"Gdzie podziała się krakowska „Walka karnawału z postem” Brueghela, za której kopię płacono 20 milionów funtów? Dokąd powędrowały zrabowane płótna Fałata, gotyckie i renesansowe meble, cenne numizmaty? Historyk sztuki, Magdalena Ogórek, prowadzi brawurowe śledztwo tropiące niemiecką grabież dzieł sztuki z okupowanych ziem Rzeczpospolitej. Ślady prowadzą m.in. do zamku pod Wiedniem, w którym gromadzono zagrabione skarby kultury polskiej. Właściciel, jeszcze 70 lat po wojnie podpisywał się „Horst von Wächter, syn gubernatora”. Otto von Wächter, austriacki baron SS, przyjaciel Himmlera, był prawą ręka Hansa Franka w okupowanym Krakowie. Ideał aryjczyka, koneser sztuki – powiększa swoje kolekcje o dzieła złupione pod Wawelem, a później o trofea ze Lwowa, dokąd przenosi się by założyć Ukraińcom SS-Galizien. Po klęsce Niemiec, na lewych papierach, trafia na ścieżkę przerzutową nazistów z Europy do Brazylii. Znajduje schronienie w Watykanie. Magdalena Ogórek prezentuje nowoodkryte dokumenty CIA, Centrum im. Szymona Wiesenthala, Muzeum Holocaustu w Waszyngtonie i archiwów Watykanu. Stara się wyjaśnić, kto stoi za tajemniczą śmiercią nad Tybrem wojennego kolekcjonera polskich zabytków. Kto oferuje na rynku antykwarycznym skarby zrabowane przez Wächtera? Kto zdecydował, że polscy urzędnicy nie chcieli przyjąć dzieł sztuki zwracanych Polsce przez syna zbrodniarza? Wielkie interesy, wielkie pieniądze. Śledztwo prowadzone w 8 krajach na 2 kontynentach. To nie teoria spiskowa. To „Akta Odessy” Fredericka Forsytha – w realu. "

Impulsem do podjęcia tematyki stanowiącej treść niniejszej książki były powzięte przed laty badania zbioru zabytkowych, tradycyjnych dekoracji scenicznych w teatrze Marii Antoniny w Trianon, w Wersalu. W rezultacie eksploracją zostało objętych kilkanaście zachowanych europejskich zbiorów dekoracji teatralnych – od 2. połowy XVIII wieku po lata 20. wieku XX, głównie pochodzących z teatrów dworskich. Jest wśród nich kilka niemieckich, francuskich, czeskich, bogate zbiory szwedzkich teatrów królewskich, zbiór norweski i belgijski oraz jedyny zachowany zbiór polski. W problematykę książki wprowadza przedstawienie scenerii teatralnych tworzących tzw. wystawy sceny włoskiej (tj. tradycyjnej), wychodzące od genezy, typologii, prezentacji niegdysiejszego bogactwa tych szczególnych obiektów malarstwa iluzjonistycznego. Nakreślony został proces budzenia się świadomości ich znaczenia i miejsca w dziedzictwie kulturowym. Sytuacja, w jakiej obecnie znajdują się zachowane, poddane badaniom zbiory dekoracji teatralnych, została przedstawiona na podstawie ewaluacji ich stanu oraz dokonanego audytu konserwatorskiego – ewaluacji warunków oraz zagrożeń ich dalszego trwania. Zarazem przedstawione treści posłużyły prezentacji metody służącej tego rodzaju ewaluacjom czy „ocenom ryzyka” – przydatnej w obszarze konserwacji zapobiegawczej wszelkich zbiorów i pozwalającej uzyskać obiektywny punkt odniesienia oraz miarodajne przesłanki do tworzenia konserwatorskich projektów.

Ze wstępu: "W publikacji "Bursztyn bałtycki - skarb Zatoki Gdańskiej" znalazły się artykuły prezentowane 29 czerwca 2016 roku podczas seminarium o tym samym tytule, zorganizowanym przez Światową Radę Bursztynu w Gdańsku. Warto podkreślić, że interdyscyplinarne seminarium z udziałem zaproszonych prelegentów odbyło się w roku jubileuszy: 10-lecia pracy Światowej Rady Bursztynu, 10-lecia pracy Muzeum Bursztynu w Gdańsku oraz 20-lecia pracy Międzynarodowego Stowarzyszenia Bursztynników."

Skarby cywilizacji. Muzea świata to piękny album, którego celem jest zaprezentowanie krótkiej historii, najcenniejszych i najciekawszych zbiorów oraz ciekawostek o najsłynniejszych muzeach świata. Dodatkowo przy każdym muzeum zamieszczono wiadomości o dokładnym adresie oraz stronie internetowej. Na kartach tej książki znajdziesz m.in. paryski Luwr, muzeum Bardo w Tunezji, słynny petersburski Ermitaż, Muzeum Historii Naturalnej w Waszyngtonie, Muzeum Pokoju w Hiroszimie, British Museum, Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds w Londynie, Dom Anny Frank w Amsterdamie, Muzeum Morskie w Lizbonie, Muzeum Narodowe w Warszawie, Bata Shoe Museum w Toronto, Muzeum Złota w Bogocie, Muzeum Pałacowe Zakazane Miasto w Pekinie, National Gallery of Australia. Album wzbogacony obszernym materiałem zdjęciowym.

Skarby Europy to piękny album prezentujący arcydzieła architektury europejskiej oraz unikatowe dzieła sztuki od czasów najdawniejszych aż po współczesność. Można tu znaleźć informacje o twórcach poszczególnych epok, piękne, kolorowe reprodukcje i krótkie opisy dzieł oraz kierunków i nurtów, które królowały w danej epoce. Album jest szczególnie polecany miłośnikom sztuki, lecz nie tylko, może też być doskonałym pomysłem na prezent.

Madryckie Museo del Prado należy do największych muzeów świata ? jego zbiory obejmują około 8000 obrazów, 5000 rysunków, 2000 grafik, 700 rzeźb i 2000 innych dzieł sztuki. Nie istnieje porównywalna pod względem wielkości kolekcja klasycznego malarstwa hiszpańskiego, a są tu również obecne arcydzieła z innych krajów, które cieszą się światową sławą, na trwałe bowiem wpisały się w historię sztuki Zachodu. Należą do nich przykłady renesansowego malarstwa tablicowego z północnych obszarów Europy, flamandzkie obrazy barokowe, włoskie arcydzieła powstałe między XV a XVIII wiekiem oraz prace reprezentujące francuski i niderlandzki klasycyzm.

Ogrody są wyjątkowymi dziełami sztuki, które pierwiastki żywy w postaci przyrody i nieożywiony łączą twórczą myślą planisty ogrodowego. Warunkiem przetrwania założeń ogrodowych jest zapewnienie stałej ochrony, właściwej opieki i odpowiedniego użytkowania. Narastające zróżnicowane zagrożenia powodują, że problematyka ochrony i konserwacji zabytkowych założeń ogrodowych jest stale aktualna, tak w kraju, jak i na świecie. Stan zabytków ogrodowych w Polsce pokazuje jak ważne i pilne są to zagadnienia. Z przedmowy do pierwszego wydania Poprzednie wydanie niniejszej książki ukazało się w 1993 roku i była to pierwsza kompleksowa publikacja dotycząca ochrony i rewaloryzacji zabytków ogrodowych w Polsce. Zawarto niej wyniki badań konserwatorskich ośrodków polskich i zagranicznych, oraz bogate doświadczenia własne autora publikacji. Longin Majdecki to wybitny planista ogrodowy, a także niekwestionowany autorytet w dziedzinie ochrony i rewaloryzacji ogrodów. Drugie wydanie, bogato ilustrowane, ukazuje się po 26 latach i zawiera uzupełnienia wynikające ze zmian w prawodawstwie, teorii konserwacji i stosowanych metodach, oraz przedstawia realizacje konserwatorskie aż do czasów współczesnych. Książka polecana miłośnikom sztuki ogrodowej, profesjonalistom zajmującym się problematyką ochrony i konserwacji ogrodów historycznych, pracownikom służb konserwatorskich, właścicielom i opiekunom zabytkowych parków i ogrodów; przydatna dla studentów kierunków: architektura krajobrazu, architektura i urbanistyka, historia sztuki.

Monografia jest rozprawą przekrojową i multidyscyplinarną. Z jednej strony, dotyczy ona rynku dzieł sztuki jako przykładu rynku efemerycznego dobra unikatowego, które wymyka się zasadom ekonomii neoklasycznej i teorii użyteczności von Neumanna-Morgensterna. Z drugiej, koncentruje się na typowo neoklasycznych parametrach inwestycyjnych: stopy zwrotu, wskaźników korelacji i efektywności rynkowej. Trzecią dziedziną włączoną do dyskursu jest ekonomia behawioralna, której zadaniem jest wytłumaczenie powtarzalnych i systematycznych nieefektywności rynku dzieł sztuki, związanych z nieracjonalnym zachowaniem uczestników rynku, kiedy to emocje łączą się z próbami przeprowadzania racjonalnych inwestycji. Rynek dzieł sztuki cieszy się obecnie ogromnym zainteresowaniem ekonomistów i inwestorów. Może to prowadzić do wystąpienia określonych zagrożeń. Jednym z nich jest zaliczenie w ogólnej świadomości dóbr unikatowych (a razem z nimi i dzieł sztuki) do kategorii produktów sensu stricto inwestycyjnych. Jako takowe byłyby tylko kolejną klasą aktywów, Podobnie jak akcje, obligacje czy jednostki funduszy inwestycyjnych. Celem tej monografii jest wykazanie, iż takie rozumowanie niesie ze sobą ryzyko popełnienia błędu.

Album, a zarazem przewodnik, prezentuje 110 najwspanialszych miejsc wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Naturalnego UNESCO. Przedstawia najcenniejsze zabytki, skarby starożytności i cuda świata przyrody: arcydzieła sztuki i architektury, spuściznę po wspaniałych, nieistniejących już cywilizacjach, miejsca święte dla milionów wyznawców wielkich światowych religii i dziewicze parki przyrody. Pozwala zapoznać się z największymi skarbami naszej planety, a także ocenić skalę ogromnego wyzwania, podjętego przez UNESCO, by je ocalić i zachować.

Jeden z amerykańskich fotografów żyjących w XIX stuleciu – Mathew B. Brady - jest autorem słynnego powiedzenia, które brzmi: „Nawet najbardziej doświadczeni fotografowie nie są do końca pewni wyników swoich działań”. Specjaliści zajmujący się konserwacją-restauracją fotografii mają podobne doświadczenia, różnorodność technik fotograficznych wynalezionych w XIX i XX wieku sprawiła bowiem, że prace nad ratowaniem fotograficznego dziedzictwa kulturowego utrwalonego na podłożach papierowych, szklanych czy sztucznych należą do zadań trudnych. Ciągły rozwój metod konserwacji sprawia, że każdego roku stajemy się bardziej doświadczeni i zasobni w wiedzę, mamy też okazję poznawać opinie rozmaitych specjalistów z różnych środowisk. Niniejsza publikacja wychodzi naprzeciw potrzebom popularyzacji wiedzy konserwatorskiej i jako pierwsza w Polsce poświęcona jest w całości zagadnieniu ochrony i konserwacji fotografii. Badacze i konserwatorzy dzielą się w niej wynikami własnych prac. Zdajemy sobie sprawę, że poruszone tematy są przysłowiową kroplą w morzu istniejących zagadnień i problemów, udało się nam jednak zgromadzić znaczącą liczbę interesujących tekstów. Chcemy także podkreślić, że książka ta nie jest podręcznikiem konserwacji, lecz zbiorem artykułów prezentujących autorskie rozwiązania wielu problemów związanych z ochroną fotografii przed zniszczeniem i z praktycznymi działaniami konserwatorskimi.

Różnego rodzaju wagi, odważniki, miary objętości do zbiża, miary objętości do płynów, miary długości, to wszystko zostało przedstawione w katalogu Zabytki metrologiczne ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Katalog obejmuje kolekcję zabytkowych przyrządów metrologicznych oraz zabytki związane z dawną Wielką Wagą miejską we Wrocławiu. Zawiera łącznie 209 not katalogowych dotyczących ponad 340 zabytków.

Autorki i Autorzy niniejszej publikacji opowiadają o roli dziedzictwa kultury we współczesnych muzeach i instytucjach sztuki, a także w organizacjach niekojarzących się bezpośrednio z kulturą, ale w których odgrywa ona ważną rolę w określaniu tożsamości i wyznaczaniu etosu. Większość Autorek i Autorów jest związana z Wydziałem Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego jako pracowniczki i pracownicy, doktorantki i doktoranci, studentki i studenci, ale do naszego wspólnego projektu dołączyli również badacze i badaczki z innych ośrodków, od Gdańska i Warszawy po Wielką Brytanię. Redaktorzy są pracownikami UJ, zajmują się zarządzaniem w kulturze w teorii, a Łukasz Gaweł – także w praktyce. W czasie wolnym są zaś pasjonatami kultury, dla których dzień bez teatru lub muzeum jest dniem straconym. Wszystkie badania prowadzono za pomocą metod etnograficznych. Opisane przypadki zostały przedstawione w sposób jak najbardziej autentyczny i zbliżony do praktyki, z jednoczesnym zachowaniem dystansu i zaangażowania, co sprawia, że są żywe i wciągające dla Czytelnika, który może rozpatrywać różne warianty rozwiązań. Każdy rozdział zawiera opis przypadku oraz charakterystykę organizacji, ludzi, zwyczajów i sposobu, w jaki dorobek kultury przejawia się w każdym z opisywanych miejsc.

Rynek antykwaryczny jest bogaty w osobliwości: zarówno ludzi, jak i przedmioty. Pracownicy galerii, antykwariusze, marszandzi, kolekcjonerzy czy eksperci to prawdziwi gawędziarze, specjaliści w czarowaniu słowem. Z mówienia o sztuce i pieniądzach uczynili swój zawód lub życiową pasję. Doskonale też rozumieją, że najcenniejszym kapitałem jest praktyczna wiedza o rynku, która z czasem przeradza się w intuicję. W ciągu kilkuletniej pracy w galerii sztuki, w trakcie pracy związanej z popularyzacją wiedzy o sztuce oraz podczas pracy naukowej Dorota Żaglewska przeprowadziła indywidualne wywiady z licznymi profesjonalistami rynku sztuki i jego otoczenia. Ich sposób mówienia o obiektach, transakcjach czy relacjach rynkowych okazał się niezwykle atrakcyjny. Zebrane przez autorkę informacje to głos rynku sztuki. Celem książki jest pokazanie rynku sztuki z perspektywy jego działaczy: podmiotów zaangażowanych i usytuowanych w konkretnych miejscach pola rynkowego. Autorka opisuje ten rynek z różnych perspektyw: historycznej: geneza współczesnego rynku, długotrwałe trendy i mitologie, obecnej: charakterystyka rynku, przedmiotów i graczy, układ sił, przyszłości: zjawiska takie jak art banking. Książka zawiera ustalenia z pracy badawczej autorki uaktualnione o najnowsze trendy, wydarzenia rynkowe i rozmowy. Łączy perspektywę badacza i praktyka rynku. Koncentruje się na ludziach rynku: ich wartościach, języku, doświadczeniach, bardziej, niż na samych obiektach rynkowych. Oczywiście to one są celem antykwariuszy, jednak w publikacji ukazane są tylko z perspektywy konkretnych opowieści: jako przedmioty pożądania, walki, sporu i innych relacji rynkowych. Autorka proponuje spojrzenie na rynek nie jako na miejsce finansowo-artystycznych relacji, ale jako na sferę wartości i ciekawy świat społeczny. Jego poznaniu służą przytaczane historie i pogłębione studia przypadków.

Autorka podejmuje problematykę o charakterze teoretycznoprawnym instytucji prawa publicznego, w tym m.in. w zakresie szeroko rozumianego prawa administracyjnego w zderzeniu z aspektami o charakterze cywilno-prawnym. Doniosłe z perspektywy doktrynalnej jest to, że rozważania nie koncentrują się wyłącznie na szczegółowej charakterystyce rozwiązań prawnopozytywnych, ale zostały problemowo osadzone w obrębie prawa konstytucyjnego, części ogólnej prawa administracyjnego, formalnego prawa administracyjnego, a także - w odpowiednim zakresie - w ramach materialnego prawa administracyjnego, prawa unijnego i międzynarodowego oraz cywilnego i karnego. (...) Już w tytule Autorka artykułuje uwarunkowania władztwa dyskrecjonalnego organów administracji publicznej wykonujących zadania i kompetencje w zakresie konserwatorstwa na podmiotowo umiejscowione prawo własności zabytku. We współczesnej polskiej doktrynie prawa ochrony dziedzictwa kulturowego problem ten z uwagi na kontekst władztwa dyskrecjonalnego nie został ujęty tak szeroko, jak ma to miejsce w niniejszej pracy.

Bardzo dobrze się stało, że dr Adriana Merta-Staszczak zajęła się złożonym problemem powojennych zabytkowych nieruchomości na Dolnym Śląsku, bo choć poświęcono mu już sporo publikacji syntetyzujących i opracowań poszczególnych aspektów lub pojedynczych zabytków, to brak było dotąd sumarycznego monograficznego przeglądu całości zagadnienia, z jego uwarunkowaniami historyczno-politycznymi, ideologicznymi, psychospołecznymi, administracyjno-prawnymi i ekonomicznymi – które w dużej mierze zapewnia prezentowana książka. […] Na podkreślenie zasługuje bogata podstawa źródłowa monografii. Autorka sięgnęła po zasoby niemal wszystkich polskich archiwów, w których znajdują się dokumenty związane z podjętym problemem, a także archiwalia znajdujące się w zasobach muzeów, uczelni i organizacji społecznych. z recenzji dr. hab. Stefana Bednarka, prof. UWr Niewątpliwie mocną stroną książki jest zastosowana przez Autorkę metoda badawcza. Interdyscyplinarny charakter pracy z pogranicza ekonomii, historii i historii sztuki zadecydował o zaadaptowaniu narzędzi metodologicznych dostarczanych przez wszystkie te dyscypliny naukowe. z recenzji dr. hab. Jędrzeja Chumińskiego, prof. UE we Wrocławiu Dr Adriana Merta-Staszczak – uzyskała stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na Uniwersytecie Wrocławskim. Obecnie adiunkt w Studium Nauk Humanistycznych i Społecznych Politechniki Wrocławskiej. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Historii Gospodarczej i Dolnośląskiego Towarzystwa Regionalnego oraz uczestniczką krajowych i międzynarodowych programów badawczo-dydaktycznych. Bierze aktywny udział w Dolnośląskich Festiwalach Nauki i Europejskich Dniach Dziedzictwa. Jej zainteresowania badawcze obejmują takie zagadnienia, jak przeobrażenia w rolnictwie polskim po 1945 roku, rola instytucji w rozwoju obszarów wiejskich oraz zagospodarowanie dolnośląskich obiektów zabytkowych. Jest autorką kilkudziesięciu publikacji naukowych. W ostatnich pracach podejmowała m.in. problematykę funkcjonowania państwowych gospodarstw rolnych, obrotu nieruchomościami zabytkowymi po transformacji ustrojowej oraz czynników wpływających na zachowanie obrazu kulturowego Dolnego Śląska.

Historia Polski liczy ponad 1000 lat. Świadkami tych długich i burzliwych dziejów są budowle powstałe na przestrzeni wieków, które do dziś świadczą o często gwałtownych decyzjach władców, fanaberiach architektów czy po prostu o potrzebach społeczeństwa. Ponad sto obiektów przedstawionych w książce Polska. Skarby architektury przybliży Czytelnikowi klimat dawnych czasów. Warto posłuchać zaskakującej opowieści o dziejach każdego z tych obiektów i odbyć niezwykłą podróż do miejsc i ludzi

Przez dwieście lat działalności Zakładu Narodowego im. Ossolińskich gromadzono w nim kolekcje, które stanowiły zarówno znaczące zabytki kultury, jak i ważny materiał źródłowy do badań naukowych w podstawowych dziedzinach humanistyki. Niniejsza publikacja zwraca uwagę na nieprzemijającą wartość tej instytucji, jaką tworzą jej zbiory biblioteczne i muzealne; wartość, którą należy doceniać nie tylko w okresie dramatycznych zwrotów historii, ale i w czasie względnej stabilizacji. Losy ossolińskich kolekcji są materiałem na wiele opowieści – snują je tutaj pracownicy poszczególnych działów i Gabinetu Kartografii. W tomie prześledzić można początki, kształtowanie się i stan obecny najważniejszych zasobów Ossolineum, takich jak: rękopisy, stare druki, wydawnictwa książkowe i prasowe XIX–XXI wieku, dokumenty życia społecznego, kartografia, dzieła sztuki, obiekty numizmatyczne i medalierskie, a wreszcie materiały stanowiące odzwierciedlenie nowych technologii – mikrofilmy czy dokumenty cyfrowe. Istotnym wątkiem opowieści pracowników jest pamięć o opiekunach owych dóbr kultury, którzy znacząco wpłynęli na dzieje poszczególnych kolekcji. „Drugiego lipca 1941 roku dr Kai Mühlmann, specjalny komisarz do spraw zabezpieczenia dzieł sztuki w Generalnym Gubernatorstwie, wymusił na Mieczysławie Gębarowiczu pokazanie ukrywanych od początku wojny rysunków norymberskiego artysty, a następnie orzekł konfiskatę 26 obiektów. Po tej grabieży z pierwotnej «dürerowskiej» kolekcji pozostały w zbiorach jedynie cztery dzieła: «Głowa brodatego starca», «Gołąb dwugłowy» oraz «Maria» i «Anioł» ze sceny «Zwiastowania», uznawane wówczas za kopie lub przypisane innym artystom. Utrata rysunków Dürera była dla dawnych zbiorów muzealnych w tym czasie stratą najdotkliwszą, ale nie jedyną – z lwowskich muzeów niemieccy urzędnicy wypożyczali do przyozdobienia zajmowanych mieszkań czy biur pojedyncze obiekty (w tym obrazy pochodzące z Muzeum Lubomirskich), które zazwyczaj do tych instytucji już później nie wracały”. Katarzyna Kenc, „Gabinet Grafiki”

Album prezentujący najpiękniejsze ikony w polskich kolekcjach. Arcydzieła sztuki Kościoła Wschodniego pochodzące z okresu od XV do XVIII wieku, niezwykłe przedstawienia Chrystusa Pantokratora, Matki Boskiej, wizerunki świętych. Usystematyzowany tematycznie zbiór opatrzony został wstępem przez prof. Barbarę Dąb-Kalinowską, wybitnego znawcę bizantologa. Album wydany został na najwyższym poziomie edytorskim, odpowiadającym wielkości sztuki, którą przedstawia

Zakhor! – to hebrajskie słowo stanowi dla judaizmu przykazanie pamięci i zawsze odnosi się do pamięci zbiorowej. Można zatem stwierdzić, że niniejsze wydawnictwo stanowi nie tylko kolejny tom z serii opracowań zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie, ale zarazem jest publikacją konstruującą pamięć i świadczącą o historii oraz tożsamości kulturowej.Takie rozumienie zwłaszcza tej pracy jest uprawnione jeszcze w dodatkowy sposób,prezentuje ona bowiem wyjątkowy zbiór, którego historia rozpoczęła się niemalże jednocześnie z dziejami samego Muzeum. Możliwość podziwiania dzieł kultury żydowskiej, ich doświadczanie, jest utrwalone poprzez katalog, który można interpretować jako medium niepozwalające nam zapomnieć o przeszłości, swego rodzaju nośnik czy implant pamięci. Katalog tworzy ramy pamięci, uporządkowany zbiór okruchów i reminiscencji, z których buduje się tożsamość kulturową, ale i tożsamość muzeum.

Prof. zw. dr hab. Teresa Grzybkowska, historyk sztuki, zajmuje się malarstwem polskim i europejskim XVI–XXI wieku, dawną sztuką gdańską i malarstwem Jacka Malczewskiego, początkami muzealnictwa, historią ogrodów, związkami malarstwa z muzyką. Autorka 12 książek oraz rozpraw, artykułów i recenzji m.in. współczesnych wystaw artystycznych. Założycielka studiów historii sztuki (i rocznika „Porta Aurea”) na Uniwersytecie Gdańskim, gdzie pracowała w latach 1989–2002, wicedyrektor do spraw naukowych Muzeum Narodowego w Gdańsku (2000–2002), członek Rady Naukowej Muzeum Narodowego w Krakowie w latach 2009–2015. Autorka wystaw w Muzeach Narodowych: w Warszawie – „Andrzej Stech – malarz gdański 1974”; w Krakowie (Arsenał, Muzeum XX Czartoryskich) – „Mitologia Jacka Malczewskiego 1996”, w Gdańsku – „Aurea Porta Rzeczypospolitej 1997”. Wspólnie ze Zdzisławem Żygulskim jun. wystawy: w Muzeum Historycznym Miasta Gdańska – „Miecz i kimono. Sztuka dawnej Japonii 2003” i „Gdańsk dla Rzeczypospolitej 2004”, a w Muzeum Narodowym w Gdańsku „Cuda Orientu 2006”; w Muzeum w Wilanowie – „Amor Polonus, czyli miłość Polaków 2010”. Od 2002 związana z Uniwersytetem Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Członek Polskiego Instytutu Studiów nad Sztuką Świata.