Zdrada

,,Do tej pory milczałam, ale teraz zrozumiałam, że cierpiące dusze w niewyjaśniony sposób potrafią się rozpoznać i przyciągnąć, potęgując swoje cierpienie."

Powiem wam, że miałam wiele przemyśleń dotyczących tej książki, bo wpierw widziałam ją jako niezrozumiałą, gdzie postać jest niedojrzała emocjonalnie i sama nie wie, co robić ze swoim życiem. Zmieniło się to jednak w pewnym momencie. Był to urywek dotyczący depresji. Dotyczył innej osoby, jednak z wolna zaczęło dochodzić do mnie, że pomimo młodego wieku, bo nasza postać ma 31 lat, była w zwyczajnej depresji. Wiodła całkiem dobre życie. Otoczona bogactwem, które zapewniały jej zarobki męża. Lśniła pośród innych kobiet, które zazdrosne spojrzenia kierowały za jej placami. Jednak w tym wszystkim doszła do takiego momentu, gdzie każdy dzień zaczynał wyglądać tak samo. Codziennie powielała te same schematy, że z braku jakichkolwiek bodźców zwyczajnie stała się obojętna. Być może jedynie czas w którym spełniła się jako kochanka nie był dobrze pokazany, ale to jakby krzyk, wołanie o zmianę czegokolwiek, gdyż dłużej nie dawała rady. Nie chcę tu w żaden sposób stawać po stronie zdrady, gdyż moim zadaniem jest opisać emocje z książki i takie właśnie tam odnalazłam. Później, kiedy po pierwszej zdradzie odkryła jakie to przyjemne czuć dreszczyk ekscytacji, zaczęło ją to zbliżać z własnym mężem. Jedynie tutaj zapędziła się w kozi róg, gdyż zachłannie zapragnęła czegoś więcej, więcej niezobowiązujących spotkań, otwartości na pokusy, ale w sekrecie naiwnie sądząc, że robi dobrze. Że oto poznała i przełamała swoje słabości, ukryte lęki i pragnienia, które dzień po dniu domagały się wyjścia.
Jak zatem zakończy się jej historia?
Uprzedzam, że osoby religijne oraz brzydzące się zdrad mogą ją opacznie zrozumieć. To fikcja literacka, mistyfikacja kobiet na granicy zaniedbania lub posiadania wszystkiego, gdzie nie potrafią wymyślić sobie nowych planów na życie. Autorem jest mężczyzna, więc momentami kobietę sprowadzał do myśli mężczyzn, dlatego kobieta czytelnik, niekoniecznie ze wszystkim będzie się zgadzała. Trudno jest też wytłumaczyć intencje kogoś, kto jest w depresji. Ten ktoś może tak rozpaczliwie pragnąć być zrozumianym, zauważonym i docenionym, że zrobi wszystko, by cokolwiek poczuć. A gdy uda mu się wywołać te emocje, zapragnie zachłannie je zatrzymać przestając myśleć racjonalnie. I właśnie ten brak racjonalizmu został tutaj pokazany. Nie historia jak olać małżeństwo, ale co się dzieje z ludźmi, kiedy dochodzą do granicy swojej wytrzymałości. Oczywiście to tylko moje zdanie i spostrzeżenia. Jednak jeśli jesteście ciekawi tej pustki, to przeczytajcie ją i zacznijcie zmieniać własne życie tak, by nigdy do tej sytuacji nie dopuścić.