennym, ale ja czytałam go jako pierwszy i przyznam szczerze, że w ogóle to nie przeszkadzało w rozumieniu akcji. Faktem jestem, że zdarzają się powiązania z poprzedniego tomu, których nie do końca rozumiałam podczas czytania, ale nie miało to większego znaczenia.
Bezimienny bohater ma do spłacenia dług u Czarnego, który prosi go o rozwiązanie sprawy morderstwa dziewczyny, za której zabójstwo został zatrzymany Traszka. Czarny jednak nie wierzy w jego winę, choć nie chce wyjawic dlaczego w ogóle zdecydował się na pomóc temu mężczyźnie.
Wilki to niewielka miejscowość, gdzie nic ciekawego się nie dzieje, a brak zasięgu i dostępu do internetu pomimo XXI wieku jest wciąż normalnością. Jednak to tutaj zdecydowali się zamieszkać Holendrzy, którzy wynajmują kemping u miejscowej sołtyski. To również tutaj doszło do brutalnego morderstwa młodej, spokojnej dziewczyny, której ciało znaleziono spalone na łodzi miejscowego dziwaka.
Pojawienie się w Wilkach Czarnego i jego kumpla wzbudza wielkie poruszenie i niechęć ludzi, którzy za wszelką cenę starają się zrobić wszystko, aby Ci opuścili jak najszybciej wioskę.
Książka, która ciekawi, czyta się ją z wielkim zapałem i zaciekawieniem. Choć rozwiązanie zagadki nie jest wielkim zaskoczeniem, bo ja w trakcie czytania celnie wytypowałam winnego, to jednak końcówka odkrywa przed czytelnikiem wiele rozwiązań, które dają klarowną całość sytuacji. Akcja toczy się szybko i w książce nie ma zbędnych opisów, które mogłyby nudzić czytelnika.
Autor przedstawia nam historię z perspektywy kilku osób, co zdecydowanie ułatwia rozumienie wszystkich wydarzeń. Jego twórczość jest bardzo przyjemna i przystępna dla czytelników, niezależnie od wielu. Myślę, że książka przypadnie do gustu każdemu, kto już wcześniej twórczość autora pokochał, ale również pomoże zdobyć nowych miłośników jego twórczości.
Zdecydowanie polecam.

"Dług honorowy "- Wojciecha Chmielarza to po prostu cudeńko, które się bierze ostrożnie do ręki i zaczyna czytać tak, żeby nic nie umknęło. Uwielbiam tego autora i jak na razie nigdy mnie nie zawiódł. Tym razem opisuje wszystkie możliwe inności ludzkie, na które większość nie daje pozwolenia. Wytyka palcami, przezywa, izoluje się od nich. To, że ktoś jest Romem, to na pewno musi być złodziejem, to, że ktoś jest skinem, to też nie pasuje do innych, to, że jest biedny, że nie ma matki i wiele innych to jest zły. Ma się trzymać z daleka od tzw. porządnej społeczności. Jest to wstrętne, bo ta tzw. porządna społeczność jest o wiele gorsza, bo nieprzewidywalna. Świetnie w tej książce pan Wojciech to wszystko opisuje i sami możemy, stwierdzić jak jest naprawdę. Bardzo polecam przeczytać w wolny dzień, bo jak się zacznie, nie ma możliwości się oderwać.

Jeden dług został spłacony w poprzedniej części, ale żeby go wypełnić do samego końca Bezimienny musiał zaciągnąć kolejny. Tym razem już nie miał wyboru i co by to nie było musiał go spłacić. Tak jak już wspomniałam przy poprzedniej części podoba mi się, że Bezimienny ma swój własny kodeks moralny i do długów podchodzi honorowo.
Bardzo szybko odzywa się do niego Czarny ze sprawą, którą ma rozwiązać. Wysyła Bezimiennego do niewielkiej lubuskiej wsi Wilki, gdzie została zamordowana młoda dziewczyna. Bezimienny ma odkryć kto ją zamordował, bo według Czarnego główny podejrzany, który jest w więzieniu tego nie zrobił.
Cała sprawa zaczyna nabierać tempa, gdy okazuje się, że są w to zamieszani holenderscy dilerzy oraz grupka młodych gniewnych mężczyzn. Nad sprawą unosi się też widmo dawnej sprawy, która jest tajemnicą mieszkańców Wilków, o której wszyscy milczą. Bezimienny znowu ma ręce pełne roboty i nie dość, że musi rozwiązać sprawę morderstwa to jeszcze w czasie jego pobytu w Wilkach musi uratować nie jedną osobę.
Książkę świetnie się czyta, a analityczny umysł Bezimiennego i rozłożenie każdej akcji na czynniki pierwsze daje tej historii takiego ciekawszego smaku. Już nieraz o tym wspominałam, że Wojciech Chmielarz to moje kryminalne odkrycie tego roku i ze względu na taką różnorodność na rynku książki trafiłam na niego dopiero w tym roku. Lepiej późno niż wcale i systematycznie będę nadrabiać wszystkie jego książki.
Dla wszystkich fanów wartkiej akcji bardzo polecam cykl z Bezimiennym. Jestem tylko ciekawa czy sam autor zna jego imię. 😅

Książka, na którą czekałam i niecierpliwie tuptałam nóżkami, więc jak tylko trafiła w moje ręce wzięłam się za czytanie ii .. nie żałuję! Bardzo, baaaardzo lubię książki Wojciecha Chmielarza. Akcja drugiego tomu cyklu z bezimiennym dzieje się we wsi Wilki, bezimienny ma do rozwiązania zagadkę zabójstwa. Akcja, która powoli, strona po stronie nabiera rozpędu, fajne postacie i przede wszystkim Bezimienny, który swoją osobowością przyciąga. Jestem bardzo na tak!

Uwielbiam książki Wojciecha Chmielarza, jeszcze się na nich nie zawiodłam. Dług honorowy to drugo tom z bezimiennym głównym bohaterem. Nie wiemy o nim wiele, ale to wcale nie przeszkadza. Akcja toczy się we wsi Wilki. Bezimienny jedzie tam, żeby rozwikłać zagadkę morderstwa, a przy tym spłacić swój dług wobec Czarnego. Ospała wieś skrywa swoje tajemnie i nic nie jest takie jakie się wydaje. Tajemniczość, zagadka, ciekawe postacie to plus tej książki. Na początku wszystko toczy się wolno. Ale później akcja tak pędzi, że nie można książki odłożyć. Autor funduje czytelnikom spore emocje, a postaci Bezimiennego nie da się nie lubić. Świetna książka, a ja mam nadzieję, że powstaną kolejne części:)

Bardzo lubię książki pana Wojciecha Chmielarza. Jeszcze nie czytałam książki „Dług honorowy”, ale czytałam pozytywne opinie na jej temat. Bardzo mnie kusi, aby ją zamówić.