Kultura pokoju

Słowo dialog jest wieloznaczne i ma odmienny sens w zależności od obszaru, na którym funkcjonuje. W życiu codziennym jest to rozmowa dwojga ludzi. Z kolei w naukach o literaturze określa się nim zarówno wypowiedź dwu lub więcej osób, jak i formę literacką, w której treść przedstawiona jest w postaci dyskusji pary czy też kilku rozmówców. Prowadząc rozważania i wywody o dialogu między-kulturowym, religijnym, edukacyjnym, społecznym, politycznym, itp., chodzi nam o coś więcej, a może nawet o coś innego niż po prostu rozmowę. Podsumowując to stwierdzenie - głównym celem dialogu jest stworzenie płaszczyzny porozumienia na rzecz dialogu międzyreligijnego i międzykulturowego, itp. oraz promowanie działań i postaw otwartych na inne kultury i religie, zwalczających stereotypy, skierowanych na poznawanie i współistnienie z drugim człowiekiem. Współczesny świat, podlegający nieustannym zmianom, niezmiennie nam przypomina, że żyjemy w epoce dialogu. Jednocześnie wskazuje, że nasza egzystencja rozgrywa się na jednej planecie, przez co współistniejące ze sobą kultury, religie, edukacja spotykają się ze sobą. W kontekście zetknięcia się ze sobą zróżnicowanych wartości, zasad moralnych oraz odpowiedzialnych mądrości, niezwykle ważną i niezbędną rolę odgrywa właśnie dialog, który za pomocą swoich składowych zapewnia prawidłową komunikację międzyludzką. Tymi składowymi są: po pierwsze – nawiązanie kontaktu przez uczestników dialogu, a po drugie – wspólne poszukiwanie prawdy, a w efekcie – jej odnalezienie. Dialog przejął rolę wspólnego kształtowania świata i staje się niekiedy wspólnym poszukiwaniem prawdy, przez co nie jest już tylko wyborem, ale koniecznością. Prawda ta świadczy o tym, że ludzie otwierają się na siebie i świat, a także coraz częściej dochodzą do wniosku, że dialog winien być drogą do rozwiązywania różnorodnych problemów wielokulturowości. Ale czy tak jest, najpierw trzeba zadać pytanie – „Czym jednak jest dialog i skąd ta konieczność”? Przywołując niemieckiego filozofia i humanistę, Hansa Georga Gadamera uzyskamy odpowiedź, że jeżeli nie będziemy ze sobą rozmawiać, to nie tylko utracimy siebie, ale utracimy również świat i wszystko co nas z tym wiąże. Czy wobec tego jesteśmy jednak przygotowani do dialogu oraz jak możemy ustrzec się zagrożeń złego rozumienia dialogu? Na te pytania z pewnością nie ma jednoznacznych odpowiedzi i tak naprawdę nie wiadomo czy kiedykolwiek je uzyskamy.