Publikacja podejmuje próbę scharakteryzowania roli i możliwości tkwiących w największej liczebnie instytucji mundurowej - Policji, której potencjał właściwie wykorzystany w realizacji funkcji pedagogicznej mógłby zaowocować skuteczniejszymi działaniami profilaktycznymi, resocjalizacyjnymi, readaptacyjnymi i reintegracyjnymi. Zmiana podejścia do obywatela i włączenie się w system oddziaływań zarówno uspołeczniających, profilaktycznych, resocjalizacyjnych, readaptacyjnych, jak i wychowawczo-rozwojowych wydaje się najwłaściwszym kierunkiem realizacji zadań przez współczesną Policję. Dziś nawet instytucje izolacyjne, dostrzegając rolę najbliższego środowiska, otwierają się na ten kontakt. Policja, chcąc być skuteczna w realizacji swoich ustawowych zadań, nie może pozostać głównie instytucją kontrolną i restrykcyjną, ograniczającą swoje działania do krótkotrwałego kontaktu z obywatelem poprzez np. informowanie go o zagrożeniach. Musi się włączyć do współtworzenia rzeczywistości społecznej, w ramach której będzie sprzymierzać się ze społeczeństwem obywatelskim, będąc razem z obywatelami, a nie obok nich, wykorzystując w swoich działaniach wiedzę i metodykę pedagogiki resocjalizacyjnej. Głównym celem analizy funkcjonowania Policji i zaproponowania jej nowej pedagogicznej roli jest zmiana rodzaju relacji z naciskiem na ich jakość, gdzie Policja występować powinna jako wspomagacz i pedagog wskazujący właściwą drogę oraz współtworzący bezpieczeństwo ze społecznościami na zasadzie partnerskiej. W niniejszej książce autorka próbuje zdefiniować nową perspektywę działania Policji. Dotychczas była to instytucja umiejscawiana w dziedzinie nauk o bezpieczeństwie. Proponuje usytuowanie jej w kategorii nauk społecznych. Dotychczasowa kwalifikacja, zawężała obraz jej działań, nowa zaś stwarza szansę na dopełnienie go dzięki dostępnej metodyce pracy. Praca Policji, w jej prewencyjnym obszarze, powinna być oparta na teoriach i metodach resocjalizacyjnych (twórczej resocjalizacji), gdyż sprzyja to większej skuteczności w dotarciu do człowieka, a ponadto pozycjonuje policjantów bliżej ludzi, kreuje obraz Policji jako tej przyjaznej, rozumiejącej pracę na potencjale i zapraszającej do współdziałania, a nie restrykcyjnej. Tego typu próby działań są już w Polsce podejmowane i stanowią one po części zasługę policjantów realizujących je w obszarze edukacyjnym, filmowym, teatralnym, sportowym, charytatywnym itp. (zostały one opisane w rozdziałach 5 i 6). Jednak z powodu braku zaimplementowania w środowisku policyjnym fundamentu wspomnianej teorii i metodyki oraz kompleksowych rozwiązań systemowych nie są to działania globalne i powszechne, a jedynie pokazują tkwiący w organizacji i jej pracownikach potencjał. Intencją Autorki polecanej publikacji jest zaproponowanie nowego spojrzenia na Policję, określenie jej nowej roli, zbudowanej na podstawach naukowych zakorzenionych w pedagogice resocjalizacyjnej, której wzorce postępowania można zaadaptować dla Policji w formie działań prospołecznych. Propozycja koncepcji otwiera dyskusję nad systemowymi rozwiązaniami, których wprowadzenie może pozwolić na skuteczną pracę policjantów pod auspicjami instytucji, dającej szansę na realizację zadań w społecznościach lokalnych poprzez zaplanowane, systemowe oddziaływanie uspołeczniające, profilaktyczne, wychowawcze i resocjalizacyjne.

Tadeusz Borowski nie był kobietą i nie wyraził kobiecego doświadczenia obozu koncentracyjnego – to stwierdzenie nie ma już znamion prowokacji. Nie ulega dzisiaj wątpliwości, że kobiece narracje lagrowe różnią się od męskich, a ponieważ wymagają do pewnego stopnia odmiennej, nie zaś „uniwersalnej” optyki interpretacji, wciąż stanowią niedoważony albo wyparty przedmiot badań. Z jednej strony spośród wielu kobiecych doświadczeń niejako automatycznie na pierwszy plan wysuwają się te, które w zrozumiały dla każdego sposób łączą się ze sferą kobiecej psychobiologii (menstruacja, ciąża i poród, macierzyństwo, golenie włosów, przymusowa nagość), z drugiej jednak – ich interpretacyjna otwartość związana jest z ryzykiem ułatwionych wyjaśnień i wskazywania przykładów oczywistych, od dawna będących w czytelniczym obiegu. Ze wstępu

Ten życiorys starczyłby na kilka scenariuszy filmowych: przed wojną niemieckie więzienie, potem Auschwitz, walka w Kedywie i powstanie warszawskie, niewola, tajemnicze przedsięwzięcia w powojennych Niemczech, miłość, rozpacz i bezradność – a u źródeł wszystkiego młodzieńcze marzenia o nieograniczonej wolności. Krzysztof Sobieszczański „Kolumb” – kim był naprawdę? Jak został postacią literacką i co bohater Romana Bratnego z kultowej powieści Kolumbowie. Rocznik 20. ma wspólnego z rzeczywistością? Emil Marat prowadzi fascynujące historyczne śledztwo, odnajdując nieznane dokumenty, archiwalia polskie i zagraniczne. Sen Kolumba to polaczenie eseju, książki historycznej i reportażu literackiego, który ukazując niezwykłe losy jednego człowieka, stanowi zarazem requiem dla pokolenia Kolumbów.

Drawing on exclusive access to key players and two billion digital words and images Ross left behind, New York Times bestselling author Nick Bilton offers a tale filled with twists and turns, lucky breaks and unbelievable close calls. It’s a story of the boy next door’s ambition gone criminal, spurred on by the clash between the new world of libertarian-leaning, anonymous, decentralised Web advocates and the old world of government control, order and the rule of law.

When news of Volkswagen’s clean diesel fraud first broke in September 2015, it sent shockwaves around the world. Overnight, the company long associated with quality, reliability and trust became a universal symbol of greed and deception. Consumers were outraged, investors panicked, the company embarrassed and facing bankruptcy. As lawsuits and criminal investigations piled up, by August 2016 VW had settled with American regulators and car-owners for $15 billion, with additional fines and claims still looming. In Faster, Higher, Farther, Jack Ewing rips the lid off the scandal. He describes VW’s rise from “the people’s car” during the Nazi era to one of Germany’s most prestigious and important global brands, touted for being “green.” He paints vivid portraits of Volkswagen chairman Ferdinand Piëch and chief executive Martin Winterkorn, arguing that their unremitting ambition drove employees, working feverishly in pursuit of impossible sales targets, to illegal methods. With unprecedented access to key players and a ringside seat during the course of the legal proceedings, Faster, Higher, Farther reveals how the succeed-at-all-costs culture prevalent in modern boardrooms led to one of corporate history’s farthest-reaching cases of fraud—with potentially devastating consequences.

Historia życia i pracy genialnego fałszerza Hana van Meegerena. W 1945 roku niewiele znaczący holenderski handlarz dzieł sztuki został aresztowany za sprzedaż bezcennego skarbu narodowego – obrazu pędzla Vermeera – marszałkowi III Rzeszy Hermannowi Göringowi. Jedyną możliwą karą za zdradę była śmierć. Jednak Han van Meegeren gnił w zimnej i wilgotnej celi więziennej, nie mogąc wydobyć z siebie dwóch prostych słów, które dałyby mu wolność: jestem fałszerzem. To ja byłem Vermeerem jest zdumiewającą, niezwykłą opowieścią o człowieku, który minął się z czasem i powołaniem. Od wczesnego dzieciństwa marzył, żeby zostać malarzem, ale w skandalizującym świecie sztuki współczesnej jego malarstwo krytycy wyśmiali jako beznadziejnie staroświeckie. Wściekły i rozgoryczony uknuł plan zemsty na swych przeciwnikach. Było to oszałamiające, zręczne oszustwo, dzięki któremu w niespełna dziesięć lat zarobił równowartość pięćdziesięciu milionów dolarów; zyskał akceptację właśnie tych krytyków, którzy wcześniej z niego szydzili i... zobaczył swoje obrazy wiszące tuż obok arcydzieł Rembrandta i Vermeera. Jako malarz Han poniósł klęskę, jako fałszerz był niedościgniony. To ja byłem Vermeerem jest niewiarygodną, a jednak prawdziwą historią największego fałszerza wszech czasów, trzymającą w napięciu opowieścią o zachłanności, nieposkromionej pysze, braku umiaru, zdradzie i sztuce.

Książka „W cieniu gigantów. Pogromy 1941 r. w byłej sowieckiej strefie okupacyjnej. Kontekst historyczny, społeczny i kulturowy” jest pracą, w której autor przedstawia zjawisko pogromów Żydów, które organizowano latem 1941 r. Praca obejmuje niezwykle szeroki obszar geograficzny, poczynając od Litwy, Łotwy i Estonii, poprzez tereny wschodnie Polski, okupowane przez wojska sowieckie po 17 września 1939 r., aż po Północną Bukowinę i Besarabię. W pracy autor nie tylko przedstawia i analizuje pogromy 1941 r., ale umieszcza je w szerszym kontekście historycznym na tle konfliktów społecznych na omawianym obszarze od początku XX w. Pogromy w Europie Środkowo-Wschodniej nie były zjawiskiem nowym, jednak w kontekście operacji Barbarossa przybrały niezwykle krwawe i tragiczne w skutkach rozmiary. Istotnym wkładem tej pracy w poznanie zjawiska konfliktów społecznych jest zarys teorii pogromów. Ważne uzupełnienie stanowi przedstawiona dokumentacja fotograficzna. Witold W. Mędykowski – historyk, politolog, urodzony w Lublinie. Absolwent historii i judaistyki na Uniwersytecie w Tel Avivie i Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce w Instytucie Studiów Politycznych PAN oraz stopień doktora historii na Uniwersytecie Hebrajskim. Od lat zatrudniony w Archiwum Yad Vashem. Był stypendystą niemieckiej Fundacji „Pamięć, Odpowiedzialność I Przyszłość” (Erinnerung, Verantwortung und Zukunft) oraz odbył studia postdoktoranckie w Międzynarodowym Instytucie Badań Holokaustu Yad Vashem w Jerozolimie. Jest autorem wielu publikacji dotyczących stosunków polsko-żydowskich, Zagłady, II wojny światowej i archiwistyki.

Publikacja Autorki zapełnia istotną lukę w nie tylko polskiej literaturze przedmiotu. Brakowało dotąd kompleksowego, interdyscyplinarnego omówienia czynników wpływających na relacje świadków, którzy nie chcą intencjonalnie wprowadzić w błąd. Opracowanie Autorki jest pierwszym multidyscyplinarnym opracowaniem problematyki zeznań świadków szczerych. Autorka kompetentnie porusza się w obszarach: psychologii, różnych dziedzin prawa, kryminalistyki, językoznawstwa, logiki. Przedmiotowa publikacja ma również istotne aplikacje praktyczne. Dostarcza niezbędnej wiedzy przesłuchującym sędziom, prokuratorom, policjantom, czy pracownikom innych służb państwowych (...) Z drugiej strony wiedza z obszaru badań Autorki jest niezbędna pełnomocnikom procesowym stron, których zadaniem jest również kontrola jakości materiału dowodowego, występującego w konkretnej sprawie. dr hab. Marek Leśniak

Celem książki jest uporządkowanie fundamentalnych kategorii nauk o bezpieczeństwie, ich usytuowania pomiędzy tzw. studiami nad bezpieczeństwem (security studies), a badaniami nad kulturą bezpieczeństwa (security culture). Publikacja ukazuje siatkę pojęciową nauk o bezpieczeństwie, dając odbiorcy merytoryczną bazę do dalszych studiów. Książka oferuje spory przegląd polskiej i zagranicznej literatury przedmiotu, wskazuje jednocześnie krajowe i światowe tendencje badań problemów bezpieczeństwa. W jednoznaczny sposób wyróżniono liczne definicje, mające zastosowanie w naukach o bezpieczeństwie. Omówione kwestie odnoszą się też do metodologii badań tych nauk i twórczego sporu o dalszy charakter rozwoju tej dyscypliny. Poruszono tu także zagadnienia należące do materii nauk pomocniczych dla nauk o bezpieczeństwie, dzięki czemu poszerzone zostaje grono potencjalnych odbiorców dzieła.

Osoby pozbawione wolności pozostają dalej ludźmi i posiadają niezbywalne prawa przynależne każdemu człowiekowi, jednak ich sposób postrzegania rzeczywistości na skutek umieszczenia w więzieniu się zmienia, a pobyt w izolacji pozostawia trwały ślad w ich psychice. Psychologia penitencjarna próbuje opisać życie umysłowe osób poddanych izolacji więziennej, sposób ich myślenia i odczuwania, wyjaśnić psychospołeczne przyczyny zachowań oraz motywy, jakimi kierują się, podejmując takie, a nie inne działania. Niniejsza książka próbuje w sposób syntetyczny zebrać podstawowe informacje dotyczące procesów psychicznych, jakie zachodzą u osób pozbawionych wolności, wpływu tych procesów na funkcjonowanie więźniów i bariery, jakie stwarzają, oraz możliwości wykorzystania ich w procesie resocjalizacji penitencjarnej. Ponieważ środowisko więzienne oddziałuje również na pracujący tam personel, w podręczniku starano się w sposób uporządkowany opisać także psychikę funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz wskazać, jak służba wpływa na ich psychospołeczne funkcjonowanie. Książka w sposób metodyczny wprowadza Czytelnika w trudną dziedzinę psychologii człowieka-przestępcy uwięzionego w opresyjnej instytucji totalnej. Autor przystępnie, wykorzystując przykłady z praktyki oraz przegląd badań, opisuje psychologię penitencjarną jako dziedzinę nauki stosowanej. Następuje w niej połączenie teorii psychologicznej z metodyką pracy z osobami pozbawionymi wolności. Głównym adresatem podręcznika są studenci resocjalizacji, psychologii, bezpieczeństwa oraz funkcjonariusze Służby Więziennej.

W publikacji przedstawiono koncepcję probacji inspirowaną caseworkiem, czyli pracą z indywidualnym przypadkiem. W monografii został uwzględniony najnowszy stan badań dotyczący metod pracy z podopiecznym, zwłaszcza takim, wobec którego społeczeństwo oczekuje zmian w zachowaniu. Prezentowana koncepcja stanowi konkretyzację przynajmniej części elementów metodycznych w obszarze probacji, które istniały od dawna, uzupełnioną o nowe metody pracy. Książka zainteresuje kuratorów wykonujących orzeczenia w sprawach karnych, może stanowić inspirację także dla kuratorów wykonujących orzeczenia w sprawach rodzinnych.

Celem niniejszej pracy jest chronologiczne przedstawienie zachowanych, wybranych przykładów działań służbowych żołnierzy WOP z końca lat 70. i początku lat 80. XX w. W pracy posłużono się materiałami wewnętrznymi, opracowanymi na potrzeby szkoleniowe formacji WOP. Zdaniem autorów potwierdzają one występowanie w tym okresie różnych form przestępczości granicznej na poszczególnych odcinkach granicy państwowej. Dogłębna analiza tych zdarzeń pozwala też czytelnikowi wyrobić sobie zdanie na temat skuteczności działającego w tym czasie systemu ochrony granicy. Zaangażowanie (bądź jego brak) w działalności służbowej ze strony poszczególnych żołnierzy WOP (zawodowych i zsw) skutkowało w tym zakresie na przykład zatrzymaniem osób usiłujących nielegalnie przekroczyć granicę bądź trudniących się przemytem. Podczas pisania monografii autorzy wykorzystali analizę zgromadzonych dokumentów i analizę wydarzeń z przeszłości (metodę historyczną). [...] Prezentowana monografia zawiera 7 dokumentów o zróżnicowanej objętości. Twórcy dokumentów (oficerowie Dowództwa WOP) zachowali opis poszczególnych wydarzeń, najczęściej z uwzględnieniem podziału na odcinki granicy państwowej PRL (zachodnia, północna, wschodnia, południowa). Wyjątek stanowią dokumenty: drugi (1978-1979), piąty (1981 r.), szósty (1982 r.), w których nie zaznaczono bezpośrednio tego podziału z określeniem odcinka granicy. W tych siedmiu dokumentach zaprezentowano łącznie 134 zdarzenia na granicy PRL w latach 1977-1983. (Ze Wstępu)

Publikacja w sposób kompleksowy przedstawia zasady udziału organu administracji publicznej w postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Jej celem jest w pierwszej kolejności wskazanie działań, do podjęcia których zobowiązany jest organ administracji publicznej, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Innymi słowy, książka ma dawać odpowiedź na pytanie, jak powinien zachować się organ, do którego wpłynie skierowana do sądu administracyjnego skarga. Dodatkowo w książce wskazano sytuacje, w których organ ten może wnieść skargę i zakwestionować działania podejmowane przez inne podmioty wykonujące zadania z zakresu administracji publicznej. To opracowanie uwzględnia zmiany w następujących aktach prawnych: ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (ze szczególnym naciskiem na nowelizację z czerwca 2017 r.) ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (uwzględniającej np. ustawę z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców). ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (ustawie o samorządzie powiatowym i wojewódzkim). W publikacji uwzględniono także najnowsze orzecznictwo. Dzięki publikacji Czytelnik zyska wiedzę o sposobach działania organu administracji w postępowaniu sądowowoadministracyjnym, a więc określi, jakie czynności organ jest każdorazowo zobowiązany podjąć w celu zapewnienia efektywnego postępowania sądowoadministracyjnego oraz uniknięcia ewentualnej odpowiedzialności przewidzianej przepisami ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Książka odpowiada na szereg pytań i wątpliwości, m.in.: kiedy organ administracji publicznej może skutecznie wnieść skargę do sądu administracyjnego, jakie działania musi podejmować organ, którego działanie lub bezczynność jest przedmiotem skargi, w celu zapewnienia prawidłowego przebiegu postępowania sądowoadministracyjnego, kto jest organem administracji publicznej w rozumieniu ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, kto może reprezentować organ administracji publicznej przed sądem administracyjnym lub inny organem administracji publicznej, jakie terminy są istotne w postępowaniu sądowoadministracyjnym, co powinno znaleźć się we wniosku o przeprowadzenie postępowania mediacyjnego. Ważnym uzupełnieniem publikacji są wzory pism m.in.: skarga wojewody na akt jednostki samorządu terytorialnego, skarga na zarządzenie zastępcze wojewody, skarga na rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody, odpowiedź na skargę, decyzja uwzględniająca skargę strony (w trybie autokontroli), postanowienie w sprawie wstrzymania wykonalności aktu lub czynności, wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Wszystkie wzory dostępne będą również na płycie CD.

Książka w bardzo przystępny sposób przybliża zagadnienia regulowane nową ustawą z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Publikacja zawiera: Gotową do zastosowania procedurę zawierającą informacje o: •sposobie weryfikacji klientów i dokonywanych przez nich transakcji, •czasie przechowywania dokumentacji, •przesłankach uznania danej transakcji za potencjalnie niebezpieczną, •obowiązkach zarówno samego podmiotu, jak i jego pracowników. W publikacji każdy zainteresowany podmiot – biuro rachunkowe, biegły rewident, doradca podatkowy – znajdzie przykładową procedurę, jaką należy wdrożyć, aby uniknąć odpowiedzialności karnej związanej z praniem pieniędzy przez klientów biura. Książka w bardzo przystępny sposób przybliża zagadnienia regulowane nową ustawą z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. W publikacji każdy zainteresowany podmiot – biuro rachunkowe, biegły rewident, doradca podatkowy – znajdzie przykładową procedurę, jaką należy wdrożyć, aby uniknąć odpowiedzialności karnej związanej z praniem pieniędzy przez klientów biura. Jest to jedyna na rynku gotowa do zastosowania procedura chroniąca biuro rachunkowe przed niepożądanymi działaniami swoich klientów. Czytelny przekaz, liczne przykłady ułatwiające zrozumienie poruszanych zagadnień. Czytelnik może szybko zapoznać się z nowymi obowiązkami związanymi z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy oraz terroryzmowi. Książka z aktywnymi drukami na pendrive.

Rozmowa z najsłynniejszym polskim policyjnym przykrywkowcem. Janek Fabiańczyk, pierwowzór słynnego Majamiego z "Pitbulla" Patryka Vegi, to przykrywkowiec, czyli człowiek z najbardziej elitarnej i najbardziej tajemniczej formacji w polskiej policji. Jako agent przykrywkowy wszedł w struktury gangu mokotowskiego i przyczynił się do jego rozbicia. Jako oficer kryminalny w komendzie stołecznej rozpracował brutalnego bandytę, który zasłynął tym, że swoje ofiary przypalał żelazkiem… Za przekroczenie uprawnień trafił do więzienia z wyrokiem wyższym niż zatrzymany przez niego przestępca. Bo w spotkaniach z gangsterami był brutalny i bezkompromisowy. A w więzieniu gliniarz ma gorzej od pedofilów. Jak cienka jest granica między dobrym policjantem i złym psem? Kogo nie toleruje się w polskiej policji? Jak wygląda życie gliny po drugiej stronie więziennych murów? Niecenzurowana opowieść jednego z najskuteczniejszych policjantów w Polsce. Artur Górski – dziennikarz, pisarz, autor bestsellerowej rozmowy z Jarosławem Sokołowskim "Masa o kobietach polskiej mafii", nagrodzonej Bestsellerem Empiku 2014 w kategorii literatura faktu, kolejne tomy – "Masa o pieniądzach polskiej mafii", "Masa o porachunkach polskiej mafii", "Masa o bossach polskiej mafii", "Masa o kilerach polskiej mafii", "Masa o żołnierzach polskiej mafii", "Masa o życiu świadka koronnego" i "Masa o procesie polskiej mafii" – przez wiele miesięcy podbijały listy bestsellerów. W 2017 roku udało mu się w formie książki doprowadzić do spotkania nieprzejednanych wrogów – Moniki Banasiak i Jarosława Sokołowskiego, i tak powstała bestsellerowa rozmowa "Słowikowa i Masa. Twarzą w twarz". Poza tym napisał wiele powieści sensacyjnych, m.in. "Gucci Boys", "Al Capone w Warszawie", "Zdrada Kopernika", oraz pozycji z gatunku non-fiction: "Świat tajnych służb", "Gang i Pięść Dawida". Specjalizuje się w problematyce międzynarodowej przestępczości zorganizowanej. Twórca magazynu "Focus Śledczy".

Wina i kara. Żal i skrucha. Gniew i brak możliwości przebaczenia. Jest to próba przybliżenia świata za murami więzienia, w którym autor spędził więcej lat niż poza nim. Stara się naszkicować obraz człowieka, jakim można się stać pomimo zła wyrządzonego wcześniej innym. Autor od 1996 roku odbywa karę dożywotniego pozbawienia wolności za popełnienie zbrodni zabójstwa.

Po powrocie z Katynia, pytano mnie wiele razy o „wrażenia”. Naturalnie wrażenie jest takie, o którym zwykło się mówić, że „mrozi krew w żyłach”. Stosy trupów nagich budzą najczęściej odrazę. Stosy trupów w ubraniu, raczej grozę. Może dlatego, że nici tych ubrań wiążą je jeszcze z życiem, którego je pozbawiono, a przez to stwarzają kontrast. W Katyniu znaleziono wyłącznie prawie wojskowych i to oficerów. Wymowność tego munduru robi wrażenie, zwłaszcza na Polaku. Odznaki, guziki, pasy, orły, ordery. Nie są to trupy anonimowe. Tu leży armia. Można by zaryzykować określenie – kwiat armii, oficerowie bojowi, niektórzy z trzech uprzednio przewalczonych wojen. To jednak, co najbardziej nęka wyobraźnię, to indywidualność morderstwa, zwielokrotniona w tej potwornej masie. Bo to nie jest masowe zagazowanie, ani ścięcie seriami karabinów maszynowych, gdzie w ciągu minuty czy sekund przestają żyć setki. Tu przeciwnie, każdy umierał długie minuty, każdy zastrzelony był indywidualnie, każdy czekał swojej kolejki, każdy wleczony był nad brzeg grobu, tysiąc za tysiącem! – Być może w oczach skazańca układano w grobie poprzednio zastrzelonych towarzyszy, równo, w ciasne szeregi, może przydeptywano je nogami, ażeby mniej zajmowali miejsca. I tu doń strzelano w tył głowy. – Każdy trup wydobywany w moich oczach po kolei, każdy z przestrzeloną czaszką, od potylicy do czoła, wprawną ręką, to kolejny eksponat straszliwego męczeństwa, strachu, rozpaczy, tych wszystkich rzeczy przedśmiertnych, o których my, żywi, nie wiemy. Józef Mackiewicz

Jak wielkiego nieszczęścia potrzeba, żeby świat w nie uwierzył? Wstrząsająca opowieść Wojciecha Tochmana o konsekwencjach wojny Zakończenie wojny w Bośni i Hercegowinie (1992-1995) ocalałym kobietom nie przynosi ulgi. Muszą odnaleźć swoich mężczyzn, którzy zaginęli. Pochować ich i opłakać. Bez pomocy dr Ewy Elwiry Klonowski byłoby to niemożliwe. Wojciech Tochman wielokrotnie powracał do Bośni. Brał udział w ekshumacjach masowych mogił i i scalaniu ludzkich szczątków.Jakbyś kamień jadła to dramatyczna opowieść o silnych kobietach, które mimo ogromu okrucieństwa, próbują przywrócić wartość życiu każdego człowieka. Książka znalazła się w finale Nagrody NIKE 2003 oraz prestiżowej nagrody Prix RFI Témoin du Monde. Wydana m.in. w Londynie i Nowym Jorku była rekomendowana czytelnikom przez English Pen. Lapidarność, z jaką Tochman opowiada o potwornościach wojny i jej toksycznych konsekwencjach, wywołuje potężny efekt właśnie dzięki oszczędności stylu: okrucieństwo mówi samo za siebie, nie potrzebuje opisu ani koloryzowania. „The Times”

Mieli Bronić Polski. A Bronili swoich interesów. Poznaj prawdziwą historię tych, którzy źle zrozumieli słowo Ojczyzna. Prawda nie zawsze jest wygodna. Armia Krajowa zapisała wspaniałą kartę w historii Polski. Ale jak w życiu – także w AK były czarne owce. Antysemici. Zdrajcy. Mordercy. Zwyrodnialcy. Złodzieje. Duzi chłopcy, którzy chcieli pobawić się w wojnę. Zabijać i zarobić. Ale bandyci nie byli bezkarni. Nawet gdy Państwo nie istniało, działały podziemne sądy. Wykonywano wyroki. Likwidowano konfidentów. Armia Krajowa czyściła swoje szeregi ze zdrajców. Czasem oznaczało to śmierć niewinnych osób. Gdzie jednak kończy się patriotyzm, a zaczyna zwyczajny bandytyzm? Wojciech Lada – dziennikarz, autor bestsellerowych Polskich terrorystów po raz kolejny podejmuje kontrowersyjny temat i podąża tropem bandytyzmu w Armii Krajowej. W dokumentach i relacjach świadków szuka odpowiedzi na pytanie, ile prawdy jest w czarnej legendzie o polskim podziemiu.

Masa nie zna litości. I w tej książce opowiada o wszystkim bez cienia litości – dla siebie, dla matki, dla sadystycznych kolegów z podwórka i ze szkoły, dla bezdusznego lekarza, który zniszczył mu karierę zapaśnika, dla nikogo. Szczery do bólu, ale nieobwiniający innych za to, że został bestią-gangsterem. Został, bo chciał być kimś, bo zapamiętywał wszystkich, którzy go poniżyli, i spokojnie czekał na zemstę. Ale nie czekał z założonymi rękami. Po raz pierwszy szczegółowo opisuje swoje katorżnicze treningi na siłowni, które zrobiły z niego 150-kilogramowe, siejące przerażenie monstrum. Po raz pierwszy przeczytasz jego szczere słowa o sterydach, dawkach, rodzajach i cyklach. Masa dawała siłę, siła dawała władzę, a władza dawała pieniądze i wpływy. Tak powstał Masa.