Sznurki starej marionetki

Byliśmy lalkami, wiesz? Ojciec ciągnął za sznurki, matka trzymała scenariusz. A my tylko graliśmy swoje role.”
„Nie trzeba być martwym, żeby mieszkać w grobie. Czasem wystarczy dzieciństwo.”
„Morderca nie tworzy chaosu. On reżyseruje. Z precyzją artysty i chłodem rzeźnika.”
„Niektóre groby są płytsze, niż się wydaje. Czasem wystarczy jedno słowo, by przeszłość znów zaczęła oddychać.”

W miasteczku Cross Meadows czas nie leczy ran. Tutaj przeszłość wciąż krąży po cmentarnych alejkach, a duchy mają swoje ulubione groby. Gdy René Cavalier – były fotograf zmarłych – przybywa, by objąć posadę grabarza, nie podejrzewa, że wkracza w serce starej, niezamkniętej historii. Historii, która zacznie oddychać na nowo.
Mężczyzna nie zdaje sobie sprawy, że jego życie nieodwracalnie się zmieni i,że sam jest w niebezpieczeństwie.
Cmentarz bowiem nie jest w tej historii jedynie tlem dla tragicznych wydarzeń - to pełnoprawny bohater powieści, który jest niczym żywa istota.
Ale to nie tylko opowieść o losach grabarza o lodowatym spojrzeniu i sercu zimnym niczym lód.
To również opowieść o losach rodzeństwa von Gradenów.
Henry jest genialnym skrzypkiem , jego siostra Emma budzi pożądanie w niemal każdym mężczyźnie w tym również w nim samym..
Od czasu ich powrotu w miasteczku zaczynają ginąć ludzie , a wszystko wygląda na starannie wyreżyserowane przedstawienie.
Kto stoi za makabrycznymi zbrodniami i jakie ma motywy?
Nie czytam horrorów od czasu , gdy obejrzałam film Doktor Sen - ostatnie pół godziny tego filmu sprawiło, że nie mogłam zasnąć.
A jednak książka Pani Małgorzaty Węglarz wciągnęła mnie niczym narkotyk i nie pozwalała się od siebie oderwać aż do zakończenia.. wyciskającego łzy.
Fabuła? Zaskakuje na każdym kroku. Warsztat literacki? Czysta poezja.
Tropy? Mylne i kuszące.
Gotycki klimat, hipnotyzująca narracja i misternie spleciona historia o traumie, manipulacji i odzyskiwaniu siebie.
„Sznurki starej marionetki” to opowieść, która nie daje o sobie zapomnieć – jak lalka, która nocą otwiera oczy.