Luigi Dei jest rektorem Uniwersytetu Florenckiego, profesorem zwyczajnym chemii i znanym na całym świecie naukowcem w dziedzinie chemii materiałów. Ma na swoim koncie wiele publikacji naukowych w międzynarodowych czasopismach. Oprócz działalności badawczej jest też zaangażowany w popularyzację nauki. Dei pisze również książki z gatunku, który sam stworzył i nazwał „naukowym fantasy” (science fantasy). Sięgając po elementy fantastyczne i odwołując się do wyobraźni, jego dzieła przekazują czytelnikowi prawdziwą wiedzę naukową. Dei jest też aktywny w mediach społecznościowych, które uważa za istotne narzędzie do przekazywania treści związanych z kulturą i nauką. Co więcej, stworzył wiele conference presentations przedstawień konferencyjnych na temat nauki i muzyki, a także, zainspirowany przez Primo Leviego, napisał scholarly-ciyilian drama. Niedawno wydał drugi tom swojego dziennika Diario social di un Rettore. La chimica nel paese di Facebook, w którym zawarł swoje rozważania na temat pojęcia uniwersytetu. Siła ducha Marii, owa wytrwałość i niezłomność dochodzą w niej do głosu. Dwudziestego piątego października 1888 roku pisze w liście do przyjaciółki Kazimiery Przyborowskiej: „Przeszłam bardzo ciężkie dni i jeżeli mi co pamięć ich osładza, to tylko to, że bądź co bądź, wyszłam z tego wszystkiego uczciwie i z podniesioną głową”. W innym miejscu wyznaje z jeszcze większą siłą: „Zasada numer jeden: nigdy nie dać się podporządkować ludziom lub sytuacjom”. Fragment książki

Żyłem w ciekawych czasach, przed czym przestrzegał Lejzorek Rojtszwaniec. O najgorszych latach, o latach wojny i okupacji przez blisko pół wieku starałem się zapomnieć. Studiowałem, zostałem chemikiem i w chemii udało mi się zbadać i wyjaśnić kilka zagadek, co przyniosło mi dużą satysfakcję z własnej pracy. Poznałem wielu wybitnych ludzi nauki. Miałem grono serdecznych przyjaciół. Osiągnąłem wszystko, czego człowiek nauki może sobie w Polsce wymarzyć — tytuły, nagrody, medale. Nie zaszkodził mi nawet dość powszechny antysemityzm, którego nieomal nie odczuwałem. W postępowaniu starałem się być uczciwy, w wypowiedziach — szczery; nieraz mi to utrudniało życie. Ożeniłem się bardzo szczęśliwie — i minęło już półwiecze naszego małżeństwa. Mamy córkę i syna, z których jesteśmy dumni, troje wnuków, w których pokładamy nadzieje. Żyję niespodziewanie długo i dopiero teraz, po pełnym aktywności życiu, powracam pamięcią do przeszłości. Nadszedł czas refleksji. (Zbigniew Ryszard Grabowski)

Jest to fascynująca książka o życiu góralskiego chłopaka z Bukowiny Tatrzańskiej, który z uporem piął się w górę, aż do rektorskich gronostajów i godności senatora RP. Profesor Stanisław Hodorowicz to wybitny Małopolanin, góral z dziada pradziada, hetman podhalańskich zbójników, autor słownika gwary góralskiej, a jednocześnie ceniony chemik, były dziekan i prorektor Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz twórca – wraz z samorządem województwa – Podhalańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Nowym Targu. W rozmowie z krakowskim dziennikarzem szczerze i barwnie mówi o historii rodzinnego Podhala, języku, kulturze i byczajach, ale i o przemianach, jakie dokonały się pod Tatrami. Opowiada też o życiu uniwersyteckim i politycznym, naukowych sukcesach, udziale w modernizacji Uniwersytetu Jagiellońskiego, tworzeniu podhalańskiej uczelni, a także senatorskich dokonaniach na rzecz Małopolski. Autorem wywiadu rzeki jest Jerzy Sadecki, były reporter „Gazety Krakowskiej”, „Tygodnika Solidarność” i „Rzeczpospolitej”, obecnie publicysta niezależny i wykładowca w Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego; ma w swym dorobku m.in. książki: Ziarna gniewu, Editions Spotkania, Paryż 1989; Nowa Huta: ziarna gniewu, ziarna nadziei, podziemne Wydawnictwo MOST, Warszawa 1989; Trzynastu. Premierzy wolnej Polski, Universitas, Kraków 2009; Ambasador, wywiad rzeka z Jerzym Bahrem, Agora 2013; Przestrzeń otwarta, otwarci ludzie. Podkarpacie, Fundacja Karpacka, Sanok 2013.

Oto historia genialnej córki genialnej matki, która pierwsze naukowe szlify zdobyła pod okiem Marii Skłodowskiej-Curie. Jako dziewięciolatka została osierocona przez ojca-noblistę, jako siedemnastolatka, nie mając jeszcze matury, pojechała za matką na front Pierwszej Wojny ratować życie żołnierzy – jej równolatków. Chłopców zdruzgotanych wojną, z wypalonymi oczami, wypalonymi płucami od gazów bojowych. Wczesne życiowe doświadczenia oraz ponadprzeciętne uzdolnienia doprowadziły ją oraz jej męża do doświadczeń, które umożliwiły odkrycie neutronu i pierwszej cząstki antymaterii – pozytonu. Była o krok od przełomowego odkrycia rozszczepienia jądra atomowego. Za odkrycie sztucznej promieniotwórczości wyróżniono ją Nagrodą Nobla z chemii. Była drugą kobietą, która dostąpiła tego zaszczytu. Nie mając praw wyborczych w ówczesnej Francji, była jedną z trzech kobiet uczestniczących w koalicyjnym rządzie Frontu Ludowego. Oto ostatnia odsłona trylogii kobiet tworzących naukę o atomie (...) historia Ireny Joliot-Curie.

Maria Skłodowska-Curie była wybitną osobowością: jako pierwsza przedstawicielka płci pięknej w 1893 roku uzyskała licencjat nauk fizycznych i matematycznych na Sorbonie, była pierwszą kobietą-profesorem Sorbony, pierwszą kobietą i jedną z czterech osób, której przyznano dwukrotnie Nagrodę Nobla. Nasza rodaczka jest też pierwszą i jedyną kobietą, spoczywającą w paryskim Panteonie i jednocześnie pierwszą osobą tam pochowaną, o innej niż francuska, narodowości. Publikacja Iwony Kienzler opowiada o Skłodowskiej nie tylko jako o wybitnej uczonej i jej odkryciach, ale o kobiecie, kochającej i odtrąconej przez ukochanego, której przyszło przełamywać kłamliwe stereotypy, która kochała i dla miłości gotowa była wiele poświęcić. Autorka przedstawia Skłodowską także jako żonę i samotną matkę, bardziej lub mniej udanie łączącą obowiązki wychowawcze z pracą naukową, wiele miejsca poświęcając jej skomplikowanym relacjom z córkami.

Czy Maria Skłodowska-Curie miała w szkole same piątki? Kim był Lancet i co oznaczał metalowy pierścień założony na nos kamiennego lwa? Czego nauczyła się Marysia na Tajnym Uniwersytecie Latającym i dlaczego zamiast egzotycznej podróży poślubnej wolała rajd rowerowy po francuskiej wsi? To tylko początek zagadek, których rozwiązanie znajdziecie w drugiej części serii MISTRZOWIE WYOBRAŹNI, niezwykłej opowieści o najwybitniejszej polskiej uczonej - Marii Skłodowskiej-Curie, pierwszej kobiecie dwukrotnie uhonorowanej Nagrodą Nobla, której odkrycia zna cały świat. czyta Anna Dymna muzyka Fryderyk Chopin, Karol Szymanowski wiek 8+ czas trwania 2 g. 30 min Publikacja zawiera 2CD audio i książeczkę popularnonaukową o odkryciu i wykorzystaniu pierwiastków radioaktywnych. Nagroda Główna w kategorii KULTURA-AUDIOBOOKI w X edycji konkursu Świat Przyjazny Dziecku (organizator: Komitet Ochrony Praw Dziecka)

Nawet genialne umysły potrafią się poddać, gdy przychodzi miłość Kiedy Maria Skłodowska-Curie w tragicznych okolicznościach traci ukochanego męża i naukowego partnera, Piotra, pogrąża się w rozpaczy. Ukojenie znajduje w pracy ponad siły. Lecz gdy wydaje się, że nic nie jest w stanie przywrócić jej radości życia, zdarza się to, co najbardziej niespodziewane. Miłość. Nadchodzi nagle i sprawia, że dwoje ludzi znów może zaznać szczęścia. Maria Curie – zrozpaczona wdowa, i Paul Langevin – uczeń Piotra, przyjaciel rodziny uwikłany w nieszczęśliwe małżeństwo, zostają kochankami. Jednak nie wiedzą jeszcze, że za plecami miłości zawsze czyha zazdrość. Wkrótce prasę obiega szokująca wiadomość – kandydatka do drugiego Nobla ma romans z żonatym mężczyzną. Na Marię spada lawina oszczerstw, a rozszalały tłum atakuje jej dom. Lecz gdy wokół szaleje burza, Maria pozostaje spokojna jak nigdy. I jak nigdy walczy o godność i szczęście. Kochanek to intymny portret Marii Skłodowskiej-Curie – naukowego geniusza i silnej kobiety gotowej zaryzykować wszystko dla tych, których kocha.

Maria Skłodowska-Curie była fascynującą osobą. Wielu uważało, ze jest zbyt poważna – a ona była po prostu refleksyjna i bardzo skupiona – początkowo na nauce, potem na pracy naukowej. W jej czasach w Polsce kobiety nie mogły studiować na uniwersytecie, więc sama zarobiła na studia i wyjechała do Paryża, uczyć się na Sorbonie. Nie dbała o stroje (do ślubu poszła w granatowej, bardzo praktycznej sukience), obiady dla męża gotowała na laboratoryjnym palniku, a wkrótce po otrzymaniu Nagrody Nobla zaczęła jeździć z córką na front I wojny światowej, robiąc zdjęcia rentgenowskie rannym żołnierzom – tym samym wykorzystując swoje odkrycie w praktyce. Zawsze miała swoje zdanie i wiele niekonwencjonalnych pomysłów. Była dociekliwa i pracowita. Oryginalna, nietuzinkowa. Poznajcie jej niezwykłe życie!

Kronika Katedry Chemii Ogólnej 1951–2015 autorstwa prof. Aliny Kamińskiej to zapis ponad sześćdziesięciu lat działania Katedry, od trudnych początków aż do międzynarodowych sukcesów, dedykowana przez autorkę wszystkim jej pracownikom. Fragmenty Kroniki… (1952–1980) zostały nagrodzone w konkursie na wspomnienia organizowanym przez Stowarzyszenie Absolwentów UMK w 2011 r.

Maria Skłodowska-Curie w roli kobiety w męskim świecie, matki i podróżniczki. Fascynująca opowieść o życiu prywatnym i zawodowym chemiczki i jej córek: Ireny i Rwy. Shelly Emling opowiada historię najsłynniejszej na świecie rodziny naukowców, uhonorowanej czterema nagrodami Nobla. Autorka pokazuje relacje matki z córkami, rzucając nowe światło na osobę noblistki. Znajdziemy tu prywatne listy Marii, upublicznione przez jej jedyną wnuczkę. Autorka opisała także podróże do USA oraz przyjaźń z dziennikarką Missy Meloney, która zorganizowała Marii turnee po Ameryce połączone z cyklem odczytów i wykładów. Człowiek z krwi i kości, naukowiec, przyjaciółka, matka i babka - oto Maria, jakiej dotychczas nie znaliśmy. Od wydawcy:Zwykle wyobrażamy sobie Marię jako inłrowerłyczkę ukrytą w zaciszu laboratorium - jednak Shelley Emling przedstawia nam bez mała skandalistkę. Romans uczonej z młodszym mężczyzną ściągnął na nią wściekłość francuskiego establishmentu, spowodował nieprzyjęcie do Francuskiej Akademii Nauk i próbę wydalenia jej z Francji. Maria miała dość determinacji, by zawsze robić to, co uważała za słuszne, i tę postawę przekazała córkom."Matka i córki. To problem sam w sobie. Można czytać tę książkę z chęci poznania bliżej Marii Skłodowskiej-Curie, a można też po to, żeby przyjrzeć się miłości trzech różnych kobiet. Matki do dzieci i dzieci do matki. Czasem matka mimo chęci tak skupia uwagę, że nie bardzo wiadomo, kto kim się opiekuje".

„MARIA Skłodowska-Curie” jest pierwszą książką serii IDOL o wielkich ludziach, którzy wnieśli wkład do światowej nauki, kultury i sztuki, i którzy mogą być wzorem do naśladowania. Na kanwie biografii wielkiej polskiej badaczki Marii Skłodowskiej-Curie powstała książka, która ma rozbudzać ciekawość świata i pogłębiać wiedzę o jej dokonaniach. Książka zawiera NAKLEJKI i propozycje ćwiczeń aktywizujących. Zabawa w naukowca polegać będzie na wypełnianiu różnych poleceń: uzupełnienie tablicy Mendelejewa o pierwiastki odkryte przez Skłodowską–Curie, kompletowanie pracowni naukowca, porządkowanie przyrządów potrzebnych do doświadczeń, uzupełnianie planszy o wymagane informacje. W książce opisany jest eksperyment, który można przeprowadzić w warunkach domowych.

Kobieta spoglądająca z uwagą na probówkę zawierającą rad - to zdjęcie obiegło świat i utrwaliło dla potomności Marię Skłodowską-Curie jako wielką damę fizyki, symbol kobiety-naukowca. Laurent Lemire przedstawia historię Polki przybyłej do Francji w 1891 roku, dwukrotnej laureatki nagrody Nobla, która poświęciła życie ukochanej dziedzinie badań. Autor nie kreśli jednak suchego portretu uczonej; poświęca wiele miejsca osobistym losom Madame Curie: jej miłości do męża Piotra i dzieci oraz skandalizującemu związkowi z Paulem Langevin. Laurent Lemire jest dziennikarzem Le Nouvel Observateur i kanału telewizyjnego Histoire.

Biografia oparta na niedawno ujawnionych archiwaliach. Pasja i naukowa dociekliwość, triumf i sukces dwukrotnej noblistki przeplatają się tu z odrzuceniem, hipokryzją i dyskryminacją, której Maria Skłodowska-Curie doświadczała zarówno jako kobieta, naukowiec, jak i imigrantka z Polski. Autorka ukazuje kobietę próbującą pogodzić swe pasje i pracę z obowiązkami rodzinnymi. Barbara Goldsmith otrzymała za tę książkę prestiżową nagrodę Amerykańskiego Instytutu Nauk Fizycznych przyznawaną za popularyzację nauki.

Treści zawarte w niniejszej publikacji są skierowane do nauczycieli chemii na różnych szczeblach edukacji, w tym nauczycieli akademickich, a w szczególności tych, którzy przygotowują studentów do przyszłej pracy zawodowej w charakterze nauczycieli chemii. Myślę, że będzie ona także dobrą lekturą dla uczniów gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych, studentów fizyki, a także studentów chemii i innych kierunków przyrodniczych. Ponadto adresuję niniejszą książkę do wszystkich Czytelników pragnących pogłębić swoją wiedzę w zakresie omawianych w niej wybranych zagadnień z historii chemii.

Historia nauk ścisłych i przyrodniczych w Uniwersytecie Warszawskim przedstawiona w niniejszym tomie składa się z ośmiu części dotyczących dziejów badań i najważniejszych osiągnięć w astronomii, naukach biologicznych, chemii, fizyce, geografii, matematyce, naukach geologicznych i naukach medycznych. Ich autorami są znakomici badacze, znawcy historii swych dziedzin. Każda z części obejmuje dzieje danej dziedziny w całym dwóchsetleciu działalności uczelni warszawskiej, w kilku przypadkach sięgając nawet okresu przed rokiem 1816, kiedy w Warszawie istniały Szkoła Prawa i Szkoła Lekarska, przekształcone potem w wydziały Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. W zebranych tekstach znajdują się też informacje biograficzne o wybitnych uczonych reprezentujących nauki ścisłe i przyrodnicze.

"Konfrontacja z nieświadomością zaczęła się z nadejściem drugiej połowy mego życia. Praca nad tym znacznie się przeciągnęła w czasie i dopiero po około dwudziestu latach udało mi się z grubsza zrozumieć treść imaginacji. Przede wszystkim musiałem dostarczyć sobie dowodu, że istnieje historyczna prefiguracja moich doświadczeń zewnętrznych...". Autor

Maria Skłodowska-Curie była wybitną osobowością: jako pierwsza przedstawicielka płci pięknej w 1893 roku uzyskała licencjat nauk fizycznych i matematycznych na Sorbonie, była pierwszą kobietą-profesorem Sorbony, pierwszą kobietą i jedną z czterech osób, której przyznano dwukrotnie Nagrodę Nobla. Nasza rodaczka jest też pierwszą i jedyną kobietą, spoczywającą w paryskim Panteonie i jednocześnie pierwszą osobą tam pochowaną, o innej niż francuska, narodowości. Publikacja Iwony Kienzler opowiada o Skłodowskiej nie tylko jako o wybitnej uczonej i jej odkryciach, ale o kobiecie, kochającej i odtrąconej przez ukochanego, której przyszło przełamywać kłamliwe stereotypy, która kochała i dla miłości gotowa była wiele poświęcić. Autorka przedstawia Skłodowską także jako żonę i samotną matkę, bardziej lub mniej udanie łączącą obowiązki wychowawcze z pracą naukową, wiele miejsca poświęcając jej skomplikowanym relacjom z córkami.

Anglojęzyczna wersja książki wydanej wcześniej pod tytułem Powrót. Rzecz o Janie Czochralskim. W publikacji przedstawiono nie tylko życie Jana Czochralskiego i rolę jego najważniejszego odkrycia (tzw. metody Czochralskiego otrzymywania monokryształów) w rozwoju naszej cywilizacji opartej na kryształach krzemu, lecz także zaprezentowano bogatą bibliografię i pełny wykaz jego publikacji i patentów. To również opowieść o wielokrotnie podejmowanych próbach przywrócenia dobrego imienia uczonemu i o najnowszych odkryciach dokonanych w archiwach polskich (dokumenty AK), czeskich i niemieckich (film z 1927 r.).

„Nieskalana sławą” to historia kobiety wyprzedzającej swoją epokę o pokolenia – Marii Skłodowskiej-Curie. Kobiety wyjątkowej nawet jak na nasze współczesne standardy. Ponadprzeciętnie odważnej i upartej. Pełnej pasji. Romantyczki uwikłanej w czas przemian. Kobiety praktycznej, pracowitej i niezłomnej. Ubóstwianej i znienawidzonej, podziwianej i pogardzanej. Wiernej żony, oddanej kochanki, wymagającej, ale troskliwej matki. Kobiety kosmopolitycznej, a jednocześnie wielkiej patriotki polskiej i francuskiej. Skandalistki, „świętej”, noblistki. Odkrywczyni polonu i radu. Odważnej społeczniczki, skrytej i intrygującej samotniczki w zdominowanym przez mężczyzn świecie.

Przystępnie napisana biografia Polki wszech czasów. Życie Marii Skłodowskiej-Curie może być inspiracją dla wielu osób, pokazuje, jak stawiać czoła wszelkim przeciwnościom i jak konsekwentnie dążyć do realizowania postawionych sobie celów. Oto osoba wywodząca się z niezbyt zamożnej rodziny mieszkającej w mieście znajdującym się na kulturalnych i naukowych obrzeżach ówczesnej Europy, która dzięki swej zaciętości i determinacji zawojowała świat. Co istotne, sukces ten osiągnęła kobieta, a trzeba pamiętać, że kobiety w 2. połowie XIX i na początku XX wieku, mimo postępującej emancypacji, nie miały łatwej drogi do zdobywania jakichkolwiek zaszczytów.