Autentyczność osobowa a medialność

Książka zwiera z pewnością istotne treści naukowe, gdyż podnosi problem istnienia człowieka w stosunku do różnych mediów, w tym historycznych, aż do czasów mediów elektronicznych. Tekst jest również dobrym historycznym przeglądem poglądów myślicieli, którzy nawiązywali do medium, nawet jeśli nie używali tego pojęcia. Analiza, jaką podejmuje Wacław Branicki, pokazuje, jak uniwersalne i ważne w antropologii filozoficznej jest medium. Autor analizuje m.in. ciekawą myśl o wielowarstwowości świadomości, co wynika z procesualności obecności. Jest to jeden z najważniejszych tematów książki, gdyż na tle transcendentalizmu łączy się w nim zagadnienie medium z problematyką istnienia. Z recenzji dr. hab. Michała Ostrowickiego [Sidey Myoo] Autor podejmuje problemy fundamentalne, ale także bardzo aktualne: wskazuje, bada i analizuje różnorakie związki, zależ noś ci i relacje na styku mediów, komunikacji, podmiotowości, toż samości, autentyczności, informacji i wiedzy, podkreślając przy tym rolę aktywności epistemicznej i epistemologicznej w rozbijaniu i scalaniu, a w efekcie ewolucji autentyczności osobowej. Jednocześnie interesująco i kompetentnie określa rolę medialności i mediów w jej konstytuowaniu. Autor rozpatruje tę problematykę w aspekcie ontologicznym, epistemologicznym i aksjologicznym; ostatecznie wymiar etyczny okazuje się najważniejszy: odpowiedzialność – za Drugiego i samoodpowiedzialność – za siebie to kolejne kluczowe pojęcia monografii. Opublikowanie książki Wacława Branickiego może stać się istotnym, zauważonym i szeroko komentowanym wydarzeniem, przynajmniej dla dość już znacznego i stale poszerzającego się kręgu osób profesjonalnie zainteresowanych problematyką medialności. Piszę o „wydarzeniu istotnym”, bowiem praca doktora Branickiego pozytywnie wyróżnia się głębią , szerokością i oryginalnością ujęcia tych niełatwych, a przecież naprawdę ważnych i – jak sądzę – wciąż zyskujących na randze problemów. Z recenzji dr. hab. Jana Pleszczyńskiego