Rekonstrukcje tożsamości w kulturze natychmiastowości

Społeczna akceleracja wraz z kulturą natychmiastowości sprowadza zjawisko „spowolnienia” do kategorii patologicznej. Presja kulturowa na prędkość powoduje u współczesnej generacji lęk przed „niedotrzymaniem kroku” zarówno w sferze życia towarzyskiego, jak i kariery zawodowej. Portale społecznościowe, takie jak Facebook czy Twitter, umożliwiają „utrzymanie” właściwego tempa życia towarzyskiego. Z kolei wyzwania rynku pracy nakazują jednostkom ciągłe dokształcanie się oraz pokazywanie, iż są wydajne i produktywne. Nie dziwi zatem fakt, że fascynująca, szczególnie dla młodego pokolenia, jest możliwość jak najszybszego przemieszczania się. Przykładem może być szybka (ale też i niebezpieczna) jazda samochodem czy inne formy poszukiwania ekstremalnych wrażeń. W następstwie społecznej transformacji oraz zwiększonego tempa życia wyłaniają się nowe formy rodziny, a relacje między nimi są coraz bardziej kruche i efemeryczne. W niniejszej publikacji podjęto próbę rekonstrukcji tożsamości w kontekście wybranych zjawisk kultury natychmiastowości. Życie w nawyku natychmiastowości jest postrzegane jako swoista krystalizacja społeczno-kulturowych tendencji, charakteryzujących współczesną postmodernistyczną kulturę, szczególnie w aspekcie takich czynników, jak przyspieszenie, atomizacja i wzrost anonimowości stosunków międzyludzkich, zmiana sposobów percepcji czasu i przestrzeni oraz przekształcenie tradycyjnych instytucji społecznych. Wszystko to przeanalizowane zostało w kontekście konstruowania tożsamości rodziny, młodzieży oraz aktorów życia społecznego.