Słodkich snów. Coma. Tom 1. Część 1

Jestem pod wrażeniem rozłożystości tej książki. Jak opisuje autorka, historia została napisana piętnaście lat temu i w takiej wersji pozostała, więc nic dziwnego, że postacie wypowiadają się w określony sposób. Główna bohaterka ma ogromny temperament, gdzie za pomocą innego druku określającego jej myśli, ujrzymy, że nie lubi, kiedy się z niej żartuje. Inni określają ją jako dziecko, choć sama twierdzi, że nim nie jest. Z zachowania jednak faktycznie przypomina rozkapryszone dziecko, ale nic dziwnego, skoro nikt jej tam nie traktuje poważnie. Biorą jako ewenement, bo jest określona jako śpiąca i żołnierz jednocześnie. Momentami próbuje sobie przypomnieć co tam robi i skąd się wzięła, ale kolejne wydarzenia i wieczne rozkazy nie pozwalają jej na przejście do przeszłości. Siłą została przydzielona do zespołu w którym mężczyźni mają największe ego i nieokiełznany popęd płciowy. Widząc tam kobietę sądziła, że uda im się złapać jakąś nić porozumienia, lecz napotyka na wielki opór i jakby zazdrość. Musicie też wiedzieć, że choć myśli Heleny są tu opisane, to jednak ona podaje nam to, co chce. Są takie rzeczy, których powiedzieć nie może:-) Pomimo tego, że jest osobą nieco utajnioną, to jej ciało momentami poddaje się urokowi złośliwemu kapitanowi, który też nie jest do końca szczery, bo również gra w pokerową twarz. Chwilami ciężko jest zwrócić uwagę na ukryte motywy, bo autorka postawiła na niespieszną opowieść. Opisuje nam postacie wybierając do tego odpowiednie momenty, które mogą podkreślić bądź obalić to, co o sobie opowiadali. Tak jak na początku miałam ją jako opowieść fantazyjną, tak przechodzi w romans i literaturę szpiegowską jednocześnie. Toczy się walka wewnętrzna Heleny, bo ciągnie ją do przełożonego i jednocześnie musi się dowiedzieć wszystkiego na jego temat. Ma ukrytą misję i nawet nas zwiodła udawaną niewinnością:-) Na początku książki jest ostrzeżenie co do wydarzeń do których nie powinny zaglądać osoby niepełnoletnie. Jak najbardziej się pod tym podpinam. Jeśli mam przytoczyć z niej jakąś mądrość, to niech będzie to nie osądzanie innych po wyglądzie ani tym bardziej zachowaniu. Takie niepozorne osoby potrafią mieć powód, aby takimi być:-)
Jest to część pierwsza, naprawdę wciąga, ma zdobione strony początkowych rozdziałów i potrafi wywołać rumieńce na naszej twarzy:-) Jednym słowem, przeczytajcie:-)