Szacuje się, że co 20 min z powierzchni Ziemi znika jeden gatunek roślin lub zwierząt, często zanim jeszcze zdążyliśmy go poznać. Wymierają geny, gatunki oraz ekosystemy, a tym samym zanika bioróżnorodność, która odgrywa tak istotną rolę w utrzymaniu równowagi życia na zamieszkiwanej przez nas wszystkich planecie. Czy da się pogodzić postęp technologiczny z ochroną środowiska? W jakim stopniu nasze decyzje żywieniowe wpływają na zróżnicowanie gatunków? Jak docenić bioróżnorodność w swoim najbliższym otoczeniu?

Wiek XX oraz początek obecnego stulecia to okres bardzo istotnych zmian ludnościowych w Europie i na świecie, których dynamika i kierunek budzą wiele obaw. Nie jest więc zaskoczeniem zwiększone zainteresowanie polityków, decydentów oraz środowisk naukowych skalą przeobrażeń demograficznych oraz ich konsekwencjami. Niniejsza monografia jest wieloaspektową analizą zjawiska starzenia się społeczeństw, uwzględniającą szanse i bariery wynikające z jego rosnącej dynamiki, przeprowadzoną przez grono ekspertów reprezentujących różne dyscypliny naukowe. Treści zawarte w przedłożonej pracy stanowią potwierdzenie tego, że należy spojrzeć na zachodzące zmiany demograficzne w kontekście ich bezpośrednich i pośrednich powiązań na linii społeczeństwo-gospodarka. W monografii omówiono w szczególności: - rolę i znaczenie osób starszych w gospodarce i społeczeństwie oraz problem dyskryminacji ze względu na wiek, - rolę czynnika ludzkiego jako strategicznej determinanty rozwoju ekonomicznego państw, - problem przedsiębiorczości osób w dojrzałym wieku jako czynnika wzrostu konkurencyjności współczesnych gospodarek, - możliwości rozwoju rynku dóbr i usług skierowanych na zaspokajanie potrzeb osób starszych, - makroekonomiczne aspekty starzenia się, - aktywność zawodową starszych wiekowo zasobów pracy, - rolę organizacji publicznych i społecznych w warunkach starzenia się społeczeństw. Publikacja łączy w sobie wiedzę ekonomiczną, socjologiczną i marketingową z uwypukleniem gospodarczych dylematów związanych z procesem starzenia się populacji. Opracowanie kierowane jest do pracowników naukowych zajmujących się w swojej pracy naukowej problematyką starzenia się, ale także do studentów i doktorantów kierunków ekonomicznych i humanistycznych, polityków społecznych oraz pracowników administracji rządowej i samorządowej interesujących się omawianymi tu zagadnieniami.

Praca (...) powstała z materiału rozległych studiów nad literaturą przedmiotu, jak i wiarygodnego materiału pochodzącego z rzetelnych i pogłębionych badań realizowanych za pomocą wszystkich możliwych technik badawczych (...). Omówienie w rozprawie tylu zagadnień, i to w sposób pogłębiony, sprawia, że uznać ją trzeba za poważne stadium doniosłego społecznie zagadnienia. Przedłożona przez Autorkę praca jest dziełem, które winno zainicjować ożywioną dyskusję na temat koniecznych zmian w obszarze, którego dotyczy. Z recenzji prof. dr. hab. Tedeusza Aleksandra

Wyniki badań przedstawione w monografii pokazują – ogólnie rzecz ujmując – że pismo ręczne nie może stanowić metody diagnozy osobowości, poziomu lęku czy temperamentu, choć pozwala na wskazanie cech patologii w porównaniu z normą. Praca powinna zatem rozstrzygnąć wiele toczących się sporów w nauce. Jej niewątpliwą zaletą jest pokazanie wielu zmiennych aspektów funkcjonowania człowieka w normie i patologii, w kontekście poszukiwania specyfiki pisma ręcznego. Podkreślić także należy wykorzystanie przez Autorkę najnowocześniejszych technik komputerowych do analizy cech pisma ręcznego. z recenzji dr hab. Anety R. Borkowskiej Na szczególne uznanie zasługuje zaproponowana przez Autorkę koncepcja modelu tzw. związku sieciowego psychiki i pisma, która stanowi „grafologiczne novum”; tym samym Autorka ma szansę na wniesienie znacznego wkładu w rozwój polskich, interdyscyplinarnych badań pismoznawczych, opisywanych z epistemologicznej perspektywy psychologii klinicznej. (…) W efekcie Czytelnik otrzymał bardzo sprawne kompendium wiedzy o badaniach pisma, widzianych przez pryzmat współczesnych badań psychologicznych. z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Szostaka Barbara Gawda – dr hab., prof. nadzwyczajny w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Zainteresowania naukowe koncentruje wokół problematyki reprezentacji emocji, języka afektywnego, ekspresji i psychopatologii emocji, psychopatologii osobowości, suicydologii oraz ekspertyzy dokumentów. Jest autorką 129 publikacji naukowych.

Niniejsza monografia dotyczy bardzo ważnego i aktualnego problemu wynikającego ze starzenia się społeczeństwa w krajach emitujących ruch turystyczny, w tym w Polsce, i związanych z tym problemów dostosowania usług do potrzeb turystów seniorów. Autorki prezentują najnowsze zagadnienia związane z tendencjami i rozwojem rynku usług hotelarskich, odnoszą się do nowych trendów, zmian pokoleniowych, nowych potrzeb turystów seniorów, a także ich podziału na różne segmenty. (…) Poruszana w monografii tematyka może być interesująca dla różnych kręgów odbiorców reprezentujących zarówno stronę praktyczną rynku usług hotelarskich, jak też osób pragnących poszerzyć swoją wiedzę teoretyczną na ten temat. Z recenzji prof. nadzw. UEP dr hab. Agnieszki Niezgody Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu

Ta książka przedstawia wiele niezwykłych, przeważnie niedawno zebranych faktów przekonujących, że poznawanie świata nie jest dziełem pojedynczego, izolowanego odeń umysłu. Funkcjonowanie umysłu pozostaje pod przemożnym wpływem zmiennych stanów bieżącego środowiska, stanów ciała, zamiarów i celów poznającego człowieka, a także tego, w co wierzą inni. Autorka z wielką erudycją porusza się wśród zdobyczy współczesnej psychologii społecznej i poznawczej oraz kognitywistyki, pokazujących wielorako rozumiane zakorzenienie umysłu w ciele, środowisku fizycznym i społecznym. Pisze w sposób jasny i zrozumiały, nie kryjąc swej fascynacji tematem, co udziela się czytelnikowi. z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Bogdana Wojciszke Książka Umysł uwolniony to przystępnie napisany, kompetentny przegląd badań i teorii wpisujących się w nurt ucieleśnionego poznania, zarówno w kontekście poznania społecznego, jak i badań bardziej podstawowych (tj. ucieleśnionej percepcji, języka itp). Autorka opisuje kolejno klasyczne ujęcia umysłu oparte na metaforze komputerowej, a następnie przedstawia argumenty za „uwolnieniem” umysłu, prezentując teorie i dowody empiryczne postulujące zakorzenienie poznania w działaniu, zakorzenienie poznania w ciele i zakorzenienie poznania w środowisku. Wszystko to napisane jest bardzo przekonująco, niemal perswazyjnie. Takiej pracy zdecydowanie na polskim rynku wydawniczym brakowało. z recenzji wydawniczej dr. hab. Michała Wierzchonia Aleksandra Szymków-Sudziarska – doktor psychologii, adiunkt w Zakładzie Psychologii Społecznej i Metodologii Badań przy sopockim wydziale Uniwersytetu SWPS. Jest członkiem Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Społecznej, Association for Psychological Science, European Association of Experimental Social Psychology oraz Human Behavior and Evolution Society. Współtworzy Laboratorium Psychologii Poznania Społecznego w obrębie sopockiego SWPS. Główne obszary zainteresowań badawczych: poznawcza psychologia społeczna, procesy ucieleśnionego i sytuowanego poznania, psychologia ewolucyjna.

Książka z gatunku tych, które idą pod prąd powszechnie obowiązującym poglądom. Autorka poddaje głębokiej krytyce kryterium śmierci mózgowej, będącej granicą, po przekroczeniu której pobiera się od dawców organy do przeszczepu. Doktor Regina Breul, mówiąc wprost, uważa, że organy te pobiera się od osób żywych! Wskazuje również na niebezpieczeństwa i nadużycia praktyk transplantologicznych. Swoje opinie odnosi przy tym do nauczania Kościoła w zakresie organodawstwa i konfrontuje z katolicką etyką. Doktor Breul ze swoimi poglądami jest w środowisku medycznym i bioetycznym w mniejszości, ale nie jest odosobniona. Jej praca na pewno budzi kontrowersje, ale nie sposób przejść obok niej obojętnie. Czytelnik po lekturze zostanie z pytaniem: „A co, jeśli autorka ma rację?”. Odpowiedź pilnie poszukiwana...

Książkę napisana została z myślą o nauczycielach i terapeutach pracujących z dziećmi ze specyficznymi trudnościami w nauce. Można w niej znaleźć programy rewalidacji, które pomogą w codziennych obowiązkach oraz scenariusze zajęć z opracowanymi kartami pracy gotowymi do wykorzystania podczas terapii z podziałem na zaburzone funkcje: - wzrokową, - słuchowo-językową, - koordynację wzrokowo-ruchową oraz dla uczniów z innymi zaburzeniami m.in. zespół Aspergera, zespół Downa, afazja, autyzm, upośledzenie w stopniu lekkim, z niedosłuchem. W poradniku zamieszczone są wzory opinii wydawanej dla rodziców, zespołu orzekającego oraz wzór karty zajęć rewalidacyjnych oraz korekcyjno-kompensacyjnych.

W numerze [Contents] Ewa Skimina, Jan Cieciuch, Włodzimierz Strus, Tomasz Rowiński, Artur Świtalski: Zachowania celowe mierzone samoopisowo – pomiar i struktura [Self-reported purposive behaviors – measurement and structure], s. 7– 32; Olga Cholewa, Kamilla Bargiel-Matusiewicz, Bogdan Zawadzki: Pomiar stylu przywiązania w relacji człowiek–pies. Struktura i własności psychometryczne polskiej wersji Pet Attachment Questionnaire (PAQ) [The assessment of the attachement style in a human – canine relationship. The structure and psychometric properties of the Polish version of the Pet Attachment Questionnaire (PAQ)], s. 33–50; Marta Dziedzic, Ewelina Włodarczyk, Judyta Gulatowska, Maciej Trojan: Wpływ treningu na poziom pobudliwości u psa domowego (Canis familiaris) [The influence of training on the level of excitability in domestic dogs (Canis familiaris)], s. 51–64; Kinga Szymaniak, Oliwia Maciantowicz, Marcin Zajenkowski: Narcyzm a satysfakcja z życia: pośrednicząca rola neurotyczności i ekstrawersji [Narcissism and satisfaction with life: Mediating role of neuroticism and extraversion], s. 65–82.

Każdy z nas jest już w Niebie Według twierdzenia zmarłego syna Autora – wszyscy już jesteśmy w Niebie. Jest to „wieczna teraźniejszość”, gdzie znajdują się nawet ci, którzy jeszcze żyją swoim ziemskim życiem. Dowiedz się, co jeszcze zdradził ojcu ten cudowny przewodnik duchowy... Życiowa mądrość z Zaświatów Dr Leo Galland napisał tę książkę pod przewodnictwem swojego zmarłego syna, Chrisa, który stopniowo objawiał mu prawdę o ludzkiej egzystencji. W ciągu roku połączyła się ona w trzy tematy nazwane przez niego Darem Przeciwności, Darem Obecności i Darem Ponadczasowości. To starożytna mądrość znana w wielu tradycjach i ujawniona, by ukazać prawdę o naturze dobra i zła. Ty też już jesteś w Niebie.

To kolejna publikacja w serii "Psychologia stosowana". Artykuły zgromadzone w tej książce są przykładem analiz relacji między: filmem a jego odbiorcą, samym filmem (np. analiza dzieła filmowego z wykorzystaniem teorii psychologicznej), a także filmem a jego autorem. Psychologia w filmie, filmy psychologiczne, metody psychologiczne do analizy i interpretacji przekazów audiowizualnych, wykorzystanie filmu w edukacji psychologicznej czy w badaniach dotyczących np. funkcjonowania procesów poznawczych człowieka. Współczesne przykłady ukazujące relacje między X muzą i jedną z wiodących nauk społecznych można by mnożyć. Film intrygował, ciekawił, uruchamiał w widzach emocje i przyciągał od zawsze przedstawicieli różnych grup społecznych. To właśnie oni – ulegając magii kina – przenosili się mentalnie w całkowicie nowy wymiar odczuwania rzeczywistości, a swoją obecnością i zainteresowaniem motywowali twórców do rozwijania „języka” i innych środków technicznych, by uzyskać coraz to lepszy efekt realności. Voyeuryzm, termin przeniesiony w obręb refleksji filmoznawczej z terenu psychoanalizy i seksuologii, stał się podstawową zasadą ustanawiającą skopofiliczną relację między obrazem filmowym a jego odbiorcą. Kino z kolei stało się przestrzenią praktyk kulturowych, w których zarówno wspomniane już pojęcie voyeuryzmu, jak i ekshibicjonizm zostały uwolnione od swoich pierwotnych, parafilnych denotacji i dookreślone przymiotnikiem „filmowy”. Odtąd będą opisywać istotę kina i komunikacji audiowizualnej opartych na relacji między widzem (voyeurem) a rzeczywistością przedstawioną na ekranie. Ze Wstępu autorstwa prof. Agnieszki Ogonowskiej

Czasami stosunek do tradycji wyraża się w naśladowaniu metod i środków, po które sięgali ci, co nas bezpośrednio poprzedzali. Kiedy indziej przejawia się on w trwożliwej adoracji wszystkiego, co przetrwało jako szacowne i z niejasnego powodu cenne skamieliny. Oba podejścia są równie zawodne. Pierwsze ma krótkie nogi: epigonizm bywa zazwyczaj bezmyślnym lub koniunkturalnym pochlebstwem i szybko wyczerpuje swą siłę lub zmienia się we własne przeciwieństwo. Podejście drugie wynika ze stanu dezorientacji, w którym czci się na chybił trafił wszystko, co było i minęło. A jednak przyswajanie tradycji nie może polegać na jej bezmyślnym wchłanianiu, gdyż nie dowiemy się wtedy, dlaczego coś, co cieszy się wielkim powodzeniem, nagle na setki lat znika, by równie nagle, nie wiadomo skąd i za jaką przyczyną, gwałtownie wypłynąć na wierzch. Tak stało się z twórczością Hölderlina, która umilkła na całe sto lat, następnie zaś zmartwychpowstała i w niewytłumaczalny sposób wniknęła we współczesną niemczyznę. Wynika stąd, że tradycji nie dziedziczy się w prostej linii, tradycję dopiero się stwarza – zawsze na zakwasie przeszłości, nigdy od zera.

Rok 1968 to symbol rewolucji seksualnej. Upowszechnienie się pigułki antykoncepcyjnej, krytyka tradycyjnego modelu rodziny, sukcesy feminizmu i emancypacja osób homoseksualnych odmieniły zachodnie społeczeństwa. W tym samym roku papież Paweł VI ogłosił encyklikę „Humanae vitae”, w której podtrzymał katolickie nauczanie o zakazie używania sztucznej antykoncepcji. Dokument ten stał się wyrazem oporu Kościoła wobec współczesnych przemian obyczajowych. 50 lat po tych wydarzeniach chcemy na nowo przyjrzeć się, jak różne tradycje religijne podchodzą do seksu, ciała i erotyzmu. Dlaczego religie interesują się seksem? Co islam i hinduizm mówią o związkach pozamałżeńskich, antykoncepcji i gejach? Czy Polacy przyjmują etykę seksualną głoszoną przez Kościół? Jak powinno wyglądać królestwo Erosa? W Temacie Miesiąca: Życie seksualne katolików polskich Dominika Kozłowska Islam i seks Agata Skowron-Nalborczyk w rozmowie z Michałem Jędrzejkiem Nie tylko kamasutra Marzenia Czerniak-Drożdżowicz w rozmowie z Urszulą Pieczek Eros nie mieszka w Polsce Bartłomiej Dobroczyński Ponadto w numerze: Dlaczego sekularyzacja nie musi oznaczać końca chrześcijańskiej demokracji? Pisze Paweł Marczewski Felieton Angeliki Kuźniak „Jude znaczy Żyd” Intelektualiści w maju 1968 roku. Jaką rolę odgrywali w masowych protestach studentów w Niemczech i we Francji? Martin Treml: Jakob Taubes i Berlin 1968 “Kochana Smutnica” albo krakowianka w Yale - portret Olgi Scherer Anna Pekaniec o tym, dlaczego sztuka korespondencji cieszy się popularnością czytelniczą

Najważniejsza hipoteza postawiona w tej książce brzmi: intensywna mediatyzacja żałoby posmoleńskiej sprzyjała transformacji rytuału w konflikt. Sprawcza rola środków masowego przekazu nie polegała tu jednak na antagonizowaniu aktorów społecznych czy zarysowywaniu linii sporów. Jeśli nawet takie fenomeny wystąpiły w trakcie wydarzenia medialnego żałoby narodowej, to nie były one decydujące dla wygenerowania konfliktu. Decydujące były za to rytualizacje medialne, działające mniej ostentacyjnie niż wtedy, kiedy media wchodzą na przykład w rolę instytucji ujawniającej skandal polityczny. Owe rytualizacje medialne służą potwierdzeniu i naturalizacji kapitału symbolicznego, skoncentrowanego w rękach właścicieli, wydawców, redaktorów naczelnych, kierowników działów, samych dziennikarzy wreszcie. W 2010 roku przyczyniły się do wybuchu konfliktu o krzyż pod Pałacem Prezydenckim w Warszawie.

Stając się sobą to autobiografia Irvina D. Yaloma, emerytowanego profesora psychiatrii kalifornijskiego Uniwersytetu Stanforda. Słynny psychoterapeuta o ogromnym doświadczeniu zawodowym i talencie pisarskim bierze na warsztat swoje życie. Yalom dzieli się z nami historią swojego dzieciństwa, dojrzewania i innymi osobistymi doświadczeniami, które ukształtowały go jako człowieka. Dar opisywania i dostrzegania złożonych relacji międzyludzkich przez Yaloma pozwala nam zrozumieć proces formowania się i rozwoju osoby. To nie jest zwykła autobiografia, to zaproszenie do refleksji, kim jesteśmy i co nas ukształtowało. Irvin David Yalom (ur. 1931), amerykański psychiatra i psychoterapeuta, obecnie prowadzi prywatną praktykę w Kalifornii. Był jednym z pionierów psychoterapii grupowej, stworzył również własną koncepcję psychoterapii egzystencjalnej, koncentrującej się wokół nieodłącznych składników ludzkiego losu: wolności, samotności, potrzeby sensu i śmierci. Jest autorem niezliczonych publikacji; nakładem Czarnej Owcy ukazały się: Kat miłości. Opowieści psychoterapeutyczne, Mama i sens życia oraz Istoty ulotne.

Czy możecie przestać się zmagać, walczyć i forsować energie? Czy możecie zaufać sobie tak bardzo, że zostawicie za sobą wszelkie wątpliwości? Czy możecie całkowicie zaufać, że wasze ciało wie jak o siebie zadbać? Czy możecie mieć do tego całkowite, a nie tylko częściowe zaufanie? Uwierzcie, że wasze ciało potrafi się odmłodzić i odnowić. To właśnie esencja Technologii Standardu. Biologia wie jak ma się zrównoważyć. W przeszłości nieraz wytykaliście ciału, że nie wie jak się uleczyć.Pokazywaliście mu na to dowody. A teraz ono niekoniecznie chce wrócić do równowagi, ponieważ wy, jego właściciele, udajecie się na zewnątrz po różne techniki, leki lub jakieś inne remedia. Z tego powodu jego własne, intuicyjne zdolności do leczenia i harmonizowania, przestały działać. W pewnym sensie wspierają i wzmacniają to, co twórca-wy pragnie stworzyć. Jednak kiedy ponownie zaczniecie bezgranicznie ufać sobie oraz zdolności ciała do odnowienia, wasz organizm reaktywuje swoją wewnętrzną wiedzę i mądrość. Energia pozwalająca ciału na regenerację zostanie ponownie rozbudzona. Technologia Standardu to sięgnięcie do istniejącego już w naszym wnętrzu energetycznego potencjału i użycie go do wprowadzenia równowagi. Nie chcemy tego nazywać uzdrawianiem. Nazwiemy to przywracaniem równowagi i odmładzaniem ciała, umysłu i ducha.

Połączyła nas fascynacja ciałem człowieka. Nie tyle jednak jego fizycznym pięknem, ile głębiej ukrytym, cielesnym wymiarem istnienia i doświadczania, z którym warto wejść w bardziej akceptującą i uważną relację. Zdolność do akceptacji siebie cielesnego uwidacznia się w gracji, z jaką człowiek się porusza, w poczuciu spójności, przyjemności zadomowienia we własnym ciele, niezależnie od jego wyglądu, rozmiarów czy wieku. Przyglądamy się cielesności z kilku różnych perspektyw: nauki, psycho­terapii i rozwoju osobistego, i właśnie ta różnorodność spojrzeń stała się inspiracją do napisania niniejszej książki. Prowadząc przez wiele lat zajęcia ze studentami psychologii i fizjoterapii, przekonałyśmy się, jak wiele trudności sprawia dyskutowanie i porządkowanie wiedzy o cielesności, w tym przełamywanie związanych z nią stereotypów (np. kojarzących ciało głównie z seksualnością), oraz włączanie tej wiedzy w obszar kompetencji zawodowych. Z drugiej strony, prowadząc psychoterapię z osobami poszukującymi pomocy psychologicznej lub zajęcia warsztatowe z osobami, które są zainteresowane rozwojem osobistym, doświadczałyśmy, jak wiele się zmienia wtedy, gdy w procesie terapii czy edukacji ciało zostaje naprawdę zauważone. To, co odkrywałyśmy i czym dzieliłyśmy się z sobą, a teraz także z Czytelnikami, potwierdza trafność popularnego powiedzenia „wolniej znaczy szybciej”. Doświadczenie somatyczne, wymagające szczególnej uważności, delikatności i odpowiednio dostrojonego tempa pracy, paradoksalnie może przyspieszać proces wewnętrznej integracji zarówno w terapii osób po doświadczeniach traumatycznych, jak i w rozwoju osobistym. Sięgając po dowody empiryczne pochodzące z badań naukowych oraz przykłady z własnej praktyki, podjęłyśmy próbę wyjaśnienia i rzetelnego uzasadnienia, dlaczego tak właśnie się dzieje. Aby zrealizować ten cel, w pierwszym rozdziale niniejszej książki prezentujemy wybrane formy psychoterapii i edukacji zorientowanej na ciało – ich ewolucję, obejmującą eksperymentowanie z różnymi formami interwencji oraz krystalizowanie się założeń teoretycznych. Systematyzujemy ten obszar, słabo dotąd uporządkowany, zwłaszcza w polskiej literaturze przedmiotu, by ukazać specyfikę i genezę funkcjonujących tu podejść i tym samym ułatwić orientację Czytelnikom. W kolejnych rozdziałach przedstawiamy dwie współcześnie funkcjonujące formy pracy z cielesnością, które mają na celu wspieranie zdrowia psychicznego oraz rozwój osobisty. W rozdziale drugim przedstawiłyśmy pracę nad doświadczeniem somatycznym w terapii traumy metodą Somatic Experiencing® opracowaną przez Petera Levine’a. Prezentacja założeń, celów i etapów terapii traumy w tym nurcie poprzedzona jest omówieniem problemów, jakie wiążą się z przełamywaniem oporu psychologów wobec pracy z ciałem, jak również analizą mechanizmów neurofizjologicznych leżących u podłoża doświadczenia traumatycznego. Rozdział trzeci poświęcony został omówieniu metody Moshégo Feldenkraisa. Ta wciąż nie dość znana w Polsce metoda służy reedukacji motorycznej, której celem jest zmiana nawykowych wzorców działania. Świadomy ruch, będący istotą zajęć, stanowi środek usprawniania samoorganizacji oraz pogłębiania świadomości prowadzącej do aktualizacji własnego potencjału. Metoda Feldenkraisa przedstawiona została w szerokiej perspektywie, zarówno filozoficznej, jak i praktycznej. Czytelnik zapozna się nie tylko ze sposobami zmian nawyków somatycznych, ale również z możliwościami i korzyściami, jakie niesie z sobą pogłębianie świadomości ciała i uwrażliwianie sfery kinestetycznej.

TA KSIĄŻKA NIE UCHRONI CIĘ PRZED ŚMIERCIĄ ALE MOŻE CIĘ UCHRONIĆ PRZED GŁUPIĄ ŚMIERCIĄ Co by się stało, gdybyś został prawdziwą ludzką kulą armatnią? Albo gdybyś znalazł się w samym środku roju komarów? Czy mógłbyś pokonać wodospad Niagara w beczce i pozostać żywym? Ile ciasteczek mógłbyś zjeść, gdybyś był Ciasteczkowym Potworem? Przeczytaj o najbardziej dziwacznych, makabrycznych i zaskakujących sposobach pożegnania się z życiem. Wszystkie są w 100% skuteczne i przetestowane przez bohaterów książki. Dowiedz się, jak nie zostać jednym z nich. Sprawdź, co w tej sprawie ma do powiedzenia współczesna nauka. Beztrosko objaśnią Ci to pisarz i publicysta Cody Cassidy oraz Paul Doherty, profesor fizyki ze słynnego Muzeum Exploratorium w San Francisco.

SZCZERZE I OTWARCIE O POLSKIM BIZNESIE I LUDZIACH GO TWORZĄCYCH • Dlaczego Polacy są podobni do kury zielononóżki? • Czy każdy z nas jest chciwy i leniwy? • Jakie jest źródło tak głęboko w nas zakorzenionego kompleksu niższości? • Jak powstało hasło „Polak potrafi”? • Dlaczego pracujemy ciężej niż koledzy z innych krajów, choć mamy te same procedury? • Czy umiemy wyciągać wnioski i naukę na przyszłość z własnych porażek? • Jakimi jesteśmy szefami, a jakimi pracownikami? • Czy umiemy doceniać siebie? A innych? • Czym jest fochbing i kiedy jest stosowany? • Perfekcjonizm – błogosławieństwo czy przekleństwo? Na te i wiele, wiele innych pytań odpowiada doktor Paweł Fortuna – jak zawsze w sposób błyskotliwy i interesujący. Komentarze i refleksje autora stanowią wynik wieloletniej obserwacji środowiska biznesowego w Polsce (od czasów przemian do dzisiaj) oraz doświadczenia zdobytego w pracy z jego przedstawicielami. Zawarte w książce uwagi to subiektywne spostrzeżenia stanowiące punkt wyjścia dalszych przemyśleń, zaproszenie do dyskusji i zachętę do wprowadzania zmian. Znakomite teksty autora zostały opatrzone ilustracjami autorstwa wybitnego artysty, rysownika, malarza – Janusza Kapusty.

Książka poświęcona została zjawisku protestacyjnych samospaleń i wybranym dziełom, które się do nich odnosiły. Protestacyjne samospalenia to dobrowolne, manifestacyjne i radykalne wystąpienia perswazyjne, które podejmowane są w imię wartości uznawanych przez osobę decydującą się na taką formę sprzeciwu za godne tego, aby poświęcić za nie życie. Są oglądane (na żywo i z odtworzenia) i mają być oglądane, gdyż zakładają wystąpienie przed innych i przed innymi, aby językiem cierpienia ciała i żywiołu ognia wyrazić niezgodę i/lub żądać zmiany. W drugiej połowie dwudziestego wieku, po głośnym samospaleniu wietnamskiego mnicha buddyjskiego Thích Qu?ng Đ?ca w 1963 roku, protesty samobójcze w ogniu weszły do arsenału pokojowych działań protestacyjnych i kojarzone są z walką bez przemocy (przemoc oczywiście występuje w nich, lecz kieruje się ją przeciwko sobie samemu, a nie innym). Trzon publikacji stanowią szczegółowe studia sześciu przypadków samospaleń dokonanych z różnych przyczyn przez następujące osoby: Thích Qu?ng ??c (1963), Norman Morrison (1965), Ryszard Siwiec (1968), Jan Palach (1969), Chun Tae-il (1970), Mohamed Bouazizi (2010). Zostały one poprzedzone uwagami natury ogólnej, tworzącymi teoretyczną podstawę dla rozważań szczegółowych. Pomiędzy nimi znajduje się kalendarium w formie krótkich not i mikrostudiów wzbogaconych o informacje na temat dzieł poświęconych danemu przypadkowi. Pozwala ono zobaczyć globalny wymiar zjawiska, jego skalę oraz spektrum spraw, o które upominały się swoimi radykalnymi działaniami osoby protestujące.