Bardzo łatwe ćwiczenia logopedyczne to seria książeczek dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, które mają problemy z prawidłową wymową niektórych głosek. Zadania zostały ułożone zgodnie z zasadami postępowania logopedycznego i opierają się na materiale obrazkowym, aby mogły z nich korzystać także dzieci nieumiejące czytać. Wyrazy do ćwiczeń wybrano tak, aby nie pojawiały się w nich głoski z szeregów syczącego i ciszącego oraz inne głoski szumiące. Ćwiczenia z tej serii można wykorzystać na kilka sposobów: jako ćwiczenia uzupełniające podczas terapii logopedycznej, jako pracę domową, jako zadania utrwalające po zakończeniu terapii lub jednego z jej etapów.

Bardzo łatwe ćwiczenia logopedyczne to seria książeczek dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, które mają problemy z prawidłową wymową niektórych głosek. Zadania zostały ułożone zgodnie z zasadami postępowania logopedycznego i opierają się na materiale obrazkowym, aby mogły z nich korzystać także dzieci nieumiejące czytać. Wyrazy do ćwiczeń wybrano tak, aby nie pojawiały się w nich głoski z szeregów syczącego i ciszącego oraz inne głoski szumiące. Ćwiczenia z tej serii można wykorzystać na kilka sposobów: jako ćwiczenia uzupełniające podczas terapii logopedycznej, jako pracę domową, jako zadania utrwalające po zakończeniu terapii lub jednego z jej etapów.

Bardzo łatwe ćwiczenia logopedyczne to seria książeczek dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, które mają problemy z prawidłową wymową niektórych głosek. Zadania zostały ułożone zgodnie z zasadami postępowania logopedycznego i opierają się na materiale obrazkowym, aby mogły z nich korzystać także dzieci nieumiejące czytać. Wyrazy do ćwiczeń wybrano tak, aby nie pojawiały się w nich głoski z szeregów syczącego i ciszącego oraz inne głoski szumiące. Ćwiczenia z tej serii można wykorzystać na kilka sposobów: jako ćwiczenia uzupełniające podczas terapii logopedycznej, jako pracę domową, jako zadania utrwalające po zakończeniu terapii lub jednego z jej etapów.

Bardzo łatwe ćwiczenia logopedyczne to seria książeczek dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, które mają problemy z prawidłową wymową niektórych głosek. Zadania zostały ułożone zgodnie z zasadami postępowania logopedycznego i opierają się na materiale obrazkowym, aby mogły z nich korzystać także dzieci nieumiejące czytać. Wyrazy do ćwiczeń wybrano tak, aby nie pojawiały się w nich głoski z szeregów syczącego i ciszącego oraz inne głoski szumiące. Ćwiczenia z tej serii można wykorzystać na kilka sposobów: jako ćwiczenia uzupełniające podczas terapii logopedycznej, jako pracę domową, jako zadania utrwalające po zakończeniu terapii lub jednego z jej etapów.

Pierre de Coubertin (1863–1937) swoją działalnością pisarską i organizacyjną tworzył „symfonię” pedagogiczną składającą się z dwóch części: igrzysk olimpijskich i reformy oświaty. Pierwsza z nich „poszybowała przez świat jak błyszczący sterowiec”, druga (niedokończona) „torowała sobie drogę jak kret”. Tytuł książki sugeruje, że jeśli współczesna edukacja olimpijska uwzględni postulaty pedagogiki międzykulturowej, będzie dokończeniem tej pedagogicznej „symfonii”. Zaproponowany przez Autorów termin „międzykulturowa edukacja olimpijska” ma podkreślać, że edukacja olimpijska już w swojej istocie, a zwłaszcza ze względu na historyczne intencje twórcy olimpizmu – Pierre’a de Coubertina – musi mieć charakter międzykulturowy. Sto lat temu restaurator igrzysk olimpijskich nie używał jeszcze tego określenia, bo wypracowano je na gruncie pedagogiki dopiero w drugiej połowie XX w. Autorzy stosują je, ponieważ międzykulturowość jest warunkiem sine qua non edukacji olimpijskiej. Nie ma znaczenia, czy jest ona realizowana na poziomie globalnym w trakcie igrzysk, czy w małej szkole na prowincji podczas lekcji wychowania fizycznego. Wszędzie tam, gdzie powiewa flaga olimpijska, powinny unosić się duch wzajemnego szacunku dla odmienności kulturowych oraz troska o własną narodową tożsamość. Katarzyna Płoszaj – pedagog, doktor nauk o kulturze fizycznej. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie oraz Międzynarodowej Akademii Olimpijskiej w Olimpii. Zawodowo związana z warszawską AWF. Autorka wielu publikacji naukowych i popularnonaukowych z zakresu pedagogiki sportu i pedagogiki olimpijskiej. Wiesław Firek – filozof, doktor nauk o kulturze fizycznej. Absolwent krakowskiej AWF, Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Międzynarodowej Akademii Olimpijskiej w Olimpii. Badacz olimpizmu i sportu z perspektywy filozoficznej. Autor Filozofii olimpizmu Pierre’a de Coubertina (2016). prof. dr hab. Anna Wiłkomirska WYDZIAŁ PEDAGOGICZNY UW Międzykulturowa edukacja olimpijska jest publikacją nowatorską, interesująco napisaną, stanowiącą warte zauważenia osiągnięcie naukowe. Jej nowatorstwo wiąże się z odkrywaniem lub odczytywaniem na nowo piśmiennictwa Pierre’a de Coubertina. Jest to dorobek ważny w wymiarze międzynarodowym, w Polsce ciągle bardzo mało znany i wykorzystywany, zwłaszcza w pedagogice. Tym bardziej przedsięwzięcie to należy uznać za wypełniające lukę w literaturze pedagogicznej. Twórca olimpizmu był pedagogiem z szeroką wizją edukacyjną z wyraźnymi oświeceniowymi korzeniami i pozytywistycznymi ideami. Milczą o tym podręczniki historii wychowania. Może dlatego, że o ile nowożytny ruch olimpijski rozwinął się w niebywałym stopniu, o tyle reforma edukacji pozostała zamierzeniem niezrealizowanym, przynajmniej na miarę planów i idei, zarówno wpływowego barona, jak i jego następców. Autorzy książki postawili w centrum swojego zainteresowania międzykulturowość jako naturalną podstawę i cel procesów wychowawczych, nie tylko edukacji olimpijskiej, gdzie jej znaczenie nabiera szczególnego charakteru. Z sukcesem ukazali te wartości olimpizmu, które zdecydowanie wykraczają poza obszar sportu i mogą dzisiaj być szczególnie ważne w pełnym napięć społecznych globalnym społeczeństwie.

Tymon rozumie innych to kolejna część serii historyjek społecznych służących do pracy z dziećmi z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Tym razem tytułowy bohater uczestniczy w sytuacjach, w których próbuje odczytać myśli i emocje innych osób. Nie jest to łatwa sprawa, a odpowiedź nie zawsze oczywista. Historyjki można podzielić na dwie kategorie: kłamstwa i intencje. W pierwszej z nich znajdują się opowiadania, które przedstawiają cztery rodzaje kłamstw: aby osiągnąć cel, aby uniknąć konsekwencji, białe kłamstwa i aby postawić siebie w lepszym świetle. Tematem drugiej części historyjek są zagadnienia związane z odczytywaniem intencji innych, takie jak: nieporozumienie, żart, perswazja i ironia. Zadaniem czytelnika jest odpowiedź na pytania dotyczące zrozumienia tekstu, jak i samej sytuacji oraz wyciągnięcie z niej wniosków. Uczeń będzie mieć również szansę, by samemu spróbować stworzyć historyjkę na podany temat.

Czas szkolnej edukacji może być spożytkowany na to, by uczeń poznawał i zrozumiał otaczający go świat oraz potrafił w nim żyć (umiejąc samodzielnie – także w przyszłości – się uczyć). Z tego założenia dla obu stron procesu edukacyjnego wynikają określone wymogi. Przed uczniami jest postawione zadanie opanowania umiejętności: – myślenia w działaniu, – integracji wiedzy i osiągania kompetencji, – sprawnego porozumiewania się (z sobą i z innymi). Rola nauczycieli, od których oczekuje się, że będą aktywnymi doradcami edukacyjnymi (wykorzystującymi uczniowski potencjał rozwojowy i akceptującymi nie tylko indywidualność ucznia, lecz także jego prawo wyboru własnej drogi życiowej), polega zaś na: – organizowaniu sytuacji sprzyjających samodzielnemu uczeniu się, – wspieraniu uczniowskiego wysiłku przez zachęcanie do uczenia się / rozwoju, – wyposażeniu uczniów w techniki i narzędzia uczenia się (M. Taraszkiewicz, 1997). Książka została opracowana z myślą o wsparciu nauczycieli w urzeczywistnianiu dwu pierwszych punktów, ale sądzę, że może posłużyć także nieprofesjonalnym wychowawcom / organizatorom poznawczych zabaw wychowanków. Zadania edukacyjne prezentowane w tym opracowaniu, choć graficznie odległe od monotonii matematycznych „słupków”, nie stanowią jednak odejścia od edukacji adaptacyjnej. Wbrew pozorom to właśnie ona jest zachowana w znakomitej większości ćwiczeń – są to głównie zadania zamknięte z wynikiem końcowym antycypowanym i narzucanym bezpośrednio przez nauczyciela, a pośrednio przez naukowy dorobek ludzkości. Tradycjonalizm takich zadań wynika przede wszystkim z tego, że: – to nauczyciel określa (podporządkowane programowi nauczania) cele fatygowania się ucznia aktywnością zadaniową (czyniąc tym samym te zadania obcymi dla dziecka), – to nauczyciel dobiera ich treść. Właśnie to lokuje przedkładaną tu propozycję po stronie tradycyjnej strategii podającej, po stronie dyrektywnej edukacji za pośrednictwem zadań, w której uczniowie – często nie będąc nawet konsultantami treści i celów tych zadań – mają się dostosować do wyborów poczynionych przez nauczyciela, a legitymizowanych dziedzictwem kulturowym przez twórców programów nauczania. Natomiast tym, co zdecydowanie różni przedstawianą w niniejszej publikacji propozycję od „ortodoksyjnie” tradycyjnych praktyk edukacyjnych, jest „romantyczne wsłuchiwanie się” zleceniodawcy zadań w możliwości, aktualne kompetencje i dążenie do sukcesu zleceniobiorców zadań. Następstwem owego „wsłuchiwania się” jest różnicowanie zadań mających ten sam cel dydaktyczny [np. nawlekanie nitką: a) igły, b) cerówki, c) igły tapicerskiej] bądź różnicowanie dróg dochodzenia do rozwiązania zadania [np. nawlekanie igły: a) w drodze przetykania nitki przez ucho igielne, b) przez nanizanie ucha igielnego na nitkę, c) za pomocą przeznaczonej do tego celu blaszki z drucikiem w kształcie pętelki] [...] W niniejszym opracowaniu prezentujemy przyjęte przez Autora (teoretyczne i praktyczne) rozwiązania kwestii różnicowania zadań – zależnie od intelektualnej kondycji dziecka – ukazując rolę, jaką to różnicowanie może odgrywać w przechodzeniu przez dziecko na wyższy poziom rozwoju. Ten poznawczy cel wyznaczył tok narracji w tzw. praktycznej części książki. Zadania edukacyjne nie tylko są proponowane w trzech wariantach – różniących się między sobą stopniem trudności – ale często ujawniają także rozwojowy potencjał poszczególnych odmian tego samego zadania (związany zarówno z dydaktycznym celem, jak i z jego sytuacyjnym kontekstem).

Przedkładana do rąk Czytelnika książka Mistrz i uczeń w cyberprzestrzeni jest już trzecim tomem serii „Cyberprzestrzeń – Człowiek – Edukacja”. Składa się z czterech części. Książka ma charakter innowacyjny, twórczy i prognostyczny, prezentując najnowsze analizy dotyczące obszaru badawczego, jakim są nowe technologie informacyjno-komunikacyjne tworzące cyfrową przestrzeń. Autorami poszczególnych rozważań są osoby o olbrzymim doświadczeniu i dokonaniach naukowych. W części pierwszej, zatytułowanej Mistrz i uczeń – istota relacji, swoją refleksją z wprawą dzielą się: Władysław Piotr Zaczyński, Andrzej Góralski oraz Małgorzata Jabłonowska i Katarzyna Korbecka. Część druga – pod tytułem Mistrz i uczeń w hybrydowym świecie – zawiera bardzo cenne poznawczo artykuły: Barbary Galas, Lecha W. Zachera, Jerzego Jastrzębskiego, Janusza Miąsy oraz Zbigniewa Łęskiego. Przedmiotem części trzeciej są problemy związane z obecnością Nauczyciela w cyfrowej szkole. Jego rolę w cyberprzestrzeni z głębokim namysłem opisują: Stanisław Juszczyk, Marta Wrońska, Beata Stachowiak oraz Zbigniew Ledóchowski. Na część czwartą, ostatnią, zatytułowaną Mistrz i uczeń – konteksty interpretacyjne, złożyły się trzy opracowania, w których osobiste, autorskie postrzeganie kontekstów, trafne przykłady oraz ich eksplikację przedstawili: Marek Jęrzejewski, Marta Trusewicz-Pasikowska, a także Izabela Tonkiel. Zakończenie napisane przez Sylwię Galanciak pięknie zamyka niniejszy tom. Internet jest dla dzieci i młodzieży interaktywnym, fascynującym światem przygody, przeżyć i wolności, natomiast dla osób dorosłych - również polem aktywności, przestrzenią gry interesów i ludzkich namiętności. To tam chwyta się dzieci i młode dziewczęta, by sprzedawać je ku uciesze szaleńców, ludzi chorych i zwyrodnialców. To tam zaprasza się naiwnych, bezrozumnych lub po prostu bezkrytycznych nieszczęśników, by krajać ich na części zamienne czy wychowywać na janczarów, wykorzystywanych w wojnach planowanych w zbrodniczych umysłach bandytów. W cyberprzestrzeni mamiącej interaktywnością, bogactwem środków informacji, wielością kontaktów i pomieszczonych treści są dzieci i osoby dorosłe, są rzeczy, idee i ludzie, jest człowiek z całą swoją wielkością i bagnem.

Niniejszy tom – pod redakcją Józefa Bednarka i Anny Andrzejewskiej – stanowi kolejną próbę ujęcia problematyki relacji triady ontyczno-relacyjnej: „Cyberprzestrzeń – Człowiek – Edukacja”, w kontekście opisu coraz bardziej ważkiego i rzutkiego pod względem społecznym zagadnienia: Rodzic, dziecko, nauczyciel w przestrzeni wirtualnej. Publikacja została podzielona na dwie części. Pierwszą, pod tytułem Przestrzeń wirtualna w perspektywie pedagogicznej, poświęcono edukacyjnym aspektom cyberprzestrzeni. Swoje analizy prezentują w niej zarówno wybitni naukowcy, od wielu lat specjalizujący się w badaniu różnorodnych zjawisk edukacyjnych w cyberprzestrzeni, jak i debiutujący, młodzi badacze. Część tę otwiera wprowadzający w temat artykuł naszego autorstwa pod tytułem Nowa rola nauczyciela i ucznia w zmieniającej się przestrzeni cyfrowej. Zastanawiamy się w nim nad kwestią przeobrażającego się znaczenia i miejsca tych dwóch najważniejszych podmiotów edukacyjnych z perspektywy cywilizacyjnej. Problematykę tę kontynuuje Katarzyna Borawska-Kalbarczyk w opracowaniu zatytułowanym Uczeń w pułapkach cyfrowej infosfery – od informacji do wiedzy i mądrości. Autorka przedstawia wyniki prowadzonych przez siebie badań, które wskazują na potrzebę modernizacji procesu kształcenia, co ma umożliwić wzmacnianie kompetencji informacyjnych uczniów prowadzących do samodzielnego budowania wiedzy. W kolejnym artykule, zatytułowanym Kształcenie w społeczeństwie sieci, Rafał Głębocki porusza problem dostosowania procesów i modeli kształcenia do wymagań współczesności. Wskazuje także na konieczność uwzględnienia w nich tematyki zagrożeń wynikających z wykorzystania technologii informacyjnych. Artykuł czwarty, zatytułowany Cyberprzestrzeń w nauczaniu, jest wprowadzeniem w praktykę dydaktyczną. Olga Pawłowska prezentuje w nim zalety i zagrożenia, jakie dla procesu nauczania stwarza cyberprzestrzeń, oraz wyniki swoich pilotażowych badań, ukazujących nastawienie studentów do e-edukacji. Autor kolejnego tekstu, Józef Chwedorowicz, przedstawia wyniki badań własnych, nawiązujących do badań prof. Philipa G. Zimbardo nad używaniem pornografii przez młodych mężczyzn. W dalszej części analizy prezentuje metody powstrzymania konsumpcji pornografii przez młodzież. Kamila Jakubczak-Krawczyńska w artykule zatytułowanym Demokracja medialna i demokracja sondażowa a opinia publiczna. Problematyka relacji we współczesnym społeczeństwie informacyjnym omawia zagadnienia dotyczące sondowania opinii publicznej oraz zwrotnego wpływu wyników sondaży na kształtowanie tych opinii.

Niniejszy zbiór zabaw wspomagający wywołanie i utrwalający wymowę głoski k napisany został w taki sposób, by korzystać z niego mogli zarówno logopedzi, jak i rodzice. Przeznaczony jest dla dzieci w wieku przedszkolnym. Ponieważ przedszkolaki nie potrafią jeszcze czytać, ćwiczenia opierają się głównie na materiale obrazkowym. Zabawy zostały podzielone na etap przygotowawczy oraz zabawy z głoską k w nagłosie, śródgłosie i wygłosie.

Ocenianie to fundamentalne narzędzie motywacji w procesie uczenia się ucznia. Jeśli spełnić ma swoją diagnostyczną i kształtującą funkcję i przyczynić się do pełnego wykorzystania i rozwoju potencjału każdego ucznia, musi być prowadzone z uwzględnieniem prawidłowości, które mu towarzyszą. Od nauczyciela zależy, jakie de facto funkcje będzie spełniać w procesie edukacji szkolnej, czy stanie się narzędziem służącym głównie klasyfikacji ucznia i uczyć go będzie strategii przetrwania czy wzbudzać będzie motywację wewnętrzną, wyrażającą się w gotowości ucznia do poznawania siebie i swoich możliwości, samodzielnego planowania ich rozwoju i ponoszenia za ten rozwój odpowiedzialności. Ocenianie to zadanie niełatwe. Stawia przed nauczycielem szereg trudności, dylematów i wyzwań. Zmusza do rozpoznawania i pokonywania mechanizmów zakłócających proces poznawczy, a więc i ocenę.[…]

eria książeczek Gotowi do startu? Samogłoski i Sylaby przygotowują do czytania różnych zapisów czcionek. Gdy dziecko samodzielnie odkryje i nabędzie wiedzę o świecie pisma, w naturalny sposób będzie w stanie przejść z systemu wielkiej litery na małą. Zabawy i ćwiczenie zawarte w książeczkach pomogą samodzielnie zdobytą umiejętność utrwalić i doskonalić a dzieciom, które wykazują trudności w tym zakresie, pomóc odkrywać reguły rozwijające te umiejętności.Książeczki Samogłoski i Sylaby zawierają materiał zgodny z etapami rozwoju mowy dziecka. Ćwiczenia utrwalają umiejętność czytania samogłosek, sylab otwartych, sekwencji. Opierają się na zadaniach identyfikowania materiału literowego. Zadaniem dziecka jest dobrać identyczne zapisy samogłosek, sylab, sekwencji, poprzez łączenie lub zamalowywania wyznaczonego pola. Książeczki zawierają próby pisania samogłosek, sylab w taki sposób, by dziecko według prawa pierwszego połączenia mogło rozpocząć naukę pisania, planując prawidłowy ruch ręki do kształtowania poprawnego wzorca motorycznego litery.Seria książek Gotowi do startu? powstała z myślą o przedszkolakach, a przede wszystkim o uczniach zerówek, rozpoczynających naukę czytania. Zestaw książek został opracowany tak, by mogli z niego korzystać nauczyciele oraz specjaliści w swojej pracy terapeutycznej. Książeczki mogą być wykorzystane przez rodziców w czasie nauki i zabawy w domu.Seria Gotowi do startu? jest doskonałą pomocą w pracy z dziećmi z zaburzeniami komunikacji, dziećmi zagrożonymi dysleksją i dyslektycznymi. Ćwiczenia mogą posłużyć, jako doskonały materiał dydaktycznyw klasach I III szkoły podstawowej.

Seria książeczek Gotowi do startu? Samogłoski i Sylaby przygotowują do czytania różnych zapisów czcionek. Gdy dziecko samodzielnie odkryje i nabędzie wiedzę o świecie pisma, w naturalny sposób będzie w stanie przejść z systemu wielkiej litery na małą. Zabawy i ćwiczenie zawarte w książeczkach pomogą samodzielnie zdobytą umiejętność utrwalić i doskonalić a dzieciom, które wykazują trudności w tym zakresie, pomóc odkrywać reguły rozwijające te umiejętności.Książeczki Samogłoski i Sylaby zawierają materiał zgodny z etapami rozwoju mowy dziecka. Ćwiczenia utrwalają umiejętność czytania samogłosek, sylab otwartych, sekwencji. Opierają się na zadaniach identyfikowania materiału literowego. Zadaniem dziecka jest dobrać identyczne zapisy samogłosek, sylab, sekwencji, poprzez łączenie lub zamalowywania wyznaczonego pola. Książeczki zawierają próby pisania samogłosek, sylab w taki sposób, by dziecko według prawa pierwszego połączenia mogło rozpocząć naukę pisania, planując prawidłowy ruch ręki do kształtowania poprawnego wzorca motorycznego litery.Seria książek Gotowi do startu? powstała z myślą o przedszkolakach, a przede wszystkim o uczniach zerówek, rozpoczynających naukę czytania. Zestaw książek został opracowany tak, by mogli z niego korzystać nauczyciele oraz specjaliści w swojej pracy terapeutycznej. Książeczki mogą być wykorzystane przez rodziców w czasie nauki i zabawy w domu.Seria Gotowi do startu? jest doskonałą pomocą w pracy z dziećmi z zaburzeniami komunikacji, dziećmi zagrożonymi dysleksją i dyslektycznymi. Ćwiczenia mogą posłużyć, jako doskonały materiał dydaktycznyw klasach I III szkoły podstawowej.

Kolejna publikacja z serii „Edukacja–Kultura–Społeczeństwo” posiada myśl przewodnią – „Człowiek w świecie bez wolności”. Znaczna część zgromadzonych w niej artykułów została zaprezentowana na Kongresie Edukacyjnym zorganizowanym we Wrocławiu w dniach 11–13 października 2016 r. pod tym samym tytułem. Brak wolności potraktowany został przez autorów w bardzo szerokim kontekście. Od dosłownego rozumienia, jako ograniczenie swobody, przymus, sytuację, w której niemożliwe jest dokonywanie wyborów spośród wszystkich dostępnych opcji, po ograniczenia prawne, społeczne czy mentalne, utrudniające działalność, życie czy edukację…

Obowiązkowa pozycja dla tych, którzy rozpoczynają przygodę z nauką języka obcego lub chcą rozpocząć naukę kolejnego. Książka w przystępny sposób prowadzi nas krok po kroku, podpowiadając, jak dopasować sposób nauki do własnych celów, predyspozycji i preferencji. Polecam! prof. dr hab. Piotr Cap Uniwersytet Łódzki

Książeczka ta może wydawać się żartem dydaktycznym i w swej istotnej części rzeczywiście nim jest. Autor chciałby wszakże za jej sprawą zwrócić uwagę na problem nader poważny, mianowicie na brak edukacji filozoficznej w szkołach średnich. Tej skandalicznej wręcz luki nie wyrównają krótkie kursy filozofii na poziomie uniwersyteckim, tym bardziej że są prowadzone jedynie dla nielicznych kierunków studiów.

Książkę napisana została z myślą o nauczycielach i terapeutach pracujących z dziećmi ze specyficznymi trudnościami w nauce. Można w niej znaleźć programy rewalidacji, które pomogą w codziennych obowiązkach oraz scenariusze zajęć z opracowanymi kartami pracy gotowymi do wykorzystania podczas terapii z podziałem na zaburzone funkcje: - wzrokową, - słuchowo-językową, - koordynację wzrokowo-ruchową oraz dla uczniów z innymi zaburzeniami m.in. zespół Aspergera, zespół Downa, afazja, autyzm, upośledzenie w stopniu lekkim, z niedosłuchem. W poradniku zamieszczone są wzory opinii wydawanej dla rodziców, zespołu orzekającego oraz wzór karty zajęć rewalidacyjnych oraz korekcyjno-kompensacyjnych.

Publikacja dotyczy bardzo aktualnych zagadnień, które teoretycy mediów, komunikacji społecznej i dziennikarstwa dopiero badają, czyli wyzwań etycznych, jakie powstają w wyniku upowszechniania się nowych mediów, a zwłaszcza mediów społecznościowych. Przedmiotem badawczym podjętych badań, zaprezentowanych w niniejszej monografii, jest kształcenie w zakresie etyki dziennikarskiej w Polsce. Głównym celem badań jest ocena kształcenia w zakresie etyki dziennikarskiej w opinii studentów dziennikarstwa w Polsce oraz określenie ich świadomości współczesnych dylematów etycznych związanych z użytkowaniem mediów społecznościowych w pracy dziennikarskiej. Ta ocena odnosi się do aktualnego kształcenia w zakresie etyki dziennikarskiej oraz wyzwań edukacyjnych w tym temacie, które wynikają z dylematów etycznych pracy dziennikarskiej związanych z użytkowaniem mediów społecznościowych. Z tak sformułowanego celu głównego wynikają ogólne pytania badawcze: Jak studenci dziennikarstwa w Polsce oceniają zajęcia z etyki dziennikarskiej? Jaka jest świadomość studentów dziennikarstwa w Polsce współczesnych dylematów etycznych związanych z użytkowaniem mediów społecznościowych przez dziennikarzy? oraz szczegółowe: Jak studenci dziennikarstwa oceniają zajęcia z etyki dziennikarskiej, w których brali udział podczas studiów? Jak oceniają przydatność tych zajęć? Czy – zdaniem studentów – taki przedmiot, jak etyka dziennikarska, jest potrzebny? Jak oceniają aktualność zagadnień poruszanych na zajęciach z etyki dziennikarskiej, w których brali udział? Jak oceniają sposób omówienia, opracowania tych zagadnień? Ocena kształcenia w zakresie etyki dziennikarskiej dokonana przez studentów dziennikarstwa wyraża ich opinię na temat zajęć z etyki dziennikarskiej (i przedmiotów pokrewnych, np. podstawy etyki dziennikarskiej, etyka mediów), a także ich doświadczenia związane z edukacją w zakresie tego przedmiotu.

Książka ta opisuje, jak zdaniem autora powinny wyglądać standardy dbania o rozwój najmłodszych członków społeczeństwa. Jego celem nie jest podanie gotowej recepty, ale zaproszenie do refleksji i dyskusji nad tym, co naprawdę jest ważne w wychowaniu dziecka. Książka zawiera przegląd aktualnych poglądów dotyczących wychowania i edukacji, będących alternatywą dla wciąż powszechnego w szkołach tzw. modelu pruskiego. Jej treść jest bliska sercu każdego, kto marzy o edukacji przyjaznej mózgom i potrzebom współczesnych uczniów.

Bajeczki Babeczki – Sprawdzian Gotowości Szkolnej – to gotowe narzędzie dla rodzica lub opiekuna dziecka w wieku przedszkolnym, przygotowane przez nauczyciela edukacji wczesnoszkolnej z wieloletnią praktyką. Pozwoli ono odpowiedzieć na pytanie: czy moje dziecko poradzi sobie w szkole? Bajki wspierają rozwój sfery społeczno-emocjonalnej dziecka, a zadania umieszczone na końcu każdej książeczki sprawdzają poziom wiedzy i umiejętności malucha kończącego edukację przedszkolną i rozpoczynającego naukę w pierwszej klasie. Rodzicowi lub opiekunowi zamieszczone tu rady Babeczki pomogą w razie potrzeby sięgnąć po fachową pomoc. Każda książeczka z serii Bajeczki Babeczki zawiera przepiękne kolorowe wielkoformatowe (A4 x 2) ilustracje, które spodobają się i małym, i dużym. To kolejna inspiracja do rozmów z dzieckiem na rozmaite, nie tylko stricte bajkowe tematy. Dodatkowo na końcu każdej pozycji znajdziemy karty pracy - ćwiczenia do wykonania przez dziecko, rozwijające sprawność grafomotoryczną, nawiązujące tematyką do treści bajeczki. W tej części mamy aż cztery zadania do wykonania. Siódma część pt. "O księżniczce Mai, ognistych smokach i złotym kluczu" to opowieść o księżniczce Mai, którą uwięziła groźna wiedźma. Jednak wierni przyjaciele Mai - zwierzęta zamieszkujące okolicę - nie zostawiły dziewczynki samej. Razem ruszyły na ratunek. Dzięki nim w bajkowej krainie na nowo zapanowała radość. Bajka o przyjaźni, odwadze i wierności ideałom.