The book contains systematic critique of the traditionalist model’s historiographical assumptions concerning the Spartan alliances in the VI and V century BCE. First chapter is devoted to the critique of the sources. In the second chapter we look at three areas where the original impulse for the creation of a coherent, uniform alliance around Sparta has been sought: Sparta’s helot problem, relations with Argos and finally the alleged Spartan “crusade” against Greek tyrants. In the third chapter the supposed constitution of the Peloponnesian League is tackled. The assumption is that it was shaped in the 450s in reaction to the emergence of the Athenian empire which provoked strong fear. In the fourth chapter the author attempts to buttress this theory by an analysis of a problem that has to date nearly evaded scholarly attention but which is central to any attempt at understanding the Spartan symmachy, namely the history of the term “the Peloponnesians” and its use. The author traces the development of an originally purely geographic designation into a slogan used from the mid-fifth century onwards as propaganda for the Peloponnesian unity against Athenian aggression while cementing the anti-Athenian alliance around Sparta. The history of the word constitutes a crucial argument in the discussion on the time, place and character of the formation of the Peloponnesian League. Publikacja omawia sojusze Sparty w VI i V w. p.n.e. Autor poddaje krytyce założenia tradycyjnego podejścia historiograficznego do symmachii spartańskiej. Rozdział pierwszy autor poświęcił analizie źródeł. W drugim porusza zagadnienia, w których upatrywano dotychczas pierwotnego impulsu do stworzenia spójnego, jednorodnego sojuszu wokół Sparty: problemy z helotami, relacje z Argos i wreszcie rzekomą „krucjatę” Sparty przeciwko greckim tyranom. W rozdziale trzecim omawia ustanowienie Ligi Peloponeskiej. Zakłada, że zyskała ona ostateczny kształt w latach 50. V w. p.n.e., stanowiąc odpowiedź na powstanie imperium ateńskiego, które było odczytywane jako zagrożenie. W ostatnim rozdziale autor podejmuje próbę uzasadnienia tej teorii, analizując kwestię, która do tej pory rzadko przyciągała uwagę badaczy – a która jest zasadnicza do zrozumienia symmachii spartańskiej – a mianowicie użycie terminu „Peloponezyjczycy”. Stara się prześledzić drogę, jaką przeszło to określenie, które pierwotnie miało wydźwięk czysto geograficzny, by w połowie V w. stać się sloganem używanym w celach propagandowych: do wzmocnienia peloponeskiej jedności przeciwko ateńskiej agresji i scementowania powstałego wokół Sparty sojuszu przeciw Atenom. Historia tego terminu stanowi kluczowy argument w dyskusji o czasie i miejscu powstania oraz o charakterze Ligi Peloponeskiej.

Pomiędzy III a VI wiekiem tradycyjne legiony ciężkozbrojnej piechoty odeszły w zapomnienie i ostatecznie zastąpiły je różnorodnie uzbrojone i wieloetniczne formacje, w których najważniejszą rolę odgrywała kawaleria wspierana przez oddziały strzelcze. Jednak, pomimo owego trendu kładącego coraz większy nacisk na kawalerię, oddziały piechoty pozostały rdzeniem armii rzymskiej aż do V wieku. Niniejsza książka ukazuje wojownika, który bardzo różnił się od poprzedzającego go legionisty – być może nie był tak zdyscyplinowany, ale za to w dużym stopniu przewyższał go elastycznością działania, będąc zawsze gotowy do akcji i do tego, aby walczyć zarówno jako harcownik, jak i ciężkozbrojny piechur.

Since the time of the ancient Greeks we have been fascinated by accounts of the Amazons, an elusive tribe of hard-fighting, horse-riding female warriors. Equal to men in battle, legends claimed they cut off their right breasts to improve their archery skills and routinely killed their male children to purify their ranks. For centuries people believed in their existence and attempted to trace their origins. Artists and poets celebrated their battles and wrote of Amazonia. Spanish explorers, carrying these tales to South America, thought they lived in the forests of the world’s greatest river, and named it after them. In the absence of evidence, we eventually reasoned away their existence, concluding that these powerful, sexually liberated female soldiers must have been the fantastical invention of Greek myth and storytelling. Until now. Following decades of new research and a series of groundbreaking archeological discoveries, we now know these powerful warrior queens did indeed exist. In Amazons, John Man travels to the grasslands of Central Asia, from the edge of the ancient Greek world to the borderlands of China, to discover the truth about the warrior women mythologized as Amazons. In this deeply researched, sweeping historical epic, Man redefines our understanding of the Amazons and their culture, tracking the ancient legend into the modern world and examining its significance today.

The god Apollo, cast down to earth and trapped in the form of a gawky teenage boy as punishment, must set off on the second of his harrowing (and hilarious) trials. 

Angielski historyk, podejmując się zadania napisania książki na temat Rzymu w dobie między innymi rewolucji gregoriańskiej, przestudiował ogromną ilość źródeł archiwalnych zgromadzonych w różnych włoskich archiwach, takich jak na przykład Biblioteca Apostolica Vaticana, Archivio Segreto Vaticano czy Archivio Storico Capitolino. W tym celu odbył około stu wizyt na Półwyspie Apenińskim w ciągu dwudziestu lat. Przede wszystkim książka ta jest pierwszą analityczną publikacją poświęconą dziejom Wiecznego Miasta w okresie poprzedzającym rok 1200. Po drugie, pomimo że na badany okres przypada reforma monarchii papieskiej, która wstrząsnęła ideologicznymi i politycznymi posadami kontynentu, autor nie ulega presji „upolitycznienia” narracji, lecz prezentuje całą społeczno-polityczną i kulturową złożoność funkcjonowania wszystkich warstw społeczeństwa rzymskiego. Nowe podejście umożliwia dokonanie zasadniczej reinterpretacji politycznych dziejów Rzymu w epoce reform papieskich i walki o inwestyturę, stanowiących jeden z największych momentów kryzysowych w historii miasta. Po trzecie wreszcie, Wickham przedstawia w swej pracy cenną analizę funkcjonowania gospodarki postantycznego miasta (o nadal agrarnych podstawach) oraz charakterystykę całej złożoności jego struktur społecznych. Z przedmowy wydawcy

Kawaleria była uznawana za elitarny rodzaj sił zbrojnych Cesarstwa Wschodniorzymskiego w okresie średniobizantyjskim. W tych dramatycznych czasach krucjat i kampanii wojennych w całej wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, bizantyjska konnica potrafiła prowadzić szybkie działania rozpoznawcze, nękać wroga, ostrzeliwać go skoncentrowanym gradem strzał i dokonywać druzgoczących uderzeń z użyciem włóczni na nieprzyjacielskie szyki. Jeźdźcy ci służyli w najnowocześniejszych i najdoskonalszych oddziałach swych czasów, jednakże wciąż są słabo znani. Niniejsza, nowa praca, zawierająca niepublikowane do tej pory ilustracje z manuskryptów i wykorzystująca zarówno oryginalne greckie materiały źródłowe, jak i badania współczesnych naukowców, barwnie opisuje nieznany świat bizantyjskiego kawalerzysty.

Można w działalności Akademii, w jej późnej fazie, dostrzec dwie tendencje. Z jednej strony utrzymana zostaje koncepcja matematycznego przyrodoznawstwa i głębokie studia nad naturą świata, którą reprezentują Euklides i Eratostenes. Z drugiej strony pojawiają się rozbudowane analizy związane ze zrozumieniem istoty ludzkiej egzystencji. Chodzi przede wszystkim o problematykę etyczną oraz zagadnienie optymalizacji życia, skutkujące stanem zadowolenia i szczęścia. Jest to konsekwencja zmian, jakie dokonały się w świecie greckim po podbojach Aleksandra. W ciągu kilkunastu zaledwie lat, rzeczywistość, w jakiej przyszło żyć Grekom, zmieniła się radykalnie, rozpoczynała się epoka hellenistyczna. Zachowanie dotychczasowego modelu i sposobu życia stało się już niemożliwe. Pojawiła się konieczność nowych rozwiązań, potrzeba nowych odpowiedzi, zgodnych ze zmieniającymi się okolicznościami i sytuacjami. Odpowiedzi zdecydowali się udzielić filozofowie, skupieni w licznych szkołach filozoficznych. Jedną z nich była Akademia. Platonicy w osobach Polemona, Kratesa i Krantora podjęli wyzwanie i starali się przedstawić własne projekty, odwołując się z jednej strony do tradycji szkoły i jej mistrza, z drugiej zaś wchodząc w pogłębioną dyskusję z przedstawicielami innych szkół. Praca jest kontynuacją analiz poświęconych pierwszej fazie działalności Starej Akademii Platona (Późny Platon i Stara Akademia). Od redakcji

Pracą niniejszą chcę się przyczynić do poznania i zrozumienia ducha mądrościowych przekazów Heraklita i Laozi. Wizja świata i ludzkiego życia mędrca z Efezu jest czymś tak wyjątkowym w zachodniej filozofii, że trudno jej nie wykorzystać przy czytaniu Daodejing. Niezależnie od różnic, jakie dzielą obu mędrców, ich obrazy świata i ludzkiej natury łączy tak wiele, że jedna mądrość naświetla drugą, co prowadzi do lepszego zrozumienia obu.

Książka napisana jest sprawnie i zgrabnie z merytorycznego i narracyjnego punktu widzenia. Autor sensownie i krytycznie ocenia wartość źródeł, także tych archeologicznych. Opowiadanie jest klarowne, bez wewnętrznych luk, płynne. Niemała to sztuka, gdyż materia wojen, zamachów, dyplomatycznych zabiegów jest trudna do wyłożenia w taki sposób, żeby czytelnik się w niej nie pogubił.

Przedstawiamy pięknie ilustrowane, kolorowe wydanie Mitów greckich, przygotowane specjalnie z myślą o najmłodszych czytelnikach. Wszystkie opowieści napisane zostały przystępnym, zrozumiałym językiem, żywo i ciekawie. Mały odbiorca dowie się między innymi, jak według Greków powstał świat, jak nazywają się najważniejsi bogowie, skąd wziął się człowiek, a także pozna przygody najwspanialszych greckich herosów - Heraklesa i jego dwanaście niezwykłych zadań do wykonania, Tezeusza i jego bohaterską walkę z Minotaurem oraz historię miłości Orfeusza i Eurydyki. Znajomość tych historii przyda się kiedyś w szkole! Polecamy i zapraszamy do lektury!

Książkę dr. Alfreda Palli przeczytałem z wielkim zainteresowaniem i równocześnie satysfakcją. Autor, znakomity teolog chrześcijański i pisarz, wybitny znawca zagadnień biblijnych, zaprezentował w niej całą gamę cennych wiadomości dotyczących dziejów dawnego Izraela (…). Książka, napisana w sposób przejrzysty i fascynujący, wzbogaca naszą wiedzę o Piśmie Świętym, jego powstaniu i dziejach oraz zawartym w nim przesłaniu zbawczym. Książkę oceniam bardzo wysoko i z całego serca polecam. † Ksiądz prof. Zachariasz Łyko, Katedra Filozofii i Socjologii, Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie. Książka jest napisana językiem bardzo przystępnym, zawiera wiele wiedzy archeologicznej i historycznej niezbędnej do właściwego rozumienia tekstu biblijnego i przekonania się o jego wiarygodności oraz wielowiekowej nadzwyczajnej wierności jego przekazu. Ksiądz prof. Zdzisław Żywica, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie Autor łączy rozległą wiedzę w dziedzinie starożytnej literatury Bliskiego Wschodu z archeologią i translatologią. Książka podejmuje szereg ważnych zagadnień, analizowany materiał pozwala dostrzec kontekst literacki i historyczno-kulturowy opisanych w Biblii wydarzeń. Umożliwia to uchwycić fenomen, jakim są dla Żydów księgi Tanach, a dla chrześcijan Stary Testament. Z całego serca polecam lekturę tej książki. Prof. Wojciech Gajewski, Zakład Historii Starożytnej, Uniwersytet Gdański Książkę czyta się z ciekawością i zainteresowaniem, szczególnie zawarte w niej wyniki badań archeologicznych, odnoszące się do wielu aspektów historycznych i literackich Biblii. Ksiądz prof. Zdzisław Pawłowski, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu ALFRED PALLA, pisarz, historyk, biblista i podróżnik. Studiował w Pedagogicznym Studium Technicznym w Gliwicach, a następnie historię w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, specjalizując się pod kierunkiem prof. Aleksandra Krawczuka w historii starożytnej. W USA ukończył studia na wydziale teologii biblijnej na Andrews University oraz doktorskie w Fuller Theological Seminary w Kalifornii. W Polsce uzyskał stopień naukowy doktora historii na Wydziale Filologiczno-Historycznym Akademii Pomorskiej.

Tom I zawiera artykuły przygotowane w ramach projektu „Sparta w literaturze i kulturze polskiej – od okresu staropolskiego do XX wieku. Między recepcją dziedzictwa greckiego a poszukiwaniem narodowej tożsamości”. Celem tego przedsięwzięcia było zbadanie wizji Sparty zarówno w aspekcie historycznoliterackim i kulturowym, jak historycznym. Najważniejsze ślady polskiego odbioru Sparty miały być rozpatrzone na tle przemian szeroko pojętej kultury europejskiej.

Anegdoty historyczne i opowiastki alegoryczne wykorzystywane były w okresie Walczących Państw w ściśle określonych funkcjach praktycznych. (...) Pojawienie się i rozkwit opowiastki alegorycznej to wynik współobecności wielu czynników natury politycznej, społecznej i kulturowej, które razem nie tylko wykreowały odpowiednie środowisko do wykształcenia się wysublimowanej metody prowadzenia perswazji, ale przede wszystkim stworzyły zapotrzebowanie na ten rodzaj komunikacji. "– Król Yan chciał mnie zgładzić, gdyż usłyszał od kogoś, że posiadam drogocenną perłę, której zapragnął. Tylko, że ja już tej perły dawno nie mam, a król Yan nie chce w to uwierzyć. Oto teraz pochwyciłeś mnie. Będę twierdził, że zabrałeś mi tę perłę i połknąłeś ją. Wtedy król Yan niewątpliwie rozkaże cię natychmiast zabić. Rozetnie ci brzuch i potnie twoje kiszki. Jeśli chcesz mnie przekazać władcy, nie jestem w stanie cię przekonać za pomocą kosztowności. Ale [wiedz, że], gdy złamią mój grzbiet, potną też twoje kiszki na plasterki! Strażnik graniczny przeraził się i puścił go wolno". Dr Marcin Jacoby – sinolog, tłumacz, promotor kultury, popularyzator wiedzy o literaturze i sztuce Państwa Środka. Wieloletni pracownik Uniwersytetu Warszawskiego i Instytutu Adama Mickiewicza. Obecnie Dyrektor ds. Współpracy Międzynarodowej oraz adiunkt w Katedrze Cywilizacji Azji Wschodniej Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych Uniwersytetu SWPS. Chińska sztuka perswazji odsłania czytelnikowi korzenie fascynującego fenomenu, jakim jest starożytna retoryka w Chinach. Opowiastka alegoryczna z IV–III w. p.n.e. tworzy swoistą wspólnotę gatunkową z wybitnymi tekstami politycznymi, polemicznymi i filozoficznymi, a także z anegdotami i exemplami historycznymi, na których przez wieki wzrastała cywilizacja Państwa Środka. Sięgamy do prawdziwych źródeł języka i kultury w tej niezwykłej, zajmującej, chwilami bardzo zabawnej opowieści o sztuce przekonywania. Prof. dr hab. Lidia Kasarełło

Wybitna izraelska badaczka w sposób kompetentny analizuje narodziny syjonizmu w Europie. Ukazuje ten proces na tle złożonych relacji Żydów z Arabami i Turkami we wczesnej fazie osadnictwa w Palestynie. Umiejętnie łącząc wątki dotyczące rozwoju sytuacji politycznej, społecznej i kulturalnej, Anita Shapira tworzy wielobarwny obraz, który umożliwia czytelnikowi zrozumienie procesu tworzenia się narodu w Izraelu i roli w tym procesie masowej imigracji z wielu krajów. Równocześnie objaśnia łączące się z tym problemy polityki i dyplomacji światowej. Profesor Anita Shapira (ur. w 1940 r. w Warszawie) zajmuje się historią społeczności żydowskiej oraz Państwa Izrael, związana z Uniwersytetem w Tel Awiwie. Autorka cenionych na świecie publikacji naukowych i laureatka wielu nagród (w tym The Israel Prize for History w 2008 r.). Za pracę Historia Izraela otrzymała prestiżowe National Jewish Book Award oraz Azrieli Award for Best Book in Israeli Studies in English or French.

Mieszkańcy północnej Italii przed podbojem rzymskim Instrumenta imperii Rzymsko-celtyckie zmagania o północną Italię

Przedstawiana dwutomowa monografia, wspólny plon badań interdyscyplinarnego zespołu, który w ciągu trzech lat rozrósł się z trzech do ponad dwudziestu pięciu osób, ujmuje sprawy cypryjskie z różnych perspektyw i w aspekcie zarówno synchronicznym, jak i diachronicznym. Archeolodzy, którzy sami na wyspie „kopali” i nadal prowadzą tam badania, prezentują z konieczności tylko w nieznacznej części, imponujący, a nieznany szerzej dorobek archeologii polskiej na Cyprze. Teksty poświęcone dziejom wyspy kładą nacisk na te wydarzenia i procesy historyczne, które wpłynęły na współczesna˛ złożoną sytuacje˛ wyspy. Książka zawiera pierwszy w języku polskim zarys całkowicie nieznanego w Polsce oryginalnego dorobku literackiego cypryjskich twórców – od epoki antycznej po współczesna˛ (w tym także twórczość Turkocypryjczyków) – ze szczególnym uwzględnieniem problemów wynikających z tak zwanej kwestii językowej, a także z wielokulturowości Cypru i trudnej koegzystencji dwóch społeczności (greckiej i tureckiej). Jest jednocześnie wprowadzeniem do niektórych aspektów kultury ludowej Cypru (tradycyjna obyczajowość, folklor, kuchnia). Wreszcie tropi związki Cypru z Polska˛, przygląda się problemom współczesnej Polonii cypryjskiej, a także szuka śladów obecności Cypru i Cypryjczyków w piśmiennictwie polskim.

Czy ludzie przed tysiącami lat gościli u siebie istoty pozaziemskie i czy goście z kosmosu pozostawili na Ziemi oczywiste ślady? Erich von Däniken przez dziesiątki lat przemierzał wszystkie kontynenty, badał zagadkowe budowle i zjawiska, i skrupulatnie gromadził dowody obecności na Ziemi przed tysiącami lat przybyszów z kosmosu. Jeszcze nigdy jednak jego argumenty nie zostały przedstawione w sposób tak spektakularny. Tą wypełnioną kolorowymi zdjęciami książką Erich von Däniken otwiera jedyne w swoim rodzaju archiwum fotograficzne dokumentujące jego poszukiwania. • W jaki sposób ludzie epoki kamiennej mogli przenosić i precyzyjnie ustawiać na przestrzeni kilometrów wielotonowe skalne monolity? • Kto był wzorem dla identycznych wizerunków astronautów przedstawionych na rysunkach naskalnych w różnych miejscach świata? • Czy budowle i malowidła pozostawione przez ludzi epoki kamiennej to pozdrowienia dla ich wielkich kosmicznych nauczycieli? Każde zdjęcie Ericha von Dänikena opowiada niezwykłą historię. Z każdego kolejnego dowodu wyłania się uzasadnienie kolejnej tezy, które autor łączy w jedną konkluzję: nasi przodkowie z epoki kamiennej czerpali swoją wiedzę od kosmicznych podróżników, którzy przed tysiącami lat odwiedzali Ziemię.

Do rąk czytelnika przekazujemy katalog zachowanych do dziś odlewów gipsowych sztuki antycznej, których kolekcję zbudował uniwersytet we Wrocławiu. Jej początki sięgają XIX wieku, a zbiór rozrastał się dzięki staraniom kolejnych dyrektorów muzeum uniwersyteckiego. W zawierusze II wojny światowej wiele eksponatów przepadło, jednak obiekty, które przetrwały, dają nam obraz tego zbioru – typowej kolekcji o charakterze dydaktycznym. Warto przypomnieć, że w XIX wieku na niemieckich uczelniach obowiązkowym elementem kształcenia na kierunkach filologia klasyczna i archeologia klasyczna (tak nazywano historię sztuki starożytnej) były studia nad formą. Umożliwiały je gipsoteki, które tworzono od XVIII wieku. Taką gipsoteką była dla studentów Universitas Wratislaviensis wrocławska kolekcja. Katalog ten wyróżnia się spośród innych podobnych publikacji, ponieważ każde hasło oprócz podstawowych informacji zawiera także obszerny opis gipsu oraz porównanie jego zgodności z oryginałem. Dzięki tej rozbudowanej części opisowej publikacja może okazać się szczególnie interesująca dla studiów nad historią archeologii. Tekst w książce w językach polskim i angielskim.

Głównym źródłem informacji o armii Republiki Rzymskiej jest szósta księga Dziejów greckiego historyka Polibiusza, napisana na krótko przed 150 rokiem przed Chr. Fascynujący tekst Nicholasa Sekundy w dużej mierze opiera się na tym ważnym źródle, przedstawiając wyposażenie i organizację armii Republiki Rzymskiej w okresie od 200 do 104 roku przed Chr. – w czasie, kiedy Rzym wyrastał na światową potęgę. Ten fascynujący tom, zawierający liczne zdjęcia, ilustracje i całostronicowe plansze stworzone przez Angusa McBride, dotyka takich tematów jak rzymskie tarcze, hełmy, kirysy, nagolenniki, pilum, principales, czy też rzymska taktyka.

Między III a VI wiekiem doszło do załamania się kultury antycznej w basenie Morza Śródziemnego i powstania nowych organizmów państwowych w Europie Zachodniej na bazie germańskich społeczności wojowników. Niniejsza praca skupia się w całości na ludziach tworzących germańskie comitatus wodzów, którzy na gruzach Cesarstwa Zachodniorzymskiego założyli swoje królestwa. Mimo fragmentarycznego materiału źródłowego Simon MacDowall przedstawia dość przekonującą rekonstrukcję z wykorzystaniem prac rzymskich dziejopisarzy, germańskich zabytków archeologicznych oraz poezji anglosaskiej. Analiza społeczności, hierarchii, rynsztunku, wyglądu oraz szkolenia i taktyki pozwala na przedstawienie spójnego obrazu wojownika germańskiego w okresie tzw. „Wędrówek ludów”.