Autorka dokonuje porównania i analizy wybranych utworów podejmujących problem mitu Medei w literaturze niemieckojęzycznej. W kulturze niemieckiej motyw Medei cieszy się szczególną popularnością od połowy lat 70. XX wieku, zostały mu poświęcone liczne inscenizacje teatralne, operowe, opowiadania i powieści. Autorka stawia tezę, że wielki potencjał mitu polega na jego wieloznaczności oraz aktualności. Twórcy umieszczali tragiczną postać dzieciobójczyni w różnych kontekstach, przedstawiając bohaterkę jako opuszczoną kochankę, cudzoziemkę pozbawioną ojczyzny, a nawet ofiarę prześladowań na tle politycznym czy rasowym.

Nie zna życia ten, kto nie zna łaciny.Myślicie, że łacina to język martwy, który nikomu nie jest już dziś potrzebny, a jego znajomości nie warto nawet wpisywać do CV? Jesteście w błędzie! Wiele powiedzeń znanych nam w języku polskim ma swoje źródło w sentencjach łacińskich. Agata Kelso udowadnia, że mnóstwo z nich zupełnie nie straciło na aktualności, a mądrości głoszone przez Horacego czy Sokratesa wciąż mogą inspirować i zadziwiać uniwersalnym przesłaniem. W książce „I sypnęła łaciną” znajdziecie teksty, które w błyskotliwy, zabawny i przystępny sposób dyskutują z odwiecznymi tematami takimi jak polityka, religia, feminizm czy... zamiłowanie do wysokoprocentowych trunków. Autorka wskazuje jednocześnie, że natura ludzka (nie zawsze doskonała) pozostaje taka sama od tysiącleci. Warto zatem czerpać z doświadczeń starych myślicieli i filozofów, by ją udoskonalić!Horacy zaleca: Aequam memento rebus in arduis servare mentem non secus in bonis (Pamiętaj zachować spokój umysłu, tak w nieszczęściu, jak i w powodzeniu) i dodaje: Ira furor brevis est (Gniew jest chwilowym szaleństwem). Seneka radzi podobnie: Adhibe rationem ifficultatibus (W trudnościach odwołuj się do rozumu). Oj, panowie, panowie… Łatwiej powiedzieć niż wykonać! A co począć z najnormalniejszymi ludzkimi emocjami? (…) W moim przypadku pierwszą naturalną reakcją na jakiekolwiek przeciwieństwo losu jest soczyste przekleństwo!Agata Kelso. Absolwentka wydziału kulturoznawstwa, studiowała na Uniwersytetach: Wrocławskim i Śląskim. Od 1992 roku przebywa na emigracji. Spędziła 10 lat w Londynie, od 2000 roku mieszka w Holandii. Pracuje tam na stałe w ISE (Międzynarodowej Szkole Średniej). Wychowała dwoje dzieci. Mieszka z ukochanym partnerem i kotem o imieniu John Lennon. Uwielbia naturę, film, malarstwo, muzykę i podróże.

Książka nawiązuje tytułem do Teorii listu pracy habilitacyjnej StefaniiSkwarczyńskiej, wydanej w 1937 roku we Lwowie, a do dziś będącejczytelnym punktem odniesienia dla wszystkich badaczy epistolografiiw Polsce. Imponująca monografia lwowskiej badaczki, prekursorskaw wymiarze teoretycznym, historycznoliterackim, komparatystycznymi interpretacyjnym, przez ponad osiemdziesiąt lat stanowiła jedynecałościowe ujęcie problematyki epistolograficznej. Nowa teorialistu powstała z bezpośredniej inspiracji tym projektem jako jegokontynuacja a zarazem nowa propozycja, odpowiadająca na dzisiejszezapotrzebowanie metodologiczne oraz badawcze.Znalazły w niej rozwinięcie takie zagadnienia jak: dialogowość i komunikacjaepistolarna, podmiotowość i filozofia umysłu, reprezentacjai samozwrotność, autokreacja i autoprezentacja, pragmatycznośći performatywność epistolografii, techniki Siebie oraz potrzeba i wolasensu. Uzupełnieniem tych rozważań jest sześć studiów interpretacyjnych,wykorzystujących wcześniej zaproponowane teorie i metodybadawcze do analizy listów A. Mickiewicza, J. Słowackiego, Z. Krasińskiego,M. Konopnickiej, Z. Herberta czy S. Mrożka.Całościowe spojrzenie na list jako jeden z najstarszych gatunkówliterackich, niezmiennie towarzyszący człowiekowi, dokumentującyjego zmagania z rzeczywistością i stanowiący kulturowe lustro, w którympodmiot pozostawia swe na zawsze utrwalone odbicie, jest zaproszeniemdo debaty na temat miejsca, funkcji i znaczenia epistolografiizarówno w naukach humanistycznych, jak i społecznych.

Problemy, którym poświęcone są artykuły zamieszczone w proponowanym czytelnikowi zbiorze tekstów, były przedmiotem wystąpień i dyskusji w trakcie obrad cyklicznej międzynarodowej konferencji naukowo-metodycznej Języki słowiańskie na neofilologiach i innych kierunkach studiów, zorganizowanej w Lublinie dn. 13-14 listopada 2017 r. przez Instytut Filologii Słowiańskiej (Pracownia Glottodydaktyki) Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz Centrum Języka i Kultury Rosyjskiej UMCS.W tomie tym uwadze czytelnika przedłożone zostały artykuły poświęcone nauczaniu języków wschodniosłowiańskich w audytorium złożonym z rodowitych użytkowników języków pokrewnych. W szczególności, zainteresowany odbiorca znajdzie tu kwestie związane z najnowszymi metodami, technologiami oraz z nowym podejściem do rozwiązywania zadań dydaktycznych.Tom adresowany jest do wykładowców szkół wyższych oraz innych placówek szkolnych, w których nauczane są języki wschodniosłowiańskie jako obce, jak również skierowany jest on do wszystkich interesujących się zagadnieniami glottodydaktycznymi.

Rozdział III (podobnie jak poprzednie dwa) znakomicie spełnia rolę ram teoretycznych (dodajmy, twórczo wypracowanych), które kierunkują analizę zaimków włoskich i francuskich w praktyce pragmasemantycznej. () Zalety pracy to rygoryzm w przekazywaniu myśli oraz w konstrukcji pracy, doskonałe opanowanie warsztatu językoznawcy, oryginalność stawianych tez, świetne posługiwanie się językiem włoskim i metajęzykiem dyscypliny, swobodne i kompetentne korzystanie z korpusów językowych, kompletność i szczegółowość w ujęciu tematu

Tłumacz musi odpowiedzieć na pytanie, co przetłumaczyć? a więc określić, jakie są jego dominanty i jak przetłumaczyć? a więc jakie są możliwości translacji? ale przede wszystkim winien on wiedzieć, dlaczego? podejmuje takie, a nie inne decyzje, motywowane pytaniem o powód i cel swoich działań.Powód chodzi oto, co zmusza mnie-tłumacza do poszukiwania potencjalnych odpowiedników i dokonywania transformacji oraz cel, a więc to, co chcę osiągnąć, dokonując tych manipulacji. Z określeniem celu łączy się określenie własnej motywacji translatorskiej, czego efektem jest dokonywanie świadomych (uświadamianych sobie) wyborów w procesie przekładu.

Zabawna i pouczająca książka o dwudziestu najbardziej rozpowszechnionych językach świata - od wietnamskiego po angielski, poprzez koreański, tamilski, turecki, jawajski, perski, pendżabski, japoński, suahili, niemiecki, francuski, malajski, rosyjski, portugalski, bengalski, arabski, hindi-urdu, hiszpański, mandaryński. Gaston Dorren, lingwista i poliglota, przedstawia specyficzne cechy każdego z tych języków, a przy okazji opowiada o wszystkim, co z językiem się wiąże – historii, kulturze, różnych sposobach myślenia i postrzegania rzeczywistości. Jak najskuteczniej nauczyć się wietnamskiego? Dlaczego niemiecki to największy dziwoląg wśród języków? Dlaczego jedne języki okazały się bardziej ekspansywne niż inne? Jak porozumiewają się mieszkańcy Indonezji (dwieście sześćdziesiąt pięć milionów obywateli zamieszkujący niemal tysiąc wysp, mówiący siedmiuset językami)? Książka Gastona Dorrena przynosi odpowiedź na te i dziesiątki podobnych mniej lub dziwnych pytań, odkrywając przed nami językowy archipelag pełen wspaniałych wynalazków ludzkości.

Jest to opracowanie ujmujące sposób porozumiewania się mieszkańców wsi w oryginalny sposób, stanowiący novum na gruncie badań polszczyzny wiejskiej. Pokazuje interakcję językową zachodzącą między obywatelem a urzędem oraz sposób zdeterminowania zachowań językowych zestandaryzowanym schematem pism urzędowych. Są to unikatowe badania, do tej pory niestosowane na szerszą skalę, a ich wynik stwarza nowe możliwości badawcze z jednej strony sytuujące się na granicy gwary i polszczyzny ogólnej, z drugiej wewnętrznego zróżnicowania stylistycznego polszczyzny wiejskiej.[]Przeprowadzone badania mają walor wysokiej użyteczności społecznej. Jest to wiedza praktyczna, bardzo ważna we współczesnej sytuacji językowej i w zmieniającej się społecznie, kulturowo i cywilizacyjnie rzeczywistości wiejskiej. Analizy językowe mogą być sygnałem do szerszego przyjrzenia się kompetencji językowej i kompetencji komunikacyjnej mieszkańców wsi w zakresie różnych form wypowiedzi. Zastosowana metoda w pełni sprawdziła się na terenie małopolskich wsi Pogórza Ciężkowicko-Rożnowskiego, warto zatem byłoby ją wykorzystać i takie badania kontynuować na innych obszarach wiejskich, a także w innych społecznie i zawodowo grupach użytkowników, również w przestrzeni miejskiej.

Bezsprzecznym atutem recenzowanej publikacji jest autorskie spojrzenie Iwony Janowskiej na analizowany problem wypowiedzi ustnej. Opierając się na solidnych osiągnięciach językoznawstwa stosowanego i glottodydaktyki, Autorka nie ogranicza się tylko do referowania ich założeń. To, co najbardziej wartościowe w ocenianej książce, to cały repertuar autorskich sposobów, technik i narzędzi, jakie Janowska proponuje nauczycielowi języka obcego, by mógł i umiał projektować proces dydaktyczny oraz oceniać postępy swoich uczniów w sposób operacyjny, celowy i na miarę wyzwań współczesnych czasów bez względu na to, jakiego języka obcego naucza, na jakim poziomie i w jakim kontekście edukacyjnym.

Materiał zaproponowany w publikacji można wykorzystać podczas terapii pedagogicznej, zajęć lekcyjnych i pozalekcyjnych. Dzięki ćwiczeniom uczeń przede wszystkim utrwali prawidłową pisownię i zasady obowiązujące w języku polskim. Dodatkowo między innymi będzie doskonalił syntezę i analizę literową, sylabową oraz wyrazową, percepcję wzrokową, cierpliwość, uważność, a także wzbogaci zasób słownictwa i poszerzy swoją wiedzę polonistyczną, przyrodniczą oraz geograficzną. Do osiągnięcia założonych celów, oprócz tekstów, służą różnorodne ćwiczenia, w tym zakreślanki, rozsypanki, szyfrowanki, przeskakiwanki, logogryfy i krzyżówki

Zapomniane słowa z PRL-u, autorstwa Franciszka Czekierdy, to wyjątkowa publikacja będąca zbiorem haseł powszechnie znanych w komunistycznej Polsce, które z biegiem czasu i ze względu na zmianę rzeczywistości dawno już wyszły z użycia, stając się obecnie dla wielu z nas zupełnie obcymi. Poszczególne pojęcia odnoszą się do konkretnych działów, których dotyczą, takich jak technika, kultura, moda, handel czy sport. Autor, jako człowiek doskonale pamiętający życie w realiach PRL-u, wyjaśnia każde hasło w sposób obrazowy i „praktyczny”, nierzadko sięgając po związaną z nim ciekawą anegdotę. Dzięki temu ci z nas, którzy wiedzę o poprzednim ustroju czerpali jedynie z lekcji historii, mogą poznać znaczenie takich słów, jak choćby dziegięć, musztardówka czy saturator uliczny, a także dowiedzieć się, czym kiedyś zajmował się cinkciarz.

Nazwy miejscowości ziemi lwowskiej stanowią świadectwo historycznego obrazu tego terenu z jego centralnym grodem Lwowem, tak ważnym w świadomości zarówno ukraińskiej, bo przez Rusinów założonym, jak i polskiej, bo stanowiącym dla Polaków ważne centrum kulturalno-polityczne Kresów południowo-wschodnich.

W ostatnich latach myślenie kontrfaktualne najczęściej nie było już profilowane przez narrację hegemoniczną, czyli uznaną domenę niezbitych faktów, jak zakładała najstarsza z nich, strategia jak gdyby. (...) niezależnie od stosowanej strategii konieczny punkt wyjścia dla prowadzonej narracji stanowi aktualność, tu-i-teraz twórcy i jego odbiorców. (...) To prawda, zebrane w niniejszym tomie teksty zajmują się zgodnie z podtytułem przede wszystkim strategiami kontr[f]aktualnymi w pisaniu historii, literaturze i sztukach, jednak czytać je należy, pamiętając o tym o wiele szerszym kontekście, kontekście naszej aktualności.

Prezentowane narzędzie diagnostyczne jest adresowane przede wszystkim do logopedów pracujących w przedszkolach i służy do wykrycia zaburzeń mowy u dzieci w wieku przedszkolnym. Pozwala na dokonanie wstępnej diagnozy logopedycznej. W narzędziu diagnostycznym zastosowano próby niestandaryzowane, obserwację i wywiad. Dzięki zastosowaniu prób diagnostycznych możliwa jest ocena takich funkcji, jak: rozumienie mowy, artykulacja, sprawność narracyjna, fonacja. Ponadto próba taka bada czynności prymarne, takie jak: oddychanie i połykanie, a także budowę i funkcjonowanie narządów mowy oraz percepcję słuchową. Prezentowany zestaw prób umożliwia w krótkim czasie przeprowadzenie wstępnej diagnozy logopedycznej dzieci w wieku od 3. do 6. roku życia. Dla każdego przedziału wiekowego została opracowana osobna „Karta badania mowy”, dzięki czemu diagnoza staje się bardziej precyzyjna.

Leksykon aksjologiczny Słowian i ich Sąsiadów – którego kolejny zeszyt poświęcony WOLNOŚCI oddajemy w ręce Czytelników – jest próbą paralelnego opisania świata wartości słowiańskich na szerszym tle porównawczym. Tytuł Leksykonu jest poniekąd umowny, bo chodzi o wartości podzielane nie tylko przez poszczególne narody słowiańskie, ale też przez ich bliższych i dalszych sąsiadów. Leksykon jest adresowany do wszystkich, zainteresowanych problematyką wartości, ich rangą i rolą w dyskursie publicznym, w skali zarówno narodowej, jak i ponadnarodowej. Nasza publikacja ma przyczynić się do lepszego rozumienia się ludzi mówiących różnymi językami, ma pomóc im we wzajemnym zbliżeniu. Wyróżnianymi adresatami Leksykonu są młodzi adepci studiów językowych i antropologicznych, którzy mają szczególne predyspozycje i zobowiązanie, by wpływać na niwelowanie barier w komunikacji międzykulturowej.

PUS Logopedyczne potyczki 2. Głoski syczące to książeczka PUS należąca do nowej serii książeczek logopedycznych, skierowanych do dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Seria "Logopedyczne potyczki" powstała z myślą o dzieciach, które mają trudności z automatyzacją głosek w ich wymowie już wywołanych. Składa się z 4 części: 1. Głoski ciszące 2. Głoski syczące 3. Głoski szumiące 4. Głoski L-R Ćwiczenia zawarte w książeczkach tej serii zostały skonstruowane tak, aby zachować zasadę stopniowania trudności, czyli od najłatwiejszych do najtrudniejszych. Ich różnorodność pozwala dziecku ćwiczyć nie tylko wymowę, ale także szereg innych umiejętności, jak na przykład: myślenie logiczne i analityczne, koncentrację i uwagę, analizę wzrokową i słuchową, kategoryzowanie, szeregowanie, układanie sekwencji. Celem tych książeczek jest utrwalanie prawidłowej wymowy trudnych głosek podczas świetnej zabawy. PUS Logopedyczne potyczki 2. Głoski syczące Autorką tej książeczki jest Magdalena Rybka, logopedka pracująca na co dzień z dziećmi mającymi trudności z prawidłową wymową i jednocześnie popularna blogerka, poruszająca na swoim blogu wiele tematów związanych z logopedią i rozwojem dziecka. Przygotowała ona także charakterystyczne czarno-białe ilustracje na okładkę i do kilku ćwiczeń zawartych w książeczce. PUS Logopedyczne potyczki 2. Głoski syczące, to książeczka, z której można korzystać w gabinetach logopedycznych, w terapii pedagogicznej, a także w trakcie zabaw w domu. Rozwiązywanie zawartych w niej zadań przy jednoczesnym układaniu klocków w zestawie kontrolnym PUS mocno angażuje uwagę dziecka oraz umożliwia samokontrolę poprawności wybranych odpowiedzi. To świetny motywator do dalszych ćwiczeń.

PUS Logopedyczne potyczki 1. Głoski ciszące to książeczka PUS należąca do nowej serii książeczek logopedycznych, skierowanych do dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Seria "Logopedyczne potyczki" powstała z myślą o dzieciach, które mają trudności z automatyzacją głosek w ich wymowie już wywołanych. Składa się z 4 części: 1. Głoski ciszące 2. Głoski syczące 3. Głoski szumiące 4. Głoski L-R Ćwiczenia zawarte w książeczkach tej serii zostały skonstruowane tak, aby zachować zasadę stopniowania trudności, czyli od najłatwiejszych do najtrudniejszych. Ich różnorodność pozwala dziecku ćwiczyć nie tylko wymowę, ale także szereg innych umiejętności, jak na przykład: myślenie logiczne i analityczne, koncentrację i uwagę, analizę wzrokową i słuchową, kategoryzowanie, szeregowanie, układanie sekwencji. Celem tych książeczek jest utrwalanie prawidłowej wymowy trudnych głosek podczas świetnej zabawy. Logopedyczne potyczki 1. Głoski ciszące Autorką tej książeczki jest Magdalena Rybka, logopedka pracująca na co dzień z dziećmi mającymi trudności z prawidłową wymową i jednocześnie popularna blogerka, poruszająca na swoim blogu wiele tematów związanych z logopedią i rozwojem dziecka. Przygotowała ona także charakterystyczne czarno-białe ilustracje na okładkę i do kilku ćwiczeń zawartych w książeczce. PUS Logopedyczne potyczki 1. Głoski ciszące, to książeczka, z której można korzystać w gabinetach logopedycznych, w terapii pedagogicznej, a także w trakcie zabaw w domu. Rozwiązywanie zawartych w niej zadań przy jednoczesnym układaniu klocków w zestawie kontrolnym PUS mocno angażuje uwagę dziecka oraz umożliwia samokontrolę poprawności wybranych odpowiedzi. To świetny motywator do dalszych ćwiczeń.

Oddajemy w Państwa ręce kompleksową pomoc z zakresu logorytmiki – dziedziny łączącej terapię oraz profilaktykę logopedyczną z rytmiką i muzyką. Prezentowane zabawy mogą być wykorzystywane przez logopedów, terapeutów, a także nauczycieli przedszkoli, nauczania zintegrowanego i rytmiki. Publikacja została wzbogacona o zdjęcia dzieci wykonujących ćwiczenia logorytmiczne oraz o zapis nutowy wybranych ścieżek muzycznych. Przedstawione propozycje ułożone zostały według kolejności postępowania oraz stopnia trudności. Zabawy mają charakter uniwersalny, skierowane są do dzieci od 4. roku życia. Mogą być realizowane jako cykl ćwiczeń prowadzonych systematycznie lub jako pojedyncze zabawy uatrakcyjniające inne zajęcia. Atrakcyjność zajęć logorytmicznych polega na wszechstronnym rozwijaniu umiejętności dziecka. Logorytmika poprawia ogólną kondycję psychofizyczną dziecka, wyzwala aktywność i umożliwia odreagowanie napięć i negatywnych emocji, a przede wszystkim utrwala prawidłową artykulację, umuzykalnia, uwrażliwia.

Po niespełna dwóch latach od wydania książki pt. Mutyzm wybiórczy – poradnik dla rodziców, nauczycieli i specjalistów, która spotkała się z bardzo pozytywnym przyjęciem, zarówno wśród rodziców, jak również wśród nauczycieli i specjalistów, Maria Bystrzanowska, tym razem wspólnie z córką Eweliną Bystrzanowską – psychologiem o specjalności klinicznej, przystąpiły do opracowania nowej książki z zakresu mutyzmu wybiórczego (MW). Książkę tę można z jednej strony potraktować jako kontynuację ww. poradnika, z drugiej zaś może ona stanowić całkiem odrębną całość. Do jej napisania zaproszone zostało szersze grono osób: praktyków pracujących na co dzień z dziećmi z mutyzmem wybiórczym (psychologów, logopedów, pedagogów i nauczycieli), a także rodziców dzieci z MW oraz osoby dorosłe, które już w dzieciństwie miały objawy tego zaburzenia i nie otrzymały właściwej pomocy. Zamiarem autorek było, aby powstała publikacja wszechstronnie opisująca to coraz powszechniej diagnozowane zaburzenie lękowe, w szczególności skuteczne sposoby jego terapii, co ważne, z uwzględnieniem realiów i specyfiki polskiego systemu oświaty. Książka składa się z dwóch głównych części. W pierwszej, bardziej teoretycznej części (rozdziały 1–3) Ewelina Bystrzanowska i Maria Bystrzanowska przedstawiły istotę mutyzmu wybiórczego oraz znaczenie wczesnej diagnozy i terapii dzieci z tym zaburzeniem. Poznamy również następstwa niewłaściwej terapii lub jej braku. W drugiej, praktycznej części książki (rozdział 4) – po krótkim wprowadzeniu Marii Bystrzanowskiej, zawierającym przegląd skutecznych metod terapii MW, sporządzony na podstawie wyników najnowszych badań naukowych oraz doświadczeń własnych autorki - znajdują się opisy i analizy konkretnych terapii i oddziaływań prowadzonych na terenie naszego kraju przez różnych specjalistów (psychologów, logopedów i pedagogów), a także nauczycieli oraz rodziców dzieci z mutyzmem wybiórczym.

"Mutyzm wybiórczy. Własnymi słowami to wyjątkowo cenna pozycja. Autorzy omawiają nie tylko kryteria formalne, lecz także złożoność objawów mutyzmu wybiórczego. Książka obfituje w przykłady sytuacji nasilających te objawy. Carl Sutton i Cheryl Forrester pokazują, jak dzieci i młodzież z mutyzmem przeżywają doświadczenie lęku, nękania, wstydu i poczucia odmienności. Wydaje mi się, że dla rodziców, wychowawców i terapeutów mających do czynienia ze współczesnym systemem edukacyjnym, tak bardzo skoncentrowanym na wynikach i pomijającym emocjonalność uczniów, będzie to szczególnie ważna lektura." dr Agnieszka Kossowska - autorka książki "Duże sprawy w małych głowach" "Gdybym mogła przeczytać taką książkę w okresie mojego dorastania, nie dopuściłabym do tego, aby to, co inni sądzą na temat mojego milczenia, wpłynęło na moje poczucie własnej wartości. Niewiele mieliśmy do tej pory źródeł pozwalających zrozumieć złożoność brzemienia mutyzmu. Dziś czytelnik zyskuje szansę na uświadomienie sobie powagi tego zaburzenia i na nauczenie się właściwego reagowania na jego przejawy. Osobista perspektywa autora oraz historie opowiedziane przez osoby, które doświadczyły mutyzmu wybiórczego, dają nam możliwość wniknięcia do ich świata. Mam nadzieję, że dzięki tej książce będzie się w Polsce coraz więcej mówiło o mutyzmie i coraz więcej dzieci będzie miało szansę na właściwą diagnozę." Agnieszka Warszawa - prezes fundacji Autism Team