Druga szansa

Co kojarzy się Wam z hasłem "Druga szansa"? Czy ośrodek o takiej nazwie faktycznie na nią zasługuje? Co czeka pacjenta po przekroczeniu progów tej tajemniczej placówki? Jeśli nie tak łatwo Was przestraszyć, zapraszamy do mrocznego miejsca ukrytego pośrodku gęstego lasu. Otoczonego wysokim murem i drutem kolczastym. Do miejsca, gdzie kamery śledzą każdy ruch, a mimo to dzieje się tu mnóstwo niewyjaśnionych rzeczy.

Młoda dziewczyna budzi się w nieznanym miejscu, na szpitalnym łóżku, nie pamiętając, jak się tam znalazła. Nie wie nawet, jak ma na imię ani w jakim jest wieku. Gdy próbuje przypomnieć sobie swoich bliskich, natrafia jedynie na pustkę. Według informacji przekazanych jej przez lekarkę, Zofię Morulską, nazywa się Julia i straciła rodziców w pożarze, który doszczętnie pochłonął ich dom. Ona sama cudem ocalała, doznała jednak poważnego urazu głowy i stąd ta utrata pamięci. Dziewczyna wkrótce zaczyna terapię, choć ta wydaje się polegać w głównej mierze na faszerowaniu jej silnymi lekami. Zaczyna słyszeć głosy i mieć przywidzenia, w dodatku jedna z pacjentek uparcie powtarza, że czeka ją tu tylko śmierć.

Gdy trafiłam na opis "Drugiej szansy", niesamowicie mnie zaintrygował. Miałam już wcześniej styczność z twórczością Katarzyny Bereniki Miszczuk - z cyklem Kwiat paproci oraz z pierwszym tomem "Gwiezdnego Wojownika" - i chciałam się przekonać, jak poradziła sobie z tak odmienną od tamtych tematyką. I wiecie co? Byłam zachwycona!

Co zrobiło na mnie tak pozytywne wrażenie? Po pierwsze, klimat powieści. Ten mrok, te tajemnice, ta ciągła niepewność, co jest prawdą, a co złudzeniem. Wciąż towarzyszyło mi przeczucie, że coś jest nie tak, że jakieś zagrożenie czai się w ciemnościach. Że zło ciągle gdzieś tam jest, skradając się coraz bliżej, gotowe w każdej chwili zaatakować bohaterów. A niepokojące kruki, przyglądające się bohaterce, śledzące niemal każdy jej krok, dosłownie przyprawiały mnie o ciarki.

Jeśli chodzi o kreację bohaterów, to moim zdaniem autorka poradziła sobie równie dobrze. Wprawdzie niewiele o nich wiemy, ale oni sami wcale nie dysponują większą wiedzą. Wszak stracili pamięć, więc o swojej przeszłości nic nam nie powiedzą. Ma to jednak pewne niezaprzeczalne zalety. Dzięki temu idealnie wpasowują się w klimat powieści, potęgując poczucie niepokoju i mrocznej tajemnicy. Poza tym nie musimy się martwić, że akcja nagle stanie w miejscu, bo bohater w najmniej odpowiednim momencie postanowi coś tam sobie powspominać. Julkę i Adama bardzo polubiłam, ale stworzenie postaci Morulskiej zasługuje chyba na największe uznanie. Wierzcie mi, kogoś takiego absolutnie nie chcielibyście spotkać na swojej drodze.

Barwny, sugestywny język pozwolił mi poczuć się częścią opowiedzianej przez autorkę historii. Sprawił również, że czytałam ją z prawdziwą przyjemnością. Nie dopatrzyłam się żadnych literówek ani innych błędów w tekście, a to w moich oczach także duża zaleta. Z kolei dynamiczna akcja, pozbawiona zbędnych przerywników, wciągnęła mnie do tego stopnia, że pochłonęłam tę powieść w dwa dni.


Mogę z ręką na sercu przyznać, ze "Druga szansa" spełniła wszystkie oczekiwania, jakie miałam wobec tej książki. Fascynująca intryga, mroczne miejsce akcji, bohaterowie pełni tajemnic - to wszystko przyciągało mnie, każąc czytać rozdział za rozdziałem dopóki nie poznałam końca tej historii. Mistrzowskie budowanie napięcia oraz budzący grozę klimat powieści uczyniły z niej lekturę wyjątkową. Szczerze polecam!

Młoda dziewczyna budzi się w miejscu, którego nie zna. Nie pamięta swojego imienia, rodziców ani miejsca zamieszkania... Okazuje się, że trafiła do tajemniczego szpitala o nazwie Druga Szansa. Dzięki tej placówce powinna szybko odzyskać pamięć i wrócić do zdrowia! Jednak coś idzie nie tak. W szpitalu dzieją się dziwne rzeczy, których nikt nie potrafi wyjaśnić. Co jest prawdą, a co kłamstwem? Komu można zaufać? Czy Julia dowie się, kim właściwie jest?

Druga Szansa to książka, która ukazała się na rynku wydawniczym już w 2013 roku, a więc mamy do czynienia ze wznowieniem. Niesamowicie się cieszę, że wydawnictwo zdecydowało się na odświeżenie tej powieści, ponieważ w przeciwnym wypadku zapewne nie miałabym okazji, żeby po nią sięgnąć - a wiele bym straciła... Spójrzcie tylko na tę przerażającą okładkę! Pomyślcie o skojarzeniach, jakie w Was budzi... Właśnie tego typu nastrój będzie Wam towarzyszył przy lekturze Drugiej Szansy...

Było to moje pierwsze spotkanie z tą autorką, co pewnie Was dziwi, bo który recenzent nie zna Kwiatu paproci?! Jednak ta seria jeszcze przede mną, a wcześniej zdecydowałam się na coś starszego, co pozwoli mi sprawdzić, czego mogę się spodziewać po Katarzynie Berenice Miszczuk. Autorka udowodniła mi, że jest niesamowicie kreatywna, potrafi stopniować napięcie i utrzymać czytelnika przy książce do samego końca. Od Drugiej Szansy nie można się oderwać!

Jest to książka, przy której bardzo silnie odczułam dyskomfort na tle psychicznym. Jednocześnie cały czas cieszyłam się, że autorka nie zepsuła ani jednej sceny! Wszystko zostało dogłębnie przemyślane i idealnie opisane, bez żadnej przesady, o którą w tym przypadku było łatwo. Druga Szansa to horror na miarę Stephena Kinga. Nie zabraknie tu przerażających postaci, tajemniczych wydarzeń, szczypty humoru i dreszczyku emocji. Dziwię się, że jest to raczej słabo znana książka, a przynajmniej ja odniosłam takie wrażenie, bo naprawdę zasługuje na o wiele większy rozgłos. Każda strona sprawiała mi przyjemność i już teraz, po dopiero co skończonej lekturze, mam ochotę ponownie się w nią zagłębić. Nie pamiętam, kiedy ostatnio czytałam tak dobrą książkę osadzoną właśnie w tych realiach - szpital psychiatryczny, odróżnianie rzeczywistości od fikcji, poszukiwanie prawdy... Najciekawsze motywy, które są raczej rzadko wykorzystywane, zostały tutaj świetnie przedstawione. Przerażająca pani Morulska, zagubiona Julia, zadziorny Adam, straszna Magdalena i łatwowierna Iza... Pokochałam wszystkich bohaterów!

Jeżeli macie ochotę na bardzo dobrą powieść z motywem szpitala psychiatrycznego i lubicie ten (nie)przyjemny dreszczyk emocji, gorąco zachęcam do sięgnięcia po Drugą Szansę. Uważam, że jest to jedna z lepszych książek, jakie czytałam w tym roku. Polecam w 100%! :)