WIELKIE POLOWANIE

Z twórczością Roberta Jordana spotkałam się wcześniej podczas czytania "Oka świata", czyli pierwszego tomu serii "Koło czasu". Doskonale pamiętam, że byłam pod wrażeniem, jak wiele tomów zawiera ten cykl, no i co jeszcze ciekawsze, ile stron liczy sobie każdy z nich, bo w większości przypadków jest to ponad sześćset stronic.



Jeżeli miałabym rozpowiadać się o uczuciach, które towarzyszyły mi w przypadku "Oka świata" i "Wielkiego polowania", powiedziałabym, że Robert Jordan potrafi w przyjemny, lecz bardzo rozległy sposób przedstawić swoją wizję świata, w dodatku robi to w takim stylu, że bez najmniejszych przeszkód wciągnęłam się w całą tą historię i obecnie nie marzę o niczym innym poza poznaniem dalszego biegu wydarzeń.

Fakt iż jest to bardzo gruba książka, a cykl liczy sobie kilkanaście tomów sprawia jednak, że akcja, mimo iż ciekawa, ciągnie się bardzo powoli, co może okazać się irytujące dla miłośników wartkiej akcji, gdyż w tym wypadku doskonale widać, że autor postawił na motto "Powoli i dokładnie", co nie jest wadą, jednak momentami może lekko nużyć.



Rand al'Thor wraz z swoimi przyjaciółmi przebywają obecnie w niezwykłym miejscu: w mieście Fal Dara, będącym jednocześnie główną siedzibą Aes Sedai, czyli grupki niezwykłych kobiet, którym udało się opanować niesamowite zdolności. Niegdyś i mężczyźni potrafili posługiwać się magią, jednak dar ten przepadł wraz z stawieniem czoła siłą ciemności przez Smoka. Mężczyznę, który według podań i legend ma odrodzić się na nowo. Według wielu to właśnie Rand będzie tym, który zajmie jego miejsce. Jednak chłopak nie chce pogodzić się z swoim przeznaczeniem, bojąc się posiadania tak ogromnej mocy.



Niespodziewanie miasto zostaje zaatakowane przez trollaków, a Rand wraz z załogą wyrusza w pościgu, żeby odzyskać skradziony Róg Valare. Czy im się uda?



Dla osób lubujących się w magii i intrygach, cała ta seria powinna okazać się istnym strzałem w dziesiątkę. Osobiście odnoszę także wrażenie, że pod pewnymi względami można uznać iż "Wielkie polowanie" jest lepsze od "Oka świata" chociażby patrząc na opisy wydarzeń, które tutaj stały się bardziej dynamiczne, a co za tym idzie, ciekawe. Co prawda na samym początku musimy przebrnąć przez nieco przydługi wstęp, który miejscami wlecze się niemiłosiernie, jednak uwierzcie mi, warto wytrwać, bo w tym wypadku prawdziwa akcja rozpoczyna się dużo szybciej niż w przypadku poprzedniego tomu.



Sądzę, że w tym wypadku pytanie czy uważam tą książkę za godną polecenia jest zbyteczne, jednak z racji iż czuję się zobowiązana wypowiedzieć się o niej jak najlepiej, powtórzę to jeszcze raz: sięgajcie po nią w ciemno, w szczególności jeśli należycie do fanów Tolkiena, bo wobec wielu obaj autorzy piszą w charakterystyczny dla siebie niesamowity sposób. Czy naprawdę tak jest? O tym musicie przekonać się sami!