Z genealogii moralności

Nietzsche z najwyższą ochotą oddala się od współczesności i podąża wstecz ku najodleglejszym czasom, by dokonać anamnezy i rekognicji, przypomina i udowadnia, jak bardzo wyszedł człowiek poza swą prehistorię i jak bardzo oddalił się od praczłowieka - zwierza z krwi i kości. W tych `zamierzchłych praczasach (które notabene w każdym czasie są obecne czy ponownie możliwe)` wykształciła się nasza substancja. Historia jest już co najwyżej dzianiem się jej interpretacji.