Ja, potępiona

Katarzyna Berenika Miszczuk "Ja, potępiona"
"Ja, potępiona" trzecia część trylogii o przygodach Wiktorii. Tym razem Wiki trafia do Tartaru, kto jej w tym pomógł i jak się to stało nie będę Wam zdradzać. Spotyka tam między innymi Hitlera, Kubę Rozpruwacza i księżną Elżbietę Batory. Na ratunek rusza jej zakochany po uszy Beleth.
Czytając tą część odniosłam wrażenie, że autorkę mocno poniosła fantazja. Zakończenie banalne. Do tego nie poradziła sobie z narracją w trzeciej osobie ale już narracja w pierwszej poszła jej o niebo lepiej. Wiki zyskuje charakteru, Beleth niestety w moich oczach traci. Mistrzostwem dla mnie były dialogi między Lucyferem a Gabrielem, przy których zaśmiewałam się w głos. Jak pierwsza i druga część urzekły mnie w całości tak "Ja, potępiona" nie zrobiła na mnie aż takiego wrażenia. Można by było pomyśleć, że Pani Kasia pisała ją na szybko. Jednakże mimo tych minusów książka jako całość była do przyjęcia, ubawiłam się z nią choć tak jak już wcześniej wspominałam nie do tego stopnia co przy jej wcześniejszych częściach "Ja, diablica" i "Ja, anielica".