Państwo. W kręgu arystotelesowskiej sztuki rządzenia i konfucjańskiej etyki politycznej

Nie ma drugiego takiego terminu obecnego w życiu publicznym, który by nie budził tak skrajnych emocji, nie rozgrzewał temperatury politycznych dyskusji do czerwoności jak państwo. I zarazem nie wywoływał tak przemożnej chęci nie tylko opisywania czy wyrokowania o jego przyszłych losach, ale i reformowania. To, że tkwimy w państwie, że do niego przynależymy w tej bądź innej formie, jest jasne. Mniej natomiast to, że tkwi ono w każdym z nas. Że jest niczym nasz mentalny stos pacierzowy. Niechciane czy nielubiane, państwo towarzyszy nam przecież od kołyski po grób. Jan Wiktor Tkaczyński (1960) ukończył VIII Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie (1979). Absolwent studiów magisterskich na Uniwersytecie Jagiellońskim (1984) oraz doktoranckich w Ludwig-Maximilians-Universität w Monachium (1989). W latach 1989-1992 stypendysta bawarskiego Ministerstwa Kultury i Nauki. Doktoryzował się w 1992 roku rozprawą o geopolityce na przykładzie Niemiec i Polski u profesora Heinza Laufera w Ludwig-Maximilians-Universität w Monachium. Tamże w latach 1993-1994 ukończył studia podyplomowe w zakresie ekonomiki i zarządzania przedsiębiorstwem. Od 1994 do 2001 roku pracownik naukowy Instytutu Ekonomii i Administracji Publicznej w Universität der Bundeswehr w Monachium. W roku 2000 habilitował się przed Radą Wydziału Prawa i Administracji UJ na podstawie rozprawy: „Między unitaryzmem a federalizmem. Unia Europejska w świetle doświadczeń ustrojowych Republiki Federalnej Niemiec”. W latach 2001-2004 profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, a od roku 2004 Uniwersytetu Jagiellońskiego. Tamże od 2012 profesor zwyczajny. Profesor nauk humanistycznych (2008). Publikacja sfinansowana przez Fundację Studentów i Absolwentów Uniwersytetu Jagiellońskiego „Bratniak”