Z dziejów historii sztuki. Polska, Niemcy, Europa

Książka jest zbiorem studiów poświęconych refleksji nad dziejami historiografii artystycznej w XIX i XX wieku. Większość z nich dotyczy historii sztuki akademicko-uniwersyteckiej, jej dyskursów, instytucji i przedstawicieli. Główne źródło opracowań tkwi w kultywowanych przez autora od początku pracy badawczej zainteresowaniach dla pytań o samowiedzę metodologiczną i historię dyscypliny, o uwarunkowania podejmowanych przez nią zadań i dokonujących się w jej obrębie procesów poznawczych, w tym związków między nauką i politycznymi interesami. Nie jest jednak przypadkiem, iż po roku 1989 roku przemiany polityczno-ustrojowej w Polsce i w Europie Środkowej oraz czasie rewizji utrwalonych poglądów i opinii ciekawość dla tych spraw otrzymała mocny impuls rozwojowy; w rezultacie składające się na książkę teksty powstały w okresie intelektualnego fermentu, którego składnikiem istotnym był zwrot historii sztuki ku swej przeszłości.