Laleczki

Colmstock jest małą, smętną mieściną. Tutaj wszyscy wiedzą o sobie wszystko, nie da się nic ukryć przed sąsiadami. Wysoki poziom bezrobocia sprzyja rozwojowi handlu narkotykami i innych nielegalnym biznesów. Nagłe, tragiczne w skutkach, wydarzenia sprawiają, że miasto ogarnia żałoba. Spłonął budynek sądu i zginął powszechnie lubiany, niepełnosprawny nastolatek. Wybucha ogólna panika, gdy kilka rodzin znajduje na progach swoich domów porcelanowe laleczki, które są bardzo podobne do ich dzieci.
Tajemnicę przerażających podarunków chce rozwikłać Rose Blakeley, po tym jak jej siostrzyczka dostaje laleczkę. Dziewczyna ma spore ambicje i marzy o karierze dziennikarki. Startuje w konkursie, którego wygrana zapewnia staż w redakcji Sage Review. Niestety nie udaje jej się to. Sekretne zabawki, podobne do prawdziwych dzieci ,są dobrym tematem na sensacyjny reportaż. Rose chce skorzystać z okazji, żeby się wybić i spełnić swoje pragnienia.

Opis „Laleczki” totalnie mnie zaintrygował. Po jego przeczytaniu już nie mogłam się doczekać momentu, w którym wezmę się za jej lekturę. Niestety, chyba miałam trochę za bardzo wygórowane wymagania, bo książka nie sprostała moim oczekiwaniom. Liczyłam na elektryzujący oraz mroczny thriller i po części tak było.
Anna Snoekstra zadbała o to, żeby akcja była wartka, a napięcie utrzymywała się do samego końca. Sam finał naprawdę mnie zaskoczył. W treści przewijają się niespodziewane zwroty akcji, co w tego typu literaturze jest cenne. Jednak zawiodłam się na fabule, która w dużej mierze opierała się na życiu Rose, a nie intrygujących laleczkach. Brakowało mi też rozwinięcia niektórych, naprawdę ciekawych wątków. Autorka nie postarała się o ich rozbudowanie. Tak samo w kwestii zdań, które były krótkie i sprawiały wrażenie takich szybkich. Co do samej przyjemności z czytania, to czyta się naprawdę lekki i szybko. Anna Snoekstra posługuje się przystępnym piórem, więc lektura nie ciąży. Reasumując jest to jedna z tych książek, które mają ogromne pokłady niewykorzystanego potencjału.

Przez tę przerażającą okładkę boję się przebywać we własnym pokoju!



Anna Snoekstra oczarowała mnie swoim literackim debiutem pt. "Córeczka". "Córeczkę" polecałam wszystkim swoim znajomym, trąbiłam o niej wszem i wobec i do tej pory twierdzę, że jest to jeden z lepszych thrillerów psychologicznych, jakie udało mi się przeczytać. Toteż bezdyskusyjnie musiałam zdobyć "Laleczki", które zaintrygowały mnie już samym tytułem i okładką. Czy nowa książka Snoekstry sprostała moim wygórowanym oczekiwaniom?



Nie ukrywam, że swoją recenzję zbuduję na zasadzie porównywania "Laleczek" do "Córeczki". W tej sytuacji jest to nie do uniknięcia, ponieważ ciągle jestem pod urokiem tej drugiej pozycji. "Laleczki" to książka o bardzo oryginalnej fabule, choć odnoszę wrażenie, że tkwiący w tej historii potencjał nie został do końca wykorzystany. Mogło być bardziej zaskakująco i dynamiczniej. Natomiast autorka wolała poprowadzić akcję w zwyczajnym tempie, aby czytelnik myślał, że nadąża. No właśnie... To tylko pozory. W rzeczywistości nikt nie przewidzi tego, co czeka nas na końcu.



"Laleczki" mają zdecydowanie bardziej rozwinięte tło społeczne. Tutaj wszystko opiera się na relacjach między bohaterami, a te nie są oczywiste. Zdziwiło mnie to, że każda postać w "Laleczkach" mocno zapada w pamięć, ponieważ wyróżnia się czymś charakterystycznym. Jednak najciekawszą postacią, moim zdaniem, jest tutaj główna bohaterka. Rose ma trudną sytuację życiową, marzy jej się kariera dziennikarki i robi wszystko, aby przedstawić siebie w jak najlepszym świetle. Czy jest postacią pozytywną czy negatywną - trudno stwierdzić. Tak naprawdę nie odczuwałam w stosunku do niej negatywnych emocji, choć jej środowisko głośno i otwarcie odrzucało ją od siebie. Jeżeli chodzi o tę postać, można dyskutować.



Będę szczera do bólu i otwarcie przyznam, że "Laleczki" nie zauroczyły mnie w takim stopniu jak "Córeczka". Historia Rose okazała się wciągająca i naprawdę ciekawa, ale ta obyczajowa płaszczyzna za bardzo wysunęła się na pierwszy plan. Oczekiwałam czegoś innego po tego typu książce. Choć "Laleczki" nie zaserwowały mi mrożącej krew w żyłach opowieści, polecam tę książkę osobom, które lubią subtelne kryminały z mocnymi akcentami społecznymi.