Kuchnia kresowa

Kuchnia kresowa. Ileż to opowieści, mitów i legend zabarwionych nutką nostalgii za rajem, a może młodością utraconą. W licznych rozprawach problem Kresów rozważa się na kilku płaszczyznach: historycznej, społeczno-gospodarczej czy też jako swoistą przestrzeń symboliczną. Sądzę, że to ostatnie określenie będzie najbardziej interesujące przy ocenie naszego narodowego stosunku do kresowych specjałów. Zapewne ogromny wpływ miała opinia, którą ukształtowała kultura i sztuka, szczególnie z okresu zaborów, tworzona ku pokrzepieniu serc. Zapewne i opowieści babć i dziadków zrobiły swoje. Zarówno Kresy, jak i ich kuchnię traktujemy jako miłość utraconą, a ta zapada najgłębiej w zakamarki naszej duszy. Powstaje swego rodzaju mit, ten zaś rządzi się swoimi prawami, przekształcając nasz indywidualny odbiór.