PRZEWOŹNIK

Co mnie podkusiło, żeby sięgać po tego typu książkę? Fakt, że sprzedała się w ponad dwóch milionach egzemplarzy! Bardzo szybko stała się sensacją wydawniczą, głównie w Chinach i w Wielkiej Brytanii. Musiałam sprawdzić, o co tyle szumu.



Przyznaję bez bicia, że przestrzeń, która została opisana w tej książce, jest niesamowita! Rzeczywiście, można poczuć dreszczyk emocji, kiedy błądzimy po pustkowiu w towarzystwie Dylan, Tristana i mrocznych zjaw. Chciałabym zobaczyć te wspaniałe widoki na własne oczy, choć z drugiej strony pewnie za bardzo bym się bała, żeby spróbować. :)



Za kreację przestrzeni duży plus. Co z bohaterami? Nie możemy mieć wygórowanych oczekiwań, ponieważ głównymi bohaterami są piętnastolatkowie. Są to postacie oczywiste, bez żadnych niespodzianek, od samego początku wiadomo, z czym mamy do czynienia. Nie powinnam mówić, że jest to minus, ponieważ książka kierowana jest do młodszego grona odbiorców. Postacie są w porządku, ich emocje zostały oddane bardzo realistycznie, ale nie zmienia to faktu, że ani Dylan, ani Tristan nie wymagają od odbiorcy szczególnej uwagi, analizowania etc.



Przejdźmy do tego, co w tej książce raziło mnie najbardziej... Wątek miłosny. Wiadomo, że po tylu wspaniałych książkach o miłości, a były takie w każdej epoce, również współcześnie, poprzeczka postawiona jest bardzo wysoko. Naprawdę, dobre poprowadzenie wątku miłosnego graniczy z cudem, ponieważ bardzo łatwo jest przesadzić. Niestety, w Przewoźniku ewidentnie widać, że wątek miłosny jest bardzo mocno naciągany. Nie kupuję tego... Być może spojrzałam na całą akcję zbyt realistycznym okiem, ale inaczej już nie potrafię. O ile uwierzyłam w cały zamysł fabuły, we wszystkie elementy fantastyczne i pustkowie samo w sobie, o tyle cały wątek miłosny jest w tym przypadku po prostu sztuczny. Szkoda. Być może gdyby było więcej bohaterów, więcej emocji, więcej problemów, ten wątek mógłby wyglądać nieco inaczej. W sytuacji, gdy autorka przedstawia nam tylko dwie postacie, a reszta zaledwie "miga" nam w tle, nie ma możliwości na rozwinięcie czegokolwiek związanego z relacjami interpersonalnymi.



Być może jestem zbyt surowa dla tej książki, ponieważ, jak już wspomniałam, jest ona kierowana do młodszych odbiorców. Myślę, że gdybym była kilka lat młodsza, ta książka zapewne spodobałaby mi się bardziej. Choć brak wyrazistych bohaterów i obecność zaledwie dwóch i tak zrobiłaby swoje... Podsumowując, jak najbardziej polecam tę książkę, ale tylko tym osobom, które przymkną oko na niedociągnięcia. Tym, którzy nie wymagają zbyt wiele... A przede wszystkim osobom w wieku 13-16 lat. Moim zdaniem są lepsze książki i z pewnością nie będę zachwycała się Przewoźnikiem. Książka jest w porządku, i nic poza tym.

Czyż, nie zastanawialiście się czasem, co dzieje się z nami po śmierci, gdzie trafiamy, jakiemu zadaniu musimy podołać, albo chociażby czy w ogóle istnieje coś takiego jak życie po śmierci? Jedną z naprawdę ciekawych wersji wydarzeń przedstawia "Przewoźnik", o którym wam zaraz opowiem.


Tristan już od jakiegoś czasu pełni rolę Przewoźnika, co znaczy, że transportuje dusze w zaświaty, co nie jest aż takim prostym zadaniem, jak mogłoby się wydawać. Co prawda robił to już kilkukrotnie, jednak tym razem jest zupełnie inaczej. A wszystko to przez pewną osobę...

Życie Dylan nigdy nie należało do łatwych. W szkole była pośmiewiskiem, a w domu także nie bywało najlepiej. Pewnego dnia, gdy wsiadła do pociągu, stało się coś dziwnego. Nastał błysk, a dziewczyna jakby na chwilę straciła przytomność. Po chwili obudziła się, jednak odkryła, że jest sama w pociągu, który na dodatek nie wygląda tak samo jak na początku. Wkrótce jednak odkrywa przerażającą prawdę, a wszystko to za sprawą dość nietypowego nastolatka, który uświadomił ją, że jest ofiarą wypadku. Jedyną osobą, która nie przeżyła. Chłopak ma na celu przewieźć ją w miejsce, gdzie będzie mogła żyć nowym życiem, zanim jednak to zrobi, musi ochronić ją przed mrożącymi krew w żyłach zmorami, które czyhają, na duszę dziewczyny, aby została stracona. Na wieki.

To, co w szczególności przyciągnęło mnie do tej książki - oprócz rzecz jasna wprost przecudownej okładki - to wieść, że mimo iż jest to debiut literacki szkockiej autorki, "Przewoźnik" stał się jedną z popularniejszych książek i to nie byle gdzie, a w Chinach, gdzie sprzedano ponad 2 miliony egzemplarzy tejże książki, a taka liczba potrafi zrobić nie małe wrażenie.

Oprócz przepięknej i mrocznej zarazem opowieści, Claire McFall zaskoczyła mnie swoim delikatnym stylem, dzięki czemu przebrnęłam przez całość w niewiarygodnym wręcz tempie, a na dodatek nie mogę się wręcz doczekać, kiedy będzie mi dane zapoznać się z następnymi tomami - tak, tak to potwierdzona informacja, "Przewoźnik" jest pierwszą częścią trylogii, na którą osobiście z pewnością będę czekać z niemałą niecierpliwością!

To nie kolejna opowieść o gnębionej przez los nastolatce, lecz o młodej kobiecie, która poprzez przeżyte krzywdy dorosła do tego stopnia, że nawet w takim wieku gotowa jest walczyć o swoje życie po śmierci, nawet jeśli tuż za rogiem czają się demoniczne istoty, które za wszelką cenę pragną jej potępienia. Ponadto przecudowne uczucie kiełkujące między dwoma bohaterami sprawiło, że nie byłam w stanie nie pokochać tej książki oraz znaleźć dla niej specjalnego miejsca w moim sercu.

To, co najbardziej przypadło mi do gustu to fakt, że nic tam nie dzieje się według ustalonych wyżej reguł, lecz całość ta jest pewnym procesem i zarazem wyzwaniem, któremu każdy musi podołać, aby zyskać życie po życiu. Wartka akcja oraz wiarygodni bohaterowie sprawili, że cała ta opowieść nabrała realizmu, a całość dopełniona różnymi zwrotami wydarzeń, dosłownie kierowała moimi uczuciami według upodobań autorki. Raz bałam się o Dylan, a drugim razem rozczulałam nad jej uroczymi relacjami z Tristanem. Tak, to z pewnością książka, z którą chciałabym spędzać większość wieczorów.