Seria z Mercedes Thompson T.11 Klątwa burzy

„Klątwa burzy” to już jedenasty tom przygód Mercy Thompson – mechanik zmieniającej się w kojota oraz żony alfy stada wilkołaków z Tri-Cities.
Tym razem na szalę rzucony zostaje pokój pomiędzy ludźmi i Nieludźmi, a jakby problemów było mało, praktykujące czarną magię wiedźmy o bardzo brutalnych skłonnościach postanawiają odwiedzić miasto i jego okolice.
Patricia Briggs, jak to ma w zwyczaju, nie pozwala Czytelnikowi nudzić się podczas lektury. Już od pierwszych stron wkraczamy w świat dynamicznej akcji i magii. Znani i lubiani bohaterowie mają w tej odsłonie ręce pełne roboty, gdyż niebezpieczeństwo czyha na każdym kroku. Nawet pod dachem własnego domu Mercy nie może czuć się bezpieczna. Nie brakuje wzruszeń, walk, ale też śmiechu.
„Klątwa burzy” pełnia jest niespodzianek, szybkich zwrotów akcji oraz ciekawych bohaterów. Stado wilkołaków musi zmierzyć się nie tylko z nowym wrogiem, lecz również ze zdradą kogoś, komu ufali od lat.
Patricia Briggs wie, jak zapewnić Czytelnikowi dobrą zabawę, a ja już nie mogę się doczekać, co też nowego spotka Mercy w kolejnym tomie i w jakie kłopoty wpakuje się tym razem.

"Klątwa burzy" to kolejny tom serii o kojociej pani mechanik z Tri-Cities. Mercy Thompson jest znana z talentu do pakowania się w kłopoty i tu nie jest inaczej. Choć właściwsze by było powiedzenie, że w tym przypadku kłopoty same zapukały do jej drzwi. Tym razem zamieszanie zaczynają robić nieznane wiedźmy panoszące się po okolicy. Efektem tego panoszenia są na przykład miniaturowe kózki zombie. Oraz inne, już znacznie niebezpieczniejsze, zombie. Kolejne komplikacje to polityczne dyskusje rządu z pradawnymi, w które zostają wmanewrowani bohaterowie, oraz stosik zadręczonych czarną magią trupów. Generalnie w najnowszej części losów Mercy dzieje się bardzo dużo, więc trudno się nudzić. Na bohaterów jak zwykle czeka wiele wyzwań, a same postacie przyciągają ciekawą kreacją, dzięki czemu powieść wciąga. Istotna może być informacja, że nie trzeba znać poprzednich tomów serii, by odnaleźć się w „Klątwie burzy”, choć warto zapoznać się z innymi przygodami Mercy i wilkołaków z Tri-Cities, bo są po prostu ciekawe. Patricia Briggs po raz kolejny zapewniła mi świetną rozrywkę; bawiłam się bardzo dobrze, więc polecam. Warto. :)

Kiedy zaczynałam swoją przygodę z Mercy Thompson w oryginale było "jedynie" pięć tomów, a premiera szóstej została już zapowiedziana. Naturalnie, jako słodkie dziecię lata, pomyślałam wtedy, że ten szósty tom będzie ostatnim, więc prawdopodobnie zacznę przygodę z niezwykłą i wciągającą serią (jak wtedy twierdziły recenzje), ale przynajmniej nie będę skazana na czekanie na następne tomy.

Oczywiście się myliłam, co nie znaczy, że tego żałuję.

Lektura "Klątwy burzy" przypomina założenie wygodnych, znoszonych butów, kiedy wiesz, że czeka się długa i męcząca podróż. Patricia Briggs już dawno stała się dla mnie wyznacznikiem dobrej zabawy oraz sprawdzonej, absorbującej i dostarczającej niemałej dawki emocji fantastyki, po którą zawsze sięgam bez ryzyka, że może mnie spotkać rozczarowanie.

Jedenasty tom przygód Mercy nie jest wyjątkiem od reguły - gwarantuje ciekawą, pełną zwrotów akcji i nieoczekiwanych wydarzeń fabułę. Przy okazji na drodze naszej dzielnej kojocicy stają nowi wrogowie oraz wyzwania. Briggs poza tym udowadnia, że pomysły na utrudnianie życia mojej ukochanej bohaterki urban fantasy wciąż się jej nie skończyły, ponieważ w "Klątwie burzy" czytelnik ma do czynienia z nowymi, niedokończonymi wątkami, które - jak podejrzewam - będą się ciągnąć jeszcze przez kilka następnych tomów. Dostajemy tutaj również niespodziewane zmiany i przetasowania w obozach przyjaciół oraz wrogów Mercy. Mam wrażenie, że kolejny tom będzie jednym wielkim rollercosterem bez trzymanki!