Strategie walczących państw

„Strategie walczących państw” to przede wszystkim zbiór spisanych planów i strategii, jak również forteli wykorzystywanych w jawnej i ukrytej rywalizacji politycznej. Autorami tych koncepcji byli urzędnicy, stratedzy i doradcy, którzy podróżowali pomiędzy poszczególnymi bytami politycznymi okresu Walczących Państw, oferując swoje koncepcje władcom i kluczowym postaciom na dworach. To zarówno zbiór wypowiedzi, jak i zapis dyskusji pomiędzy stronami. Niezwykle celnie ukazuje skomplikowaną naturę ostrej rywalizacji zarówno na poziomie klas społecznych, jak i bytów politycznych tego okresu. Z tego powodu „Strategie...” są jednym z podstawowych źródeł w badaniach historii okresu Walczących Państw i nawet Sima Qian wykorzystywał je w swoim dziele „Zapiski historyka”. Fragment „Wprowadzenia” [...] Twój sługa słyszał tak: „upada ten, kto mając zamęt polityczny u siebie, atakuje kraj dobrze rządzony. Upada ten, kto działając nieszlachetnie, atakuje kraj szlachetnie postępujący. Upada ten, kto borykając się z przeciwnościami, atakuje kraj cieszący się pomyślnością”. Oto dziś państwa całego świata mają niepełne skarbce i składnice oraz puste spichlerze. Jeśli nawet zmobilizują cały lud, tworząc armię liczącą wiele milionów, jeśli nawet z przodu [będą stać] z obnażoną bronią, a z tyłu ustawią katowski topór, wszyscy uciekną, nie chcąc ginąć [na polu walki]. Osądzając tych, którzy nie chcą ginąć [na polu walki], ich przełożeni nie będą potrafili ich zgładzić. Jeśli mówi się o nagrodach, a się ich nie rozdaje, jeśli mówi się o karach, a się ich nie wymierza, lud przestaje wierzyć w nagrody i kary i nie chce ginąć [na polu walki]...