Żony z Forest Hill

Po ekstremalnie mocnej powieści pt. „To co nie nasze”, która to ukazała się dokładnie w lipcu tego roku, przyszedł czas na następną elektryzującą propozycję autorki. Nie jest tajemnicą, że pisarka uwielbia tworzyć pod przykrywką i Sonia Rosa to tak naprawdę jeden z trzech pseudonimów literackich Katarzyny Misiołek. Wszystkie jej odsłony literackie mają zupełnie inny wydźwięk. Czasem otrzymujemy opowieść z dużą dawką obyczaju, niemniej jednak nie doczekamy się czegoś przerysowanego i zbyt słodkiego, bajkowego. Gdy jednak pragniemy istniej huśtawki emocjonalnej ze zbrodnią w tle, możemy liczyć na dwie odsłony, gdyż Katarzyna Misiołek pisze jeszcze jako Sonia Rosa i Daria Orlicz. „Żony z Forst Hill” to tytuł bardzo tajemniczy, co dodatkowo zachęca odbiorców, by jak najszybciej poznać wszystkie interesujące szczegóły. Czy warto to zrobić? Tak- jeśli o mnie chodzi, wystarczył mi jeden wieczór, by dotrzeć do ostatniej, czyli aż 373. strony. Nie żałuję poświęconego czasu, co niezwykle mnie cieszy.
Wspomniane w tytule Forest Hill to elitarne, zamknięte i chronione osiedle składające się z 16 bardzo dużych rezydencji. Mieszkańcy mają też do dyspozycji ogromny i spokojny teren, na którym znajduje się las, a także jezioro. Bajka, ale czy aby na pewno…? Jedną z przodujących bohaterek jest Kaja- młoda studentka anglistyki, która pracuje jako niania u państwa Rosnerów. Kiedyś była to bardzo rozwiązła nastolatka, romans był jej chlebem powszednim. Dopiero Leon, szef kuchni we włoskiej restauracji, pokazał jej, że można naprawdę kogoś kochać. Niestety, pewnego dnia Kaja ginie właśnie na terenie tytułowego osiedla, a co gorsza, jest to bardzo wstrząsająca śmierć. Autorka wszelkie wydarzenia umiejscowiła bowiem w zimowej scenerii. Zbliża się okres bożonarodzeniowy, grudniowy mróz daje o sobie znać, a jestem pewna, że nikt z nas nie chciałby znaleźć się pod taflą lodu… Kto odpowiada za śmierć niani? Był to mord zaplanowany, a może przypadek i potworne działanie natury? Tego na pewno nie zdradzę, a powieści Sonii Rosy vel Katarzyny Misiołek mają to do siebie, że należy poczekać aż do końcowych wyrazów, by wszystko zrozumieć. Dreszczyk emocji jest zatem gwarantowany.
Czy podejrzanymi mogą być mieszkańcy osiedla? Za najważniejszych uważa się przede wszystkim Dagmarę i Piotra Rosnerów, pracodawców Kai. Ona jest świetną pisarką specjalizującą się w literaturze dziecięcej, on zaś jest wdowcem, ojcem dwójki dzieci. Nowy dom ma dać im namiastkę pierwszych świąt spędzonych bez cienia pierwszej żony Piotra. Czy będą one jednak szczęśliwe? Czy naprawdę wystarczy choć cień niepewności, by wszystko zniszczyć i nie ufać najbliższej osobie? Warto się o tym przekonać.
Kolejna bardzo ważna para to Ilona i Mateusz. Ona to niedoszła pani doktor, która porzuciła swoją karierę dla dobra rozwoju zawodowego męża. Kobieta nienawidzi świąt, a dawna zdrada Mateusza powoduje, że teraz jest to bardzo udawane małżeństwo. Czy zatem bogactwo może być synonimem szczęścia? Czy posiadająca każdy luksus kura domowa może być szczęśliwa? Jest to temat do bardzo głębokiej analizy, a ja nie chcę zdradzać wszystkich szczegółów.
Ostatnia istotna para zamieszkująca elitarne osiedle Forest Hill to Karolina i Robert. Dzięki nim dowiemy się, jak mocno interesowna potrafi być natura człowieka. Zastanów się dwa razy, Drogi Czytelniku, zanim pochopnie ocenisz wykreowaną przez autorkę bohaterkę. Brzmi tajemniczo? O to właśnie mi chodziło- wystarczy tylko sięgnąć po świeżutką powieść, by pozbyć się uczucia niepewności.
Śmierć Kai powoduje, że wspomniani wyżej sąsiedzi zamieniają się dobrowolnie w swego rodzaju grupę poszukiwawczą. Mało tego- tragiczne wydarzenie doprowadza do odkrywania swoich słabości, kłamstw, pragnień. Autorka perfekcyjnie pokazała, że niby zwyczajne przytulenie się do bliskiej osoby może być czymś w rodzaju marzenia nie do spełnienia. Doceniajmy zatem to, co mamy. Jeśli możemy z kim zjeść ciepły posiłek, niekoniecznie w bogatym wnętrzu, to już powód do radości. Szkoda, że na co dzień nie jesteśmy w stanie tego zauważyć i wręcz kpimy z błahostek.
Sonia Rosa przybliżyła też czytelnikom inny ważny problem. Na przykładzie ojca Leona, znanego i wysoko postawionego prokuratora, możemy dowiedzieć się, że życie z kimś ważnym w zawodowym świecie wcale nie mysi być piękne, uczuciowe i wypełnione troską o członków rodziny. Koneksje i tak zwane pociąganie za odpowiednie sznurki istniało, istnieje i istnieć będzie. To smutne, ale prawdziwe.
Na koniec warto zadać sobie wręcz fundamentalne pytania mocno nawiązujące do fabuły książki: czy aby na pewno znasz dobrze swoich bliskich? Czy wiesz, z kim jadasz śniadanie, oglądasz film, kochasz się w sypialni? Czy wiesz też wszystko o przeszłości swojej drugiej połówki? Czy mieszkańcy Forest Hill mieli przed sobą wiele tajemnic? A jeśli jakiekolwiek mieli, to dlaczego się ukrywali? Co ich do tego zmuszało? Zachęcam, by się tego dowiedzieć i tym samym prawidłowo ocenić wszystkich bohaterów.
Cała fabuła nie jest męcząca, a rozdziały odpowiadają imionom głównych bohaterów. Dzięki temu czytelnik nie zazna uczucia chaosu, łatwo powiąże wszystkie historie. Liczyłam na nieco inne zakończenie, ale cieszę się, że nie było ono przewidywalne. Okładka dodaje tajemniczego charakteru, czcionka nie męczy oczu, a całą historię można przeczytać w jeden dzień lub późny wieczór. Czy warto dodawać coś więcej? Chyba nie ma takiej potrzeby. Sama wiem, że na pewno sięgnę po kolejną powieść pisarki. Nieważne, jakie wcielenie wybierze, traktuję to już niemal jak obowiązek, na dodatek szalenie przyjemny i niewymuszony.
Polecam.