This is the story of streetwear. Authors King ADZ and Wilma Stone recount how a long line of subcultural movements have taken over both the high street and high-end fashion, and explore just how a revolutionary sartorial trend has evolved to encompass a vast range of disparate tribes, offering a powerful sense of belonging and identity to all.

Alexander McQueen (1969-2010) was one of the most influential, imaginative and inspirational designers at the turn of the millennium. His fashions both challenged and expanded the conventional parameters of clothing beyond utility to a compelling expression of culture, politics and identity. Focusing on the most iconic and acclaimed designs of his prolific career, this stunning book examines McQueen's inimitable technical virtuosity and its subversion of traditional tailoring and dressmaking practices. This book also focuses on the highly sophisticated narrative structures found in McQueen's collections and in his astonishing and extravagant runway presentations, which suggested the most avant-garde installation and performance art. Intended as an assessment of Alexander McQueen's entire career, this book includes in-depth studies of six collections that illustrate and encapsulate thematic chapters as well as an interview with Sarah Burton, the new creative director of Alexander McQueen who had been the designer's right-hand design aide since 1996.

Od autora: "W ciągu pierwszych dziesięciu lat istnienia artylerii, idea kreowania jej odznak nie była szczególnie żywa w porównaniu z innymi rodzajami broni. Do 1928 roku ustanowiono odznaki pamiątkowe zaledwie w kilku pułkach. Ich liczba wzrosła dopiero w latach 1928-1937. (...) Kształt odznak artylerii, podobnie jak i innych rodzajów broni jest mocno zróżnicowany, wyraźnie dominuje w nich forma krzyża maltańskiego o wciętych ostro końcach ramion. Ponadto w pozostałych odznakach wykorzystano wzory: francuskiego Orderu Legii Honorowej, orła, gwiazdy orderowej, stylizowanej tarczy, krzyża Orderu Virtuti Militari, zarysu fortyfikacji. Nawiązanie do dawnych tradycji artyleryjskich wyrażało się najczęściej w wyobrażeniu skrzyżowanych luf armatnich. Na wielu odznakach centralne miejsce zajmuje godło narodowe. Cyfrę pułkową wraz z inicjałami pułku umieszczano zazwyczaj w centrum odznaki lub na ramionach krzyża.(...) Wojska pancerne posługiwały się symbolami nawiązującymi do tradycji kawalerskich. Znakiem całej formacji był szyszak, który często pojawiał się na odznakach. Na insygniach umieszczano również inne motywy: opancerzonej ręki, trzymającej miecz, koła zębatego oraz skrzydlatego smoka. Symbolikę pociągów pancernych stanowiły wagony, szyny kolejowe oraz lokomotywy."

Here is the fabric and textile directory that dressmakers and fashion designers everywhere have been waiting for. This book is like having your own personal shopper – able to recommend fabrics to suit the effects you want to achieve, show you how the fabric will perform, and tell you the best ways of using it. • Organized by function: do you want a fabric for structure, fluidity and movement, added volume, definition or decoration? This book works in such a way that you can view the fabric as the medium from which the garment design can be achieved right from the beginning. • Each textile in the directory is accompanied by samples of the fabric presented so that its properties come alive, allowing you to really understand how a fabric might behave. • The chart section at the back of the book includes essential guides to fibre properties, fabric structure and weight, fabric characteristics and end use.

The most beautiful, stylish ways to wear a headscarf, including The Forties Wrap, The Messy Hair Hideaway, The Statement Bow, The Boho Twist and The Statement Chignon. Every look includes a photo and step-by-step instructions to ensure you look amazing. This is the perfect inspiration for easy everyday looks, holidays, festivals and bad hair days.

Historia człowieka poucza nas o jego (naszej) naturze. Georges Minois (ur. 1946) kontynuuje dzieło kilku już pokoleń francuskich historyków, którzy zajęli się rekonstrukcją historii życia codziennego, zwykłej powszedniości spoza wielkich wydarzeń. Pola jego zainteresowań nie stanowi już jednak kultura materialna, lecz historia mentalności. Jest autorem kilkunastu książek o historii depresji, samobójstwa, śmiechu czy drwiny. Niniejsza opowieść o samotnikach i samotnictwie jako zjawisku historycznym rysuje zarazem syntetyczny obraz dziejów naszej kultury. W motywacji do samotnego życia odzwierciedla się ona nadzwyczaj dobitnie od religijnej decyzji pustelnika po gest poety romantycznego. Autor przeprowadza czytelnika przez dzieje samotnictwa od momentu, w którym jednostki mogły sobie pozwolić na ten „luksus” bezpiecznego oderwania się od wspólnoty, po czasy dzisiejsze, w których, jak twierdzi, samotność nie oznacza świadomego wyboru w imię domniemanego lepszego życia, lecz niewidoczne, skryte zagrożenie w samym sercu aktywności na forach „społecznościowych”. Na prawie sześciuset stronach zebrana została fascynująca historia samotnictwa obfitująca w sensacyjne niekiedy fakty jak choćby ten, że anachoreci wczesnego chrześcijaństwa znali samotność tylko z marzeń, otoczeni tysiącami gapiów i podobnych „pustelników”. Skłonność do samotności, czy to w imię spotkania z Bogiem, czy z sobą, stanowi wyróżnik człowieczeństwa i o tyle ta historia samotnika przechodzi niepostrzeżenie w jego filozofię.

Termin "tatuaż" wywodzi się z języka polinezyjskiego ("tatau" – dosłownie: zostawić ślad - znak, malowidło) i został przywieziony i po raz pierwszy użyty, w relacji z podróży dookoła świata, przez angielskiego podróżnika Jamesa Cooka w 1773 roku. W 1873 roku został wprowadzony do słownika języka francuskiego, jako tatouage. W Biblii Marcina Lutra, z 1534 roku, można znaleźć wyraz stygmat, a w XVII wieku pojawiły się takie określenia, jak grafizm, hieroglif, czy piętno, Późniejsze nazwy były przyjmowane w pewnych środowiskach, np. przestępczych. W zakładach penitencjarnych tatuaż jest nazywany: wzorem, wzorkiem, dziargą, dziarganką, grawerką, haftem, kalką, malowanką, malunkiem, obrazem. Sam proces tatuowania nazywany jest analogicznie: dziarganiem, grawerowaniem, haftowaniem, malowaniem, rysowaniem, kłuciem oraz odkuwaniem. W tym specyficznym środowisku także sposoby tatuowania są różne: skórę nakłuwa się lub nacina, drapie czy też wciera się różne substancje po wcześniejszym odbiciu na ciele wzoru tatuażu. Tatuaż jest jedną z najstarszych form dekorowania własnego ciała, stosunkowo łatwo dostępną. Jest nie tylko kolorowym rysunkiem wykonanym na własnym ciele, lecz znacznie czymś więcej - symbolem, który ma swe korzenie sięgające daleko w przeszłość, w antykultury plemienne i pogańskie. Tatuowanie jest sposobem nadawania własnemu ciału osobistych cech, "tworzenie z niego prawdziwego domu i świątyni dla mieszkającego w nim ducha". Znamię, zwłaszcza gdy przyjmuje formę rysunku lub ornamentu na ciele, jest niczym pieczęć, znak lub sygnał, zaś jego najgłębsze znaczenie jest zakorzenione w symbolice blizn, jako ślad "kłów ducha". Czym więc jest dla wielu amatorów takiego sposobu znaczenia swojego ciała?

Książka stanowi próbę podsumowania doświadczeń ludzkości i służy jako kapitalny dokument w historii talizmanów i amuletów. W niej prześledzona została geneza tej starej sztuki, zaczynając od starożytnego Egiptu, poprzez gnostycyzm, kończąc na badaniach kabalistów. Zawarte tu opis i właściwości talizmanów Wschodu ułatwiają prawidłowe wykorzystanie tych ochronnych przedmiotów, aby zabezpieczyć się przed różnymi klęskami i nieszczęściami lub zapewnić sobie pozytywny wpływ magicznych sił. W książce zostały dokładnie skomentowane wszystkie starożytne receptury. Autor weryfikuje starożytną wiedzę tworzenia talizmanów, tak, aby współczesny czytelnik nie popełnił błędu, jeśli kiedykolwiek zdecyduje się na eksperymentowanie w tej dziedzinie. Do książki dołączony jest wyjątkowy Symbol Wschodu, chroniący przed złymi mocami i przyciągający szczęście.

W kraju, w którym ludzie gnieździli się z maleńkich mieszkaniach, a z roku na rok półki sklepowe robiły się coraz bardziej puste, słowo „luksus” nabrało specyficznego znaczenia. Ale nawet ten luksus nie był dla wszystkich. Bo był to także kraj równych i równiejszych. Sprytnych i sprytniejszych. Aleksandra Boćkowska tropiła niczym detektyw, podążała śladem tego, co w PRL-u uchodziło za luksusowe. Szukała kontaktów. „Luksus w PRL to jest bardzo smutna opowieść” – mówili jedni, a drudzy dorzucali: „Luksus w PRL? To brzmi jak ironia”. Bo z luksusem w PRL jest trochę jak z przynależnością do partii: wszyscy kogoś znali, ale sami nie mieli nic wspólnego. Dziesiątki rozmów – z marynarzami i ich rodzinami, dyrektorami i bywalcami hoteli, prywaciarzami, sekretarzami partii, słowem, ludźmi, którzy jeśli nie mieli, to przynajmniej mogli więcej – pozwoliły przybliżyć definicję ówczesnego luksusu. Nie tylko materialnego. Luksusem mogła być polędwica, szwedzkie gwoździe albo dżinsy – kupowane w peweksie za dolary zdobywane na czarnym rynku. Albo telefon – na doprowadzenie linii czekało się latami. Zegarki, wille, zachodnie samochody – oczywiście. Ale także wolność i poczucie bezpieczeństwa. Z rozmów, lektur i podróży po całej Polsce powstał pasjonujący reportaż o tym, o czym kiedyś większość Polaków mogła tylko pomarzyć. I fascynująca historia bardzo ważnej części życia Polaków przed ’89 rokiem. „„Podaruj sobie odrobinę luksusu” nawoływała w 1992 roku reklama mydełek pewnej zachodniej firmy. Dzisiaj taki slogan może śmieszyć, ale na początku transformacji radość sprawiał sam fakt, że ów „luksus” po raz pierwszy można było sobie podarować, a nie walczyć o niego. Dążenie do „odrobiny luksusu” było bowiem zarówno w Polsce, jak i w innych krajach tak zwanej demokracji ludowej zjawiskiem powszechnym oraz łatwo wytłumaczalnym z socjologicznego i psychologicznego punktu widzenia. Powszechne było też rozwijanie skomplikowanych strategii w celu osiągnięcia odpowiedniego standardu. Oczywiście wyznaczniki luksusu były odmienne w zależności od czasu, grupy społecznej lub zawodowej, a nawet rejonu kraju. Trzeba przyznać, że Aleksandra Boćkowska, z wdziękiem krążąc między Gdynią, Zakopanem a warszawską Saską Kępą, wykazała się niezwykłą umiejętnością znajdowania fascynujących tematów i rozmówców. W rezultacie otrzymaliśmy książkę barwną, a jednocześnie prawdziwą. Autorka, unikając sentymentalnego tonu i rozprawiając się ze stereotypami, pokazuje całą paletę „luksusowych” odcieni minionej w 1989 roku epoki.” prof. Jerzy Kochanowski

Pod koniec moich studiów religioznawczych udałem się do Ameryki Środkowej na badania terenowe w celu zebrania materiałów na temat obrzędów religii afrochrześcijańskich. Od strony naukowej wyprawa okazała się frustrującym fiaskiem. Po powrocie stwierdziłem, że poszukiwany przeze mnie rytuał był moją kreacją, powstałą na podstawie podręczników i własnych oczekiwań, która nie miała nic wspólnego z zastaną rzeczywistością. Dysonans między poszukiwanym doświadczeniem a konceptualizacjami „prawdziwego” rytuału okazał się niemożliwy do pokonania. Ostatecznie rozpocząłem poszukiwania teorii i definicji uwzględniających procesualność rytuału oraz punkt widzenia samych jego uczestników. Moim celem było odnalezienie podejścia, które likwidowałoby konieczność dychotomicznego postrzegania fenomenów kultury na zasadzie ostrej granicy rozdzielającej „autentyczne” rytuały od swoistej sfery „nie-rytuałów” lub „jakby rytuałów”. Zamiast empirycznych badań zachowań rytualnych, rozpocząłem intensywne zmagania z kwestiami metodologicznymi, strategiami definicyjnymi i kategoryzacjami. Efektem tej teoretycznej batalii jest niniejsza praca, w założeniu mająca dostarczyć użyteczne narzędzie do komparatystycznych badań rytuałów, zarówno w obrębie jednej kultury, jak i w ujęciu międzykulturowym.

Symbolem jesiennego dnia 11 listopada 1918 roku stał się powrót Piłsudskiego do Warszawy. Na łamach ówczesnej prasy pojawiły się niezwykle znamienne tytuły, m.in. w krakowskim „Czasie” można było przeczytać: Piłsudski w Warszawie i Koniec okupacji niemieckiej. Jak żyli nasi rodacy u progu niepodległości? W trzydziestu rozdziałach będących odrębnymi esejami Autor przybliża różne zagadnienia ważne w kilku pierwszych latach niepodległej Polski. Wyzwaniem było wtedy scalenie kraju w jeden sprawnie funkcjonujący organizm, a wymagało to przezwyciężenia trudności wynikających z dysproporcji między trzema dawnymi zaborami. Autor opowiada m.in. o różnych systemach prawnych, odmiennych problemach społecznych, ogromnych zniszczeniach wojennych, o trudnościach w podróżowaniu czy stanowisku mniejszości narodowych wobec Niepodległej. Dowiadujemy się, co działo się w największych miastach - Lwowie, Wilnie Warszawie, Krakowie, Poznaniu - oraz na Śląsku. Poznajemy warunki życia ludności, życie społeczne, nowe polskie uczelnie, organizacje kobiece, stowarzyszenia, salony literackie. Autor kreśli portrety pierwszych reprezentantów narodu w Sejmie Ustawodawczym oraz najważniejszych postaci niepodległej Polski. Odpowiada także m.in. na pytania: czy w Polsce w 1918 roku była realna rewolucja? Jak przebiegała w odradzającej się Polsce pandemia grypy hiszpanki, która na całym świecie pochłonęła miliony ofiar? Mimo piętrzących się trudności, pierwszą reakcją na Niepodległą był ogromny entuzjazm rodaków. Cytując słowa Jędrzeja Moraczewskiego należy podkreślić, że „Niepodobna oddać tego upojenia, tego szału radości, jaki ludność polską w tym momencie ogarnął.(…) Wolność! Niepodległość! Zjednoczenie! Własne państwo!” Tekst uzupełniają liczne ilustracje.

Niektórzy uwielbiają oglądać filmy, wiele osób poświęca swój czas grom komputerowym, a jeszcze inni spędzają wolne chwile na czytaniu komiksów. Nie brakuje również pasjonatów, którzy w zrobionych własnoręcznie kostiumach wcielają się w superbohaterów... W ostatnich latach cosplay stał się sposobem na życie dla wielu ludzi, i to w różnym wieku, na całym świecie. Młodsi i starsi spędzają tygodnie, lub nawet i miesiące, pracując nad wykonaniem niesamowitych, wymyślnych strojów. Przedstawiamy najlepszy poradnik do tworzenia cosplayu! Zwykli śmiertelnicy będą pod wrażeniem twoich nadludzkich umiejętności. Musieliby przeczytać ten podręcznik, aby się przekonać, że nawet nie mając doświadczenia i szczególnych zdolności plastycznych, każdy może zrobić kostium i wcielić się w ulubionego bohatera! Znana cosplayerka Kamui Cosplay (aka Svetlana Quindt) pokaże ci, jak używając materiałów dostępnych w sklepach dla plastyków, a nawet w magazynach budowlanych, wykonać kostiumy i rekwizyty. Dzięki naszej książce… – dowiesz się, jak z pianki zrobić realistycznie wyglądający topór albo napierśnik; – poznasz techniki malowania 3D; – zdziwisz się, o czego przyda ci się klej na ciepło; – dowiesz się, czym jest Worbla, i nauczysz się pracować z tym materiałem. W opracowaniu znajdziecie mnóstwo porad, jak wykonać kostium. Krok po kroku autorka opisuje i dokumentuje na fotografiach wszystkie etapy przygotowania stroju i różnych rekwizytów od pomysłu do gotowej pracy. W każdej lekcji znajdziesz przydatne informacje, które będziesz mógł wykorzystać do przygotowania swoich projektów z gier, książek, anime czy filmów! W podręczniku znajdziesz: – szczegółowe opisy i fotografie, dzięki którym wykonasz błyszczące zbroje i realistycznie wyglądające rekwizyty; – porady, jak wybrać kostium i gdzie znaleźć obrazki referencyjne pomocne w zaprojektowaniu stroju oraz rekwizytów; – niezbędnik coplayera, czyli listę przydatnych materiałów i narzędzi przydatnych przy pracy nad kostiumem; – galerię zdjęć cosplayerów w najlepszych kostiumach; – porady, jak rozwijać swój warsztat, robić profesjonalne zdjęcia, brać udział w konkursach i włączyć się w społeczeństwo cosplayerów. Dzięki cosplayowi możesz stać się, kim tylko zechcesz!

Zbiór komentarzy do wyrazu, nazwy, wyrażenia lub przysłowia umieszczonego w ich tytule, a także gawęd na tematy historyczne, językowe, przyrodnicze, artystyczne, cywilizacyjne. Opowieść toczy się swobodnie, zajmując się tymi lub owymi przejawami spraw oglądanych z tych lub owych punktów widzenia, zależnie od tego, co się wydawało bardziej godne uwagi.

Ninety years after Vogue dubbed Coco Chanel's simple short black 'Ford' dress 'the frock that all the world will wear', Chloe Fox celebrates the best LBDs in Vogue Essentials: Little Black Dress. From the bold, dramatic designs of Zandra Rhodes to the eye-catching LBDs by Vivienne Westwood, from the pared-down simplicity of Calvin Klein's shift dresses to an asymmetric shoulder evening gown by Versace, Vogue Essentials: Little Black Dress celebrates the very best of the LBD. Published simultaneously with Vogue Essentials: Handbags. This irresistible new series from Conran Octopus and British Vogue explores the key pieces in a stylish woman's wardrobe and features photographs from Vogue's peerless archive of more than a million pictures.

Tom, który Czytelnik trzyma w ręce, wpisuje się w nurt współczesnych zainteresowań, naukowych i popularyzatorskich, skoncentrowanych na tematyce żywieniowej w odniesieniu do zdrowia i spodziewanych rozkoszy zmysłowych, smakowych i estetycznych. Słowo „kuchnia” oznacza szeroko pojęte zagadnienie jedzenia i picia potraktowane jako wyznacznik kulturowy bądź temat czy motyw literacki; to również – metaforycznie – rozmaite aspekty warsztatu pisarskiego lub wydawniczego. Czytelnik znajdzie tu piętnaście studiów stanowiących interesujące realizacje owych rozumień terminu „kuchnia” w kontekście różnych aspektów literatury i kultury krajów romańskich od średniowiecza do XVIII wieku. Autorami artykułów są specjaliści reprezentujący czołowe polskie ośrodki akademickie.

Kawa na Petersburskiej, czyli spacer po XIX-wiecznym Piotrkowie to zbeletryzowany przewodnik po tym mieście, widzianym oczyma ówcześnie żyjącego Franciszka Ksawerego Spana (twórcy browaru i pierwszego piotrkowskiego teatru). Główny bohater, przechadzając się ulicami Piotrkowa, snuje opowieści o jego historii i uważnie przygląda się codziennemu życiu mieszkańców. Zabiera nas na spotkanie z Gabrielą Zapolską, występ Heleny Modrzejewskiej, do najlepszej cukierni w Piotrkowie, na dworzec kolei żelaznej i do parku Foksal, gdzie można chwilę odpocząć. Dowiadujemy się też, gdzie koncertował Ignacy Jan Paderewski, co i za ile kupowano wtedy w sklepach, jak obchodzono karnawał, kto miał pierwszy samochód w mieście, o czym pisała ówczesna prasa oraz wielu innych ciekawostek. Książka z pewnością zainteresuje nie tylko mieszkańców Piotrkowa i osoby zafascynowane jego bogatą historią, ale także wszystkich pragnących poznać realia XIX-wiecznego życia.

Niniejsza publikacja tylko w niewielkim stopniu ukazuje bogactwo życia codziennego Żydów na ziemiach polskich i wzajemnych relacji, opierających się przede wszystkim na współpracy. Tematyka ta cieszy się wprawdzie zainteresowaniem badaczy, ale w polskiej historiografii brak jest publikacji odnoszącej się do zagadnień codzienności żydowskiej w wielokulturowej perspektywie. Tom ten nie pretenduje w prawdzie do wypełnienia tej luki, nie wyczerpuje bowiem różnorodnych kontekstów i szerokich możliwości badawczych podjętego problemu. Mamy jednak nadzieję, iż będzie stanowić inspirację do podejmowania tego typu tematów.

Fenomen maski, nacechowany niezwykłym bogactwem znaczeń, funkcji i form kulturowych, wpisuje się w wielogłosowy dyskurs różnych nauk i metodologii. Projekt „Ogród Sztuk. Maska”, zorganizowany w 2016 roku na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Gdańskiego, osadził taką polifoniczną refleksję badawczą nad maską w trzech kontekstach problemowych: rytuału, teatru i literatury. W trzech częściach książki odpowiadających tej problematyce mieści się zarówno plan konferencyjnej sekwencji projektu, jak też wystąpienia badaczy zaproszonych do cyklu wykładów „Maski w kulturach świata”. Projekt dopełniła wystawa ponad 100 masek etnicznych z prywatnych kolekcji. Książka zawiera częściową dokumentację fotograficzną tej wystawy oraz zapis dyskusji, która poprzedziła jej otwarcie. Wersja cyfrowa wystawy „Maski w kulturach świata”, prezentujące artefakty pokazane na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Gdańskiego oraz sukcesywnie uzupełniana o nowe obiekty, jest dostępna pod adresem maska.ug.edu.pl.

Czy o „takich” tematach w ogóle powinno się pisać? Po co wyciągać „te” brudy na światło dzienne? Nie lepiej „to” zostawić? Kamil Janicki, autor Pierwszych Dam II Rzeczpospolitej i Epoki hipokryzji, odpowiada w swojej najnowszej książce: „Nie, nie lepiej”. Pisać wprost to obowiązek historyka. Gwałt? Rzecz jasna winna jest kobieta. I to ona musi udowodnić, że jej opór był „nieprzerwany, rzeczywisty i niesymulowany”. Molestowanie dzieci? Niemożliwe, bo przecież „ich świadectwa przed sądem są dla znawcy zupełnie bezwartościowe”. Obmacywanie na ulicach, seksualne wykorzystywanie w pracy? Nękanie? Dewiacje? Zboczenia? „Przecież u nas w kinie nawet całusa nie zobaczysz… wszystko cenzurują”. Lektura Epoki milczenia to odkrywanie świata ukrytego za kotarą pozornej cnotliwości, konwenansów i mieszczańskiego tabu. Odkrywanie Rzeczpospolitej pełnej hipokryzji, nigdy nieukaranych zbrodni, ludzkiej krzywdy i lekceważącego rechotu dziennikarskich hien.

Czarny kot to zwierzę niepospolite, na przestrzeni wieków przeżywał mnóstwo przygód. Istnieje w legendach krajów z całego świata i bez wątpienia jest to kot inny niż wszystkie. Przez setki lat aż nazbyt często spotykał się z niezrozumieniem. Dla jednych był symbolem nieszczęścia, dla innych talizmanem przynoszącym szczęście, lecz zawsze, czy to poddawany torturom, czy też czczony, fascynował ludzi. Poznajcie zatem historie i legendy o czarnym kocie, okrywające go tajemnice i głoszone o nim przesądy.