Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych w Uniii Europejskiej. Geneza, struktury, działania

Zapewnienie wysokiego stopnia bezpieczeństwa wewnętrznego w Unii Europejskiej stanowi poważne wyzwanie z punktu widzenia stosunków międzynarodowych, a zwłaszcza pozycji państw jako niezależnych ich aktorów. Konieczne okazało się bowiem podjęcie kroków ingerujących w poważny sposób w systemy polityczne uczestników procesu integracji. Chodziło m.in. o dopuszczenie do wymiany informacji osobowych własnych obywateli, zezwolenie na interwencje organów ścigania obcego kraju na własnym terytorium czy stworzenie wyspecjalizowanych podmiotów unijnych (np. Europolu), mających ponadnarodowe uprawnienia w zakresie prawa karnego. W konsekwencji problematykę bezpieczeństwa wewnętrznego państw należy rozumieć jako bardzo szerokie i kompleksowe zagadnienie. Łączyć ma ono wiele sektorów i stanowić odpowiedź na wielorakie zagrożenia (takie jak terroryzm, przestępczość transgraniczna, cyber-przestępczość, ale także klęski żywiołowe i antropogeniczne), które mają bezpośredni wpływ na życie, bezpieczeństwo i komfort obywateli. Trudno już dziś bowiem zaprzeczyć, iż każde zdarzenie na płaszczyźnie istniejącego (zwłaszcza w Unii) ładu międzynarodowego może mieć wpływ na ochronę odpowiednich dóbr i wartości we wszystkich krajach UE.