Metafizyka i dekonstrukcja

Recenzowana książka jest inspirującym zbiorem artykułów, wyrastających z chęci obrony metafizyki przed rozmaitymi próbami jej współczesnej dekonstrukcji. Równocześnie jednak Autorzy poszczególnych artykułów nie chcą odpowiadać na konkretne zarzuty dekonstrukcjonistów ani tym bardziej za wszelką cenę udowadniać, że także dekonstrukcjonizm jest (przynajmniej implicite) określoną metafizyką, lecz starają się raczej zbudować metafizykę doświadczenia, uwolnioną od tych błędów, które słusznie wytykali tradycyjnym modelom myślenia metafizycznego współcześni dekonstrukcjoniści. Polecam lekturę tej książki nie tylko z powodu ważnych kwestii w niej podjętych i wysokiego poziomu merytorycznego zawartych studiów, lecz także z uwagi na międzypokoleniowy dialog filozoficzny, którego jest ona zapisem. Autorzy, których teksty zostały włączone do tomu, należą do dwu lub nawet trzech różnych pokoleń filozofów, których doświadczenia historyczne, egzystencjalne czy religijne często były bardzo odmienne. Dzięki temu książka daje poznawczo bardzo interesujący obraz intelektualnych rozterek, z jakimi zmagają się współcześni myśliciele, próbując zaradzić rozmaitym ludzkim biedom. Jestem przekonany, że książka zwróci uwagę zarówno badaczy zainteresowanych technicznymi aspektami związanymi z podstawami metafizyki (ontologii), jak też myślicieli o nachyleniu bardziej egzystencjalnym czy dialogicznym, którym leżą na sercu problemy sensu ludzkiego życia czy zanikającego w świecie zachodnim pragnienia transcendencji (nie tylko w sensie religijnym).