Szkice do teorii wychowania kreatywnego

Coraz częściej kreatywność plasuje się na pierwszym miejscu wśród twórczych postaw współczesnego człowieka. Jako proces umysłowy, pociągający za sobą powstawanie nowych idei, koncepcji, projektów i skojarzeń, kreatywność prowadzi do tworzenia czegoś nowatorskiego, polegającego na uzyskaniu oryginalnych rozwiązań.
W dziesięciu obszernych rozdziałach autor zawarł kwintesencję omawianego problemu: przedmiotem jego dogłębnych refleksji stało się wychowanie oraz samowychowanie. Swymi przemyśleniami objął osoby zdrowe i niepełnosprawne, których działania przeanalizował w aspekcie życia w rodzinie, nauczania Jana Pawła II, skupiając się równocześnie na wartościach transcendentnych. Wyjaśnił, na czym polega wzór monologu kreatywnego (warunki, efekty) i dialogu pedagogicznego (rodzaje, typy). Pochylił się nad przeciwstawianymi obowiązkowym zachowaniami wolnoczasowymi (wolontariat, aktywność fizyczna) oraz kompetencjami dydaktycznymi, wychowawczymi i opiekuńczymi. Wiele uwagi poświęcił kulturze akademickiej i wymiarowi osobowej tożsamości, jaką jest patriotyzm. Wszystkie zagadnienia zostały potraktowane poważnie, a zawarte w przemyśleniach oraz analizach szczegóły (dokładne wskaźniki, ilość osób badanych, grupy rówieśnicze, miejsca analiz, zakresy zachowań) wskazują na ogrom pracy włożonej przez autora. Pomocą służą liczne rysunki, schematy i tabele (dokładny ich spis zamieszczono na końcu książki), a także przypisy oraz dość obszerna bibliografia. Pochodzące z innych źródeł fragmenty zapisano mniejszą czcionką.
Książka „Szkice do teorii wychowania kreatywnego” należy do literatury specjalistycznej. Niełatwy język przekazu kierowany jest do specjalistów z dziedziny szeroko pojętego wychowania (studenci, praktycy). Przedstawiona strategia, rozwijająca twórczą aktywność człowieka, stać się może natomiast motywem działania tych, którzy pragną „podnieść życie ludzkie, a razem z nim i kondycję moralną społeczeństwa na wyższy poziom