O poprawę losu dzieci porzuconych i osieroconych

Wspólnym mianownikiem łączącym przywołane w tytule postacie pedagogów jest dziecko – zaniedbane, osierocone, często pozbawione troski i miłości rodziców. Podobnie jak Janusz Korczak, również Czesław Babicki oraz Kazimierz Lisiecki zajęli się dziećmi opuszczonymi, a w przypadku ostatniego z wymienionych – „dziećmi ulicy”. Ich determinacja i odwaga w niesieniu pomocy dziecku porzuco-nemu, zaniedbanemu zasługuje na przypomnienie. Każdy z nich zajmował się dziećmi wykluczonymi społecznie, materialnie, ale też w jakiś sposób ze środowiska rodzinnego. Każdy z nich na własny, oryginalny sposób starał się zapewnić dzieciom bezpieczeństwo i szansę na lepszą przyszłość. Autorce książki udało się przybliżyć i przypomnieć postacie pedagogów, którzy chcieli dać dzieciom namiastkę domu i czynili to z powodzeniem. Z recenzji dr hab. Beaty Topij-Stempińskiej, prof. Uniwersytetu Ignatianum w Krakowie Janusz Korczak, Józef Czesław Babicki i Kazimierz Lisiecki wnieśli istotny wkład do teorii i praktyki działalności opiekuńczej. Poświęcono im już wiele opracowań, zwłaszcza osobie i dokonaniom J. Korczaka. Dlatego w niniejszej publikacji Autorka starała się w jak największym stopniu oddać głos samym pedagogom oraz tym, którzy dobrze ich znali i obserwowali ich działalność. Stąd w tekście zamieszczono wiele cytatów oraz dodatkowo w Aneksie wybrane obszerne fragmenty rozważań pedagogicznych twórców prezentowanych koncepcji.