Zły czas

Widzimy przemianę z poczwarki w motyla, co prawda ciągle jest to organizacja przestępcza, ale teraz widzimy szefową, panią na włościach, która krok po kroku przejmuje interes i staje na pozycji znienawidzonego ojca.

Gdy sprawy przybierają niekorzystny obrót Blair ląduje na wysypisku śmieci. Gdy budzi się w szpitalu wszystko do niej wraca z przerażającą świadomości. Powrót do normalności nie będzie jej dany. Jej ojciec ginie, a ona musi przejąć jego interesy. Do tego by jeszcze wszystko utrudnić jej mąż chce ją zniszczyć do końca. Jaki będzie finał? Czy Phix będzie w stanie wybaczyć? Jakie będą jego plany?

Długo było nam czekać na kontynuację, ale wreszcie nadeszła. Naprawdę nie wiedziałam czego się po tej części spodziewać, tym bardziej że gdy już miałam ją w rękach okazała się bardzo krótka. No ale po przeczytaniu wszystko się wyjaśniło i zakończenie bardzo mnie zirytowało. Ze względu na to, że powieść nie jest długa i jest to druga część to pewne ta recenzja nie będzie długa.

Samej akcji było mnóstwo. Od samego początku jesteśmy wciągnięci w ten świat i nie ma czasu na odpoczynek. Blair musi zmierzyć się z wieloma wyzwaniami i pokonać swoje lęki. Nikt nie daje jej taryfy ulgowej i od razu musi wszystko umieć. Do tego przeszłość dalej ją ściga i ciągle o sobie przypomina. Ból, strach i poczucie zdrady nie odstępują jej na krok.

Jeżeli chodzi o bohaterów to mam do nich mieszane odczucia. w poprzednim tomie, mimo kilku wad, potrafiłam ich polubić, a tutaj często działali mi na nerwy. Blair została skrzywdzona bardzo mocno, ale starała się nie poddawać i liczyć na odmianę. Teraz nie potrafiła się zdecydować, nie trzymała się swoich postanowień i w niektórych momentach zachowywała się wręcz głupio. Jeśli chodzi o Phixa to od początku był skryty i trudno było przewidzieć jego zachowania. Tutaj to ja już kompletnie nie wiedziałam, o co mu chodzi. Nie dało się przewidzieć jego intencji i potrafił swoim zachowaniem sam sobie zaprzeczać.

Jednak mimo denerwujących bohaterów książkę czytało mi się bardzo szybko i z wielkim zaangażowaniem. Nie kibicowałam postaciom, ale fabularnie tak się wczułam, że trudno było mi się od lektury oderwać. Naprawdę jestem w szoku, jak wciągająca fabuła zniwelowała mój wnerw na bohaterów.

Podsumowując niestety, ale pierwsza część podobała mi się bardziej. Tam wszystko ze sobą współgrało i było bardzo dobrze wyważone. Tutaj czasami z frustracji przewracałam oczami i nie wierzyłam co ja obecnie czytam. Jednak z tego co wiem, to Zły czas podobał się naprawdę wielu osobom, więc może i Wam przypadnie do gustu. Mi niestety podpadły postacie tak bardzo, że nie mogłam w pełni cieszyć się z lektury. Mam nadzieję, że jak Wy będziecie to czytać to nie będziecie odczuwać tego co negatywne, tylko dacie się wciągnąć w mafijne intrygi!

Ciężko jest się podnieść z kolan. Skrzywdzona kobieta jest córką bandyty i nie wiadomo skąd może oczekiwać wsparcia. Fabuła ukazuje prawdziwą batalię o życie, drogę do wolności, wyzwolenia.

Nie wiem jak Kasia to robi, ale kiedy raz się pokocha jej styl pisania to już się przepada raz na zawsze. To nie jest pierwsza historia, którą miałam ogromną przyjemność czytać. Autorka nigdy mnie nie zawiodła, a opowieści, które tworzy porywają mnie do cna i nie pozwalają o sobie zapomnieć. Czy można to nazwać nałogiem? Myślę, że w jakimś stopniu na pewno, bo gdy tylko widzę jej nazwisko w księgarniach to nie umiem przejść obok obojętnie.

Autorka oddała w nasze dłonie kontynuację serii Niebezpieczni Mężczyźni – i już przyznaję, że nie czytałam opisu z tyłu okładki, chciałam mieć niespodziankę i powiem Wam, że zdecydowania jestem uzależniona od jej pióra. Blaire zostaje odnaleziona na wysypisku. Wiadomą sprawą jest, że trafia do szpitala, gdzie jej sprzymierzeńcem okazuje się być Liam, jeden z doradców ojca, którego nie specjalnie znała. Nie wiedzieć czemu, ale jakoś ten gość jest dla mnie mocno podejrzany. Jego osobowość tak na mnie działa, że w każdej chwili spodziewałam się z jego strony jakiejś krzywej akcji, a on jak na złość okazywał się być oparciem naszej bohaterki.

Sama Blair zostaje rzucona głęboką wodę i musi poradzić sobie z czasem, który nastał „po”. Zdecydowanie widzimy jej przemianę, chodź ewidentnie widać, że nosi w sobie znamię i uzależnienie od Phixa. Jednakże to co zaserwowała nam Kasia to przechodzi ludzkie pojęcie, więc namawiam Was mocno – czytajcie, bo warto!

Pani Haner zrobi Wam taki mętlik w głowie, tak naszpikuje napięciem fabułę, że będzie Wam nie tylko ciężko się oderwać, ale i będzie Wam trudno zasnąć, nie mówiąc już o tym, żeby nie daj Boże zapomnieć o tej historii. Bohaterowie są doskonali – Phix się nie zmienił i jest moim faworytem! A postacie postronne, które okazują się być sprzymierzeńcami wprowadzają w głowę tyle zamętu, że nie wiemy czego spodziewać się po kolejnej stronie. Czyta się bardzo szybko, a jedyny minus jaki jest, to fakt, że powieść nie jest dłuższa.

Zakończenie Was zahipnotyzuje. Mnie kopara opadła w dość mocny sposób, a zaskoczenie nie opuszcza mnie nadal. Uwielbiam tę historię, uwielbiam Phixa, uwielbiam to, że Kasia pisze dobre powieści i daje nam swoją twórczość! ♥

Nowe książki literatury kobiecej są na tyle wartościowe, że nie można nazywać ich tylko erotykami, mieszają gatunki – czerpią z thrillera, sensacji, romansu, obyczajówki, dramatu i wspomnianego już erotyka.

Książka o uzależnieniach – prochy i seks. Powieść pisana z wyobraźnią i polotem. Błyskotliwe dialogi i porywające myśli bohaterki – wachlarz emocji pełen napięcia i strachu, ale również ekscytacji. Pragnę więcej…