Dynamiczny rozwój przewozów lotniczych w latach 60. ubiegłego wieku wykorzystali amerykańscy producenci, kiedy to aż 90 procent odrzutowców eksploatowanych w liniach lotniczych pochodziło ze Stanów Zjednoczonych. Decyzja o rozpoczęciu europejskiego programu budowy samolotu komunikacyjnego miała stanowić przeciwwagę dla amerykańskiej dominacji na rynku cywilnych konstrukcji pasażerskich. Przemysł lotniczy kilku państw Europy Zachodniej opracował Airbusa A300, który dał początek tysiącom samolotów pasażerskich tej marki, a na jego bazie powstały w późniejszych latach setki A310, A330 i A340.

Boeing 727 był pierwszym samolotem odrzutowym tej firmy zbudowanym z myślą o obsłudze krótkich i średnich tras i dostosowanym do operowania z lotnisk dysponujących relatywnie krótkimi drogami startowymi. Od końca lat 60. do początku 80. był podstawowym samolotem wielu linii lotniczych na trasach regionalnych. Mimo upływu 50 lat, niezawodna i wytrzymała konstrukcja wciąż eksploatowana jest przez nielicznych przewoźników towarowych i wojskowych. Model 727 był pierwszym odrzutowcem komunikacyjnym zbudowanym w ponad 1000 egzemplarzy – łącznie wytwórnię opuściło ponad 1800 trójsilnikowych maszyn.

Wykorzystując doświadczenia z projektów A300 i A310, pod koniec lat 80. ubiegłego wieku Airbus opracował nową rodzinę szerokokadłubowych samolotów dalekodystansowych, składającą się z dwóch modeli: dwusilnikowego A330 i czterosilnikowego A340. Nowe liniowce weszły do służby w latach 90. Ze względu na rosnące koszty paliwa, w 2011 r. zakończono produkcję A340, ale jego dwusilnikowy „brat” cieszy się nadal powodzeniem wśród przewoźników pasażerskich, towarowych oraz wojskowych jako samolot transportowo-tankujący

Jeśli kiedykolwiek miałaś wyrzuty sumienia, że nie biegasz codziennie półmaratonu, nie jesz jarmużu, nie segregujesz kolorami idealnie wyprasowanych ubrań i w ogóle jesteś czasami taka trochę nieogarnięta... to ta książka jest właśnie dla ciebie! Dzięki niej: - dowiesz się, co zrobić, żeby w ogóle nic nie robić i być zadowoloną z życia, - nauczysz się pielęgnować swoją strefę komfortu, żeby już nigdy nie musieć z niej wychodzić, - a przy tym uwolnisz swoją kreatywność i będziesz się świetnie bawić! Przed tobą zestaw 111 ćwiczeń (labiryntów, wykreślanek, list, rebusów, krzyżówek, szyfrów i innych zadań), dzięki którym twoje nicnierobienie zyska niemal naukową podbudowę! Bo co jak co, ale w nicnierobieniu Pani Bukowa jest ekspertem jak mało kto!

Wyjątkowa kolekcja aut - od niezapomnianych klasyków po nowoczesne modele! Każda część składa się z książki zawierającej szczegółowe informacje na temat wybranego modelu takie jak: specyfikacja techniczna, historia i ciekawostki. Do każdej książki dołączona jest replika auta. Kolekcja składa się z 50 tomów.

Wyjątkowa kolekcja aut - od niezapomnianych klasyków po nowoczesne modele! Każda część składa się z książki zawierającej szczegółowe informacje na temat wybranego modelu takie jak: specyfikacja techniczna, historia i ciekawostki. Do każdej książki dołączona jest replika auta. Kolekcja składa się z 50 tomów.

Modelarstwo lotnicze jest sportem amatorskim, uprawianym bez względu na wiek. W zawodach modelarskich mogą startować zarówno przedszkolaki, jak i osoby w podeszłym wieku. Zajęcia z modelarstwa odgrywają szczególną rolę w ogólnym rozwoju dzieci i młodzieży. Młoda osoba, która konstruuje i buduje modele, rozwija tym samym wiedzę z wielu dziedzin nauki, w tym tak ważnych jak matematyka, fizyka, informatyka czy nawet historia. Starty w zawodach wymagają z kolei rozszerzonej wiedzy z podstaw aerodynamiki i meteorologii… W niniejszym podręczniku przedstawiono podstawowe zasady prowadzenia zajęć modelarskich w klasie, na zajęciach pozalekcyjnych czy też w klubie modelarskim. Zawarto porady, w jaki sposób zorganizować pracownię modelarską i od jakich modeli rozpocząć przygodę z lotnictwem. Przedstawiono plany i szczegółowe opisy budowy najprostszych modeli latających, takich jak kartonowe i styropianowe modele halowe, latawce i balony na ogrzane powietrze. Podano również zasady lotu budowanych modeli, a także regulaminy zawodów przeznaczonych dla najmłodszych modelarzy. Książka ta dedykowana jest dla instruktorów modelarstwa lotniczego oraz nauczycieli pragnących wzbogacić zajęcia techniczne o elementy modelarstwa lotniczego. Zawiera kompendium wiedzy pozwalającej na budowanie modeli zgodnie z programem szkolenia młodzików i juniorów młodszych oraz skutecznie startowanie w zawodach wszystkich szczebli, w tym także w Mistrzostwach Polski.

Lockheed L-1011 Tristar powstał w odpowiedzi na zapotrzebowanie na samolot szerokokadłubowy średniego i dalekiego zasięgu o pojemności mniejszej niż Boeing 747. Jako pierwszy samolot tej klasy dzięki najnowocześniejszej awionice wspomagającej załogę podczas lotu mógł wykonywać automatyczne lądowania w kategorii IIIB. Początkowe problemy z nowymi silnikami Rolls-Royce’a oraz wysoka cena samolotu spowodowały, że program L-1011 przyniósł producentowi straty, a linię produkcyjną zamknięto po zbudowaniu 250 maszyn.

Kolekcja „Samoloty pasażerskie świata” to 40 wyjątkowych monografii poświęconych najsławniejszym lub najbardziej osobliwym samolotom. W każdym tomie znajdziesz unikalne fotografie, historię, opisy techniczne i ciekawostki.

W 1921 roku została uporządkowana kwestia odznak pamiątkowych wojsk technicznych. Przez cały okres międzywojenny powstawały kolejne odznaki, tworzone zgodnie z obowiązującym regulaminem. Na odznakach pamiątkowych wojsk technicznych można się doszukać symboli tradycyjnie używanych na tego typu insygniach, takich jak numery jednostek, nazwy miejscowości związanych z historią jednostki, daty powstania albo daty i miejsca ważniejszych walk. Stosowano także orła lub krzyż, ponadto pojawiały się także symbole i barwy charakterystyczne dla poszczególnych formacji zestawiane z kolorem broni. Przy projektowaniu odznak wykorzystywano motywy charakterystyczne dla danej formacji: koła samochodowe i sylwetki pojazdów - dla wojsk samochodowych, dla wojsk inżynieryjnych były to: kilof, łopata, topór, kotwica a także wybuchający granat. Pułki saperów kolejowych sięgały do symboliki wojsk pancernych jak i inżynieryjnych.

Gry świata... to najobszerniejszy zbiór gier z różnych epok i regionów świata, wybranych przez znawców i miłośników gier, ojca i syna, Lecha i Wojciecha Pijanowskich. Zawiera: • ponad 300 różnorodnych gier w podziale na gry planszowe, gry w karty, gry dla samotnych, gry naśladujące życie, • opisy i szczegółowe zasady gier, • dodatkowo płytę CD z grami – puzzle, konkurs z łamigłówką i pokerowy pasjans. Dzięki tej książce: • poznasz nowe odmiany dobrze znanych gier, • nauczysz się wielu nowych, ciekawych gier, • zobaczysz, jak wyglądają rekwizyty, karty i plansze, • dowiesz się, gdzie, kiedy i w jakich okolicznościach wymyślono poszczególne gry. „Gra jest wycinkiem naszego życia i podczas rozgrywki zachowujemy się tak jak w życiu. Warto od czasu do czasu poobserwować przeciwników, wiele można będzie się o nich dowiedzieć. Gry kształtują także wiele cech potrzebnych człowiekowi do życia: uczą cierpliwości, rozwijają wyobraźnię, pogłębiają wiedzę, uczą języków”. Lech Andrzej Pijanowski (ur. 1928 – zm. 1974) – krytyk filmowy i telewizyjny, scenarzysta i autor łamigłówek oraz gier planszowych. Wieloletni autor rubryki z zagadkami logicznymi „Rozkosze łamania głowy” w czwartkowym wydaniu „Życia Warszawy”. Wielki popularyzator łamigłówek, gier i rozrywek umysłowych. Używał pseudonimu „Janusz Jaxa". Niektóre publikacje książkowe: Małe abecadło filmowe (pierwsze wydanie: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1960), Podróże w krainie gier (Iskry, 1969), Przewodnik gier (Iskry, 1972), Rozkosze łamania głowy (Iskry, 1972), Gółka z pancerolą i inne felietony (KAW, 1975), Księga pasjansów (wydanie pośmiertne, Wydawnictwo Alfa, 1984). Wojciech Pijanowski (ur. 1951), dziennikarz telewizyjny i radiowy, prezenter (Jarmark, Koło Fortuny), producent. Autor gier planszowych i wielu programów telewizyjnych, głównie teleturniejów. Laureat nagród „Wiktora” i „Złota Kamera”.

To jest książka o tej drugiej stronie, o partnerach życiowych alpinistów. Tych co zostają w domach ze swoimi obawami, niepokojem i strachem o powrót swoich bliskich do domu. Bo jak pisze Lionel Terray w swojej książce „Niepotrzebne zwycięstwa”: „Chociaż alpiniści poruszają się blisko nieba, w nieskończonej czystości świata, światła i piękna, nie są przecież aniołami. Są tylko ludźmi”. A więc są śmiertelni. – Leszek Cichy Wspinacze uważają, że ich pasja jest warta ponoszonego ryzyka. Jednak z tym ryzykiem muszą też mierzyć się ich bliscy. Dlaczego zatem planują przyszłość z osobą, która stale naraża się na niebezpieczeństwo? Co dzieje się z nimi, gdy dojdzie do tragedii? Jak radzą sobie w cieniu góry? Te pytania we wspinaczkowym świecie długo pozostawały niewypowiedziane. Maria Coffey załamała to tabu po tym, jak jej partner, Joe Tasker, zaginął na północno-wschodniej grani Everestu. Coffey zaczyna tam, gdzie skończył Jon Krakauer. Opisuje, co dzieje się z bliskimi ofiar tragicznych wypadkach wspinaczkowych. Mówi o stracie głosami najlepszych światowych wspinaczy oraz ich rodzin i partnerów – Conrada Ankera, Chrisa Boningtona, Anatolija Bukriejewa, Lynn Hill, Joego Simpsona, Eda Viestursa i wielu innych. Więc jak w końcu jest? Warto kochać wspinacza…? „Mroczna strona gór” zadaje to pytanie. Ale czy na nie odpowiada? Zapraszamy do lektury.

To już trzecia część Gór z duszą. Nie czytaliście poprzednich? Nie szkodzi – każda opisuje inne góry i jest zbiorem niezależnych od siebie opowieści. Relacje z trekingów czy wspinaczek wzbogacają ciekawostki i najróżniejszego typu informacje: przyrodnicze, kulturowe, historyczne, a także praktyczne rady dla tych, którzy zechcą podążyć śladami podróżniczki. Z tego tomu dowiemy się m.in.: – Dlaczego o Annapurnie I mówi się, że to góra zabójczyni? Czemu zamieszkujący wokół tej góry Gurungowie Nowy Rok witają aż trzy razy? – Co łączy gruziński Kazbek z Betlejem, na czym polega praca dyżurujących na tej górze polskich ratowników i co dobrego zrobił dla Gruzji hrabia Potocki? – Skąd się wzięły w Bieszczadach anioły, gdzie znajduje się grób Hrabiny i kim był Majster Bieda? – Jak się dostać do najwyższej góry Australii i Oceanii, czyli Piramidy Carstensza? Czy Papuasi, którzy zamieszkują ten rejon, nadal są kanibalami i ile świniaków płacą za żonę? – Czym są via ferraty i które z nich, będąc w Dolomitach, warto przejść? – Jak zaplanować wejście na Teide, by po drodze zobaczyć kwitnące żmijowce? – Co się robi w oczekiwaniu na okno pogodowe na Mount Vinson, najwyższej górze Antarktydy, i jak wygląda Sylwester do białego rana podczas dnia polarnego? Monika Witkowska – jeśli tylko nie pisze akurat kolejnej książki, najprawdopodobniej jest gdzieś na wyprawie. Pasjonują ją podróże (odwiedziła ponad 180 krajów), żeglarstwo morsko-oceaniczne oraz góry. Zdobyła Koronę Ziemi, stanęła na szczycie dwóch ośmiotysięczników (Mount Everest i Manaslu) i wielu innych ciekawych gór (m.in. Ama Dablam czy Matterhorn), również w Polsce. Więcej o autorce na monikawitkowska.pl lub na Facebooku: monikawitkowska/travel

Robert Macfarlane nareszcie po polsku! Znakomity brytyjski pisarz i podróżnik tym razem poszukuje źródeł osobliwej, nieracjonalnej i intrygującej miłości do wspinaczki wysokogórskiej. Chodzenie w góry jest od dwudziestu lat jedną z najszybciej upowszechniających się form spędzania czasu wolnego – tym, co wyróżnia ją na tle innych, jest nieodłącznie związane z nią ryzyko śmierci. Ryzykowanie życia, by wspiąć się na jakąś górę, jeszcze trzy wieki temu uznano by za dowód szaleństwa. Dziki krajobraz nie był pociągający; atrakcyjne było to, co człowiek uporządkował. Poza tym przebywanie w górach wiązało się z niebezpieczeństwami: uważano, że lawinę potrafi wywołać nawet kaszlnięcie lub muśnięcie skrzydła ptaka, przelatującego nisko nad ośnieżonym zboczem. Można było wpaść w szczelinę; lodowce czasami po latach „wypluwały” zesztywniałe zwłoki. Dopiero w drugiej połowie XVIII wieku ludzie zaczęli podróżować w góry nie tylko z konieczności i uznawać wspaniałość górskiego krajobrazu. Góry zaczęły wywierać ogromny, często tragiczny w skutkach wpływ na ludzkie umysły. W 1865 roku człowiek po raz pierwszy stanął na szczycie Matterhornu; w czasie zejścia czterech ze zdobywców zginęło, spadając w przepaść. Do końca wieku zdobyto wszystkie szczyty Alp i sporządzono mapy niemal wszystkich alpejskich przełęczy. Tym samym dobiegła końca tak zwana złota era wspinaczki. Wielu zwróciło swoją uwagę na wielkie pasma górskie; zaczęto zdobywać szczyty Kaukazu, Andów i Himalajów. Na przełomie XIX i XX wieku często stawały się one obiektami obsesji. Uczucia i postawy, które popychały do działania pierwszych wspinaczy, do dziś pozostają żywe w wyobraźni Zachodu. Respekt odczuwany przed górami wydaje nam się naturalny. Strzeliste, srogie, oblodzone – wszystkie tego typu formy krajobrazu cieszą się naszym uwielbieniem; wydajemy się coraz bardziej spragnieni choćby zapośredniczonego kontaktu z „dzikością”. Robert Macfarlane rzetelnie opisuje fenomen radykalnej zmiany: co stało się na przełomie kilku stuleci, że cechy gór, które budziły wcześniej odrazę – stromizna, odosobnienie, śmiertelne niebezpieczeństwa – zaczęto zaliczać do ich największych zalet. "Ta zadziwiająca książka pomaga nam wspiąć się na nowe wyżyny intelektualne jeśli chodzi o zgłębianie ludzkiej obsesji na punkcie zawrotnych wysokości. Jest w niej coś, co zadowoli każdego." THE SUNDAY TIMES

Kolekcjonerskie praktyki prowokują do namysłu nad naszym związkiem z rzeczami, ich znaczeniem dla naszej tożsamości i wspólnoty. Skłaniają do refleksji nad sztuką, kulturą pamięci, społeczeństwem konsumpcyjnym, a także imperialnymi i kolonialnymi aspiracjami. Co o nas mówią rzeczy, które namiętnie zbieramy, eksponujemy, pielęgnujemy? Czy kolekcjonowanie – jako forma uprawiania nauki, zachowywania dziedzictwa, estetycznego i artystycznego wyrafinowania, wreszcie edukacji – usprawiedliwia niepohamowane pragnienie posiadania, przekraczanie kulturowych reguł wartościowania, norm etycznych wyznaczających stosunek do rzeczy i ich pozyskiwania? Tym rozważaniom poświęcona jest najnowsza książka Renaty Tańczuk.

Dwutomowa reedycja dzieła wydanego po raz pierwszy w 1931 roku. W tym obszernym podręczniku Władysław Hofman zawarł wszystko to, co ówczesny kawalerzysta czy artylerzysta powinien wiedzieć o użytkowanych koniach. Autor omówił pochodzenie konia, przedstawił rasy koni najodpowiedniejsze do służby wojskowej i organizację hodowli koni w II Rzeczypospolitej. Obszerny rozdział poświęcił opisaniu całej budowy ciała zwierzęcia. Przedstawił tu m.in. funkcjonowanie zmysłów konia czy jego układów wewnętrznych. W pracy przestawił także sposoby jazdy konnej, obchodzenia się ze zwierzęciem, podkucia, treningu, dbania o jego higienę, zdrowie i dobrą kondycję.

Dwutomowa reedycja dzieła wydanego po raz pierwszy w 1931 roku. W tym obszernym podręczniku Władysław Hofman zawarł wszystko to, co ówczesny kawalerzysta czy artylerzysta powinien wiedzieć o użytkowanych koniach. Autor omówił pochodzenie konia, przedstawił rasy koni najodpowiedniejsze do służby wojskowej i organizację hodowli koni w II Rzeczypospolitej. Obszerny rozdział poświęcił opisaniu całej budowy ciała zwierzęcia. Przedstawił tu m.in. funkcjonowanie zmysłów konia czy jego układów wewnętrznych. W pracy przestawił także sposoby jazdy konnej, obchodzenia się ze zwierzęciem, podkucia, treningu, dbania o jego higienę, zdrowie i dobrą kondycję.

Ta wspaniała książka proponuje dzieciom fantastyczną zabawę w lepienie zwierzątek z plasteliny. Mali artyści najpierw tworzyć będą nieskomplikowane kulki, kiełbaski i naleśniki, a następnie bardziej złożone figury. Nauczą się myśleć kreatywnie, będą rozwijać i poszerzać wyobraźnię, ćwiczyć myślenie przestrzenne, a także motorykę małą i wytrwałość. W książce znajdziemy nie tylko przydatne wskazówki, dzięki którym praca z plasteliną okaże się łatwa i przyjemna, ale także ponad 30 modeli plastelinowych zwierzątek wraz z przejrzystymi instrukcjami ich wykonania, które pozwolą lepić kształty z plasteliny nawet mniej uzdolnionym plastycznie dzieciom. Rudy kot, płetwal błękitny, żyrafa, płaszczka, kurka z kurczętami... i wiele innych wesołych zwierzątek czeka na małe rączki! Odbiorcy – rodzice, którzy chcą zadbać o kompleksowy rozwój swoich dzieci; – nauczyciele żłobków i przedszkoli, którzy znajdą w tej książce cenną pomoc dydaktyczną. Dlaczego warto nabyć tę książkę – zawiera aż 32 plastelinowe zwierzątka wraz z przejrzystymi instrukcjami ich wykonania – to doskonały trening rozwijający wyobraźnię, ćwiczący myślenie przestrzenne, motorykę małą i wytrwałość; – zaprasza dzieci do twórczej zabawy.

Dziś wszystko się zmieniło. W końcu zrozumieliśmy, z czym mamy do czynienia. Wszystko, czego my – wieśniacy – uczyliśmy się w szkole… wszystko, czego ludzie dowiedzieli się z gry… to były jedynie podstawy. Zabawa dla dzieci. Teraz jednak musimy wznieść się na zupełnie nowy poziom i rozpocząć treningi na serio. Bo na murze i za nim wciąż jesteśmy noobami. Treningi stają się bardziej intensywne. Po ostatnim ataku mobów cała wioska przygotowuje się do kolejnej bitwy. Wzmacnia systemy obronne, tropi szpiega, szuka nowych sojuszników… Ale Herobrine nic sobie z tego nie robi… Czy Runt da z siebie na tyle dużo, by znaleźć się wśród pięciu najlepszych uczniów i zostać wymarzonym wojownikiem? Jedno jest pewne: razem z przyjaciółmi – Breeze, Maksem, Emerald i Stumpem – stanie do walki z największym zagrożeniem, z jakim kiedykolwiek miał do czynienia.

To koniec. Wyglądało na to, że nasza wioska wkrótce przestanie istnieć. Nasza niesamowita wioska, ostatnia linia brony w promieniu tysięcy bloków, najzwyczajniej w świecie upadnie. Najbardziej absurdalne jest to, że moby nie miały z tym nic wspólnego. Do klęski przyczynił się jeden z najlepszych uczniów. Runt ma poważne kłopoty. Młody wojownik musi przetrwać jeden z najbardziej brutalnych ataków w historii i stanąć do walki ze znanym sobie uczniem. Jakby tego było mało, zostało mu już tylko kilka dni na przygotowanie się do sprawdzianu z redstone’u, a póki co nic jeszcze nie umie. Kiedy Lola, geniusz redstone’u, nieoczekiwanie dołącza do jego drużyny, problem wydaje się rozwiązany. Ale związana z tym dziwna sytuacja może kosztować Runta jego marzenia…