CD Sto lat panie Staśku! Warszawskie Combo Taneczne

Reedycja 2023!

Jan Młynarski i jego Warszawskie Combo Taneczne w hołdzie Stanisławowi Grzesiukowi - „Sto lat Panie Staśku!”

Pudło z siedziska od drewnianego krzesła. Na pudło naciągnięta świńska skórka. Do tego doklejony gryf ucięty wcześniej z uszkodzonej mandoliny. Najsłynniejszy instrument warszawskiej piosenki, bandżola barda stolicy, Stanisława Grzesiuka, to samoróbka, zrodzona z braku materiałów i wyjątkowej pomysłowości anonimowego więźnia pracującego w obozowym warsztacie w Gusen. W tymże obozowym warsztacie mechanik dokleił do dna krzesła gryf od uciętej mandoliny.

Warszawskie Combo Taneczne nagrało na tej bandżoli album na 100-lecie urodzin Stanisława Grzesiuka. W brawurowym stylu udowadniają, że folklor warszawski jest nieśmiertelny i niezniszczalny...

Lista utworów:
1. U Bronki wstawa
2. Choć z kieszeni znikła flota
3. Bujaj się Fela
4. Kaziu nie bądź kiep
5. Fabrykantka
6. Antek
7. Hanko
8. Noc ciemna i zimna
9. Niech żyje wojna
10. Nie masz cwaniaka nad Warszawiaka
11. Tango grajcie mi
12. W Saskim Ogrodzie
13. Slowfox matrymonialny
14. Ballada o Felku Zdankiewiczu
15. Wszystkie rybki
16. Nasza jest noc
17. Nie zawracaj kontrafałdy
18. Gienio Piekutoszczak
19. Serenada do kuchty
20. Czarna Mańka
21. Muzykalna rodzinka
22. Wyznanie skruszonego ochlapusa

Sto lat Panie Staśku! – trzeci album Warszawskiego Comba Tanecznego, został wydany w setną rocznicę urodzin Stanisława Grzesiuka. Na singel promocyjny wybrano piosenkę pt. „U Bronki wstawa”[1]. Singel i cała płyta otrzymały nominacje do Fryderyków 2019 - laur za «Album Roku Folk / Muzyka Świata»[2].

Warszawskie Combo Taneczne - siedmioosobowa formacja założona przez Janka Młynarskiego. Grupa wykonuje piosenki popularne w przedwojennej Warszawie, prezentując je zarówno we współczesnych, jak i prawie oryginalnych aranżacjach oraz wywołując u słuchaczy śmiech, wzruszenie i chęć zatańczenia. Na debiutanckiej płycie znajdują się utwory do tekstów Andrzeja Własta, piosenki Adama Astona i melodie tradycyjne, popularne na przedwojennych podwórkach warszawskich.