Patologia normalności - Erich Fromm

Na początku lat 50. Erich Fromm zajął się intensywnie zagadnieniem, czy człowiek żyjący we współczesnym społeczeństwie przemysłowym jest jeszcze zdrowy psychicznie. Ztego względu wykorzystywał różne zaproszenia na wykłady iodczyty do wypowiadania się na ten temat. Szczególnie jego nowy socjopsychologiczny punkt wyjścia [social psychoanalytic approach] wrozważaniach umożliwił mu przekształcenie metody psychoanalitycznej wrozległą krytykę patologii ,,normalnego"", przystosowanego społecznie człowieka. Tym samym mógł poddać gruntownej analizie rozpowszechnione usilne dążenia [passionate strivings], które dominują wzachowaniach wspołeczeństwie iprzez to kształtują obraz normalności. Fromm odpowiedział na nowo wwyczerpujący sposób na pytanie, co naprawdę sprzyja zdrowiu psychicznemu [mental health], aco wywołuje uczłowieka chorobę. Zamiarem Fromma jest powiązanie usilnych dążeń kształtujących zachowania zwarunkami gospodarczymi ispołecznymi [economic and social necessities], tak że cechy charakteru niezmiernie powszechne wspołeczeństwie mogą być pojmowane jako wynik procesu dostosowania się do danej sytuacji społeczno-ekonomicznej. Metoda ta doprowadziła Fromma wlatach 30 do odkrycia autorytarnego charakteru społecznego [authoritarian social character], pod koniec lat 40 do odkrycia charakteru marketingowego [marketing character], ana początku lat 60 do odkrycia nekrofilnego charakteru społecznego [necrophilic social character]. Z przedmowy Rainera Funka