Czy na podstawie dokumentów, świadectw, relacji wytworzonych wiele lat po wydarzeniach, przez ludzi przeżywających rzeczywistość w ramach innego uniwersum symbolicznego – można sensownie mówić/pisać o sposobach doświadczania świata milczących podmiotów wydarzeń? Z tym metodologicznym problemem musiała się najpierw zmierzyć autorka omawianej książki, w której zamierzała powiedzieć coś na temat postaw zajmowanych przez Prusów wobec zakonu niemieckiego w czasie podboju przez tegoż ich ziem. Próbę uprawomocnienia tego założenia metodologicznego podjęła Autorka w pierwszym rozdziale omawianej książki i wywiązała się z niej chyba całkiem dobrze. Trzeba tu podkreślić, że niewiele znajdziemy na rynku historycznym wydawnictw, których autorzy tak szeroko i gruntownie podejmują metodologiczne i epistemologiczne problemy związane z przedmiotem swojej naukowej roboty. Alicja Dobrosielska należy tu niewątpliwie do szlachetnych wyjątków.

Teksty zaproszonych do tej monografii Autorów są grupowym głosem w dyskusji nad kategorią wyrażającą związek pamięci i miejsca. Kategorię tę nazywano pamięciomiejscem. Akcentując jej treść i charakter, kształtujący się pomiędzy tym, co społeczne (więziotwórcze, konstruowane pomiędzy ludźmi, kolektywne itd.), a tym, co edukacyjne (pamięciomiejsce uczestniczy w podmiotowej autokreacji i uczy), potraktowano pamięciomiejsce jako propozycję zasilającą teorię pedagogiki społecznej. Świadomość ulokowania tej propozycji szeroko w obszarze myśli społecznej i pedagogicznej prowadzi do założenia, że jest ono kategorią funkcjonalną. Ma służyć refleksji, badaniom oraz praktyce społeczno-edukacyjnej bez ograniczeń w zakresie dyscyplin. Stąd szeregi rozwijających tę kategorię badaczy zasilają pedagodzy, socjologowie, psychologowie, geografowie pamięci miejsca (i miejsca pamięci) oraz artyści.

Produkcja przestrzeni żydowskiej w dawnej i współczesnej Polsce to opowieść o polskiej przestrzeni miejskiej – o wysiłkach na rzecz ukształtowania i modernizacji tej przestrzeni oraz o miejscu, jakie na skutek tych wysiłków przeznaczono mieszkającym w Polsce Żydom. Książka jest opowieścią o polskim antysemityzmie oraz o tym, w jaki sposób antysemityzm i etniczne wykluczenie stały się czynnikami kształtującymi polską przestrzeń publiczną. Jej autor podejmuje kwestię miejskiej i społecznej nowoczesności w przyjętej w Polsce odmianie: nowoczesności, z której usunięto postulaty emancypacji i podmiotowości, a zastąpiono je paradygmatem militarno-kościelnym i zależnością od cierpienia – i własnego, i zadawanego innym. Opisuje i analizuje zdarzenia z historii polskiej urbanistyki i historii Żydów, które zadecydowały o kształcie miejsca mniejszości w obrębie przestrzeni topograficznej, kulturowej i symbolicznej. "Książka jest głosem w dyskusji na temat miejsca Żydów w polskiej rzeczywistości, którego ilustracją, wskaźnikiem czy aspektem jest kształt konkretnych przestrzeni zajmowanych przez Żydów w Warszawie i Krakowie. Głos ten jest bardzo ważny, a recenzowana praca, choć ma swoje słabości, jest książką wybitną tak pod względem zaprezentowanej w niej wiedzy i śmiałości myślenia autora, jak i biorąc pod uwagę znakomitą formę. (...) Autor w przekonujący sposób dowodzi, że polska wersja modernizacji była antysemicka, antyoświeceniowa i w dużej mierze religijna, antysemityzm zaś stanowił wspólny mianownik modernizacji, katolicyzmu i polskości". [z recenzji prof. Sławomira Kapralskiego] "Książka Konrada Matyjaszka jest znakomitym i oryginalnym studium struktury, którą autor nazywa przestrzenią żydowską w miastach polskich. Chodzi o tereny miejskie lub podmiejskie zamieszkałe przez ludność żydowską i rozumiane w wymiarze społecznym jako podległe relacjom siły i podporządkowania. Matyjaszek zaczyna analizę od średniowiecznego Krakowa, a kończy na placu Grzybowskim w Warszawie, a więc od przestrzeni żydowskiej do produkcji przestrzeni pożydowskiej. Analizuje zjawisko niestabilności tej przestrzeni w wymiarze urbanistycznym, kulturowym, historycznym i politycznym. Napisana z pasją, jest to książka zaskakująca i konieczna". [prof. Irena Grudzińska-Gross] Konrad Matyjaszek – architekt, kulturoznawca, doktor nauk humanistycznych, pracuje w Instytucie Slawistyki Polskiej Akademii Nauk. Współredaguje rocznik Studia Litteraria et Historica. Zajmuje się badaniami architektury i przestrzeni miejskich w kontekście ich roli wobec tożsamości zbiorowych, badaniami nad antysemityzmem, oraz analizą polskich i środkowoeuropejskich dyskursów miejskiej nowoczesności i modernizacji.

Tom Historie i narracje ukazuje, jak na naszych oczach zmienia się model opisu przeszłości. Odwrót od wielkiej historii na rzecz historii lokalnej, historii długiego trwania czy historii mniejszości, bądź w końcu historii podkreślającej wspólnotę ludzi i zwierząt zaowocował w ostatnich latach intensywną dyskusją na temat wielości sposobów pisania historii (w tym również historii literatury i kultury). Niniejszy tom jest przykładem takiej wielości. Pokazuje on równocześnie, jak badacze o odmiennych proweniencjach naukowych i różnym pochodzeniu wykraczają poza granice swoich dziedzin, dzięki czemu możliwe są transdyscyplinarne spotkania – literaturoznawców, kulturoznawców, historyków oraz przedstawicieli innych nauk społecznych i humanistycznych. Historie i narracje prezentują tworzone wspólnie przez niemieckich i polskich naukowców historie wykluczonych, historie lokalne, historie transferu wiedzy, ekohistorie oraz interpretacje narracji kontrfaktycznych. "Publikacja oferuje nowe spojrzenie na narracje historyczne i kulturowe, i pokazuje, jak wpisać je w dyskurs postantropocentryczny". dr hab. Magdalena Saryusz-Wolska Renata Makarska - profesor, kieruje Zakładem Polonistyki na Wydziale Translatologii, Lingwistyki i Kulturoznawstwa Uniwersytetu im. Jana Gutenberga w Moguncji/Germersheim. Zajmuje się literaturą postemigracyjną, nowymi mniejszościami w Europie Środkowo-Wschodniej, dyskursem postantropocentrycznym, komiksem, fotografią, hybrydycznością literatury i przekładem.

Bilder aus meiner Knabenzeit [Obrazki z moich lat chłopięcych] wydane w 1872 roku to zbiór esejów autobiograficznych, w których Ludwig Kalisch ukazuje różne aspekty życia gminy żydowskiej w Lesznie – w owym czasie największej gminy żydowskiej w Wielkopolsce. Autor szczegółowo opisuje zwłaszcza żydowską edukację religijną, życie rodzinne i gospodarcze, ale również trendy emancypacyjne i akulturacyjne. Bilder… to jedno z najciekawszych świadectw tożsamościowych i politycznych przeobrażeń społeczności żydowskiej Wielkopolski w pierwszej połowie XIX wieku. Prezentowany tekst pamiętnika Ludwiga Kalischa stanowi ciekawe źródło pozwalające wniknąć w kilka niezwykle interesujących dla współczesnych badań historycznych aspektów przeszłości. Po pierwsze z pewnością będzie interesujący dla badań lokalnych – południowej Wielkopolski oraz Leszna – sposobu kształcenia i przygotowania do narzucanych ówczesnym Żydom ról społecznych. Stanowi także ciekawą informację o żydowskim systemie edukacyjnym w ogóle oraz przyczynek do badań nad kulturą. Dodatkowo stanowi przykład niejakiej „globalizacji”, swoistego „kosmopolityzmu” ujednolicającego rozproszone grupy żydowskie pod różnymi względami. Wstęp został napisany niezwykle ciekawym językiem, w sposób lekki, interesujący, a jednocześnie w pełni profesjonalny. Sięgnięto w nim zarówno do starszej jak i najnowszej literatury. Świetnie się go czyta i - co najważniejsze - jest on zwyczajnie wciągający. Podobnie ma się rzecz z samym tekstem pamiętnika, choć niekiedy wydaje się, że aparat objaśniający wręcz „ubezwłasnowolnia” czytelnika swoją szczegółowością, jak gdyby zakładając brak u niego jakiejkolwiek wiedzy ogólnej. Prezentowana publikacja składa się z dwóch części. Obszernego wstępu (56 stron) zawierającego wszystkie informacje niezbędne dla zrozumienia zasadniczego tekstu pamiętnika oraz wspomnianego tekstu pamiętnika, przetłumaczonego z pierwodruku. Niestety do tej pory nie natrafiono na zachowane rękopisy ani samego pamiętnika, ani innych prac L. Kalischa. Wstęp został podzielony na dziewięć podrozdziałów, z których trzy pierwsze (Dzieciństwo i młodość, W Moguncji oraz Na emigracji) stanowią próbę nakreślenia biografii autora pamiętnika. Kolejne trzy podrozdziały omawiają sam pamiętnik oraz próbują umiejscowić go wśród innych dokonań memuarystyki żydowsko-niemieckiej początkowych dziesięcioleci XIX w. Ostanie zaś trzy fragmenty „Wstępu” (Styl i gatunek, Nota edytorska i Bibliografia) przynoszą informacje na temat zasad samej edycji oraz materiałów niezbędnych do jej prawidłowego przygotowania. Treść pamiętnika podzielono, zgodnie z pierwotnym tekstem Ludwiga Kalischa, na jedenaście części (Mój pradziadek, Szkoła, Synagoga, Demonologia, Historia Golema, Odrodzenie, Różne osobistości, Kobiety, Zwyczaje i obchody, Przechadzka, Zakończenie). Całość zaopatrzona została w przypisy, głównie odnoszące się do słabiej znanych elementów kultury, religii i życia codziennego Żydów.

A History of Judaism

Chernobyl

Książę Konrad, syn Kazimierza Sprawiedliwego, wnuk Bolesława Krzywoustego, powszechnie znany z przydomkiem Mazowiecki, ma złą opinię w historiografii, jako książę, który sprowadził na polskie ziemie Zakon Krzyżacki. Źródła jednak, z zależności od miejsca ich powstania, dają dwa sprzeczne ze sobą obrazy Konrada I Mazowieckiego, jako wielkiego, sławnego, chrześcijańskiego władcy, albo księcia tyrana i okrutnika. Działalność Konrada Mazowieckiego bez wątpienia miała wpływ na losy państwa polskiego. W książce podjęto próbę weryfikacji czarnej legendy tego księcia, poprzez przyjrzenie się jego działalności, ukazanie jego osobowości, stosunku do rodziny, sojuszników i współpracowników. Niewątpliwie Konrad Mazowiecki to jedna z barwniejszych postaci polskiego średniowiecza – władca wyrazisty i kontrowersyjny.

Spośród najdawniejszych władców Litwy, poprzedników Jagiełły i Witolda, największą uwagę historiografii od dawna przyciąga pierwszy z nich – Mendog. Wynika to głównie z wybitnej roli tego monarchy w genezie państwa litewskiego. Dzieło jego życia – zjednoczenie ziem Litwy, dające podstawę dla jej bytu państwowego – okazało się trwałe i zapewniło mu poczesne miejsce w historii. Na widowni dziejowej pojawił się po raz pierwszy w 1219 r., kiedy to widzimy go w gronie zawierających układ pokojowy z Rusią Halicką kniaziów litewskich, jako jednego ze „starszych” wśród nich. W Europie zasłynął przez przyjęcie chrztu (1251 r.) i koronację (1253 r.) – wydarzenia, które uczyniły zeń prekursora tendencji związania Litwy ze światem zachodniego chrześcijaństwa. Twórczość badaczy, a także pisarzy i poetów inspirowały obok wspomnianych faktów również inne – walka Mendoga z rywalami o władzę i kobiety, jego sojusz z Krzyżakami, a następnie zerwanie tego przymierza, połączone z powrotem do religii przodków, wreszcie śmierć z ręki spiskowców. (Wprowadzenie, prof. dr hab. Jan Jurkiewicz)

Obecnie w województwie (podkarpackim) nie ma ani jednej gminy żydowskiej. Pozostało jednak wiele zabytków kultury żydowskiej oraz miejsc Holocaustu. Społeczność żydowska została unicestwiona przez Niemców w czasie II wojny światowej. Przetrwali ten nieludzki czas nieliczni, przechowani przeważnie przez polskie rodziny, i ci, którzy przeżyli zsyłkę, deportowani przez reżim sowiecki w głąb Rosji. Oceny zachowań Polaków i ich stosunek do Żydów w czasie II wojny światowej są przedmiotem wielu polemik naukowych. Równie skrajne różnice zdań dotyczą Żydów, którzy w różnych sytuacjach znaleźli się na terenach Polski okupowanej przez Niemcy i Związek Sowiecki. To, że zdarzały się po obu stronach kryminalne przypadki, nie ulega wątpliwości. Ważny jest jednak kontekst i skala tych zachowań. W książce koncentruję się na opisie zdarzeń, a nie na ich ocenie. Nie sposób jednak nie pamiętać, że w tamtym czasie Żydzi nie byli traktowanijak nasi starsi bracia w wierze, a postrzegano ich, jako przedstawicieli narodu odpowiedzialnego za śmierć Chrystusa. (...) W ostatnim okresie pojawiło się sporo publikacji, w tym monografii poszczególnych miejscowości, gdzie na ogół problem lokalnej historii Żydów jest traktowany marginalnie lub nawet zupełnie pomijany. Można wręcz odnieść wrażenie, iż niekiedy lokalna społeczność wstydzi się wspólnej, polsko-żydowskiej przeszłości, że chce o niej jak najszybciej zapomnieć. Ale jednocześnie wychodzi sporo wartościowych publikacji o samych Żydach, o ich wkładzie w nasz narodowy, polski pejzaż kulturowy. O stopniu trudności odtworzenia historii Żydów może świadczyć fakt, jak bardzo rozbieżne są dane szacunkowe o ich liczbie, podawane przez autorów poszczególnych publikacji naukowych, a także liczbie np. zachowanych nagrobków na poszczególnych cmentarzach. W znacznej mierze dane te weryfikowałem osobiście, zwłaszcza, że wiele nekropolii żydowskich zostało w ostatnim okresie uporządkowanych, co w wielu przypadkach pozwoliło m.in. na dokładne przeliczenie nagrobków. Niniejsze opracowanie, podobnie jak to pierwsze z roku 2004, w żadnej mierze nie pretenduje do miana pracy naukowej. Jest to raczej zebranie rozproszonych informacji o historii lokalnych społeczności żydowskich, jakie funkcjonowały w pejzażu kulturowym na tym terenie. (fragment wstępu)

Autor przedstawia relacje, jakie łączyły Mickiewicza z szeroko pojętym judaizmem, z którym poeta zetknął się, przebywając na emigracji oraz jego zainteresowanie mistyką żydowską, kabałą, reinkarnacją, literaturą i kulturą Żydów. Obszerne studium uzupełniają teksty, które szczegółowo analizują różne „żydowskie” wątki w życiu i twórczości Mickiewicza, a także innych wybitnych polskich romantyków (J. Słowacki, Z. Krasiński, C.K. Norwid, J.I. Kraszewski i M. Czajkowski). Materiał analityczny aneksów pochodzi z mało lub w ogóle nieznanych archiwaliów polskich i zagranicznych. W kilku z nich, o charakterze historyczno-kulturowym, omówiono m.in.: historię Żydów na ziemiach polskich, ich walkę w obronie Rzeczypospolitej, podejście księży zmartwychwstańców do kwestii żydowskiej, ruch frankistowski, fenomen karczm prowadzonych przez Żydów. ****** Mickiewicz and the Jewish World. A Study with Appendices The author presents Mickiewicz’s relations with widely defined Judaism, which the poet encountered while living in exile, as well as his interest in Jewish mysticism, literature and culture. A comprehensive study is supplemented by the texts analysing in detail various “Jewish” themes in life and works of Mickiewicz and other Polish Romantics (J. Słowacki, Z. Krasiński, C.K. Norwid, J.I. Kraszewski and M. Czajkowski).

W budowaniu tożsamości młodych ludzi i określaniu przez nich celów życiowych ogromnie ważne jest poczucie zakorzenienia w przeszłości, czerpanie z niej tego, co wartościowe, a zarazem krytyczne podejście do historycznych grzechów, wypaczeń i zaniechań. Autorzy XXX tomu serii „Edukacja Nauczycielska Polonisty”, podejmując tematykę obecności historii najnowszej na lekcjach języka polskiego, nie piszą jedynie o kulturowych i literackich sposobach poznawania przeszłości dalszej i bliższej, lecz także – a może przede wszystkim – o zdobywaniu narzędzi rozumienia teraźniejszości. Ważne jest, by nauka historii i kształcenie literackie wpisywały się w szczególną edukację ku wrażliwości, solidarności i empatii, która nie pozwala na zobojętnienie wobec wszelkich przejawów dyskryminacji, poniżania i umniejszania wartości innych ludzi, wobec postaw rasistowskich i antysemickich, wobec nieczułości i bezduszności, które prowadzą do dziejowych katastrof. Zgromadzone w tomie artykuły dowodzą, że każdy polonista może znaleźć własny klucz do przekazania młodym ludziom w interesującej formie nie tylko wiedzy historycznej, ale także uniwersalnych wartości. Poszukiwanie prawdy, obrona wolności, uważność w obliczu manipulacji pomagają bowiem uniknąć pułapek i błędów, przed którymi ostrzega nas historia. * * * Jestem głęboko przekonana, że zawarte w tomie artykuły będą dobrze służyły realnym potrzebom praktyki polonistycznej; że zachęcą nauczycieli do opracowywania i weryfikowania własnych koncepcji tematyczno-problemowych, w których najnowsze dzieje zwiążą się lepiej niż dotąd z formacyjnymi potrzebami społeczeństwa obywatelskiego. Z recenzji prof. dr hab. Zofii Budrewicz

Próchniccy herbu Korczak do połowy XVI w. Dzieje linii na Pruchniku Mysłakowscy herbu Ogończyk - czterysta lat w rodowym gnieździe Szlacheckie intercyzy ślubne oblatowane w księgach ziemskich i grodzkich krakowskich XVI–XVIII wieku Małżeństwa polskiej szlachty z członkami dynastii panujących w XVI–XX w. Rodowody dwóch linii Brzozowskich na przykładzie rodzin podkomorzego bielskiego Teofila oraz descendentów Mikołaja podkomorzego bielskiego (do końca XVII w.) Materiały genealogiczne szlachty parafii Huszlew z lat 1672–1797 Protokół ofiary na wojsko z dóbr ziemskich tak świeckich jako i duchownych powiatu tarczyńskiego, w ziemi warszawskiej, roku 1789 Czy Kujawianie opanowali urzędy wielkopolskie w XVI wieku?

Książę Konrad, syn Kazimierza Sprawiedliwego, wnuk Bolesława Krzywoustego, powszechnie znany z przydomkiem Mazowiecki, ma złą opinię w historiografii, jako książę, który sprowadził na polskie ziemie Zakon Krzyżacki. Źródła jednak, z zależności od miejsca ich powstania, dają dwa sprzeczne ze sobą obrazy Konrada I Mazowieckiego, jako wielkiego, sławnego, chrześcijańskiego władcy, albo księcia tyrana i okrutnika. Działalność Konrada Mazowieckiego bez wątpienia miała wpływ na losy państwa polskiego. W książce podjęto próbę weryfikacji czarnej legendy tego księcia, poprzez przyjrzenie się jego działalności, ukazanie jego osobowości, stosunku do rodziny, sojuszników i współpracowników. Niewątpliwie Konrad Mazowiecki to jedna z barwniejszych postaci polskiego średniowiecza – władca wyrazisty i kontrowersyjny.

Elie Wiesel's harrowing first-hand account of the atrocities committed during the Holocaust, Night is translated by Marion Wiesel with a preface by Elie Wiesel in Penguin Modern Classics. Born into a Jewish ghetto in Hungary, as a child, Elie Wiesel was sent to the Nazi concentration camps at Auschwitz and Buchenwald. This is his account of that atrocity: the ever-increasing horrors he endured, the loss of his family and his struggle to survive in a world that stripped him of humanity, dignity and faith. Describing in simple terms the tragic murder of a people from a survivor's perspective, Night is among the most personal, intimate and poignant of all accounts of the Holocaust. A compelling consideration of the darkest side of human nature and the enduring power of hope, it remains one of the most important works of the twentieth century. Elie Wiesel (b. 1928) was fifteen years old when he and his family were deported by the Nazis to Auschwitz. After the war, Wiesel studied in Paris and later became a journalist. During an interview with the distinguished French writer, Francois Mauriac, he was persuaded to write about his experiences in the death camps. The result was his internationally acclaimed memoir, La Nuit or Night, which has since been translated into more than thirty languages.

Ich nie ma, a ja jestem. Z jakiej to racji i jaki ma to sens? – powtarzał Marek Edelman pod Bunkrem Anielewicza w Warszawie. Tęsknię za Tobą, Żydzie – pisze po latach na polskich murach Rafał Betlej. Pomiędzy tymi słowami rozpięty jest przewodnik po miejscach związanych z jedną z najważniejszych społeczności zamieszkujących dawną Polskę. Polskę, której żydowska nazwa to Polin („tu odpoczniesz”...). Z tą książką poznasz świat Żydów polskich.

Oddajemy do rąk Czytelników kolejne wydanie jednego z najlepszych w Polsce repetytoriów z historii, od lat doskonale znanego maturzystom, studentom, nauczycielom i pasjonatom historii. W jednym tomie w bardzo przystępny sposób zgromadzono najważniejsze wydarzenia historyczne od starożytności do czasów współczesnych. Repetytorium jest nieocenionym źródłem uporządkowanego powtórzenia całego materiału dla celów maturalnych, olimpiad, konkursów historycznych lub uzyskania wiedzy i umiejętności na poziomie akademickim. W opracowaniu zostały przedstawione: - najważniejsze zagadnienia z ponad 1050 lat historii Polski, dziejów cywilizacji, relewantnych w poszczególnych okresach historycznych państw, dynastii i przywódców politycznych, - problematyka ustrojowa, historia myśli politycznej, ruchów i partii politycznych oraz rywalizacji politycznej, - konflikty zbrojne i społeczno-polityczne – ich przyczyny, etapy oraz skutki, - problematyka społeczno-gospodarcza i kulturowa. Publikacja uwzględnia wiele lat doświadczeń Autorów zgromadzonych w działalności dydaktycznej i naukowej. Każde wydanie książki wzbogacone jest przydatnym aneksem, zawierającym usystematyzowane chronologicznie informacje historyczne.

The definitive 70th anniversary edition of The Diary of a Young Girl by Anne Frank and edited by Otto H. Frank and Mirjam Pressler, the world's most famous diary and 'one of the greatest books of the century'. '12th June, 1942: I hope I will be able to confide everything to you, as I have never been able to confide in anyone, and I hope you will be a great source of comfort and support.' In the summer of 1942, fleeing the horrors of the Nazi occupation, Anne Frank and her family were forced into hiding in the back of an Amsterdam warehouse. Aged thirteen when she went into the secret annexe, Anne kept a diary in which she confided her innermost thoughts and feelings, movingly revealing how the eight people living under these extraordinary conditions coped with the daily threat of discovery and death, being cut off from the outside world, petty misunderstandings and the unbearable strain of living like prisoners. An intimate record of tension and struggle, adolescence and confinement, anger and heartbreak, this is the definitive edition of the diary of Anne Frank.

"Między 1941 a 1944 rokiem na okupowanych przez nazistów terenach radzieckich (...) zgładzono półtora miliona Żydów. Tak wielka liczba i ogrom cierpienia towarzyszącego tej zbrodni są niemal niemożliwe do wyobrażenia. Być może na początku najlepiej pomyśleć o jednej osobie, jednym członku rodziny, jednym dziecku zamordowanym półtora miliona razy w miastach, miasteczkach i lasach Białorusi..." Dzień 10 października 1941 roku okazał się ostatnim w życiu żydowskiej społeczności w białoruskiej wsi Krucza – wszyscy zostali rozstrzelani. Choć specjalne oddziały SS zwane Einsatzgruppen rutynowo przeprowadzały masowe egzekucje na froncie wschodnim, ta zbrodnia nie była ich dziełem. Popełniła ją z własnej inicjatywy regularna jednostka niemieckiej armii. Ta książka obala mit, że Wehrmacht nie odegrał żadnej znaczącej roli w Holokauście. Wydobywa z mroku mrożące krew w żyłach obrazy codziennego udziału zwykłych niemieckich żołnierzy w "ostatecznym rozwiązaniu kwestii żydowskiej". Opowiada, jak niemieccy żołnierze zaganiali Żydów, pilnowali ich, prowadzili do miejsc kaźni, a w niektórych przypadkach pociągali za spust. Gwałcili Żydówki. Przywłaszczali sobie żydowskie mienie i czasami wysyłali je do swoich rodzin. Książka oddaje sprawiedliwość również tym nielicznym z nich, którzy odmówili uczestnictwa w zbrodni na narodzie żydowskim. Waitman Wade Beorn prowadzi badania nad Holokaustem na terenach dzisiejszej Białorusi i Ukrainy. Wykłada obecnie na wydziale historii University of Virginia.

Niemal 400-stronnicowa książka zawierająca publikacje oraz badania historyczne, które wskazują na prawdziwy, nieznany szerszej publiczności obraz Marszałka. Ciekawa pozycja dla pasjonatów barwnej postaci jaką jest Józef Piłsudski, a także książek biograficznych. Dużo ciekawych wzmianek o historii Polski.