Pamięć na zawołanie

Pamięć na zawołanie – Tony Buzan

Jeśli narzekasz na kiepską pamięć, możesz ją poprawić, a jeśli masz dobrą pamięć, możesz ją rozwinąć jeszcze bardziej. Tony Buzan w książce „Pamięć na zawołanie” przedstawia tajemnicę Głównego Systemu Pamięciowego ludzkiego mózgu. Dzięki jego ćwiczeniom możesz zwiększyć o 1000% swoją obecną wiedzę oraz podwyższyć współczynnik inteligencji.

Tony Buzan

Buzan to czołowy autor publikacji o tematyce mózgu i uczenia się. Do dziś napisał lub współtworzył 82 książki, których łączna sprzedaż wynosi ponad 3 mln egzemplarzy. Autor jest twórcą map myśli – wyjątkowego narzędzia myślenia, które stosuje obecnie ponad 250 mln ludzi na całym świcie. Pracuje również jako doradca rządów i agend rządowych m.in. w Wielkie Brytanii, Meksyku czy Singapuru. Ponadto jest twórcą mistrzostw świata pamięci i mistrzostw świata w szybkim czytaniu.

Ćwiczenia na pamięć i koncentrację

„Pamięć na zawołanie” to swoista encyklopedia wiedzy o technikach pamięciowych i sposobach zapamiętywania. Jej układ jest tak skomponowany, aby możliwie najszybciej osiągnąć zamierzoną poprawę pamięci. Treść całości dzieli się na trzy główne części. Z pierwszej dowiesz się, jak kształtowała się nasza wiedza o pamięci i systemach pamięciowych, z drugiej – znajdziesz opis Głównego Systemu Pamięciowego oraz wskazówki jak go wykorzystać w praktyce, a w trzeciej nauczysz się zapamiętywać dowolne informacje dzięki Mapom Myśli.

Fragment książki

Główny system pamięciowy ma znaczenie fundamentalne. Używano go i doskonalono przez 300 lat. Jego zasady pierwszy wyłożył Staniał Mink von Wennsshein w połowie XVII wieku. Był to o wiele doskonalszy system niż poprzednie, umożliwiający ówczesnym mnemotechnikom zapamiętywanie o wiele większej liczby informacji (nie dziesiątek, a tysięcy), i to na czas dowolnie długi, przy czym w grę wchodziły również liczby i daty.

U podstaw tego systemu leży przyporządkowanie cyfrom od 0 do 9 wybranych spółgłosek (polskiego alfabetu) wg poniższego schematu.

Kod Głównego Systemu Pamięci

0 – s,z

5 –l 

1 – t ,d

6 – j

2 – n

7 – k,g

3 – m

8 – f,w

4 – r

9 – p,b

Ani samogłoski, ani złożenia typu sz, cz, rz, dz itp. Nie mają znaczenia w tym swoistym fonetycznym alfabecie cyfrowym (FAC) i służą jednie jako „wypełniacze” w obrazowych słowach-kluczach, które już niedługo sam będziesz tworzył. Zapewnie chcesz mówić o fonetyce. Nasz aparat mowy pracuje niemal identycznie przy wymowie głosek s i z, k i g, f i w, p i b, różnica tkwi tylko w dźwięczności.

Aby nie uczyć się tylko zależności tylko za pomocą nieekonomicznego powtarzania, oto co ułatwia ich szybsze zapamiętywanie:

0. „Z” to pierwsza głoska w słowie „zero”, a „o” to ostatnia.

1. Litery „t” i „d” mają jedną pionową kreskę

2. Pisane „n” ma dwie pionowe kreski

3. Pisane „m” ma trzy pionowe kreski

4. Dominującą głoską w słowie „cztery” jest „r”.

5. W rzymskiej cyfrze L (50) kryje się słowo „pięć”, albo jest to otwarta dłoń wzniesiona ku górze (5 palców), z kciukiem wyciągniętym w bok.

6. Litera „j” tp lustrzane odbicie 6.

7. Z dwóch siódemek można ułożyć duże K.

8. Pisana „f” ma dwie pętelki jedną nad drugą, jak cyfra 8.

9. Litery „p” i „b” to lustrzane odbicia cyfry 9.