Podróż do pełni

„Droga do nieba”, do której przejścia Bóg „wzywa wszystkich” – i która jako cel ukazuje wyzwolenie „od wszystkich rzeczy tego świata” – właśnie tym jest Droga doskonałości. Tym jest ludzkie życie. Drogą, podróżą, ponieważ jest to proces, poszukiwanie, trwanie w określonym czasie, zdobywanie pewnej wiedzy. Jak samo życie. A drogą „do nieba”, drogą boską, ponieważ nie pokonujemy jej sami: zawsze obecny jest Bóg – przyjaciel, towarzysz. Droga doskonałości jest jednak nade wszystko „drogą do pełni”. Człowiek musi dojrzeć, musi nauczyć się być osobą. My, ludzie, jesteśmy, w sensie metaforycznym, naczyniami, które mogą mieć wrażenie pełni albo pustki. Otóż właściwa modlitwa św. Teresy (medytacja świadoma, modlitwa skupienia i modlitwa kontemplacyjna) ukazuje się jako droga do pełni tego, co ludzkie. Jako podróż, której celem jest napełnić się Bogiem – albo raczej pozwolić, by Bóg napełnił nas swoją miłością i swoją prawdą.