Zarządzanie w polskich miastach zgodnie z koncepcją Smart City

Miasta są systemami społeczno-gospodarczymi, charakteryzującymi się wielością elementów oraz relacjami między nimi. Funkcjonowanie istniejącego systemu społeczno-gospodarczego i jego powiązania z systemem przestrzennym czy środowiskowym, uzależnione są od utrzymywania więzi między poszczególnymi elementami składowymi. Oznacza to, iż elementy składowe miasta muszą pozostawać zintegrowane - jest to warunek konieczny do prawidłowego trwania i rozwoju miasta. Ta wielowymiarowość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym rodzi potrzebę całościowego widzenia problemów jego życia i skłania do takiego zarządzania, które będzie racjonalnie wykorzystywać dostępne zasoby, ograniczać koszty oraz podnosić jego atrakcyjność dla wszystkich użytkowników. Prezentowana publikacja jest wynikiem realizacji projektu badawczego pt. „Koncepcja smart city, jako wyznacznik podejmowania decyzji związanych z funkcjonowaniem i rozwojem miasta”. Głównym celem projektu było poznanie zakresu wykorzystywania koncepcji smart city na użytek zarządzania w miastach w odniesieniu do realiów polskich. Idea smart city jest jeszcze w Polsce mało znana (co potwierdziły przeprowadzone badania), a jeśli w ogóle, to rozpatrywana jedynie z punktu widzenia racjonalizacji gospodarki energetycznej. Tymczasem na świecie koncepcja ta jest powszechnie uznawana. Łączy ona w sobie wiele elementów sfery ekonomicznej, społecznej oraz przestrzennej i pozwala na systemowe podejście do procesu podejmowania decyzji przez władze miasta. Wiodącym celem projektu nie było udokumentowanie przykładów miast „inteligentnych” w Polsce, ale przede wszystkim próba zdefiniowania działań władz lokalnych, które można uznać za wpisujące się w koncepcję smart city, mające z założenia przyczynić się do obniżenia kosztów funkcjonowania miasta, oszczędności zasobów, poprawy jakości życia, uczynienia miasta bardziej wygodnym dla mieszkańców, dzięki wykorzystywaniu nowoczesnych rozwiązań technologicznych.