Uśmiech anioła

Książka składa się z ośmiu opracowań o różnej objętości. Istnieje wspólna perspektywa, która je łączy, z początku trudna do uchwycenia, lecz odsłaniająca się w toku lektury. To nierozerwalny związek pomiędzy sztuką (oraz refleksją na jej temat) a przeżyciem religijnym. Przybiera ona postać bezpośredniej inspiracji, kiedy kompozytor co tydzień pisze nową kantatę kościelną, a malarz tworzy seryjne sceny Zwiastowania, może też oddziaływać na sposób myślenia o rozmaitych przestrzeniach ludzkiej egzystencji - historii, polityce, społeczeństwie. Jeśli tego przeżycia "sacrum" brak, trudno w ogóle mówić o sztuce. Ta właśnie perspektywa pozwoliła Autorowi zestawić obok siebie średniowieczne wizerunki aniołów, projekt "Zapomniane królestwo" Jordiego Savalla, "Don Giovanniego" Mozarta, spory o cudowności i prawdopodobieństwo w operze, romantyczne pojęcie muzyki absolutnej i operę, która opowiada o proroku anabaptystów. Tę wspólną perspektywę wyznacza również ich swoista intertekstualność, funkcjonowanie na pograniczu rozmaitych dziedzin i obszarów kultury. Wszelkie próby zrozumienia literatury bez jej kulturowego kontekstu prowadzą do ustaleń niepełnych. Intertekstualność musi więc uwzględniać związki literatury z religią, muzyką, malarstwem, polityką i innymi dziedzinami.