Wilkołak

Uwielbiam książki pana Wojtka. "Wilkołak" to książka, która znajduje się na mojej liście książek obowiązkowych do przeczytania:)

Wojciech Chmielarz to jeden z moich ulubionych autorów, zwłaszcza kryminałów. "Wilkołak" to trzecia część przeżyć detektywa Dawida Wolskiego, po "Wampirze" i "Zombie". Nie czytałam poprzednich części i na początku trudno było mi zrozumieć niektóre fakty z przeszłośći bohaterów. Z powodzeniem można jednak czytać bez wcześniejszych tomów , gdyż są nawiązania do zdarzeń z poprzednich części. Autor prezentuje styl literacki, który mi odpowiada. Główni bohaterowie to prywatny detektyw Dawid Wolski i prokurtor Adam Górnik. Powieść otwiera niecodzienne zdarzenie. Na pogrzebie ojca Dawida Wolskiego pojawia się Iga. Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie fakt, że ukochana detektywa została osiem lat temu zamordowana i pochowana. Z tego faktu Wolski zwierza się tylko Górnikowi. Dawid Wolski pragnie za wszelką cenę odnaleźć ukochaną Igę i przy okazji znaleźć mordercę młodych dziewcząt. Prokurator, choć z oporami przyłącza się do poszukiwań. Prowadzą nieoficjalne śledztwo niekonwencjonalnymi metodami, jak rozkopywanie grobu, porwanie lekarza czy włamanie do mieszkania. Tworzą doskonały duet. Woski wydaje się czasami mało rozgarnięty, do tego bardzo impulsywny, ale ma też przebłyski geniuszu. Zarówno Wolskiemu jak i Górnikowi nie układa się w życiu prywatnym. Obaj chociaż irytują, denerwują swoim zachowaniem, momentami śmieszą swoim metodami dochodzenia to potrafią rozwiązać zagadkę. Obaj też mają swoją niechlubną przeszłość. Mimo ich wad można ich polubić. Doskonały kryminał trzymający w napięciu. Wyraziści bohaterowie, ciekawa fabuła z mnóstwem zwrotów akcji, odpowiednie dawkowanie informacji. Dosyć realistycznie przedstawione nieludzkie traktowanie przetrzymywanych kobiet.

Przeczytałam do tej pory kilka książek Wojciecha Chmielarza, ale ta bez wątpienia jest z nich najlepsza. Detektyw Wolski na pogrzebie swojego ojca dostrzega z daleka swoją dawną miłość, która zginęła niemal dekadę temu. To nie daje mu spokoju. Rozkopuje jej grób, żeby się przekonać, czy na pogrzebie, w którym uczestniczył dawno temu pochowano na pewno jego dziewczynę. Okazuje się, że nie, a dalsze poszukiwania prowadzą na tropy innych zamordowanych i zaginionych dziewczyn. W dodatku ginie następna, a akcja książki ze strony na stronę coraz bardziej przyspiesza. Wciągająca fabuła, nieoczywiste rozwiązania poszczególnych wątków, niesztampowi bohaterowie oraz styl sprawia, że łyknęłam tę książkę 'na raz'.

Detektyw Wolski powraca w najnowszej powieści Wojciecha Chmielarza, pt. „Wilkołak”. Główny bohater na pogrzebie swojego ojca widzi osobę, która od lat uchodzi za martwą, a która kiedyś miała specjalne miejsce w jego sercu. Przeświadczony o tym, że Iga nie była jedynie przewidzeniem, razem z Adamem Górnikiem próbuje dociec prawdy w raczej nielegalny sposób. W międzyczasie musi się też uporać ze sprawami rodzinnymi.
Więcej akcji nie zdradzajmy, wątków jest wiele, każdy ciekawy i każdy prowadzi do tytułowego wilkołaka. Kto nim jest? Czego chce?
Nie tylko to jest zagadką w tej książce. Dla mnie równie interesująca była przeszłość nowo poznanych bohaterów. Pomimo iż jest to trzecia część serii, dla mnie była to pierwsza styczność z detektywem Wolskim i choć nie był on najsympatyczniejszą postacią (za to nadrabiał humorem i nieprzewidywalnością), to muszę się dowiedzieć co tam miało miejsce wcześniej.

„Wilkołak” to powieść, którą czyta się z zapartym tchem. Cały wątek kryminalny jest pełen niejasności do samego końca. Niby sprawa sprzed wielu lat, ale nadal aktualna i niosąca swoje żniwo. Znajdziemy w niej profanację zwłok, śledztwo prowadzone na własną rękę, wiele intryg i manipulacji. Historia w nie zawarta jest mroczna, tajemnicza i czasami przerażająca. Nie można się przy tej książce nudzić, nie ma tu zbędnych opisów, każdy wątek jest ważny i ma swoje znaczenie.
Jest to moja pierwsza przeczytana książka tego autora i mimo, że jest to trzecia książka o losach Dawida Wolskiego to nie przeszkadza to w czytaniu i odnalezieniu się w fabule.

„Wilkołak” Wojciecha Chmielarza to trzeci i zarazem ostatni tom cyklu gliwickiego o detektywie Dawidzie Wolskim. Zakończenie, na które przyszło nam czekać aż cztery lata, jednak zdecydowanie było warto!
W tym tomie powracamy do sprawy, przez którą główny bohater postanowił zostać detektywem, a której nigdy nie udało mi się rozwiązać. Teraz w końcu pojawia się nowy trop, przez który na wszystkie wydarzenia, które doprowadziły go do tego mrocznego miejsca, w którym jest teraz, może spojrzeć z innej strony. Tym samym detektyw przechodzi dużą przemianę, a czytelnik w końcu lepiej rozumie jego zagubienie i wątpliwe moralnie wybory, których dopuścił się w tomach poprzednich. Oczywiście Dawid nie traci całkiem swojego charakteru, dalej jest impulsywny i nie podejmuje cały czas całkiem mądrych decyzji, jednak teraz wszystko w końcu zaczyna nabierać sensu. Pozostałe postacie też zachwycają rysem psychologicznym, a fabuła z początku jest dosyć tajemnicza, przez nagromadzenie kilku wydaje się że niepasujących do siebie wątków. Później, wraz z biegiem akcji, tak ciekawi, tak wciąga, mimo że może akcja nie jest mocno dynamiczna (choć oczywiście i tak w książce dużo się dzieje!), to książki nie chce się odkładać przez poznaniem zakończenia. Finalnie jest to naprawdę świetne zamknięcie cyklu, w którym może nie dla wszystkich sprawy kończą się całkiem pozytywnie, jednak jest te tak pożądane dla wszystkich zamknięcie, po którym można ruszyć z życiem dalej. Jestem lekturą naprawdę usatysfakcjonowana, to kawał dobrego, zajmującego i nieszablonowego kryminału!

„Wilkołak” Wojciecha Chmielarza to już trzeci tom serii gliwickiej… i kolejna książka przy czytaniu, której obiecuje sobie zacząć sprawdzać czy nie było czegoś wcześniej 😉 Mimo, że zaczęłam serię od końca nie czułam, że gubię wątki lub coś jest niedopowiedziane.
Dawid Wolski jest prywatnym detektywem, który na pogrzebie własnego ojca dostrzega dawną miłość- Igę. Nie było by to zapewne nic dziwnego gdyby nie to, że Iga została zamordowana 8 lat temu! Dawid wbrew zdrowemu rozsądkowi postanawia odnaleźć dawną koleżankę i odpowiedzieć na pytanie co tak na prawdę się stało przed ośmioma laty w Gliwicach. W misji tej detektywowi pomaga prokurator Adam Górnik. Nie wiem jakie relacje łączyły tych dwóch w poprzednich częściach, ale w „Wilkołaku” ich „współpraca” jest jednym z ciekawszych elementów książki. Mimo delikatnie mówiąc szorstkiej przyjaźni razem podejmują coraz bardziej ryzykowne decyzje pakując się w coraz większe kłopoty.
To już trzecia książka Wojciecha Chmielarza, która czytałam i muszę przyznać, że czytało się je bardzo dobrze. Fabuła jest wciągająca, bohaterowie są normalnymi ludźmi,a nie plastikowymi ideałami i co dla mnie najważniejsze nie ma stu wątków pobocznych, w których człowiek gubi się już na prologu 😉
Dodatkowym plusem dla mnie było to, że akcja dzieje, się na Śląsku, przez co teraz trochę bardziej będę bała się wychodzić po zmierzchu, ale fajnie było odnajdywać znajome miejsca na kartach książki.

Po początkowej irytacji wynikającej z nieznajomości poprzednich wydarzeń – przepadłam! Schemat powieści jest znajomy z innych powieści autora, ale kompletnie nie przeszkadza to w odbiorze. Lubię Chmielarza za to, że swoich czytelników traktuje serio, jako ludzi myślących i nie wierzących w bajki. Autor stawia na jakość dopracowując w najdrobniejszych szczegółach swoje książki. Tutaj fabuła poprowadzona jest tak, że trzeba uruchomić szare komórki by wszystko wskoczyło na swoje miejsce. Ponadto w sposób niezwykle realistyczny pokazuje ludzką naturę oraz to do czego zdolny jest człowiek bez zahamowań, który kieruje się jedynie instynktem. Zdarzenia goniące zdarzenia, piętrzące się sytuacje i mnóstwo zagadek, szybkie zwroty akcji, a do tego irracjonalne i skrajnie nieodpowiedzialne zachowania pary głównych bohaterów są naprawdę dużym atutem tej książki.
Chmielarz to nie tylko autor, który rozwija swoje umiejętności pisarskie, ale też pisze by zadowolić czytelnika. Choć zakończenie lekko mnie rozczarowało, bo zabrakło w nim rozwinięcia wątku bestii to i tak „Wilkołak” to powieść świetna, taka „chmielarzowa”. Pozostają dwie kwestie – Wydawnictwo Marginesy musi wydać poprzednie części o Dawidzie Wolskim by ładnie i spójnie prezentowały się na półce. A ja muszę nadrobić części cyklu – tym razem w dobrej kolejności.

„Wilkołak” Wojciecha Chmielarza to już trzeci tom serii gliwickiej… i kolejna książka przy czytaniu, której obiecuje sobie zacząć sprawdzać czy nie było czegoś wcześniej 😉 Mimo, że zaczęłam serię od końca nie czułam, że gubię wątki lub coś jest niedopowiedziane.
Dawid Wolski jest prywatnym detektywem, który na pogrzebie własnego ojca dostrzega dawną miłość- Igę. Nie było by to zapewne nic dziwnego gdyby nie to, że Iga została zamordowana 8 lat temu! Dawid wbrew zdrowemu rozsądkowi postanawia odnaleźć dawną koleżankę i odpowiedzieć na pytanie co tak na prawdę się stało przed ośmioma laty w Gliwicach. W misji tej detektywowi pomaga prokurator Adam Górnik. Nie wiem jakie relacje łączyły tych dwóch w poprzednich częściach, ale w „Wilkołaku” ich „współpraca” jest jednym z ciekawszych elementów książki. Mimo delikatnie mówiąc szorstkiej przyjaźni razem podejmują coraz bardziej ryzykowne decyzje pakując się w coraz większe kłopoty.
To już trzecia książka Wojciecha Chmielarza, która czytałam i muszę przyznać, że czytało się je bardzo dobrze. Fabuła jest wciągająca, bohaterowie są normalnymi ludźmi,a nie plastikowymi ideałami i co dla mnie najważniejsze nie ma stu wątków pobocznych, w których człowiek gubi się już na prologu 😉
Dodatkowym plusem dla mnie było to, że akcja dzieje, się na Śląsku, przez co teraz trochę bardziej będę bała się wychodzić po zmierzchu, ale fajnie było odnajdywać znajome miejsca na kartach książki.

Książkę czytałam bez znajomości poprzednich części cyklu gliwickiego, początek był dla mnie nieco trudny w zrozumieniu i ciężko było wgryźć się w fabułę. Wyrwa i Żmijowisko pana Chmielarza to jedne z moich ulubionych książek, które dostarczyły mi porządnej dawki przeżyć. A jak było z Wilkołakiem? To propozycja dla fanów gatunku sensacyjnego, opowieść nie zapadnie nam w pamięć, nie wywoła emocji. Dotrwałam do końca bo byłam ciekawa finału, jednak tym razem obyło się bez fajerwerków. Nie mniej uważam, że autor napisał dobrą powieść sensacyjną, potrafił; w znakomity sposób połączyć wszystkie wątki, sprytnie skomponował intrygę, a nawet pokusił się o wątek psychologiczny w relacji rodzice - dzieci. Ciężko mi było wykrzesać okruchy sympatii dla głównego bohatera - Dawid Wolski to niezwykle trudny człowiek, czarny charakter, choć pełen determinacji w dążeniu do celu. Książki Chmielarza zawsze trzymają wysoki poziom i tak też jest tym razem.

Słowem wstępu, przeczytałam tą książkę bez znajomości pozostałych tomów. I chociaż na początku cięzko było mi się połapać w akcji, to później nadążałam bez większego problemu. Także sądzę, że nieznajomość wcześniejszych książek z serii nie przeszkadza w sięgnięciu po "Wilkołaka".

Wszystko zaczyna się od tego, że na pogrzebie ojca Dawid Wolski, detektyw, dostrzega kogoś, kto według wszystkich ludzi już dawno został zamordowany - Igę. Oczywiście mężczyźnie nikt nie wierzy, z wyjątkiem prokuratora Adama Górnika.Razem starają się odkryć prawdę o kobiecie.

Bohaterowie zostali dosyć dobrze wykreowani, chociaż czasem zachowanie Wolskiego mogło irytować. Często postępował wbrew wszelkim zasadom moralnym, impulsywnie. Mimo to książkę czytało się dobrze, lecz nie porwała mnie w jakimś większym stopniu. Szybko przez nią przebrnęłam, ale wątpię żebym kiedyś do niej powróciła. Ot, lektura na nudny dzień.

"Wilkołak" trzecia część przygód detektywa Dawida Wolskiego. Detektyw, osiem lat po zaginięciu swojej ukochanej wznawia śledztwo. Dawid łamie zasady, porywa lekarza, bezcześci grób, wszystko po to, aby się dowiedzieć co przydarzyło się ukochanej. Na drodze staje mu ktoś, kto nie chce, aby kobieta została odnaleziona. Zaczyna mordować kolejne kobiety...
Szybka akcja, mnogość zagadek, dobrze wykreowana postać Dawida sprawia, że książkę bardzo dobrze się czyta i zwiększa apetyt na kolejną część przygód detektywa.

"Wilkołak" jest trzecią i ostanią częścią cyklu gliwickiego, ja czytałam go nie znając wcześniejszych tomów, jednak odnalazłam się bez problemu. Główny bohater, detektyw Wolski, ma trochę na sumieniu, a dążenie do odkrycia prawdy nie ma dla niego tematów tabu. Nielegalna ekshumacja, porwanie lekarza, włamanie z kradzieżą? Czego się nie robi, aby odnaleźć Igę. A przede wszystkim dopaść tego, kto od lat poluje i morduje młode dziewczyny, odnaleźć wilkołaka i zakończyć czarną serię... Świetna książka, pełna zaskakujących zwrotów akcji, która od początku do końca wciąga w wir wydarzeń, niczym dobry film sensacyjny. Warto przeczytać!

Zakończenie trylogii gliwickiej niestety już za mną...

Wojciech Chmielarz jak zawsze nie zawiódł. Historia jest niezwykle wciągająca i zaskakująca, nie sposób się od niej oderwać. Książka w bardzo dobrym stylu podsumowała wszystkie wątki i naprawdę jest mi ogromnie przykro, że musimy się rozstać z Dawidem Wolskim...

Liczę jednak, że Chmielarz nie pozwoli swoim wielbicielom długo czekać na kolejną genialną powieść spod swojego pióra.

Nie czytałam poprzednich części tego cyklu i już wiem, że koniecznie muszę je nadrobić. Nie przeszkodziło mi to w czytaniu "Wilkołaka", choć początkowo ilość bohaterów nieco mnie przytłaczała. To jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku. Wciąga od pierwszych kartek i naprawdę trudno ją odłożyć. Wątek seryjnego mordercy interesujący, tym bardziej osadzony w naszych polskich realiach. Jasne, może trudno lubić detektywa Dawida Wolskiego, ale nie budzi on jednocześnie mojej niechęci a w zespole z prokuratorem Adamem Górnikiem tworzy niezły duet.
Już się nie mogę doczekać filmu na podstawie tej książki.

Detektyw Dawid Wolski na pogrzebie ojca widzi na cmentarzu Igę, która… została zamordowana 8 lat wcześniej. Nikt mu nie wierzy. Razem z prokuratorem Adamem Górnikiem profanują grób. Zaczyna się niebezpieczna gra. Detektyw nie spocznie, dopóki nie odnajdzie kobiety.
Wolski i Górnik to zupełnie inne postacie niż sądziłam. Podziwiałam umiejętność kłamania Dawida, jego upór i zaciętość. Jednak jego działanie pod wpływem emocji, brak skrupułów, łamanie prawa i postępowanie wbrew zasadom moralnym, do tego szaleństwo, nieprzewidywalność nie przysparzało mu chwały. Prokurator intrygował mnie swoją przeszłością. Kilka razy zdumiał mnie swoim zachowaniem. Pozostali bohaterowie zostali dobrze wykreowani, są prawdziwi, naturalni.
Powieść można czytać bez znajomości poprzednich tomów. Skupiłam się na bieżących wydarzeniach i wielotorowej akcji, którą autor nieźle zagmatwał. Początkowo dominują wątki obyczajowe związane z relacjami w rodzinach, codziennym życiem bohaterów. Małe, osobiste dochodzenie w sprawie zaginięcia Igi rozwija się w wielowątkowe śledztwo, które zatacza coraz szersze kręgi. Autor stworzył postacie połączone często skomplikowanymi relacjami, zdarzeniami, emocjami. Wszystko po to, by czytelnik zbyt szybko nie rozgryzł głównej zagadki. Śledztwo toczy się niemrawo, a detektyw z prokuratorem skaczą sobie do oczu.
Akcja trwa kilka dni. Dużo się dzieje. Fabuła jest dopracowana. Dopiero pod koniec czytelnik dowiaduje się, kim jest Wilkołak i jakie są jego motywy postępowania. Finał zaskakujący, jednak bez efektu „wow”. Poczułam niedosyt. Zabrakło mi emocji, choć sam wydźwięk sprawy jest przerażający. Dobrym zabiegiem fabularnym było oddanie głosu Wilkołakowi, by zobaczyć jego metody działania, polowanie na ofiarę.
To kolejna powieść, w której autor rozbudowuje wątek społeczno-obyczajowy i pochyla się nad kondycją polskiej rodziny. Słodko nie jest. Kłótnie, krzyki, wulgaryzmy, oskarżenia, alkoholizm – to sprawia, że opisane historie współtworzą atmosferę napiętą i mroczną.
„Wilkołak” to dobra powieść z wartką akcją, z którą nuda nam nie grozi. Realność i naturalność oraz skomplikowana sprawa kryminalna sprawiają, że tak łatwo nie da się od niej oderwać. Kontrowersyjna postać detektywa Wolskiego wzbudza skrajne emocje. Jak w lustrze odbijają się w książce relacje rodzinne Polaków i ich codzienne problemy.

Książki Wojciecha Chmielarza biorę w ciemno ! Poprzednich książek o detektywie Dawidzie Wolskim nie czytałam, ale nie przeszkadzało mi to przy czytaniu " Wilkołaka" czyli trzeciego tomu.


Na pogrzebie swojego ojca, Dawid przez jedną chwilę widzi Igę. Tę Igę. Dziewczynę, która zaginęła osiem lat temu i uznano ją za zmarłą. Nikt mu nie wierzy, że ją widział, więc postanawia na własną rękę poprowadzić śledztwo i odnaleźć ją. W niebezpieczną grę wciąga swojego jedynego przyjaciela i wspólnika, prokuratora Adama Górnika. Mężczyźni zaczynają swoje poszukiwania od wykopania ciała Igi z grobu.

W tym samym czasie ktoś zaczyna " polowanie " na młode, bezbronne dziewczyny.

"Wilkołak" tak jak i pozostałe książki Wojciecha Chmielarza trzyma wysoki poziom. Tutaj każde słowo, każdy czyn bohatera ma znaczenia. A bohaterowie to nie jakieś płaskie, bezbarwne postacie, przy czytaniu książki można poczuć się, jakby to były osoby z krwi i kości.

Wspaniałe dialogi, wartka akcja i zaskakujące zakończenie, wszystko to znajdzie w tej książce.

„Wilkołak” to trzecia część serii z detektywem Dawidem Wolskim. Trochę obawiałam się sięgać po niego, bo jeszcze niw czytałam dwóch poprzednich części, ale kiedy widzę nową powieść Wojciecha Chmielarza, nie mogę przejść obojętnie obok niej. Do tego ta świetna okładka, która od razu wpadła mi w oko.

W tej części prywatny detektyw Dawid Wolski musi zmierzyć się z duchami swojej przeszłości i to dosłownie. Na pogrzebie swojego ojca, wziętego adwokata, widzi swoją dawną miłość Igę. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie to, że dziewczyna została zamordowana osiem lat wcześniej. Zanim Wolski zdąży do niej podejść, dziewczyna ucieka. Od tego momentu Wolski stara się na różne sposoby, często nielegalne i pozbawione skrupułów, odkryć prawdę dotyczącą Igi. We wszystkim pomaga mu prokurator Adam Górnik, z którym łączą go sprawy z życia zawodowego, jak i prywatnego.

Cieszę się, że miałam okazję poznać detektywa Dawida Wolskiego. Chociaż nie wszystkie jego cechy i zachowanie nadawały się do lubienia. Okazał się on nietypowym, poturbowanym przez los facetem, który nie boi się dociekać prawdy, nawet gdy sytuacja jest niebezpieczna. Wolski jest uparty, niepokorny, zawzięty, często działający pod wpływem emocji, niezgodnie z prawem i wbrew zasadom moralnym. Autor świetnie go scharakteryzował, podobnie, jak resztę postaci. Każda z nich ma różne problemy i wnosi coś nowego do historii. Fabuła, jak zawsze w przypadku powieści Chmielarza, jest bardzo dopracowana. Najpierw autor serwuje nam strzępki informacji, by z czasem, rozdział za rozdziałem, odkrywać nowe fakty, które na końcu tworzą zaskakujący finał. „Wilkołak” okazał się wciągającą, mocną i konkretną powieścią, z gorzkim zakończeniem.

Wojciech Chmielarz i jego "Wilkołak" to książka, na którą warto było poczekać. Codziennie z niecierpliwością oczekiwałam kuriera, który gdy tylko przyniósł przesyłkę, zaraz ją otworzyłam i zaczęłam czytać, do rana i miałam już lekturę za sobą. Od książki nie można się oderwać. Czytając "Wilkołaka" ma się wrażenie, że faktycznie takie zdarzenia mogły mieć miejsce, choć zbieżność wydarzeń to czysta fikcja literacka, która jest kontynuacją losów bohaterów z poprzednich książek tego autora. W "Wilkołaku" musimy dojść praktycznie do końca, żeby, dowiedzieć się kto więzi, zabija i dlaczego. Autor w tej części świetnie po zakańczał wszystkie wątki z poprzednich książek, wiemy, że już nic na temat tych bohaterów więcej nie napisze. Myślę, że dla czytelnika to dobry znak, trzeba czekać na coś nowego, a zapewne będzie tak dobre jak wszystkie poprzednie jego lektury. Ja uwielbiam czytać pana Chmielarza i za tę książkę daję 10/10, okładka też jest jedyna w swoim rodzaju, charakterystyczna dla książek pana Wojciecha. Zachęcam do lektury, na pewno nikt nie pożałuje spędzonego czasu poświęconego czytaniu.