Hasi

Odpuszczam, bo mocno czuję w kościach, że to historia nie dla mnie i dalsze czytanie byłoby jeszcze cięższe. Nuży mnie taki sposób narracji, sporo scen odebrałam jako sztuczne, bohaterowie zlewają się w jedno, nie ma w nich nic fascynującego, mimo zapewnień autorki i innych czytelników, atmosfery śląskiej grozy w ogóle nie jestem w stanie poczuć. Polecam samemu dać szansę i ocenić, powieść jest nieoczywista, a nuż taka subtelność do was trafi.

W trakcie lektury musiałam zgłębić nieco wiedzę odnośnie literatury śląskiej, gdyż nie o wszystkich stworzeniach słyszałam. Po niej śmiem nazywać ją ponadczasową, już nie dziwi mnie fakt, że zdobi ją ciemność obudowy. To jakby zaklęta opowieść o rzeczach i osobach, które nosiły na sobie piętno klątwy.
Niech broni się głowa i słowa płynące przed imieniem szkaradnym, z głębi ust płynącym. Niech ani raz myśl przez głowę nie przebiego, by wzywać imię Skarbnika-Zabrzeskiego!
Płonniki, strzygonie i skrzotki to tylko niewinne stworzonka, które tutaj spotkacie, jednak tylko jedne z nich odgryzały noworodkom małe paluszki. Szły za głosem rozpaczy matki i działały jak potrafiły najlepiej, aby samemu brzuszek napełnić. Tutaj cokolwiek mogłoby wyglądać na pozytywny odzew, to zamieniało się na krwawą trwogę i ciche cierpienie, które krzyczało słowami. Opisy Śląska stanowią mroczne legendy jakoby pod ziemią mieszkały stworzenia szkaradniejsze od diabła samego. Ktoś je jednak musiał kiedyś wymyślić. Czy były to same stworzenia, które nakłoniły człowieka, aby przekazywał ich prawdę od ucha do ucha? A może złośliwi ludzie spijali krzywdę ludzką i ostrzegali ich jakby przed samym sobą? A może zwyczajnie wszystko tutaj zostało zmyślone i nie powinniśmy się bać ciemności, ani ciemnych korytarzy, którymi kroczyli dawni górnicy? Bo cóż nam zrobią ich kości i świadomość, że zginęli w męczarniach? Czy dla tej książki jest logiczne wyjaśnienie?
Ja sama nigdy na Śląsku nie byłam, ale opisami już potrafię sobie go wyobrazić. Widać, że autorka nadała mu szczególne brzmienie wykorzystując wszystkie chwyty w mrocznej odsłonie, aby zaciekawić czytelnika. Oczywiście występują tutaj też normalni ludzie, ale niekoniecznie chcielibyście wszystkich poznać. Niekiedy mamy tutaj wstawniki zmieszane z opowieścią człowieka i tego, co stało się dawną legendą. Zdecydowanie strach był tutaj na wysokim poziomie, przez co i czytelnik czuł się jakby ktoś rzucał na niego klątwę. Na samym końcu książki autorka wyjaśnia nam zachowania pewnych osób oraz tłumaczy swój zamysł. I tak naprawdę wtedy powracamy do żywych, gdyż treść totalnie nas odkleja od świata prawdziwego. Może ciutkę gwara śląska nieco utrudniała czytanie, ale po kilkunastu stronach można było się do niej przyzwyczaić. Ogólnie to jest to najbardziej działająca na ludzką psychikę książka z jaką przyszło mi się zmierzyć. Jestem nawet pewna, że nigdy jej nie zapomnę!