Nie spotka cię nic złego

Uwielbiam, kiedy natrafiam na książkę, która pochłania mnie bez reszty. Bardzo dobrze znam pióro autorki i wiem, że najbardziej w świecie lubi grać na rodzinnych emocjach. Zawsze podkreśla jak wiele jesteśmy w stanie zrobić, byleby tylko nasi bliscy byli bezpieczni. Szczególe upodobanie ma odnośnie dzieci, co widać też u jej wcześniejszej powieści.
Opowieść jest podzielona na części i ostatnią, która przedstawia najważniejszy etap na którym najbardziej nam zależało. To historia trzypokoleniowa, która dotyczy życia młodego małżeństwa, ich dziecka oraz rodziców kobiety. Musicie wiedzieć, że prawdziwe są tutaj tylko uczucia szczęścia, jeśli się pojawiają, a nie wtedy, kiedy je pokazują. Słowa mają to do siebie, że każdy może je składać w co chce i nie oznacza to prawdy. Młode małżeństwo jest ukazane jako przechodzące trudne chwile, choć we wspomnieniach byli najbardziej idealną parą. Trudno jest opisać męża Iwony, gdyż nie jest to przykładny małżonek i swoją karierę wykorzystuje do tuszowania spraw o których nie wie jego żona. Jest dosyć toksyczną osobą, zazdrosną o ich dziecko, które Iwona kocha według niego bardziej niż jego. Robi co może by odzyskać dawną swobodną małżonkę, dlatego wykupuje lot do Paryża. Synek pozostaje pod opieką matki Iwony, która wciąż chce naprawić swoją relację z córką, ale widzimy w jakim otoczeniu emocji przebywają i jak opornie to idzie. Iwona ukazana jest jako nadopiekuńcza matka, gdzie otoczenie nie widzi jak jest wrażliwa i jak czuje, kiedy komuś dzieje się krzywda. Ma bardzo dobry instynkt macierzyński, który jest tłumiony przez osoby, które raczej go nie posiadają, albo jest on na znikomym poziomie. Patrzą na niewinne osoby przez pryzmat swoich krzywd, dlatego nie traktują ich sprawiedliwie. Matka Iwony widnieje jako dawna piękność, która odgrzewa resztki urody. Jest nieco kochliwa i bardzo tajemnicza. Często zaznacza jak wiele rzeczy ukrywa i jak nie może pozwolić, aby wyszły na wierzch. Historia opiera się na zniknięciu synka małżeństwa wraz z babcią. Ujrzymy jak każde z osobna od psychicznej strony zareagowało na tą sytuację. Nie mniej jednak będzie w tym wiele emocji różnego kalibru. Do samego końca będziemy utrzymywani w ryzach niepewności. Znając wydarzenia z perspektywy samych osób wejdziemy do ich wnętrza i tego, czego nie chcą pokazać. To bardzo dopracowana historia, dlatego fani thrillera psychologicznego powinni po nią sięgnąć. Mnie kupiła od razu:-)

Agata Zamarska w swojej powieści proponuje czytelnikom pełen napięcia thriller psychologiczny, w którym dramat rodzinny przeradza się w historię o obsesji, tajemnicach i grze toczącej się o najwyższą stawkę.
Na pierwszy plan wysuwa się dramat Iwony i Marka – małżeństwa, które próbuje ratować swój związek romantycznym wyjazdem do Paryża. Z pozoru drobny niepokój Iwony, jej intuicyjne przeczucie, że stanie się coś złego, wkrótce okazuje się złowieszczą zapowiedzią. Zdjęcia śpiącego Stasia, które docierają z anonimowego numeru, to dopiero początek koszmaru. Po powrocie do kraju bohaterowie odkrywają, że chłopiec wraz z babcią zniknęli.
Autorka bardzo sugestywnie oddaje stan emocjonalny rodziców, którzy balansują pomiędzy nadzieją a poczuciem winy, strachem i desperacją. Upływ czasu – dwa lata bez wieści o dziecku – potęguje dramat, a pojawiający się wątek tajemniczej organizacji o nazwie Harmonia dodaje historii wielowymiarowości i prowadzi w stronę teorii spiskowych.
Zamarska umiejętnie buduje napięcie, prowadząc fabułę tak, by czytelnik do końca nie wiedział, komu może zaufać. Atmosfera niepewności i wszechobecnego zagrożenia sprawia, że książkę trudno odłożyć. Jednocześnie mocno wybrzmiewa temat rodzicielskiej miłości i bezradności wobec sił, które wymykają się spod kontroli.
„Nie spotka cię nic złego” to historia, która wciąga od pierwszych stron i nie pozwala o sobie zapomnieć. To thriller nie tylko o tajemnicach i spiskach, ale też o kruchości więzi, o cenie prawdy i o granicach, do jakich gotowi są posunąć się ludzie, by odzyskać to, co najcenniejsze.