Światy poetyckie Jerzego Lucjana Woźniaka

Artur Daniel Liskowacki napisał, że wiersze Jerzego Lucjana Woźniaka wpisują się w dwa porządki: wewnętrzny (liryka „opowiadająca o życiu i śmierci oraz spajającej je miłości”) i przestrzenny („wędrówka w pejzażu realnym, lecz i metafizycznym”)1. Rzeczywiście: twórczość Woźniaka wyraźnie pokazuje, jak ważne są dla niego dwa wielkie tematy: natury i egzystencji. Określają one charakter tej poezji jako rodzącej się na styku sił odwiecznych, odkrywających wzajemne podległości i dominacje. W świecie natury – żywioł gór ujawnia swoją kosmiczną niepojętość, a jednocześnie, budząc respekt i podziw, skłania do poznawania siebie wciąż od nowa. W świecie egzystencji – to, co intymne, zarazem nadaje pewność istnieniu, odkrywając także wszelkie ułomności ciała. Spis treści Od Redaktorów Jerzy Lucjan Woźniak Terapeutyczna funkcja poezji Katarzyna Niesporek Pochodnia Pana Cogito O jednym cyklu wierszy Jerzego Lucjana Woźniaka Artur Daniel Liskowacki Pod skórę, pod górę Ewa Bartos Tropy wyobraźni Przyroda w twórczości Jerzego Lucjana Woźniaka Agnieszka Klepek-Drozd Człowiek jak powój w lesie Glosa do poezji Jerzego Lucjana Woźniaka Tomasz Pyzik Krople wieczności O wierszu Strumień Jerzego Lucjana Woźniaka Ryszard Bednarczyk Metafizyka światła i gór O poezji Jerzego Lucjana Woźniaka Marek Pacukiewicz Korzenie metafizyki Patrycja Kaleta-Łuczynowicz Tatry, poezja i żywioły Metapoetyckie wyprawy Jerzego Lucjana Woźniaka Elżbieta Dutka „Oparty o granit – metafizyczność słyszę" Podwojona topografia w tomie W Tatrach Jerzego Lucjana Woźniaka Piotr Zaczkowski Mała rozprawa o spójnikach i z nimi samymi Paweł Majerski Bibliografia poetycka Jerzego Lucjana Woźniaka Noty o autorach Indeks osób