Spór o prawdziwą naturę ZSRR i innych reżimów komunistycznych dzielił Francuzów przez całe dziesięciolecia. Zagadnieniu temu poświęcono we Francji wiele opracowań, rzadko jednak wspominano w nich o działaniach polskich emigrantów. Na ogół zapomina się, że świadectwa żołnierzy z armii Andersa były pierwszymi relacjami o rzeczywistości łagrowej, jakie dotarły do Francuzów po zakończeniu II wojny światowej. Niniejsza książka przybliża polskim czytelnikom nie tylko historię polskich emigrantów, którzy pragnęli przekazać Francuzom niewygodną prawdę o ich wschodnim aliancie, jej bohaterami są również ich adwersarze, którzy z całych sił bronili ideologii komunistycznej. Całość tych zmagań została ukazana na tle debat i sporów politycznych toczących się we Francji w pierwszych latach powojennych. „W książce poruszono niezmiernie ważkie kwestie, obrazuje ona bowiem nie tylko proces i okoliczności zapoznawania społeczeństwa francuskiego z polskimi świadectwami o terrorze stalinowskim, lecz także […] polityczne i mentalne perypetie związane z ich percepcją nad Sekwaną […]. Rzeczywiście w polskiej literaturze przedmiotu jest to pole badań niemal kompletnie do tej pory ignorowane”. prof. dr hab. Wojciech Rojek „Bez wątpienia dysertacja Anny Marii Jackowskiej jest cennym przyczynkiem do dziejów polskiej emigracji po II wojnie światowej, ale jest także czymś więcej, gdyż przynosi informacje o podejmowanych już podczas wojny przez Polaków działaniach mających na celu dokumentowanie popełnionych »na nieludzkiej ziemi« zbrodni. Jednocześnie jest to istotny głos w dyskusji na temat historii propagandowej zimnej wojny, w tym także zaangażowania w niej, nie bez inspiracji i dyrektyw Moskwy, warszawskiego MSZ i wysyłanych przezeń na Zachód dyplomatów. […] W mojej ocenie baza źródłowa stanowiąca podstawę książki jest doprawdy imponująca”. prof. dr hab. Tomasz Szarota

Książka łączy w sobie międzykulturowe aspekty savoir-vivre`u, etykiety biznesu oraz wybrane zagadnienia protokołu dyplomatycznego, takie jak: sposoby tytułowania osób, posługiwanie się wizytówkami, właściwe kreowanie swojego wizerunku (dobór strojów i dodatków zależnie od okazji), precedencja (ustalanie hierarchii ważności osób w różnych wydarzeniach organizacyjnych), zasady korespondencji, skróty używane w zaproszeniach, organizacja wizyt, a także cała sfera etykiety stołu. Wprowadzono także część dotyczącą netykiety, omawiającą zachowania w Internecie na forach i czatach, a także pisanie listów elektronicznych i komentarzy w sieci.

Książka przygotowana przez pracowników Instytutu Pamięci Narodowej, Służby Bezpieczeństwa Ukrainy oraz Instytutu Badań Politycznych i Narodowościowych Narodowej Akademii Nauk Ukrainy. Opublikowano w niej dokumenty dotyczące działań komunistycznych służb specjalnych (w tym także sowieckich) wymierzonych w kierownictwo Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów na terenie powojennej Polski.

„Podjęty w niniejszym tomie temat jest pełen paradoksów. Od kilkunastu lat, po wieloletniej przerwie spowodowanej istnieniem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, podczas demonstracji organizowanych przez organizacje nacjonalistyczne w Rosji pojawia się hasło «Rosja dla Rosjan». Jest ono odbierane jako hasło nacjonalistyczne wzywające do zbudowania jednolitego etnicznie, tj. rosyjskiego państwa narodowego […]. Geneza hasła/idei «Rosja dla Rosjan» sięga panowania Aleksandra II i jest związana ze środowiskiem słowianofilów. Swój intensywny rozwój przeżywało ono na przełomie XIX i XX wieku, w tym w okresie panowania Aleksandra III, któremu przypisywano jego autorstwo. Do rewolucji październikowej «Rosja dla Rosjan» nie miała jednak nacjonalistycznego charakteru, ponieważ sama kategoria ??????? (russkije) nie oznaczała przynależności etnicznej, lecz przynależność państwową, bycie poddanym cara rosyjskiego identyfikującego swoje interesy z interesami narodu rosyjskiego i Imperium […]. Należy podkreślić, że hasło/idea «Rosja dla Rosjan» zostało zapożyczone ze Stanów Zjednoczonych Ameryki, będąc rosyjską kopią hasła «Ameryka dla Amerykanów», chociaż w nieco innym znaczeniu. Zadaniem niniejszego opracowania jest pokazanie, czy i w jakim stopniu hasło «Rosja dla Rosjan» znajdowało odzwierciedlenie w doktrynie nacjonalizmu rosyjskiego – począwszy od XIX wieku poprzez epokę ZSRR aż do czasów współczesnych – oraz w realizowanej w organizmach państwowych (Imperium Rosyjskie, ZSRR, Federacja Rosyjska) polityce narodowościowej i etnopolityce. Innymi słowy, czy rzeczywiście dążono do tego, aby nadać Rosjanom uprzywilejowany, dominujący status prawno-polityczny i społeczny w stosunku do pozostałych wspólnot etnicznych wielonarodowego państwa”. Z Wprowadzenia

Suwerenność i jej rola we współczesnych stosunkach międzynarodowych ciągle pozostaje przedmiotem sporu. Każdego miesiąca powstaje wiele prac jej poświęconych. Badaczy interesuje, czy państwa tracą suwerenność w czasach globalizacji, jakie są relacje między suwerennością a demokracją i na ile państwa zachowują suwerenność w Unii Europejskiej. Wznawiana przez Polski Instytut Spraw Międzynarodowych książka pokazuje, że treść suwerenności zmieniała się na przestrzeni wieków, przyjmując formę cechy państw lub instytucji społeczności międzynarodowej. Książka wypełni swoje zadanie, jeżeli przyczyni się do lepszego zrozumienia znaczenia suwerenności we współczesnym świecie, a co za tym idzie – do skuteczniejszego prowadzenia polityki zagranicznej państwa.

Książka jest naukowym oraz kreatywnym przedsięwzięciem autorów, przedstawieniem ich punktu widzenia na bezpieczeństwo wewnętrzne. Ich duży profesjonalizm sprawił, iż każdy rozdział dostarcza nie tylko naukowej innowacji, ale jest wyśmienitym materiałem do dalszych rozważań i analiz, a dla studentów podręcznikiem akademickim. Treść monografii jest interdyscyplinarna, odnosi się do zarządzania kryzysowego, bezpieczeństwa społeczności lokalnych, wybranych aspektów bezpieczeństwa portów morskich, dylematów migracyjnych w Unii Europejskiej, transportu drogowego, zagadnień Morza Bałtyckiego w aspekcie bezpieczeństwa ekologicznego, polityki zagranicznej Federacji Rosyjskiej w regionie, która jest aktualna chociażby ze względu na konflikt ukraiński i bezpieczeństwa informacji. Publikacja jest naukową analizą oraz podsumowaniem dorobku naukowego poszczególnych autorów, dlatego stanowi wartość dodaną w zakresie nauk o bezpieczeństwie. Wyjątkowością niniejszego opracowania są autorskie badania, które zmuszą czytelnika do własnych przemyśleń i zainspirują do prognozowania merytorycznych rozwiązań. Książkę polecam naukowcom z dyscypliny nauk o bezpieczeństwie, studentom zainteresowanym przygotowaniem do egzaminu, tym, którzy piszą pracę dyplomową czy artykuł naukowy. dr hab. Marek Stefański, prof. WSB Gdańsk

Książka stanowi istotne novum na polskim i nie tylko polskim rynku wydawniczym. (…) Choć, jak zaznaczają redaktorki we wstępie, autorom nie została narzucona ścisła struktura rozdziałów, monografia prezentuje bardzo spójną koncepcję ujęcia problematyki. W efekcie można uznać, że w każdym przypadku czytelnik otrzymuje całościową prezentację polityki zagranicznej danego kraju. Za istotne uważam też, że we wszystkich rozdziałach znalazł się podrozdział dotyczący kontaktów Polski z omawianym państwem regionu. prof. dr hab. Marek Dziekan Autorzy sprawnie przedstawiają główne kierunki, cele i lokalne uwarunkowania polityki zagranicznej muzułmańskich państw Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej (…). I nie jest to żadne wprowadzenie, lecz kompendium wiedzy. Autorzy poszczególnych rozdziałów znają od podszewki omawiane państwa (…). dr hab. Katarzyna Górak-Sosnowska, prof. SGH Marta Woźniak-Bobińska, dr, adiunkt w Katedrze Bliskiego Wschodu i Północnej Afryki na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego. Do jej zainteresowań badawczych należą: zagadnienia mniejszości religijnych i etnicznych na Bliskim Wschodzie, stosunki muzułmańsko-chrześcijańskie, polityka państw bliskowschodnich, kultura arabska, kwestie społeczne – problemy globalizacji, migracji, diaspor i tożsamości. Autorka monografii Współcześni Asyryjczycy i Aramejczycy. Bliskowschodni chrześcijanie w poszukiwaniu tożsamości narodowej (2014), ponad siedemdziesięciu artykułów, redaktorka dziewięciu prac zbiorowych. Anna M. Solarz, dr, pracuje w Zakładzie Studiów Pozaeuropejskich Instytutu Stosunków Międzynarodowych na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Jej zainteresowania badawcze koncentrują się na kulturowo- religijnych aspektach stosunków międzynarodowych oraz na regionie Bliskiego Wschodu. W 2017 roku przebywała jako visiting scholar w Mershon Center for International Security.

Stosunki polsko-ukraińskie od momentu powstania współczesnego państwa ukraińskiego stanowią dla Polski nie lada wyzwanie polityczne, gospodarcze i kulturalne, a szeroko pojęta polityka historyczna od początku natrafiała na różnego typu implikacje. Nadto prozachodnie nastroje części Ukraińców sugerują, iż najbliższą drogą zbliżenia do Unii Europejskiej pozostaje państwo polskie stąd popieranie wspólnych działań i inicjatyw winno nieustannie towarzyszyć ukraińskim czynnikom rządowym i parlamentarnym. Do takich form wspólnych zainteresowań należą kwestie samorządowe i regionalne, które stały się przedmiotem opracowania Igora Ksenicza. Praca będzie pomocna nie tylko polskiemu środowisku naukowemu, ale także i ukraińskiemu, a nadto samorządowcom i innym członkom wspólnot lokalnych i regionalnych wywodzących się z obu państw. (z recenzji prof. dra hab. Jacka Konopka)

„Autor podjął istotny problem badawczy o dużym znaczeniu politycznym i gospodarczym, któ- rego waga jest w Polsce nadal słabo rozumiana pomimo wieloletniego członkostwa w UE. Podejmuje próbę wypełnienia pewnej luki poznawczej w rodzimej literaturze przedmiotu przez charakterystykę koncepcji hybrydowego modelu funkcjonowania grup interesu w UE, jej analizę w ramach paradygmatów teoretycznych i zagadnień metodologicznych teorii integracji europejskiej, normatywne i instytucjonalne wymiary działania reprezentacji interesu oraz kształtowania się tego modelu hybrydowego w perspektywie wybranych zagadnień (deficytu demokracji, europeizacji, finansowania itd.). Problematyka ta wchodzi w obszar refleksji nad możliwościami zwiększania efektywności pozarządowych działań interesariuszy w UE, jak również w sferę analiz organizacyjnych wymiarów aktywności społeczeństwa obywatelskiego na szczeblu krajowym, które są badane na przecięciu i w obrębie różnych, wskazywanych przez Autora, dyscyplin naukowych […]. Swoją perspektywę określa jako politologiczną, neofunkcjonalistyczną i neoinstytucjonalną, co wpisuje się w najbardziej wpływowe nurty dyskusji o tej problematyce. Atutem pracy jest także obszerna literatura licząca ponad 250 pozycji, która została dobrze wykorzystana dla scharakteryzowania podejmowanej problematyki, czego przejawem są m.in. tabele i rysunki pozwalające na syntetyczne oraz porównawcze zestawienie wyników badań”. Z Recenzji prof. zw. dr. hab. Krzysztofa Jasieckiego „Monografia zatytułowana Hybrydowy model funkcjonowania grup interesu w Unii Europejskiej stanowi pogłębione opracowanie monograficzne problemu funkcjonowania grup interesu nie tylko w Unii Europejskiej (jako szczególnej organizacji międzynarodowej), ale także w jej państwach członkowskich. [...] Książka zawiera bardzo dużo interesujących danych faktograficznych podanych w przystępnej formie. [...] Stanowi ona wartościowy wkład do badań naukowych, ponieważ w poszerzony i pogłębiony sposób przeanalizowany jest w niej zawarty w tytule problem. Autorskie podejście do badanych problemów, wraz z wprowadzeniem nowych indywidualnych kategoryzacji, gwarantuje jej nowatorski charakter”. Z Recenzji dr. hab. Piotra Tośka

Pieniądze zawsze miały znaczenie w polityce zagranicznej, ale bodaj nigdy państwa nie miały ich w swoich rękach w takich ilościach. Wzrost wielkości kapitału kontrolowanego przez kraje sprawił, że coraz częściej wykorzystują one instrumenty ekonomiczne do osiągania swoich celów na arenie międzynarodowej. Jednym z przejawów tego zjawiska jest szybki rozwój tzw. państwowych funduszy majątkowych, czyli rządowych lub kontrolowanych przez rząd funduszy inwestycyjnych. Oficjalnie mają one służyć efektywnemu pomnażaniu zgromadzonych w nich środków, ale... nie jest to cała prawda o ich działalności. Na podstawie licznych przykładów autor prezentowanej publikacji ukazuje zastosowanie państwowych funduszy majątkowych w polityce zagranicznej. Analizuje zarówno formy ich politycznego użycia, jak i warunki, które muszą być spełnione, żeby było to możliwe. Udowadnia, iż zagrożenia związane z politycznym wykorzystywaniem kapitału państwowego są bardzo realne, co powinno spotkać się z adekwatną odpowiedzią społeczności międzynarodowej.

Przekonanie, że „Solidarność” była bezprecedensowym zjawiskiem społecznym w historii Polski (i nie tylko), wydaje się dziś oczywiste. Mniej znany jest fakt, że jej narodziny, a zwłaszcza stłumienie po wprowadzeniu stanu wojennego, dały Polonii impuls do powołania licznych inicjatyw wspierających opozycję w PRL na całym niemal świecie: od Australii, przez Japonię, Wielką Brytanię, po Meksyk. Wiele z nich podejmowały różne pokolenia diaspory polskiej, nierzadko z udziałem rdzennych mieszkańców danego państwa. Przy całym zróżnicowaniu form pomocy łączyło je jedno – większość z tysięcy solidarnościowych aktywistów działała zupełnie bezinteresownie; nikt ich do tego nie zmuszał, najczęściej nie czekały na nich też za to żadne profity. Działali, bo uważali, że tak trzeba. „Solidarność” potrzebowała solidarności. I może to wypada przede wszystkim zapamiętać. Tom II zawiera suplement.

Przekonanie, że „Solidarność” była bezprecedensowym zjawiskiem społecznym w historii Polski (i nie tylko), wydaje się dziś oczywiste. Mniej znany jest fakt, że jej narodziny, a zwłaszcza stłumienie po wprowadzeniu stanu wojennego, dały Polonii impuls do powołania licznych inicjatyw wspierających opozycję w PRL na całym niemal świecie: od Australii, przez Japonię, Wielką Brytanię, po Meksyk. Wiele z nich podejmowały różne pokolenia diaspory polskiej, nierzadko z udziałem rdzennych mieszkańców danego państwa. Przy całym zróżnicowaniu form pomocy łączyło je jedno – większość tysięcy solidarnościowych aktywistów działała zupełnie bezinteresownie; nikt ich do tego nie zmuszał, najczęściej nie czekały na nich też za to żadne profity. Działali, bo uważali, że tak trzeba. „Solidarność” potrzebowała solidarności. I może to wypada przede wszystkim zapamiętać.

Ta książka nie pozostawia złudzeń – wielki kryzys i załamanie opartej na dolarze światowej gospodarki, są nieuniknione. Współczesna aktywność gospodarcza nie jest wynikiem racjonalnych przesłanek, lecz niskich pragnień i instynktów, takich jak: chciwość, zawiść, pożądanie. Leczenie skutków kryzysu 2008 jest pozorne. Globalna nademisja pieniądza, utrzymywanie stóp procentowych na bardzo niskim poziomie, prowadzą – zdaniem autora – prostą drogą do katastrofy. Stany Zjednoczone weszły na niebezpieczną ścieżkę, i kiedy mała grupka obywateli państwa odnosi gigantyczne korzyści, większość ponosi tylko straty. Chwilowe ożywienie gospodarcze nie jest trwałe. Świat, zamiast wychodzić z niedawnej recesji, z coraz większą prędkością osuwa się w otchłań.

Kazimierza Mazurkiewicza, autora książki „Ekspert ONZ wśród szamanów Afryki”, znam od wielu lat. (…) Trochę nieprzenikniony, czasami poważny i zamyślony, czasami w jego oczach błyskały wesołe chochliki. Nie do­myślałam się, że w młodym umyśle kryje się takie bogactwo marzeń o dalekich krajach, taka ciekawość życia i taka wola czynienia dobra. (…) Wiedziałam, że dostał się na studia, że je skończył, a potem słuch o nim zaginął. Po kilku latach odwiedził mnie w towa­rzystwie pięknej żony i trzech uroczych córek. Odwiedzał mnie odtąd regularnie, a nawet pisywał do mnie z Afryki. Dopiero wtedy poznałam jego pasje, źródła, które zagospodarowywał, aby Afrykanie mieli czystą i zdrową wodę. (…) Dobrze, że po latach sięgnął do wspomnień, przywołując swoją piękną i pożyteczną pracę, ciekawych ludzi, doznania i refleksje. Warto, abyśmy powędrowali z nim razem do zielonej Afry­ki i poznali jej urok. Romana Chojnicka fragment "Zamiast wstępu"

W NUMERZE [Table od Contents] Wprowadzenie [Introduction], s. 11–23. Przegląd sytuacji międzynarodowej – aspekty globalne i regionalne [An overview of the international situation: Global and regional aspects], doi 10.7366/2300265420172301, s. 24–45. OBSERWATORIUM BEZPIECZEŃSTWA [THE OBSERVATORY OF SECURITY] NATO: wysunięta obecność w warunkach rosnącej niepewności [NATO: Forward presence amid growing uncertainty], doi 10.7366/2300265420172302, s. 47–61; Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony: PESCO i EDF, czyli wreszcie przełom? [Common Security and Defence Policy: PESCO and EDF, or: Is it finally a breakthrough?], doi 10.7366/2300265420172303, s. 62–80; Zimna wojna 2.0.: działalność Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych w latach 2016–2017 [Cold War 2.0: The activity of the United Nations Security Council in 2016–2017], doi 10.7366/2300265420172304, s. 81–102; Kontrola zbrojeń i rozbrojenie w dziedzinie jądrowej: 2017 rok pod znakiem Traktatu o zakazie broni jądrowej [Arms control and nuclear disarmament in 2017: The year of the Treaty on the Prohibition of Nuclear Weapons], doi 10.7366/2300265420172305, s. 103–115; Wojny w Syrii, Iraku, Afganistanie [The wars in Syria, Iraq, and Afghanistan], doi 10.7366/2300265420172306, s. 116–127; Współczesne konflikty zbrojne w Afryce i Jemenie: aktywność sił dżihadystycznych a zaangażowanie sił międzynarodowych [The current armed conflicts in Africa and Yemen: The activity of the Jihadists and the involvement of international forces], doi 10.7366/2300265420172307, s. 128–141; Zmiany technologiczne vs. tradycyjna geopolityka na globalnym i europejskim rynku energetycznym [Technological changes vs. traditional geopolitics on the global and European energy market], doi 10.7366/2300265420172308, s. 142–155. ŚWIAT W ROCZNIKU [THE WORLD IN THE YEARBOOK] Unia Europejska: cisza przed burzą [The European Union: Calm before the storm], doi 10.7366/2300265420172309, s. 159–181; Stany Zjednoczone: „America First” według Donalda Trumpa [The United States: Donald Trump's “America First”], doi 10.7366/2300265420172310, s. 182–201; Region Azji i Pacyfiku: nowy etap w regionalnej polityce równowagi sił [The Asia-Pacific Region: A new stage in the regional balance of power policy], 10.7366/2300265420172311, s. 202–217; Niemcy: rok niepewności [Germany: A year of uncertainty], 10.7366/2300265420172312, s. 218–231; Rosja broni swoich zdobyczy [Russia protects its assets], 10.7366/2300265420172313, s. 232–247; Europa Wschodnia i Kaukaz Południowy: nihil novi [Eastern Europe and Southern Caucasus: Same old, same old...], 10.7366/2300265420172314, s. 248–262; Bliski Wschód: na drodze do nowego porządku międzynarodowego [The Middle East: On a path to a new international order], 10.7366/2300265420172315, s. 265–280; Polityka zagraniczna RP „w pułapce” [Poland's foreign policy in a trap], 10.7366/2300265420172316, s. 281–296. PANORAMA ROCZNIKA [THE YEARBOOK PANORAMA] Niedokończony projekt nowoczesności. stare i nowe słabości demokracji reprezentacyjnej anno domini 2017 [An unfinished project of modernity: Old and new weaknesses of representative democracy in 2017], 10.7366/2300265420172317, s. 299–314; Prognoza dla Europy [A forecast for Europe], 10.7366/2300265420172318, s. 315–326; Węgry: zwrot do systemu nieliberalnego [Hungary: A turn towards an illiberal system], 10.7366/2300265420172319, s. 327–341; Światowy wirus terroryzmu [The world’s terrorism virus], 10.7366/2300265420172320, s. 342–355; Kalendarium wydarzeń 2017 [Chronology of events 2017], 10.7366/2300265420172321, s. 356–367; Aneks: państwa świata – wybrane dane i wskaźniki [Appendix: States of the World – selected data and indices], 10.7366/2300265420172322, s. 368–387; Skorowidz [Index], s. 388–395; Zespół Rocznika [The Yearbook's team], s. 396–401.

Czym dla polskich partii politycznych jest wspólna Europa? Jaka powinna być rola Polski w debacie o nowym kształcie Unii Europejskiej? Czy polskie partie polityczne traktują Unię Europejską jako zło konieczne, czy jak Świętego Mikołaja? Książka ta jest rezultatem badań nad dyskursem polskich partii politycznych w latach 2003-215 i próbą odpowiedzi na powyższe pytania. Autorka analizuje programy partii z punktu widzenia szeroko pojętej problematyki integracji europejskiej, szczególną uwagę zwracając na znaczenie, jakie partie przypisuję zjednoczonej Europie oraz wizji kształtowania Unii Europejskiej w przyszłości. Analiza ukazuje zmiany, jakie zaszły w polskim dyskursie politycznym w ciągu ponad dziesięciu lat od akcesji Polski do UE, kreśli wizję roli Polski w zjednoczonej Europie, biorąc równocześnie pod uwagę kontekst historyczno-społeczny i dynamikę polityki krajowej.

Prezentowana książka jest pierwszą w historiografii próbą całościowego przedstawienia stosunków polsko-włoskich w latach 1945–1989. Na podstawie szeroko przeprowadzonej kwerendy źródłowej, obejmującej archiwalia polskie i włoskie, oraz najnowszej literatury przedmiotu Autorzy w przystępny sposób omawiają kulisy politycznych kontaktów międzypaństwowych Polski i Włoch, jak również wzajemne relacje gospodarcze, handlowe, kulturalne i naukowo-techniczne obu państw. Pokazują, że w powojennych relacjach Warszawy i Rzymu stosunkowo najtrudniejsze okazało się uzyskanie porozumienia w kwestiach politycznych, co w sposób oczywisty wynikało z ówczesnego podziału Europy i świata na bloki polityczno-militarne. Polityka zagraniczna niesuwerennej Polski była bowiem kontrolowana przez Moskwę, a polityka suwerennych Włoch często musiała się podporządkować strategii Waszyngtonu. W tych warunkach, gdy polsko-włoski dialog polityczny okazywał się jałowy, coraz większą rolę w kontaktach obu państw odgrywała współpraca kulturalna i naukowa, a zwłaszcza gospodarcza (czego najbardziej spektakularnym wyrazem była aktywność koncernu Fiata w Polsce).

Książka Henryka Litwina jest ze wszech miar udanym podejściem do zidentyfikowania głównych kierunków polityki papiestwa wobec Rzeczypospolitej oraz określenia jej miejsca i roli w działaniach Stolicy Apostolskiej na arenie międzynarodowej. Siłą rzeczy staje się nie tylko analizą relacji pomiędzy Santa Sede a Regno di Polonia, lecz także opowieścią o papiestwie, jego służbie dyplomatycznej i europejskiej polityce międzynarodowej. Autor ze znawstwem i rozmachem, często w sposób nowatorski, kreśli szerokie europejskie tło wydarzeń odnoszących się do Rzeczpospolitej, jednocześnie wiele uwagi poświęcając tym postaciom, które były głównymi bohaterami opisywanych zawirowań ówczesnej sceny politycznej – tak polskiej, jak i ogólnoeuropejskiej.

Piotr Bajda, Małe państwo europejskie na arenie międzynarodowej. Polityka zagraniczna Republiki Słowackiej w latach 1993-2016 „Monografia Piotra Bajdy jest bardzo interesującą lekturą z dwóch powodów: proponuje konceptualizację roli małego państwa w relacjach międzynarodowych i korzystając z tych teoretycznych narządzi dokonuje analizy polityki zagranicznej Republiki Słowackiej od jej powstania w 1993 roku. Szczególnie cenię w pracy dobre rozeznanie w słowackim dyskursie o polityce zagranicznej. A informacje uzyskane przez autora w czasie wywiadów z czołowymi aktorami słowackiej wewnętrznej i zagranicznej polityki z ostatnich 25 lat pozwalają dokonać nowej interpretacji kluczowych wydarzeń z naszej współczesnej historii. Choć lektura książki skłania do postawienia dalszych pytań, czy też nawet wejścia w polemikę z niektórymi stwierdzeniami, to muszę przyznać, że dawno nie czytałem tak zwięzłej i jakościowo dobrej analizy współczesnej polityki zagranicznej Republiki Słowackiej, a już na pewno nie spod pióra zagranicznego autora. Książka Piotra Bajdy powinna być czytana nie tylko w Polsce, ale też na Słowacji. Monografię Piotra Bajdy polecam wszystkim, którzy interesują się teorią stosunków międzynarodowych, funkcjonowaniem małych państw na światowej scenie i współczesnymi dziejami Słowacji oraz regionu środkowoeuropejskiego. Jej publikacja będzie wielką korzyścią dla nauki”. Z recenzji doc. Alexandra Duleby (Instytut Politologii Uniwersytetu Preszowskiego, dyrektor Słowackiego Stowarzyszenia Polityki Zagranicznej – SFPA) Piotr Bajda - doktor nauk politycznych, od 2007 r. wykładowca Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, w latach 2006-2013 pracownik naukowy Instytutu Studiów Politycznych PAN. W latach 2000-2004 był wicedyrektorem Instytutu Polskiego w Bratysławie; od 2005 do 2009 r. pracował w Ośrodku Studiów Wschodnich, w latach 2013-2016 był przedstawicielem Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego na Polskę. Autor m.in. książek Elity polityczne na Słowacji. Kręta droga do nowoczesnego państwa (2010) i Małe państwo na arenie międzynarodowej. Polityka zagraniczna Republiki Słowackiej w latach 1993-2016 (2018) oraz Raportu polskiego przewodnictwa w Grupie Wyszehradzkiej lipiec 2012 – czerwiec 2013 (2013), współautor (wraz z Radosławem Zenderowskim) książki Polityk etniczna Słowacji (2016) i wydanych przez OMP prac zbiorowych Geopolityka i zasady (2010) i Bezpłodny sojusz? Polska i Czechy w Unii Europejskiej (2011).

Postępująca globalizacja okazała się czynnikiem sprzyjającym terrorystom. Ułatwienia komunikacyjne, coraz szybsza łączność, masowe korzystanie z Internetu, napływ ludności z terenów wiejskich do miast, obecność w Europie kilkudziesięciu milionów muzułmanów, struktura sieciowa, utrudniona kontrola i identyfikacja potencjalnych sprawców zamachu utrudniają walkę z terroryzmem. Potwierdzeniem determinacji członków organizacji terrorystycznych mogą być ataki na środki transportu publicznego w Hiszpanii w 2004 roku czy w Wielkiej Brytanii w 2005 roku. Potencjalne zagrożenie stwarza możliwość wykorzystania broni jądrowej, chemicznej lub biologicznej. Obecnie, aby dokonać poważnego aktu terrorystycznego, potrzeba niewielkiej liczby zdeterminowanych osób. Natomiast skrajny fanatyzm członków, skrupulatne przestrzeganie zasad konspiracji, stworzenie trudnej do wykrycia struktury sieciowej elementów organizacji, dysponowanie najnowszymi środkami technicznymi utrudniają przenikanie nawet do lokalnych organizacji terrorystycznych służb specjalnych. Współczesny terroryzm stał się zjawiskiem nieprzewidywalnym w odniesieniu do miejsca, czasu oraz zastosowanych metod i form, użytych sił i środków. W dodatku główne ośrodki dyspozycyjne znajdują się poza Europą, na terenie innych państw, m.in. na Bliskim i Środkowym Wschodzie. (Ze Wstępu)